A importancia da multidimensionalidade no efecto túnel
Autoría
D.C.A.G.
Dobre Grao en Física e en Química
D.C.A.G.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
Este traballo consiste nun estudo en profundidade do papel crucial que desempeña o efecto túnel na cinética química, centrándose en dous sistemas especialmente sensibles a este fenómeno: as tautomerizacións dos Tiouracilos e a formación da Vitamina D. Mediante o emprego de simulacións ab initio, estúdanse distintos modelos teóricos para calcular constantes de velocidade de reacción empregando formulacións unidimensionais e multidimensionais. Empregarase a teoría canónica variacional do estado de transición, comparando distintos métodos para avaliar a contribución dos fenómenos cuánticos á constante de velocidade, tanto modelos unidimensionais como o de Eckart, con relevancia histórica pero pouca concordancia cos resultados experimentais, como modelos multidimensionais, onde se analizarán os modelos de túnel de cero curvatura e de pequena curvatura. Mediante a comparación dos resultados obtidos polos diversos métodos, estudarase que modelo representa mellor o comportamento cinético real do sistema, determinando así a importancia de ter en conta a natureza multidimensional destes. Este estudo pretende mellorar a predicción das velocidades de reacción, xunto cunha comprensión máis profunda dos mecanismos moleculares implicados, o que proporciona un enfoque esencial
Este traballo consiste nun estudo en profundidade do papel crucial que desempeña o efecto túnel na cinética química, centrándose en dous sistemas especialmente sensibles a este fenómeno: as tautomerizacións dos Tiouracilos e a formación da Vitamina D. Mediante o emprego de simulacións ab initio, estúdanse distintos modelos teóricos para calcular constantes de velocidade de reacción empregando formulacións unidimensionais e multidimensionais. Empregarase a teoría canónica variacional do estado de transición, comparando distintos métodos para avaliar a contribución dos fenómenos cuánticos á constante de velocidade, tanto modelos unidimensionais como o de Eckart, con relevancia histórica pero pouca concordancia cos resultados experimentais, como modelos multidimensionais, onde se analizarán os modelos de túnel de cero curvatura e de pequena curvatura. Mediante a comparación dos resultados obtidos polos diversos métodos, estudarase que modelo representa mellor o comportamento cinético real do sistema, determinando así a importancia de ter en conta a natureza multidimensional destes. Este estudo pretende mellorar a predicción das velocidades de reacción, xunto cunha comprensión máis profunda dos mecanismos moleculares implicados, o que proporciona un enfoque esencial
Dirección
FERRO COSTAS, DAVID (Titoría)
FERRO COSTAS, DAVID (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Estudo computacional da orde de curto alcance e das propiedades de transporte en mesturas de líquidos iónicos con imidazol e auga.
Autoría
D.C.A.G.
Dobre Grao en Física e en Química
D.C.A.G.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
17.07.2025 09:30
17.07.2025 09:30
Resumo
Este traballo céntrase no estudo computacional das propiedades de transporte en mesturas de líquidos iónicos con imidazol e auga, estudando á súa vez as posibles aplicacións nas interaccións de curto alcance. En concreto, abrangue o estudo da viabilidade da mobilidade protónica baseada no mecanismo de Grotthuss, proceso que permite aplicacións tecnolóxicas, como baterías baseadas na condutividade protónica, e que ten implicación en distintas reaccións biolóxicas. Co fin de avaliar as características das distintas relacións de especies, calcúlanse as propiedades estruturais e dinámicas das mesturas, analizando nun primeiro momento as propiedades de dous tipos diferentes de líquidos iónicos (próticos e apróticos) disoltos en imidazol e, posteriormente, analizarase o efecto que tería a presenza de auga nas propiedades das distintas mesturas, determinando un límite superior de tolerancia para esta.
Este traballo céntrase no estudo computacional das propiedades de transporte en mesturas de líquidos iónicos con imidazol e auga, estudando á súa vez as posibles aplicacións nas interaccións de curto alcance. En concreto, abrangue o estudo da viabilidade da mobilidade protónica baseada no mecanismo de Grotthuss, proceso que permite aplicacións tecnolóxicas, como baterías baseadas na condutividade protónica, e que ten implicación en distintas reaccións biolóxicas. Co fin de avaliar as características das distintas relacións de especies, calcúlanse as propiedades estruturais e dinámicas das mesturas, analizando nun primeiro momento as propiedades de dous tipos diferentes de líquidos iónicos (próticos e apróticos) disoltos en imidazol e, posteriormente, analizarase o efecto que tería a presenza de auga nas propiedades das distintas mesturas, determinando un límite superior de tolerancia para esta.
Dirección
MENDEZ MORALES, TRINIDAD (Titoría)
OTERO LEMA, MARTIN Cotitoría
MENDEZ MORALES, TRINIDAD (Titoría)
OTERO LEMA, MARTIN Cotitoría
Tribunal
ZAS ARREGUI, ENRIQUE (Presidente/a)
GARCIA FEAL, XABIER (Secretario/a)
FONDADO FONDADO, ALFONSO (Vogal)
ZAS ARREGUI, ENRIQUE (Presidente/a)
GARCIA FEAL, XABIER (Secretario/a)
FONDADO FONDADO, ALFONSO (Vogal)
Síntese e estudo de ligandos semicarbazona derivados de carborano
Autoría
X.A.A.
Grao en Química
X.A.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo de fin de grao céntrase na síntese, caracterización e estudo da capacidade coordinativa de dous novos ligandos semicarbazona funcionalizados con grupos carborano, un co isómero meta-carborano e outro co isómero orto-carborano. Este tipo de ligandos non fora estudado anteriormente, a pesar do seu potencial interese en aplicacións farmacolóxicas. Para a obtención dos ligandos foi necesaria a síntese previa dos precursores C-formil-meta- e C-formil-orto-carborano, que se condensaron co produto comercial 4-fenil-semicarbazida. Os ligandos obtidos, HL1 e HL2, foron caracterizados mediante as técnicas habituais, incluíndo o estudo das súas estruturas mediante difracción de raios X. A capacidade de coordinación dos ligandos estudouse mediante a síntese de complexos con metais de transición: paladio, ferro, cobre e cobalto. Obtivéronse con éxito os complexos [PdL2] e [CuL2] a partir do isómero meta, que se caracterizaron mediante espectroscopía IR. Non se logrou sintetizar o complexo [FeL2] co isómero meta mediante métodos electroquímicos, nin os complexos [CoL2] con ningún dos dous isómeros. Ademais, intentouse a síntese dun ligando carboranil-iminofosforano-semicarbazona (HL3) mediante o método de Staudinger. Aínda que a espectroscopía IR non amosou diferenzas significativas entre o precursor fosfina-semicarbazona e o produto, o que suxire que a reacción non tivo lugar, a espectrometría de masas revelou un pico compatible co produto agardado. Isto indicaría que a reacción tivo lugar parcialmente, probablemente limitada pola baixa solubilidade do precursor no medio de reacción.
Este traballo de fin de grao céntrase na síntese, caracterización e estudo da capacidade coordinativa de dous novos ligandos semicarbazona funcionalizados con grupos carborano, un co isómero meta-carborano e outro co isómero orto-carborano. Este tipo de ligandos non fora estudado anteriormente, a pesar do seu potencial interese en aplicacións farmacolóxicas. Para a obtención dos ligandos foi necesaria a síntese previa dos precursores C-formil-meta- e C-formil-orto-carborano, que se condensaron co produto comercial 4-fenil-semicarbazida. Os ligandos obtidos, HL1 e HL2, foron caracterizados mediante as técnicas habituais, incluíndo o estudo das súas estruturas mediante difracción de raios X. A capacidade de coordinación dos ligandos estudouse mediante a síntese de complexos con metais de transición: paladio, ferro, cobre e cobalto. Obtivéronse con éxito os complexos [PdL2] e [CuL2] a partir do isómero meta, que se caracterizaron mediante espectroscopía IR. Non se logrou sintetizar o complexo [FeL2] co isómero meta mediante métodos electroquímicos, nin os complexos [CoL2] con ningún dos dous isómeros. Ademais, intentouse a síntese dun ligando carboranil-iminofosforano-semicarbazona (HL3) mediante o método de Staudinger. Aínda que a espectroscopía IR non amosou diferenzas significativas entre o precursor fosfina-semicarbazona e o produto, o que suxire que a reacción non tivo lugar, a espectrometría de masas revelou un pico compatible co produto agardado. Isto indicaría que a reacción tivo lugar parcialmente, probablemente limitada pola baixa solubilidade do precursor no medio de reacción.
Dirección
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Titoría)
VÁZQUEZ CARBALLO, IRENE Cotitoría
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Titoría)
VÁZQUEZ CARBALLO, IRENE Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Optimización de metodoloxías en cromatografía líquida - espectrometría de masas en tándem para a determinación de etilglucurónido en cabelo
Autoría
L.A.A.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.A.A.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O alcohol é un dos responsables de problemas no ámbito doméstico, legal, laboral e económico polo que o estudio dos marcadores directos de alcoholismo converteuse nunha tarea de vital importancia. Neste ámbito é onde destaca o análise de etilglucurónido en cabelo (hEtG), unha matriz que gañou un gran interés nos últimos anos grazas á gran ventá analítica que ofrece. A LC-MS/MS impúxose hoxe en día como a técnica de preferencia para a análise do EtG donde a HILIC (Hydrophilic Interaction Liquid Chromatography) ten un papel fundamental. Neste Traballo de Fin de Grado estudouse o efecto da composición, concentración e pH da fase móvil, así como o efecto da temperatura da columna xunto a distintos programas cromatográficos, conseguindo así optimizar un método cromatográfico que emprega HILIC para a determinación de hEtG cun LOD 2,64 pg/mg, cumprindo cos requisitos da Society of Hair Testing (SoHT). Ademáis, evaluose o efecto que teñen distintos protocolos e cartuchos de SPE no sinal analítico.
O alcohol é un dos responsables de problemas no ámbito doméstico, legal, laboral e económico polo que o estudio dos marcadores directos de alcoholismo converteuse nunha tarea de vital importancia. Neste ámbito é onde destaca o análise de etilglucurónido en cabelo (hEtG), unha matriz que gañou un gran interés nos últimos anos grazas á gran ventá analítica que ofrece. A LC-MS/MS impúxose hoxe en día como a técnica de preferencia para a análise do EtG donde a HILIC (Hydrophilic Interaction Liquid Chromatography) ten un papel fundamental. Neste Traballo de Fin de Grado estudouse o efecto da composición, concentración e pH da fase móvil, así como o efecto da temperatura da columna xunto a distintos programas cromatográficos, conseguindo así optimizar un método cromatográfico que emprega HILIC para a determinación de hEtG cun LOD 2,64 pg/mg, cumprindo cos requisitos da Society of Hair Testing (SoHT). Ademáis, evaluose o efecto que teñen distintos protocolos e cartuchos de SPE no sinal analítico.
