Un equipo do CiQUS mellora o tratamento do accidente cerebrovascular isquémico
O ictus isquémico é unha das principais causas de mortalidade e discapacidade actualmente. Ao longo de tres anos, un equipo integrado por persoal investigador do grupo Bionanotools do Centro Singular de Investigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares da USC (CiQUS) e do grupo Ictus Traslacional do Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago de Compostela, no que tamén participa a USC, conseguiron optimizar o único tratamento farmacolóxico existente para a fase aguda da enfermidade a través de nanopartículas. O estudo titulado ‘Terapia trombolítica a base de nanotransportadores liofilizados derivados de plaquetas para o ictus isquémico’ acaba de ser publicado no Journal of Nanobiotechnology e aborda os nanoportadores biomiméticos para mellorar o tratamento do accidente cerebrovascular isquémico.
Esta investigación foi coordinada polos investigadores do IDIS Francisco Campos e Clara Correa; e Pablo Pino, Beatriz Pelaz e Ester Polo dende a USC. O traballo tamén se desenvolveu como parte da tese de doutoramento da investigadora do CIQUS, Martina Migliavacca, unha das autoras principais.
O ictus isquémico orixínase pola presenza dun trombo que impide o fluxo sanguíneo cerebral. O único tratamento farmacolóxico na fase aguda é o activador do plasminóxeno tisular (rtPA), que desfai o trombo. “O problema deste tratamento é que só pode administrarse nas primeiras horas tras o inicio dos síntomas do ictus, ademais ten unha vida media curta, é dicir, degrádase rapidamente e nalgunhas circunstancias pode causar hemorraxias”, sinalan dende o equipo investigador.
Neste traballo utilizouse a nanomedicina para evitar os efectos secundarios do rtPA, xa que as nanopartículas poden protexer o fármaco da súa degradación e dirixir o tratamento ao trombo, onde ten que facer efecto. Para iso utilizaron unhas novas nanopartículas, denominadas biomiméticas, formadas unicamente por membranas de plaquetas. Así as partículas encapsulan o rtPA e camúflano no sangue, evitando que se degrade e chegue ao trombo con maior facilidade.
“Mediante a encapsulación do fármaco conseguiuse protexer a súa actividade, aumentar a súa eficacia terapéutica e reducir os efectos adversos que causa”, relatan. Ademais, levouse a cabo un proceso de liofilización destas nanopartículas, conseguindo que poidan conservarse e almacenarse a longo prazo, superando con éxito un dos principais obstáculos para a aplicación e comercialización de medicamentos. En colaboración con laboratorios de Francia e Canadá, o artigo enmárcase no contexto do Proxecto Europeo PLATMED, da Convocatoria Euronanomed.