Dirección
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Toxicocinética do etanol en modelos animais de experimentación
Autoría
L.A.A.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.A.A.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 09:00
16.07.2025 09:00
Resumo
O consumo de alcohol etílico atópase moi arraigado no continente europeo e desenvolvéronse múltiples modelos farmacocinéticos con distintas características para tratar de describir a súa eliminación con tempo, sendo a sua aplicación posterior a modelo animais de experimentación unha tarefa clave á hora de trasladar os resultados aos humanos. Con este interés realizouse unha revisión bibliográfica empregando as bases de datos PubMed e Scopus chegando á conclusión de que o modelo animal máis empregado nestos estudios farmacocinéticos é a rata (Rattus norvegicus). Ademais, observouse que algúns factores como poden ser a dose administrada, a idade, o xénero e o embarazo teñen unha influencia significativa sobre a eliminación do alcohol etílico do organismo, sen obter conclusión claras acerca da posible influencia do ciclo estral. Non é posible confirmar o impacto na farmacocinética de eliminación do factor raza xunto aos demais mencionados, así como da presenza doutras substancias no organismo, como o tabaco ou a cocaína, en combinación co alcohol etílico.
O consumo de alcohol etílico atópase moi arraigado no continente europeo e desenvolvéronse múltiples modelos farmacocinéticos con distintas características para tratar de describir a súa eliminación con tempo, sendo a sua aplicación posterior a modelo animais de experimentación unha tarefa clave á hora de trasladar os resultados aos humanos. Con este interés realizouse unha revisión bibliográfica empregando as bases de datos PubMed e Scopus chegando á conclusión de que o modelo animal máis empregado nestos estudios farmacocinéticos é a rata (Rattus norvegicus). Ademais, observouse que algúns factores como poden ser a dose administrada, a idade, o xénero e o embarazo teñen unha influencia significativa sobre a eliminación do alcohol etílico do organismo, sen obter conclusión claras acerca da posible influencia do ciclo estral. Non é posible confirmar o impacto na farmacocinética de eliminación do factor raza xunto aos demais mencionados, así como da presenza doutras substancias no organismo, como o tabaco ou a cocaína, en combinación co alcohol etílico.
Dirección
POMBO RAMOS, CELIA MARIA (Titoría)
BERMEJO BARRERA, ANA MARIA Cotitoría
POMBO RAMOS, CELIA MARIA (Titoría)
BERMEJO BARRERA, ANA MARIA Cotitoría
Tribunal
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
Fotoisomerización de 1,4-dienos borilados para a síntese de fármacos e produtos naturais
Autoría
A.A.S.
Grao en Química
A.A.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A fotoquímica basea a súa reactividade no movemento de electróns en solitario, e non en parellas, e dicir, no uso de radicais. Tradicionalmente pénsase na química radicalaria como unha química imprevisible, pero nada máis lonxe da realidade. Cos substratos e as condicións adecuadas a fotoquímica permite transformacións únicas perfectamente controladas. Na química orgánica moderna o uso de fotocatalizadores permite ampliar o uso da fotoquímica a substratos que antes non alcanzaba en condicións pouco enerxéticas, dando lugar a reaccións das que se obteñen produtos que antes considerábanse inaccesibles. A isomerización dun alqueno en contra da termodinámica será o exemplo de transformación solo alcanzada a través da fotoquímica que tratarase a o longo deste traballo. Esta isomerización levouse a cabo sobre unha serie de alquenil boronatos, produtos dunha alilboración sobre alquinos terminais, que tras unha oxidación do seu enlace C-B, permite obter ciclopropanos cunha estereoselectividade determinada. Os ciclopropanos obtidos con esta configuración concreta serven de precursores para a obtención dun amplo número de fármacos e produtos atopados na natureza, o que dota a esta transformación dun gran interese médico e industrial.
A fotoquímica basea a súa reactividade no movemento de electróns en solitario, e non en parellas, e dicir, no uso de radicais. Tradicionalmente pénsase na química radicalaria como unha química imprevisible, pero nada máis lonxe da realidade. Cos substratos e as condicións adecuadas a fotoquímica permite transformacións únicas perfectamente controladas. Na química orgánica moderna o uso de fotocatalizadores permite ampliar o uso da fotoquímica a substratos que antes non alcanzaba en condicións pouco enerxéticas, dando lugar a reaccións das que se obteñen produtos que antes considerábanse inaccesibles. A isomerización dun alqueno en contra da termodinámica será o exemplo de transformación solo alcanzada a través da fotoquímica que tratarase a o longo deste traballo. Esta isomerización levouse a cabo sobre unha serie de alquenil boronatos, produtos dunha alilboración sobre alquinos terminais, que tras unha oxidación do seu enlace C-B, permite obter ciclopropanos cunha estereoselectividade determinada. Os ciclopropanos obtidos con esta configuración concreta serven de precursores para a obtención dun amplo número de fármacos e produtos atopados na natureza, o que dota a esta transformación dun gran interese médico e industrial.
Dirección
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Intercambio topotáctico de osíxeno en óxidos de metais de transición mediante electrolitos sólidos
Autoría
C.A.P.
Grao en Química
C.A.P.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
O presente traballo de investigación céntrase no estudo das propiedades físico-químicas de films de óxidos cerámicos de composición La1-xSrxFeO3, así como cambios estruturais producidos por intercambios topotácticos de O2-, pasando o material por distintas fases metaestables. Para a preparación dos compostos obxecto de estudo seguiuse o método sol-xel e, tras varios tratamentos a alta temperatura, obtivéronse os targets. Estes targets foron crecidos epitaxialmente sobre substratos de LSAT, mediante deposición por láser pulsado (ou PLD, polas súas siglas en inglés), en forma de películas delgadas ou films. Este crecemento realízase en presenza dunha atmosfera de osíxeno estable, co fin de conseguir que os films formados sexan, por exemplo, de composición SrFeOx, onde x toma un valor aproximado de x=2.5. Mídese a resistividade de cada film. A continuación, realízase un crecemento de cada mostra (tamén mediante PLD) sobre un substrato de YSZ, cunha fina capa de CeO2 intermedia. Acto seguido, o que realizamos foi inxectar ións de O2- a través dunha das caras do noso film mediante unha voltaxe negativa coñecida, inducindo a desinserción de osíxeno de O3 a O3-x, a cal se traduce nun cambio estrutural (de perovskita a brownmillerita, ou viceversa, se inxectamos O2- mediante unha diferenza de potencial positiva), da condutividade eléctrica e das propiedades ópticas. Para dilucidar a estrutura e composición empregáronse técnicas de difracción e reflectividade de raios X (XRD e XRR, respectivamente) e microscopía electrónica de varrido, SEM. Ademais, a variabilidade destas propiedades, así como a evolución de fases e a condutividade eléctrica ao oxidar ou reducir, relacionarase coa estrutura electrónica e coa posición relativa das bandas do osíxeno e do metal.
O presente traballo de investigación céntrase no estudo das propiedades físico-químicas de films de óxidos cerámicos de composición La1-xSrxFeO3, así como cambios estruturais producidos por intercambios topotácticos de O2-, pasando o material por distintas fases metaestables. Para a preparación dos compostos obxecto de estudo seguiuse o método sol-xel e, tras varios tratamentos a alta temperatura, obtivéronse os targets. Estes targets foron crecidos epitaxialmente sobre substratos de LSAT, mediante deposición por láser pulsado (ou PLD, polas súas siglas en inglés), en forma de películas delgadas ou films. Este crecemento realízase en presenza dunha atmosfera de osíxeno estable, co fin de conseguir que os films formados sexan, por exemplo, de composición SrFeOx, onde x toma un valor aproximado de x=2.5. Mídese a resistividade de cada film. A continuación, realízase un crecemento de cada mostra (tamén mediante PLD) sobre un substrato de YSZ, cunha fina capa de CeO2 intermedia. Acto seguido, o que realizamos foi inxectar ións de O2- a través dunha das caras do noso film mediante unha voltaxe negativa coñecida, inducindo a desinserción de osíxeno de O3 a O3-x, a cal se traduce nun cambio estrutural (de perovskita a brownmillerita, ou viceversa, se inxectamos O2- mediante unha diferenza de potencial positiva), da condutividade eléctrica e das propiedades ópticas. Para dilucidar a estrutura e composición empregáronse técnicas de difracción e reflectividade de raios X (XRD e XRR, respectivamente) e microscopía electrónica de varrido, SEM. Ademais, a variabilidade destas propiedades, así como a evolución de fases e a condutividade eléctrica ao oxidar ou reducir, relacionarase coa estrutura electrónica e coa posición relativa das bandas do osíxeno e do metal.
Dirección
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Complexos metálicos e o estudo do seu comportamento biolóxico en medios celulares
Autoría
A.B.G.
Grao en Química
A.B.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo preséntase a síntese de compostos de coordinación de Cu e Zn, empregando dous ligandos diferentes, que serán nomeados nesta memoria como HL9 [(Z)-N’-isonicotinoilpicolinohidrazonamida] e H4py [(Z)-N’-(4-metilbenzoil)picolinohidrazonamida]. A caracterización dos ligandos e complexos lévase a cabo mediante diferentes técnicas: difracción de raios X (DRX), análise elemental CHNS, espectroscopia infravermella (IR) e, no caso dos de Zn, tamén mediante resonancia magnética nuclear de protón (RMN 1H). Algúns destes complexos son empregados para desenvolver a súa actividade biolóxica en dúas liñas celulares: A549 (adenocarcinoma pulmonar humano) e MRC5 (fibroblastos diploides derivadas de pulmón fetal). Para coñecer o comportamento dos mesmos en medios biolóxicos, realízanse previamente probas de solubilidade e estabilidade en diferentes disolventes: DMSO, metanol e auga; ademais da caracterización con espectroscopia UV-VIS e espectroscopia de fluorescencia e ICP-OES. Os resultados obtidos poñen de manifesto que o procedemento levado a cabo é unha metodoloxía adecuada para a síntese de complexos metálicos de Cu e de Zn. Ademais, estes complexos espertan un grande interese no emprego da química de coordinación en aplicación biolóxicas, o que abre novas vías para ao desenvolvemento de investigacións futuras neste ámbito.
Neste traballo preséntase a síntese de compostos de coordinación de Cu e Zn, empregando dous ligandos diferentes, que serán nomeados nesta memoria como HL9 [(Z)-N’-isonicotinoilpicolinohidrazonamida] e H4py [(Z)-N’-(4-metilbenzoil)picolinohidrazonamida]. A caracterización dos ligandos e complexos lévase a cabo mediante diferentes técnicas: difracción de raios X (DRX), análise elemental CHNS, espectroscopia infravermella (IR) e, no caso dos de Zn, tamén mediante resonancia magnética nuclear de protón (RMN 1H). Algúns destes complexos son empregados para desenvolver a súa actividade biolóxica en dúas liñas celulares: A549 (adenocarcinoma pulmonar humano) e MRC5 (fibroblastos diploides derivadas de pulmón fetal). Para coñecer o comportamento dos mesmos en medios biolóxicos, realízanse previamente probas de solubilidade e estabilidade en diferentes disolventes: DMSO, metanol e auga; ademais da caracterización con espectroscopia UV-VIS e espectroscopia de fluorescencia e ICP-OES. Os resultados obtidos poñen de manifesto que o procedemento levado a cabo é unha metodoloxía adecuada para a síntese de complexos metálicos de Cu e de Zn. Ademais, estes complexos espertan un grande interese no emprego da química de coordinación en aplicación biolóxicas, o que abre novas vías para ao desenvolvemento de investigacións futuras neste ámbito.
Dirección
García Santos, María Isabel (Titoría)
PELAZ GARCIA, BEATRIZ Cotitoría
García Santos, María Isabel (Titoría)
PELAZ GARCIA, BEATRIZ Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Funcionalización de radicais cetilo para a síntese de alcohois alifáticos
Autoría
G.B.C.
Grao en Química
G.B.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os alcohois alifáticos son un tipo de moléculas que están presentes en multitude de compostos farmaceúticos. Por iso e debido a sua importancia , desenvolvéronse diferentes metodoloxías que permiten a síntese destas moléculas a partir de simples aldehídos ou cetonas. Sen embargo , debido ao uso de metais , reactivos altamente nucleófilos ou a limitación do alcance de certas reaccións , é de gran interese desenvolver novos métodos sintéticos que permitan a xeración destas estruturas . En consecuencia , neste proxecto procederase a finalizar a optimización e evaluar o alcance dunha nova reacción fotoquímica libre de metais na que se permita a síntese de alcohois alifáticos a partir de aldehídos e alquenos sinxelos .
Os alcohois alifáticos son un tipo de moléculas que están presentes en multitude de compostos farmaceúticos. Por iso e debido a sua importancia , desenvolvéronse diferentes metodoloxías que permiten a síntese destas moléculas a partir de simples aldehídos ou cetonas. Sen embargo , debido ao uso de metais , reactivos altamente nucleófilos ou a limitación do alcance de certas reaccións , é de gran interese desenvolver novos métodos sintéticos que permitan a xeración destas estruturas . En consecuencia , neste proxecto procederase a finalizar a optimización e evaluar o alcance dunha nova reacción fotoquímica libre de metais na que se permita a síntese de alcohois alifáticos a partir de aldehídos e alquenos sinxelos .
Dirección
NAPPI , MANUEL (Titoría)
NAPPI , MANUEL (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estudo do consumo de substancias de abuso mediante análise de augas residuais con fins epidemiolóxicas
Autoría
A.C.R.
Grao en Química
A.C.R.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste Traballo de Fin de Grao, aplicouse a Análise de Augas Residuais con Fins Epidemiolóxicas (WBE, polas súas siglas en inglés), para medir as tendencias de consumo espazotemporais de substancias de abuso. En particular, analizáronse catorce substancias de (potencial) abuso: alcol, nicotina, metadona, cánnabis, anfetamina, metanfetamina, ketamina, 3,4-metilendioximetanfetamina (MDMA), pregabalina, gabapentina, cocaína, cis-tramadol, morfina e fentanilo. Para iso, analizáronse mostras compostas de 24 horas, provintes das augas residuais de catro localizacións (tres de índole urbano e a cuarta dunha institución penitenciaria) durante unha semana “normal” e a semana de fin de ano (excepto na prisión). Utilizáronse dúas metodoloxías analíticas: a inxección directa para alcol e nicotina (previa desconxugación encimática) e extracción en fase sólida para o resto de substancias, ambas seguidas dunha análise por cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas en tándem con triplo cuadrupolo. Analizando estatísticamente os datos, observouse que o alcol foi a substancia de abuso máis consumida e o cánnabis, a droga ilícita máis empleada. Ademais, detectouse como as drogas legais e ilegais consumíronse en maior medida en fin de ano, mentres que os fármacos consúmense máis en outono ou non hai diferencia estatísticamente significativa entre as épocas; e que, en prisión, salvo anfetamina e etanol, o consumo do resto de substancias de abuso é maior.
Neste Traballo de Fin de Grao, aplicouse a Análise de Augas Residuais con Fins Epidemiolóxicas (WBE, polas súas siglas en inglés), para medir as tendencias de consumo espazotemporais de substancias de abuso. En particular, analizáronse catorce substancias de (potencial) abuso: alcol, nicotina, metadona, cánnabis, anfetamina, metanfetamina, ketamina, 3,4-metilendioximetanfetamina (MDMA), pregabalina, gabapentina, cocaína, cis-tramadol, morfina e fentanilo. Para iso, analizáronse mostras compostas de 24 horas, provintes das augas residuais de catro localizacións (tres de índole urbano e a cuarta dunha institución penitenciaria) durante unha semana “normal” e a semana de fin de ano (excepto na prisión). Utilizáronse dúas metodoloxías analíticas: a inxección directa para alcol e nicotina (previa desconxugación encimática) e extracción en fase sólida para o resto de substancias, ambas seguidas dunha análise por cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas en tándem con triplo cuadrupolo. Analizando estatísticamente os datos, observouse que o alcol foi a substancia de abuso máis consumida e o cánnabis, a droga ilícita máis empleada. Ademais, detectouse como as drogas legais e ilegais consumíronse en maior medida en fin de ano, mentres que os fármacos consúmense máis en outono ou non hai diferencia estatísticamente significativa entre as épocas; e que, en prisión, salvo anfetamina e etanol, o consumo do resto de substancias de abuso é maior.
Dirección
QUINTANA ALVAREZ, JOSE BENITO (Titoría)
ESTEVEZ DANTA, ANDREA Cotitoría
QUINTANA ALVAREZ, JOSE BENITO (Titoría)
ESTEVEZ DANTA, ANDREA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Ligandos tiazolidinona como sensores luminescentes
Autoría
M.C.P.
Grao en Química
M.C.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
No presente traballo exponse o estudo das propiedades luminiscentes de ligandos tiazolidinona e o seu estudo con diferentes sales, co fin de comprobar se estes poden ser usados como sensores luminescentes para a detección de metais pesados. Para isto, levouse a cabo a síntese e caracterización dos ligandos HAm4DHotaz, Am4Motaz e Am4Eotaz. Os tres compostos absorben no visible, pero só HAm4DHotaz e Am4Eotaz presentan emisión. Adicionalmente, preparáronse disolcuións do ligando HAm4DHotaz con metias do grupo 12 (Zn, Cd e Hg) co obxectivo de avaliar se as modificacións inducidas por estes catións no espectros de emisión do ligando permiten a súa detección, como consecuencia dunha posible coordinación dos mesmos. Os resultados son prometedores, xa que os espectros de emisión dos complexos varía considerablemente respecto ao do ligando libre.Ademais, lévase a cabo o estudo do efecto que poden exercer os diferentes anións Cl-, Br- e I-, presentes nas sales metálicas de zinc, sen se observar diferenzas significativas nos espectros de emisión dos complexos formados.
No presente traballo exponse o estudo das propiedades luminiscentes de ligandos tiazolidinona e o seu estudo con diferentes sales, co fin de comprobar se estes poden ser usados como sensores luminescentes para a detección de metais pesados. Para isto, levouse a cabo a síntese e caracterización dos ligandos HAm4DHotaz, Am4Motaz e Am4Eotaz. Os tres compostos absorben no visible, pero só HAm4DHotaz e Am4Eotaz presentan emisión. Adicionalmente, preparáronse disolcuións do ligando HAm4DHotaz con metias do grupo 12 (Zn, Cd e Hg) co obxectivo de avaliar se as modificacións inducidas por estes catións no espectros de emisión do ligando permiten a súa detección, como consecuencia dunha posible coordinación dos mesmos. Os resultados son prometedores, xa que os espectros de emisión dos complexos varía considerablemente respecto ao do ligando libre.Ademais, lévase a cabo o estudo do efecto que poden exercer os diferentes anións Cl-, Br- e I-, presentes nas sales metálicas de zinc, sen se observar diferenzas significativas nos espectros de emisión dos complexos formados.
Dirección
García Santos, María Isabel (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
García Santos, María Isabel (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Recuperación de metales valiosos procedentes de residuos electrónicos por adsorción en carbones
Autoría
E.C.S.
Grao en Química
E.C.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo céntrase en afrontar a contaminación e o esgotamento de recursos non renovables debido á sobreprodución de aparellos eléctricos e electrónicos. Metais preciosos, como a prata, están presentes neles. Estúdase a recuperación de ións Ag(I) en disolución acuosa mediante adsorción en carbóns activados. Empréganse dous adsorbentes derivados de residuos de biomasa sintetizados a partir de casca de améndoa (ASACK) e de ósos de aceituna (OSACK), e un terceiro sintético a partir de poliacrilonitrilo (PAN), CK725. Estes carbóns caracterízanse mediante técnicas SEM-EDX e FTIR. Atópanse grupos funcionais característicos da adsorción con metais e confírmase a adsorción de Ag nos carbóns. Realízanse experimentos de adsorción para analizar a influencia da concentración inicial do catión, a dose do adsorbente e o pH sobre a eficiencia e a capacidade de adsorción da prata, que melloran a pH 5. Estúdase a cinética de adsorción aplicando modelos cinéticos de pseudo-primeira orde, pseudo-segunda orde e difusión intraparticular, atopándose que o modelo de pseudo-segunda orde é o que mellor representa os resultados experimentais. Co fin de optimizar a resposta, estúdase a influencia da concentración inicial de prata e da dose de adsorbente cos carbóns OSACK e CK725 mediante un deseño central composto (DCC). A eficiencia de adsorción optimízase con concentracións baixas de prata e doses altas de adsorbente, mentres que a capacidade mellora con concentracións altas de prata e doses baixas de adsorbente. As mellores respostas obtivéronse co carbón OSACK.
Este traballo céntrase en afrontar a contaminación e o esgotamento de recursos non renovables debido á sobreprodución de aparellos eléctricos e electrónicos. Metais preciosos, como a prata, están presentes neles. Estúdase a recuperación de ións Ag(I) en disolución acuosa mediante adsorción en carbóns activados. Empréganse dous adsorbentes derivados de residuos de biomasa sintetizados a partir de casca de améndoa (ASACK) e de ósos de aceituna (OSACK), e un terceiro sintético a partir de poliacrilonitrilo (PAN), CK725. Estes carbóns caracterízanse mediante técnicas SEM-EDX e FTIR. Atópanse grupos funcionais característicos da adsorción con metais e confírmase a adsorción de Ag nos carbóns. Realízanse experimentos de adsorción para analizar a influencia da concentración inicial do catión, a dose do adsorbente e o pH sobre a eficiencia e a capacidade de adsorción da prata, que melloran a pH 5. Estúdase a cinética de adsorción aplicando modelos cinéticos de pseudo-primeira orde, pseudo-segunda orde e difusión intraparticular, atopándose que o modelo de pseudo-segunda orde é o que mellor representa os resultados experimentais. Co fin de optimizar a resposta, estúdase a influencia da concentración inicial de prata e da dose de adsorbente cos carbóns OSACK e CK725 mediante un deseño central composto (DCC). A eficiencia de adsorción optimízase con concentracións baixas de prata e doses altas de adsorbente, mentres que a capacidade mellora con concentracións altas de prata e doses baixas de adsorbente. As mellores respostas obtivéronse co carbón OSACK.
Dirección
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
González Álvarez, Julia Cotitoría
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
González Álvarez, Julia Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Síntese e caracterización de xeles de polisacáridos para bioimpresión 3D
Autoría
L.C.P.
Grao en Química
L.C.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo fin de grao céntrase na formulación de tintas de hidroxeles baseadas en polisacáridos como goma gellan, carraxenina, pectina e alxinato, co obxectivo de que sexan aptas para a súa aplicación na bioimpresión 3D. Para avaliar a súa viabilidade como biotintas, realizouse un estudo reolóxico detallado, así como a impresión de estruturas tridimensionais. No caso do alxinato, levouse a cabo un estudo exhaustivo da formulación para axustar a súa composición a diferentes presións de impresión 3D. Os resultados obtidos demostraron que as tintas formuladas a partir destes hidroxeles de polisacáridos presentan propiedades reolóxicas axeitadas para o seu uso en procesos de bioimpresión tridimensional.
Este traballo fin de grao céntrase na formulación de tintas de hidroxeles baseadas en polisacáridos como goma gellan, carraxenina, pectina e alxinato, co obxectivo de que sexan aptas para a súa aplicación na bioimpresión 3D. Para avaliar a súa viabilidade como biotintas, realizouse un estudo reolóxico detallado, así como a impresión de estruturas tridimensionais. No caso do alxinato, levouse a cabo un estudo exhaustivo da formulación para axustar a súa composición a diferentes presións de impresión 3D. Os resultados obtidos demostraron que as tintas formuladas a partir destes hidroxeles de polisacáridos presentan propiedades reolóxicas axeitadas para o seu uso en procesos de bioimpresión tridimensional.
Dirección
GIL GONZALEZ, ALVARO (Titoría)
GIL GONZALEZ, ALVARO (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Aportación de laboratorio clínico ao proceso asistencial integrado diabetes mellitus tipo 2 do SERGAS
Autoría
I.C.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
I.C.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 09:00
16.07.2025 09:00
Resumo
A detección precoz de DM en persoas asintomáticas podería previr ou retrasar as complicacións da diabetes, existindo evidencia de que a maioría destas están relacionadas ca duración e severidade da hiperglucemia. O PAI DM2 do SERGAS, ten como obxetivo orientar as actuacións dos profesionais sanitarios no diagnóstico, tratamento e no seguimento das persoas con DM2. Neste traballo evaluase a contribución do Laboratorio de Análises Clínicos ao PAI DM2 do SERGAS. Seguindo os criterios da ADA, dende o laboratorio establecéuse un cribado oportunista de DM2, consistente en engadir a determinación de HbA1c a aqueles pacentes sen diagnóstico previo de DM e cunha glucemia basal alterada, detectada nunha analítica realizada no laboratorio durante os anos 2023 e 2024. Os datos extraídos do sistema informático do laboratorio, en conxunto coa revisión do historial clínico dos pacientes resúmese neste traballo. Detectáronse 22571 pacientes con glucemia basal alterada. O 30% presentaba valores de HbA1c no intervalo de normalidade, o 49% presentaba valores de HbA1c no rango de prediabetes, e o 21% presentaba valores de HbA1c no rango de diabetes. Neste último grupo, 2310 pacientes tiñan ademáis una glucosa maior que 126 mg/dL na mesma analítica, permitindo establecer así un diagnóstico de diabetes nun único paso. O 64 porcento destes pacientes diabéticos realizou una analítica posterior onde se solicitou HbA1c cun intervalo de tempo de 9,1 (desv. est. 5,4) meses. O cribado permite identificar a aqueles pacientes diabéticos non diagnosticados nunha única analítica ou identificar a aqueles diabéticos cun seguimiento inadecuado, ademáis de poner o foco nos pacientes prediabéticos, con elevado risco de desenvolver diabetes e actuar sobre indicios de complicacións da diabetes de maneira temperá.
A detección precoz de DM en persoas asintomáticas podería previr ou retrasar as complicacións da diabetes, existindo evidencia de que a maioría destas están relacionadas ca duración e severidade da hiperglucemia. O PAI DM2 do SERGAS, ten como obxetivo orientar as actuacións dos profesionais sanitarios no diagnóstico, tratamento e no seguimento das persoas con DM2. Neste traballo evaluase a contribución do Laboratorio de Análises Clínicos ao PAI DM2 do SERGAS. Seguindo os criterios da ADA, dende o laboratorio establecéuse un cribado oportunista de DM2, consistente en engadir a determinación de HbA1c a aqueles pacentes sen diagnóstico previo de DM e cunha glucemia basal alterada, detectada nunha analítica realizada no laboratorio durante os anos 2023 e 2024. Os datos extraídos do sistema informático do laboratorio, en conxunto coa revisión do historial clínico dos pacientes resúmese neste traballo. Detectáronse 22571 pacientes con glucemia basal alterada. O 30% presentaba valores de HbA1c no intervalo de normalidade, o 49% presentaba valores de HbA1c no rango de prediabetes, e o 21% presentaba valores de HbA1c no rango de diabetes. Neste último grupo, 2310 pacientes tiñan ademáis una glucosa maior que 126 mg/dL na mesma analítica, permitindo establecer así un diagnóstico de diabetes nun único paso. O 64 porcento destes pacientes diabéticos realizou una analítica posterior onde se solicitou HbA1c cun intervalo de tempo de 9,1 (desv. est. 5,4) meses. O cribado permite identificar a aqueles pacientes diabéticos non diagnosticados nunha única analítica ou identificar a aqueles diabéticos cun seguimiento inadecuado, ademáis de poner o foco nos pacientes prediabéticos, con elevado risco de desenvolver diabetes e actuar sobre indicios de complicacións da diabetes de maneira temperá.
Dirección
Rodriguez Garcia, Javier (Titoría)
Riveiro Cruz, Manuel Alberto Cotitoría
Rodriguez Garcia, Javier (Titoría)
Riveiro Cruz, Manuel Alberto Cotitoría
Tribunal
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
Evaluación dun analizador automático de intercambio iónico (HPLC) para a medida de hemoglobina glicada
Autoría
I.C.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
I.C.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A verificación das prestación analíticas dos diferentes equipos dun laboratorio clínico é un paso obrigado para garantir uns resultados de calidade. Específicamente a hemoglobina glicada (HbA1c) é un parámetro de gran importancia para o diagnóstico e control de pacientes diabéticos. Neste estudo evalúase un equipo de medida de HbA1c via HPLC incorporado recientemente ao laboratorio de análise clínico, o ADAMS 8190V, co fin de verificar as súas prestacións analíticas. Utilizáronse as guías do Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) en conxunto coas instrucción da Sociedad Española de Química Clínica (SEQC) para o estudio de imprecisión, veracidade e linealidade. Estudiouse o efecto de algunhas interferenzas con efectos significativos nos resultados de HbA1c. Finalmente, realizouse un estudio comparativo do ADAMS 8190V con equipos de HPLC certificados que cumplen os estándares máximos de calidade esixibles á técnica. O ADAMS 8190V cumple cos criterios de calidad esixidos, e non conta con interferenzas en presencia da maioría de metabolitos estudiados ou variantes de hemoglobina máis frecuentes. Si presenta interferenzas a valores elevados de hemoglobina carbamilada (cHb). Respecto aos equipos certificados presenta unha boa correlación con ambos, tendo algo máis de variabilidade específicamente con un deles. O equipo ADAMS 8190V presenta boas prestacións analíticas, que en conxunto cos seus menores tempos de análise, representa unha mellora neta na rutina do laboratorio clínico.
A verificación das prestación analíticas dos diferentes equipos dun laboratorio clínico é un paso obrigado para garantir uns resultados de calidade. Específicamente a hemoglobina glicada (HbA1c) é un parámetro de gran importancia para o diagnóstico e control de pacientes diabéticos. Neste estudo evalúase un equipo de medida de HbA1c via HPLC incorporado recientemente ao laboratorio de análise clínico, o ADAMS 8190V, co fin de verificar as súas prestacións analíticas. Utilizáronse as guías do Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) en conxunto coas instrucción da Sociedad Española de Química Clínica (SEQC) para o estudio de imprecisión, veracidade e linealidade. Estudiouse o efecto de algunhas interferenzas con efectos significativos nos resultados de HbA1c. Finalmente, realizouse un estudio comparativo do ADAMS 8190V con equipos de HPLC certificados que cumplen os estándares máximos de calidade esixibles á técnica. O ADAMS 8190V cumple cos criterios de calidad esixidos, e non conta con interferenzas en presencia da maioría de metabolitos estudiados ou variantes de hemoglobina máis frecuentes. Si presenta interferenzas a valores elevados de hemoglobina carbamilada (cHb). Respecto aos equipos certificados presenta unha boa correlación con ambos, tendo algo máis de variabilidade específicamente con un deles. O equipo ADAMS 8190V presenta boas prestacións analíticas, que en conxunto cos seus menores tempos de análise, representa unha mellora neta na rutina do laboratorio clínico.
Dirección
Rodriguez Garcia, Javier (Titoría)
Ortola Devesa, Juan Bautista Cotitoría
Rodriguez Garcia, Javier (Titoría)
Ortola Devesa, Juan Bautista Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Proceso de produción de aluminio lacado
Autoría
J.C.S.
Grao en Química
J.C.S.
Grao en Química
Data da defensa
20.02.2025 09:00
20.02.2025 09:00
Resumo
Dende o seu illamento ata a actualidade, o aluminio converteuse nun dos metais máis importantes da nosa sociedade polas súas propiedades. Ten numerosos usos vinculados, fundamentalmente, á industria alimentaria, fabricación de bens de consumo, transporte, construción e sector militar. Neste Traballo Fin de Grao estúdase en profundidade un dos procedementos de protección do aluminio contra a corrosión, o lacado, que mellora a súa resistencia e durabilidade. Deste tipo de tratamentos xurdiu unha industria de produción de aluminio que na actualidade está moi demandada. En concreto, descríbese polo miúdo o proceso de lacado realizado nas fábricas de Aluminios Cortizo S.A.U, o cal implica un pretratamento con diferentes disolucións químicas, un recubrimento en pó e un curado final no cal se polimerizará. Describense tamén os diferentes controis de calidade aos que é sometido o proceso enteiro.
Dende o seu illamento ata a actualidade, o aluminio converteuse nun dos metais máis importantes da nosa sociedade polas súas propiedades. Ten numerosos usos vinculados, fundamentalmente, á industria alimentaria, fabricación de bens de consumo, transporte, construción e sector militar. Neste Traballo Fin de Grao estúdase en profundidade un dos procedementos de protección do aluminio contra a corrosión, o lacado, que mellora a súa resistencia e durabilidade. Deste tipo de tratamentos xurdiu unha industria de produción de aluminio que na actualidade está moi demandada. En concreto, descríbese polo miúdo o proceso de lacado realizado nas fábricas de Aluminios Cortizo S.A.U, o cal implica un pretratamento con diferentes disolucións químicas, un recubrimento en pó e un curado final no cal se polimerizará. Describense tamén os diferentes controis de calidade aos que é sometido o proceso enteiro.
Dirección
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Titoría)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
Sanmartin Matalobos, Jesus (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
Sanmartin Matalobos, Jesus (Vogal)
Propiedades e aplicacións do 6-amino-2-ciano-1,3-benzotiazol como sonda fluorescente
Autoría
N.C.V.
Grao en Química
N.C.V.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A análise fotofísica dunha molécula orgánica e a súa caracterización coma sonda fluorescente é de gran utilidade para a detección e/ou localización de analitos. No presente traballo caracterizouse o 6-amino-2-ciano-1,3-benzotiazol. Realizáronse os seus espectros de absorción, excitación e emisión de fluorescencia e abórdase un estudo do seu comportamento solvatocrómico en diferentes disolventes, propoñéndose diferentes modelos de estudo das interaccións disolvente-soluto. Tamén se profundiza para os mesmos disolventes no cálculo dos parámetros fotofísicos de rendemento cuántico e tempo de vida coa finalidade de calcular as constantes radiantes e non radiantes. Finalmente, estúdase o seu comportamento de emisión de fluorescencia a diferentes concentracións de beta-ciclodextrina e proponse un modelo de variación da intensidade de fluorescencia en base aos datos experimentais para calcular a súa constante de asociación.
A análise fotofísica dunha molécula orgánica e a súa caracterización coma sonda fluorescente é de gran utilidade para a detección e/ou localización de analitos. No presente traballo caracterizouse o 6-amino-2-ciano-1,3-benzotiazol. Realizáronse os seus espectros de absorción, excitación e emisión de fluorescencia e abórdase un estudo do seu comportamento solvatocrómico en diferentes disolventes, propoñéndose diferentes modelos de estudo das interaccións disolvente-soluto. Tamén se profundiza para os mesmos disolventes no cálculo dos parámetros fotofísicos de rendemento cuántico e tempo de vida coa finalidade de calcular as constantes radiantes e non radiantes. Finalmente, estúdase o seu comportamento de emisión de fluorescencia a diferentes concentracións de beta-ciclodextrina e proponse un modelo de variación da intensidade de fluorescencia en base aos datos experimentais para calcular a súa constante de asociación.
Dirección
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Síntesis e Modificación da Caulerpina e os seus Análogos
Autoría
H.C.C.
Grao en Química
H.C.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos. Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos.
Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos. Neste traballo propoñemos unha alternativa á síntese total do alcaloide mariño Caulerpina proposta por Li et al . A diferencia principal baséase no emprego dunha metodoloxía sintética novidosa baseada na activación C-H reportada por Huertas-Morales et al no 2024 para a preparación do indol necesario dende precursores accesíbeis, ampliable e con bo rendemento. Tamén amosamos a flexibilidade do procedemento sintetizando, caracterizando e enviando a probas un análogo non reportado previamente xunto con todos os seus precursores sintéticos.
Dirección
GULIAS COSTA, MOISES (Titoría)
Mascareñas Cid, Jose Luis Cotitoría
GULIAS COSTA, MOISES (Titoría)
Mascareñas Cid, Jose Luis Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Reaccións abióticas que empregan maquinaria celular
Autoría
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Desde a década de 2000, unha área da química moderna experimentou un crecemento asombroso: a química bioortogonal. Esta refírese a cualquera tipo de reacción química que ocorre dentro dun organismo vivo sen afectar o seu metabolismo. A biortogonalidade, ademais de evitar interaccións secundarias con grupos funcionais nativos, caracterízase por unha alta selectividade, unha cinética rápida e a falta de toxicidade. En consecuencia, non é sorprendente a ampla gama de aplicacións que atopamos en bioquímica, biosíntese, medicina e famacoloxía. Seguindo esta mesma filosofía, están a facerse intentos para desenvolver reaccións que non só sexan bioortogonais, senón tamén fotocatalizadas. Isto daría lugar ao que chamamos fotocatálise bioortogonal. Neste traballo, investigaranse novas reaccións sintéticas biocompatibles. En concreto, descríbese unha reacción baseada na a-arilación de enol acetatos. Esta reacción foi optimizada, demostrando o seu potencial en medios acuosos, un requisito esencial para a química bioortogonal. Posteriormente, esta reacción transferiuse a cianobacterias, que, grazas á luz solar e á maquinaria redox celular, serían capaces de catalizar este tipo de reacción permitindo a síntese in situ de fármacos, compostos bioactivos ou sondas fluorescentes. Finalmente, intentouse modificar a reacción para obter un producto fluorescente.
Desde a década de 2000, unha área da química moderna experimentou un crecemento asombroso: a química bioortogonal. Esta refírese a cualquera tipo de reacción química que ocorre dentro dun organismo vivo sen afectar o seu metabolismo. A biortogonalidade, ademais de evitar interaccións secundarias con grupos funcionais nativos, caracterízase por unha alta selectividade, unha cinética rápida e a falta de toxicidade. En consecuencia, non é sorprendente a ampla gama de aplicacións que atopamos en bioquímica, biosíntese, medicina e famacoloxía. Seguindo esta mesma filosofía, están a facerse intentos para desenvolver reaccións que non só sexan bioortogonais, senón tamén fotocatalizadas. Isto daría lugar ao que chamamos fotocatálise bioortogonal. Neste traballo, investigaranse novas reaccións sintéticas biocompatibles. En concreto, descríbese unha reacción baseada na a-arilación de enol acetatos. Esta reacción foi optimizada, demostrando o seu potencial en medios acuosos, un requisito esencial para a química bioortogonal. Posteriormente, esta reacción transferiuse a cianobacterias, que, grazas á luz solar e á maquinaria redox celular, serían capaces de catalizar este tipo de reacción permitindo a síntese in situ de fármacos, compostos bioactivos ou sondas fluorescentes. Finalmente, intentouse modificar a reacción para obter un producto fluorescente.
Dirección
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
TOMAS GAMASA, MARIA Cotitoría
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
TOMAS GAMASA, MARIA Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Teoría da selección multinivel: conflito entre unidades de selección
Autoría
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
I.C.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía (2ªed)
Data da defensa
16.07.2025 09:00
16.07.2025 09:00
Resumo
Tras a aceptación dunha teoría da evolución mediada pola selección natural e o apoio á Síntese Evolutiva Moderna, o individuo considerouse o nivel no que actúa a selección. Historicamente, case todas as alternativas foron cuestionadas, convertendo este paradigma nun dos maiores piares do darwinismo. Este traballo revisa a literatura máis relevante sobre unha das hipóteses máis prometedoras da bioloxía evolutiva: a Selección Multinivel. Esta filosofía propón que abandonemos o modelo simple da selección natural que intervén no organismo, xa que a selección actúa a diferentes niveis de organización biolóxica, tanto por debaixo (células, orgánulos, xenes, etc.) como por riba (familias, especies, comunidades, etc.) do individuo. O obxectivo é revisar a evidencia empírica de que a selección procede a varios niveis e estudar o conflito biolóxico que xurdiría se a selección a un nivel superior se opoñe á selección a un nivel inferior e viceversa. Ademais, a Selección Multinivel será considerada como un marco teórico para explicar un dos maiores enigmas da evolución: o altruísmo. A metodoloxía empregada inclúe o uso de bases de datos como Web of Science (WOS) e PubMed, e filtros por idioma e data, priorizando estudos revisados por pares. As nosas conclusións son positivas, a pesar de que esta hipótese estivo chea de críticas desde o seu inicio e foi cualificada de mecanismo débil, ignorando gran parte das evidencias. Co tempo, a Selección Multinivel será considerada unha das ideas máis revolucionarias e unha das que máis cambiou o noso pensamento evolutivo.
Tras a aceptación dunha teoría da evolución mediada pola selección natural e o apoio á Síntese Evolutiva Moderna, o individuo considerouse o nivel no que actúa a selección. Historicamente, case todas as alternativas foron cuestionadas, convertendo este paradigma nun dos maiores piares do darwinismo. Este traballo revisa a literatura máis relevante sobre unha das hipóteses máis prometedoras da bioloxía evolutiva: a Selección Multinivel. Esta filosofía propón que abandonemos o modelo simple da selección natural que intervén no organismo, xa que a selección actúa a diferentes niveis de organización biolóxica, tanto por debaixo (células, orgánulos, xenes, etc.) como por riba (familias, especies, comunidades, etc.) do individuo. O obxectivo é revisar a evidencia empírica de que a selección procede a varios niveis e estudar o conflito biolóxico que xurdiría se a selección a un nivel superior se opoñe á selección a un nivel inferior e viceversa. Ademais, a Selección Multinivel será considerada como un marco teórico para explicar un dos maiores enigmas da evolución: o altruísmo. A metodoloxía empregada inclúe o uso de bases de datos como Web of Science (WOS) e PubMed, e filtros por idioma e data, priorizando estudos revisados por pares. As nosas conclusións son positivas, a pesar de que esta hipótese estivo chea de críticas desde o seu inicio e foi cualificada de mecanismo débil, ignorando gran parte das evidencias. Co tempo, a Selección Multinivel será considerada unha das ideas máis revolucionarias e unha das que máis cambiou o noso pensamento evolutivo.
Dirección
VILAS PETEIRO, ROMAN (Titoría)
VILAS PETEIRO, ROMAN (Titoría)
Tribunal
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
Preparación e estudo estrutural de metalaciclos con ligandos tridentados [C,N,O]
Autoría
S.D.L.
Grao en Química
S.D.L.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
No presente traballo procédese á síntese e caracterización de compostos ciclometalados a partir de bases de Schiff. En primeiro lugar, obtéñense compostos derivados de bases de Schiff pola reacción de condensación entre 2-aminofenol con diferentes benzaldehídos. Estes ligandos, que son capaces de actuar como ligandos tridentados [C,N,O], forman complexos metálicos tetranucleares ao reaccionar con acetato de paladio. Posteriormente, realízase a síntese de derivados dos complexos obtidos con trifenilfosfina e 1,3,5-triaza-7-fosfaadamantano. Nestes derivados, o átomo de fósforo correspondente ás monofosfinas coordínase ao átomo metálico a través dos átomos donadores do fósforo. Á súa vez, os complexos metálicos tetranucleares reaccionan con 4-aminopiridina, que se coordina ao átomo metálico a través do par de electróns libres procedentes do átomo de nitróxeno que constitúe o anel piridínico. Ademais dos datos correspondentes á caracterización dos compostos mediante técnicas espectroscópicas como RMN de protón, carbono e fósforo, realízase a determinación estrutural mediante difracción de raios X dun dos compostos metálicos tetranucleares e doutro composto mononuclear que contén unha monofosfina.
No presente traballo procédese á síntese e caracterización de compostos ciclometalados a partir de bases de Schiff. En primeiro lugar, obtéñense compostos derivados de bases de Schiff pola reacción de condensación entre 2-aminofenol con diferentes benzaldehídos. Estes ligandos, que son capaces de actuar como ligandos tridentados [C,N,O], forman complexos metálicos tetranucleares ao reaccionar con acetato de paladio. Posteriormente, realízase a síntese de derivados dos complexos obtidos con trifenilfosfina e 1,3,5-triaza-7-fosfaadamantano. Nestes derivados, o átomo de fósforo correspondente ás monofosfinas coordínase ao átomo metálico a través dos átomos donadores do fósforo. Á súa vez, os complexos metálicos tetranucleares reaccionan con 4-aminopiridina, que se coordina ao átomo metálico a través do par de electróns libres procedentes do átomo de nitróxeno que constitúe o anel piridínico. Ademais dos datos correspondentes á caracterización dos compostos mediante técnicas espectroscópicas como RMN de protón, carbono e fósforo, realízase a determinación estrutural mediante difracción de raios X dun dos compostos metálicos tetranucleares e doutro composto mononuclear que contén unha monofosfina.
Dirección
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL (Titoría)
Durán Carril, María Luz Cotitoría
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL (Titoría)
Durán Carril, María Luz Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Polimerización Supramolecular de Opes Disubstituidos: Papel da Simetría e da Configuración Absoluta nos Ensamblaxes Supramoleculares
Autoría
L.D.G.
Grao en Química
L.D.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste Traballo de Fin de Grao sintetizouse e caracterizouse o monómero 4,4’- (1,4-fenilenebis(etino-1,2-diilo))bis(N-((R)-nonan-2-il)benzamida) (mono-(R)) co obxectivo de estudar o seu comportamiento na formación de agregados supramoleculares. A elección deste monómero baseouse en investigacións previas realizadas no grupo. As cales confirmaban que este tipo de estruturas presentan propiedades favorables na formación deste tipo de sistemas. Unha vez sintetizado, realizáronse estudos de espectroscopía de Dicroismo Circular (CD) e espectroscopía de absorción Ultravioleta-Visible (UV-Vis) a temperatura ambiente (ta) considerando distintas concentración e proporción de disolventes. Mediante Microscopía Electrónica de Varrido (SEM) observouse a súa morfoloxía. Os resultados revelaron que mono-(R) forma un agregado supramolecular helicoidal, grazas a interacción febles como os enlaces de hidróxeno e interaccións pi-pi “pi-pi stacking” que favorecen a formación de fibras cun sentido de xiro tipo M (efecto Cotton negativo) mediande un autoensamblaxe tipo H.
Neste Traballo de Fin de Grao sintetizouse e caracterizouse o monómero 4,4’- (1,4-fenilenebis(etino-1,2-diilo))bis(N-((R)-nonan-2-il)benzamida) (mono-(R)) co obxectivo de estudar o seu comportamiento na formación de agregados supramoleculares. A elección deste monómero baseouse en investigacións previas realizadas no grupo. As cales confirmaban que este tipo de estruturas presentan propiedades favorables na formación deste tipo de sistemas. Unha vez sintetizado, realizáronse estudos de espectroscopía de Dicroismo Circular (CD) e espectroscopía de absorción Ultravioleta-Visible (UV-Vis) a temperatura ambiente (ta) considerando distintas concentración e proporción de disolventes. Mediante Microscopía Electrónica de Varrido (SEM) observouse a súa morfoloxía. Os resultados revelaron que mono-(R) forma un agregado supramolecular helicoidal, grazas a interacción febles como os enlaces de hidróxeno e interaccións pi-pi “pi-pi stacking” que favorecen a formación de fibras cun sentido de xiro tipo M (efecto Cotton negativo) mediande un autoensamblaxe tipo H.
Dirección
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
Estévez Cabanas, Juan Carlos Cotitoría
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
Estévez Cabanas, Juan Carlos Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Efecto caotrópico na síntese de nanopartículas
Autoría
A.D.S.
Grao en Química
A.D.S.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 16:30
18.09.2025 16:30
Resumo
Esta tese, presentada como proxecto de fin de grao en Química pola USC, ten como obxectivo estudar o efecto caotrópico e a súa potencial aplicación na síntese de nanopartículas. Comeza cunha introdución teórica e histórica que define conceptos clave como a serie de Hofmeister e a relación entre caotropicidade e hidrofobicidade, destacando semellanzas e diferenzas, e tamén se introduce o concepto de supercaotropicidade. Por outra banda, preséntase o contexto xeral das nanopartículas, destacando a súa relevancia e as súas propiedades máis salientables. Tamén se describe o seu proceso de síntese e preséntase o uso de axentes caotrópicos como ferramenta innovadora. Na parte de discusión, primeiro centrarémonos en explorar como os distintos tipos de ións caotrópicos inflúen en parámetros importantes do medio como o disolvente, a concentración, o pH, a temperatura e a viscosidade. Posteriormente, analizaremos polo miúdo os reactivos e medios necesarios para a síntese de nanopartículas, así como o papel que xogan os ións caotrópicos e supercaotrópicos dentro deste proceso. Polo tanto, o uso de axentes caotrópicos podería abrir o camiño a estratexias de síntese máis respectuosas co medio ambiente ao reducir a necesidade de estabilizadores ou redutores convencionais que adoitan ser máis tóxicos ou contaminantes. Esta estratexia non só contribúe ao desenvolvemento dunha química máis ecolóxica e sostible, senón que tamén mellora a funcionalidade e a estabilidade dos nanomateriais resultantes.
Esta tese, presentada como proxecto de fin de grao en Química pola USC, ten como obxectivo estudar o efecto caotrópico e a súa potencial aplicación na síntese de nanopartículas. Comeza cunha introdución teórica e histórica que define conceptos clave como a serie de Hofmeister e a relación entre caotropicidade e hidrofobicidade, destacando semellanzas e diferenzas, e tamén se introduce o concepto de supercaotropicidade. Por outra banda, preséntase o contexto xeral das nanopartículas, destacando a súa relevancia e as súas propiedades máis salientables. Tamén se describe o seu proceso de síntese e preséntase o uso de axentes caotrópicos como ferramenta innovadora. Na parte de discusión, primeiro centrarémonos en explorar como os distintos tipos de ións caotrópicos inflúen en parámetros importantes do medio como o disolvente, a concentración, o pH, a temperatura e a viscosidade. Posteriormente, analizaremos polo miúdo os reactivos e medios necesarios para a síntese de nanopartículas, así como o papel que xogan os ións caotrópicos e supercaotrópicos dentro deste proceso. Polo tanto, o uso de axentes caotrópicos podería abrir o camiño a estratexias de síntese máis respectuosas co medio ambiente ao reducir a necesidade de estabilizadores ou redutores convencionais que adoitan ser máis tóxicos ou contaminantes. Esta estratexia non só contribúe ao desenvolvemento dunha química máis ecolóxica e sostible, senón que tamén mellora a funcionalidade e a estabilidade dos nanomateriais resultantes.
Dirección
GIMENEZ LOPEZ, MARIA DEL CARMEN (Titoría)
VILA FUNGUEIRIÑO, JOSE MANUEL Cotitoría
GIMENEZ LOPEZ, MARIA DEL CARMEN (Titoría)
VILA FUNGUEIRIÑO, JOSE MANUEL Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Desenvolvemento da metodoloxía analítica para o analise de contaminantes emerxentes en residuos de aparatos eléctricos e electronicos (RAEE)
Autoría
B.E.A.
Grao en Química
B.E.A.
Grao en Química
Data da defensa
20.02.2025 09:00
20.02.2025 09:00
Resumo
A evolución tecnolóxica durante os últimos anos xunto ca crecente dependencia cara aos dispositivos eléctricos e electrónicos na nosa vida cotiá, derivou na acumulación de grandes toneladas de residuos de aparellos eléctricos e electrónicos (RAEE) a nivel global. Neste tipo de residuos incluese dende grandes electrodomésticos como lavadoras ata pequenos dispositivos como teléfonos móbiles. A xestión dos RAEE supón un desafío debido a presenza de substancias perigosas como metais preciosos ou polímeros na súa composición. Estes últimos aínda sendo reciclábeis, conteñen elementos tóxicos como son os bisfenois e retardantes de chama, que se non se manipulan de forma correcta poden causar problemas ambientais e de saúde pública. No presente traballo optimizouse unha metodoloxía analítica para a determinación de bisfenois e retardantes de chama en plásticos RAEE. Con esa finalidade, caracterizouse o tipo de plástico que conforma as mostras, e evaluaronse diferentes protocolos de extracción basados na extracción sólido-líquido (LSE) asistida con ultrasonidos (UAE) para avaliar cal dilesproporcionaba os mellores resultados en términos de recuperación e efectos de matriz. Unha vez optimizados o método de preparación de mostra e de determinación, aplicouse a 30 mostras reais de RAEE que se analizaron mediante cromatografía líquida de ultra rendemento acoplada a espectrometría de masas en tándem (UPLC-MS/MS). En base os resultados obtidos, seis dos dez analitos considerados neste estudio detectáronse nas mostras estudiadas, en concentracións entre 23 e 1968916 ng/g, sendo o BPA e o TBBPA os que presentan as frecuencias de detección e as concentracións máis altas.
A evolución tecnolóxica durante os últimos anos xunto ca crecente dependencia cara aos dispositivos eléctricos e electrónicos na nosa vida cotiá, derivou na acumulación de grandes toneladas de residuos de aparellos eléctricos e electrónicos (RAEE) a nivel global. Neste tipo de residuos incluese dende grandes electrodomésticos como lavadoras ata pequenos dispositivos como teléfonos móbiles. A xestión dos RAEE supón un desafío debido a presenza de substancias perigosas como metais preciosos ou polímeros na súa composición. Estes últimos aínda sendo reciclábeis, conteñen elementos tóxicos como son os bisfenois e retardantes de chama, que se non se manipulan de forma correcta poden causar problemas ambientais e de saúde pública. No presente traballo optimizouse unha metodoloxía analítica para a determinación de bisfenois e retardantes de chama en plásticos RAEE. Con esa finalidade, caracterizouse o tipo de plástico que conforma as mostras, e evaluaronse diferentes protocolos de extracción basados na extracción sólido-líquido (LSE) asistida con ultrasonidos (UAE) para avaliar cal dilesproporcionaba os mellores resultados en términos de recuperación e efectos de matriz. Unha vez optimizados o método de preparación de mostra e de determinación, aplicouse a 30 mostras reais de RAEE que se analizaron mediante cromatografía líquida de ultra rendemento acoplada a espectrometría de masas en tándem (UPLC-MS/MS). En base os resultados obtidos, seis dos dez analitos considerados neste estudio detectáronse nas mostras estudiadas, en concentracións entre 23 e 1968916 ng/g, sendo o BPA e o TBBPA os que presentan as frecuencias de detección e as concentracións máis altas.
Dirección
CASTRO VARELA, GABRIELA (Titoría)
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC Cotitoría
CASTRO VARELA, GABRIELA (Titoría)
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
O azafrán: composición, propiedades e aplicacións potenciais.
Autoría
A.F.C.
Grao en Química
A.F.C.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
O Crocus sativus L., comunmente conocida como planta do azafrán, é altamente valorado a nivel global dende a antigüidade, non unicamente polas propiedades organolépticas da especia derivada dos seus estigmas secos, características pola súa intensidade de cor, sabor amargo e aroma único; senón tamén porque contén unha alta concentración de compostos bioactivos que lle confiren propiedades singulares cun gran repertorio de aplicacións e beneficios para a saúde humana. Estas aplicacións abranguen dende as de uso máis tradicional, como é o condimento de alimentos ou a cosmética, ás máis pioneiras, aínda en desenvolvemento, en distintas terapias en medicina e farmacia, enfocadas no seu poder de actuación no sistema nervioso central e de protección celular. Non se pode entender a súa capacidade de actuación multifacética sen estudar a súa riqueza fitoquímica. Entre os máis de 150 biocompostos identificados, destacan os apocarotenoides, onde a crocetina, crocina, picrocrocina e safranal xogan un papel central nas propiedades identificativas do azafrán. Teñen gran importancia tamén os flavonoides, que se atopan en gran variedade e complementan a actividade antioxidante e antiinflamatoria, as propiedades principais do azafrán, a partir das cales se asentan e potencian moitos dos efectos beneficiosos baixo estudo. Neste traballo realízase unha revisión bibliográfica centrada en estudos científicos levados a cabo nos últimos anos, recompilando toda a información posible e ofrecendo unha visión xeral destes aspectos como base para futuros estudos.
O Crocus sativus L., comunmente conocida como planta do azafrán, é altamente valorado a nivel global dende a antigüidade, non unicamente polas propiedades organolépticas da especia derivada dos seus estigmas secos, características pola súa intensidade de cor, sabor amargo e aroma único; senón tamén porque contén unha alta concentración de compostos bioactivos que lle confiren propiedades singulares cun gran repertorio de aplicacións e beneficios para a saúde humana. Estas aplicacións abranguen dende as de uso máis tradicional, como é o condimento de alimentos ou a cosmética, ás máis pioneiras, aínda en desenvolvemento, en distintas terapias en medicina e farmacia, enfocadas no seu poder de actuación no sistema nervioso central e de protección celular. Non se pode entender a súa capacidade de actuación multifacética sen estudar a súa riqueza fitoquímica. Entre os máis de 150 biocompostos identificados, destacan os apocarotenoides, onde a crocetina, crocina, picrocrocina e safranal xogan un papel central nas propiedades identificativas do azafrán. Teñen gran importancia tamén os flavonoides, que se atopan en gran variedade e complementan a actividade antioxidante e antiinflamatoria, as propiedades principais do azafrán, a partir das cales se asentan e potencian moitos dos efectos beneficiosos baixo estudo. Neste traballo realízase unha revisión bibliográfica centrada en estudos científicos levados a cabo nos últimos anos, recompilando toda a información posible e ofrecendo unha visión xeral destes aspectos como base para futuros estudos.
Dirección
BUJAN NUÑEZ, MARIA CARMEN (Titoría)
BUJAN NUÑEZ, MARIA CARMEN (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Complexos polinucleares con ligandos derivados da imidazolidina con distancias intermetálicas curtas
Autoría
G.F.F.
Grao en Química
G.F.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Nesta memoria preséntanse dúas estruturas cristalinas correspondentes a dous complexos diméricos de Zn(II), preparados a partir dun ligando sinxelo (H3L = 2-(1,3-dimetilimidazolidin-2-il)fenol), previamente deseñado e sintetizado no grupo de investigación ao que está vinculada esta memoria. Antes de depositar os datos na Cambridge Structural Database (CSD), cómpre comprobar se xa foron depositados con anterioridade. Para aproveitar toda a información estrutural dispoñible na CSD, aprendeu a manexarse co software do seu buscador. Así, desta base de datos, con máis de 1.350.000 estruturas cristalinas depositadas, filtráronse todos os complexos metálicos, polo menos dinucleares e caracterizados cristalograficamente, que presenten características semellantes aos compostos presentados. É dicir, que conteñan ligandos derivados da imidazolidina, onde este heterociclo estea conformado de xeito que se coordine a través dos seus dous átomos de N a dous centros metálicos próximos entre si, considerando como límite unha distancia inferior a 4,5 . Dos 160 compostos seleccionados, só 27 rexistros corresponden a complexos de Zn(II). Unha vez coñecidos os parámetros xeométricos de interese e a bibliografía correspondente, tentouse comprender cales son as características máis relevantes destes compostos.
Nesta memoria preséntanse dúas estruturas cristalinas correspondentes a dous complexos diméricos de Zn(II), preparados a partir dun ligando sinxelo (H3L = 2-(1,3-dimetilimidazolidin-2-il)fenol), previamente deseñado e sintetizado no grupo de investigación ao que está vinculada esta memoria. Antes de depositar os datos na Cambridge Structural Database (CSD), cómpre comprobar se xa foron depositados con anterioridade. Para aproveitar toda a información estrutural dispoñible na CSD, aprendeu a manexarse co software do seu buscador. Así, desta base de datos, con máis de 1.350.000 estruturas cristalinas depositadas, filtráronse todos os complexos metálicos, polo menos dinucleares e caracterizados cristalograficamente, que presenten características semellantes aos compostos presentados. É dicir, que conteñan ligandos derivados da imidazolidina, onde este heterociclo estea conformado de xeito que se coordine a través dos seus dous átomos de N a dous centros metálicos próximos entre si, considerando como límite unha distancia inferior a 4,5 . Dos 160 compostos seleccionados, só 27 rexistros corresponden a complexos de Zn(II). Unha vez coñecidos os parámetros xeométricos de interese e a bibliografía correspondente, tentouse comprender cales son as características máis relevantes destes compostos.
Dirección
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Titoría)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Ciclotrimerizacións de COTinos: Hacia alótropos de carbono 3D
Autoría
P.F.L.
Grao en Química
P.F.L.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAHs) non planos atraen unha gran atención en investigación debido as súas propiedades únicas derivadas da súa estrutura tridimensional. A unidade COT é unha base ideal para construír este tipo de PAH, dando lugar a moléculas con formas novidosas. Ademais, os PAHs con COT teñen a capacidade de actuar como cavitandos ou, nas súas formas reducidas, como contraións en presenza de diversos catións metálicos. Entre as aproximacións sintéticas habituais aos PAHs planos, destacan as cicloadicións [2+2+2] de arinos catalizada por metais (ciclotrimerizacións). Con todo, esta estratexia permanece en gran medida inexplorada para os análogos de aneis de oito membros. Neste proxecto levouse a cabo a ciclotrimerización de tribenzoCOTino ao derivado benzofusionado tris(tribenzo[8]anuleno) (TTBA). Exploráronse as propiedades de coordinación do TTBA en presenza de metais alcalinos, así como a formación de complexos supramoleculares con devanditos catións. Tamén se realizou un estudo teórico e computacional para comprender o comportamento da serie de COT benzofusionados tras a adición de electróns, centrándose en como se distribúe a carga entre os aneis COT e benceno.
Os hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAHs) non planos atraen unha gran atención en investigación debido as súas propiedades únicas derivadas da súa estrutura tridimensional. A unidade COT é unha base ideal para construír este tipo de PAH, dando lugar a moléculas con formas novidosas. Ademais, os PAHs con COT teñen a capacidade de actuar como cavitandos ou, nas súas formas reducidas, como contraións en presenza de diversos catións metálicos. Entre as aproximacións sintéticas habituais aos PAHs planos, destacan as cicloadicións [2+2+2] de arinos catalizada por metais (ciclotrimerizacións). Con todo, esta estratexia permanece en gran medida inexplorada para os análogos de aneis de oito membros. Neste proxecto levouse a cabo a ciclotrimerización de tribenzoCOTino ao derivado benzofusionado tris(tribenzo[8]anuleno) (TTBA). Exploráronse as propiedades de coordinación do TTBA en presenza de metais alcalinos, así como a formación de complexos supramoleculares con devanditos catións. Tamén se realizou un estudo teórico e computacional para comprender o comportamento da serie de COT benzofusionados tras a adición de electróns, centrándose en como se distribúe a carga entre os aneis COT e benceno.
Dirección
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
VARELA CARRETE, JESUS ANGEL Cotitoría
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
VARELA CARRETE, JESUS ANGEL Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Análise de microplásticos en mostras ambientais empregando técnicas espectroscópicas
Autoría
N.F.G.
Grao en Química
N.F.G.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
Os microplásticos (MPs) son un contaminante que hai ter cada vez máis en conta, xa que a súa produción está en aumento e, en consecuencia, libéranse máis MPs ao medio ambiente, estando presentes cada vez máis no aire e nos océanos. Isto implica que os seres humanos poden inhalalos ou inxerilos, o que pode provocar problemas respiratorios e dixestivos. Debido a estas consecuencias, é de vital importancia o seu análise en mostras ambientais. Neste estudo buscouse un método eficaz para o análise de MPs en mostras de lodo de depuradora. Para iso, aplicáronse distintas técnicas como a microscopía óptica, espectroscopía Raman, separación por densidade e dixestión química. Un dos principais problemas neste tipo de mostras é a elevada cantidade de materia orgánica presente, que afecta aos resultados tanto da microscopía óptica como da espectroscopía Raman. Por este motivo, a etapa de dixestión é esencial, e comparáronse diferentes métodos, como o uso do reactivo de Fenton como catalizador ou a utilización das dixestións sucesivas, para avaliar cal é o máis efectivo.
Os microplásticos (MPs) son un contaminante que hai ter cada vez máis en conta, xa que a súa produción está en aumento e, en consecuencia, libéranse máis MPs ao medio ambiente, estando presentes cada vez máis no aire e nos océanos. Isto implica que os seres humanos poden inhalalos ou inxerilos, o que pode provocar problemas respiratorios e dixestivos. Debido a estas consecuencias, é de vital importancia o seu análise en mostras ambientais. Neste estudo buscouse un método eficaz para o análise de MPs en mostras de lodo de depuradora. Para iso, aplicáronse distintas técnicas como a microscopía óptica, espectroscopía Raman, separación por densidade e dixestión química. Un dos principais problemas neste tipo de mostras é a elevada cantidade de materia orgánica presente, que afecta aos resultados tanto da microscopía óptica como da espectroscopía Raman. Por este motivo, a etapa de dixestión é esencial, e comparáronse diferentes métodos, como o uso do reactivo de Fenton como catalizador ou a utilización das dixestións sucesivas, para avaliar cal é o máis efectivo.
Dirección
ABOAL SOMOZA, MANUEL (Titoría)
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA Cotitoría
ABOAL SOMOZA, MANUEL (Titoría)
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Desenvolvemento de novas reaccións de hidrocarbonación catalizadas por complexos de iridio.
Autoría
M.F.R.
Grao en Química
M.F.R.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Dentro dos obxectivos deste traballo atópanse o estudo da reactividade dos complexos de Iridio para levar a cabo unha cicloisomerización dos diferentes derivados dun composto formado por unha dicetona cíclica unida por unha ponte a un anel aromático que presenta un grupo director amida. O traballo centrouse na síntese dos diferentes precursores desta ciclación, sintetizando asi varios substratos que sexan susceptibles de sufrir unha cicloisomerización a partir da activación dun enlace C-H en orto ao grupo director amida e a súa posterior adición a unha das cetonas presentes no anel. Posteriormente realizouse a catálisis organometálica destes substratos empregando un complexo de Iridio que xa dera resultado nos precedentes do grupo de investigación. Finalmente tamén se levaron a cabo distintas transformacións das moléculas obtidas con esta metodoloxía co fin de darle un maior interés sintético.
Dentro dos obxectivos deste traballo atópanse o estudo da reactividade dos complexos de Iridio para levar a cabo unha cicloisomerización dos diferentes derivados dun composto formado por unha dicetona cíclica unida por unha ponte a un anel aromático que presenta un grupo director amida. O traballo centrouse na síntese dos diferentes precursores desta ciclación, sintetizando asi varios substratos que sexan susceptibles de sufrir unha cicloisomerización a partir da activación dun enlace C-H en orto ao grupo director amida e a súa posterior adición a unha das cetonas presentes no anel. Posteriormente realizouse a catálisis organometálica destes substratos empregando un complexo de Iridio que xa dera resultado nos precedentes do grupo de investigación. Finalmente tamén se levaron a cabo distintas transformacións das moléculas obtidas con esta metodoloxía co fin de darle un maior interés sintético.
Dirección
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
Mascareñas Cid, Jose Luis (Titoría)
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Síntese de ciclobutanos multifuncionais a través de carboboración catalizada por cobre.
Autoría
M.F.P.
Grao en Química
M.F.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os ciclobutanos son compostos carbocíclicos de catro membros que, debido a súa elevada tensión angular, presentan propiedades químicas particulares que os fan especialmente atractivos en síntese orgánica. A pesar da súa presenza en produtos naturais e compostos bioactivos, a súa síntese segue sendo un desafío, especialmente no que respecta ao control rexio- e enantioselectivo. En particular, a obtención de ciclobutanos multifuncionais continúa sendo un obxectivo sintético complexo e de gran interese no desenvolvemento de novas metodoloxías sintéticas. Neste traballo preséntase unha estratexia eficiente para a obtención de ciclobutanos funcionalizados baseada nunha reacción de carboboración intramolecular catalizada por cobre de 1,4-dienoborilados. Esta transformación facilita a síntese de ciclobutanos multifuncionalizados, xa que presenta dous ésteres borónicos e un grupo vinilo, con alto control rexioselectivo. Esta metodoloxía podería ser empregada debido á versatilidade dos ésteres borónicos incorporados e o alqueno, os cales poden modificarse posteriormente debido á versatilidade sintética do Bpin e do alqueno. Esta capacidade de derivatización amplía considerablemente a utilidade sintética e a aplicabilidade dos produtos obtidos en diferentes áreas.
Os ciclobutanos son compostos carbocíclicos de catro membros que, debido a súa elevada tensión angular, presentan propiedades químicas particulares que os fan especialmente atractivos en síntese orgánica. A pesar da súa presenza en produtos naturais e compostos bioactivos, a súa síntese segue sendo un desafío, especialmente no que respecta ao control rexio- e enantioselectivo. En particular, a obtención de ciclobutanos multifuncionais continúa sendo un obxectivo sintético complexo e de gran interese no desenvolvemento de novas metodoloxías sintéticas. Neste traballo preséntase unha estratexia eficiente para a obtención de ciclobutanos funcionalizados baseada nunha reacción de carboboración intramolecular catalizada por cobre de 1,4-dienoborilados. Esta transformación facilita a síntese de ciclobutanos multifuncionalizados, xa que presenta dous ésteres borónicos e un grupo vinilo, con alto control rexioselectivo. Esta metodoloxía podería ser empregada debido á versatilidade dos ésteres borónicos incorporados e o alqueno, os cales poden modificarse posteriormente debido á versatilidade sintética do Bpin e do alqueno. Esta capacidade de derivatización amplía considerablemente a utilidade sintética e a aplicabilidade dos produtos obtidos en diferentes áreas.
Dirección
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
FAÑANAS MASTRAL, MARTIN (Titoría)
Rivera Chao, Eva Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Actividade antibacteriana de hidroxeles sintéticos derivados do ácido (-)-shikímico con antibióticos encapsulados
Autoría
S.F.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
S.F.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 15:30
16.07.2025 15:30
Resumo
O interese polos hidroxeles aumentou nos últimos anos dadas as súas propiedades biocompatibles, posicionándoos como materiais de gran proxección en industrias biotecnolóxicas como a farmacéutica e a enxeñería de tecidos. Ante o uso inadecuado e abusivo de fármacos antimicrobianos, as bacterias desenvolveron múltiples mecanismos de resistencia á acción dos antibióticos. Neste Traballo de Fin de Grao proponse o uso dun hidroxel molecular derivado do ácido (-)-shikímico como sistema de transporte e administración localizada de fármacos. Formuláronse dous obxectivos principais: avaliar a acción antibacteriana intrínseca do xel, e avaliar a capacidade de encapsulación e liberación de antibióticos, mediante estudos de difusión en placa con catro especies bacterianas, tres delas Gram-negativas (Escherichia coli, Salmonella enterica subsp. enterica e Acinetobacter baumannii) e unha Gram-positiva (Staphylococcus epidermidis). Ademais, a alteración de diferentes parámetros levou á formulación de dous obxectivos específicos: determinación do efecto das condicións de incubación (tempo e temperatura), e do efecto da concentración de antibiótico empregada. Neste último caso, avaliouse a sensibilidade das bacterias fronte a dous antibióticos de familias diferentes: beta-lactámicos e quinolonas. Os resultados descartaron a actividade antibacteriana inherente do hidroxel, pero demostraron a súa eficacia como medio de administración de antibióticos. Observouse unha liberación completa do antibiótico atrapado no hidroxel e que, a maiores concentracións utilizadas, maior era a liberación en placa. Isto verificou a súa eficacia na inhibición do crecemento bacteriano, sendo S. enterica a especie bacteriana que mostrou unha maior sensibilidade a ámbolos dous antibióticos. Os resultados obtidos suxiren que os hidroxeles de nova síntese poderían ser unha prometedora vía de administración de antibióticos ante a incesante aparición de resistencias bacterianas.
O interese polos hidroxeles aumentou nos últimos anos dadas as súas propiedades biocompatibles, posicionándoos como materiais de gran proxección en industrias biotecnolóxicas como a farmacéutica e a enxeñería de tecidos. Ante o uso inadecuado e abusivo de fármacos antimicrobianos, as bacterias desenvolveron múltiples mecanismos de resistencia á acción dos antibióticos. Neste Traballo de Fin de Grao proponse o uso dun hidroxel molecular derivado do ácido (-)-shikímico como sistema de transporte e administración localizada de fármacos. Formuláronse dous obxectivos principais: avaliar a acción antibacteriana intrínseca do xel, e avaliar a capacidade de encapsulación e liberación de antibióticos, mediante estudos de difusión en placa con catro especies bacterianas, tres delas Gram-negativas (Escherichia coli, Salmonella enterica subsp. enterica e Acinetobacter baumannii) e unha Gram-positiva (Staphylococcus epidermidis). Ademais, a alteración de diferentes parámetros levou á formulación de dous obxectivos específicos: determinación do efecto das condicións de incubación (tempo e temperatura), e do efecto da concentración de antibiótico empregada. Neste último caso, avaliouse a sensibilidade das bacterias fronte a dous antibióticos de familias diferentes: beta-lactámicos e quinolonas. Os resultados descartaron a actividade antibacteriana inherente do hidroxel, pero demostraron a súa eficacia como medio de administración de antibióticos. Observouse unha liberación completa do antibiótico atrapado no hidroxel e que, a maiores concentracións utilizadas, maior era a liberación en placa. Isto verificou a súa eficacia na inhibición do crecemento bacteriano, sendo S. enterica a especie bacteriana que mostrou unha maior sensibilidade a ámbolos dous antibióticos. Os resultados obtidos suxiren que os hidroxeles de nova síntese poderían ser unha prometedora vía de administración de antibióticos ante a incesante aparición de resistencias bacterianas.
Dirección
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
AFONSO LAGES, MARTA CAROLINA Cotitoría
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
AFONSO LAGES, MARTA CAROLINA Cotitoría
Tribunal
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Hidroxeles de alquilbisamidas bolaanfifílicas derivadas do ácido (-)-shikímico con espazadores hidrocarbonados de lonxitude impar: Novos materiais nanoestruturados para o transporte de fármacos
Autoría
S.F.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
S.F.L.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os xeles moleculares de baixo peso molecular destacan pola súa versatilidade e variedade estrutural, xa que son materiais brandos e flexibles, capaces de atrapar líquidos na súa rede e con excelentes propiedades en canto a suavidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade. Estas características suscitan un gran interese en áreas como a biomedicina, a cosmética e a industria alimentaria, ampliando cada vez máis a súa proxección. Este Traballo de Fin de Grao enfócase no estudo destes materiais como sistemas nanoestruturados para o transporte e administración controlada de fármacos. Os obxectivos do proxecto inclúen a síntese dunha molécula derivada do ácido (-)-shikímico comercial e a avaliación da súa posible capacidade xelificante en varios disolventes. Ademais, profúndase no estudo dos seus hidroxeles que mostran propiedades óptimas para a súa aplicación como “drug delivery systems”, concretamente para o atrapado e liberación de antibióticos de amplo espectro.
Os xeles moleculares de baixo peso molecular destacan pola súa versatilidade e variedade estrutural, xa que son materiais brandos e flexibles, capaces de atrapar líquidos na súa rede e con excelentes propiedades en canto a suavidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade. Estas características suscitan un gran interese en áreas como a biomedicina, a cosmética e a industria alimentaria, ampliando cada vez máis a súa proxección. Este Traballo de Fin de Grao enfócase no estudo destes materiais como sistemas nanoestruturados para o transporte e administración controlada de fármacos. Os obxectivos do proxecto inclúen a síntese dunha molécula derivada do ácido (-)-shikímico comercial e a avaliación da súa posible capacidade xelificante en varios disolventes. Ademais, profúndase no estudo dos seus hidroxeles que mostran propiedades óptimas para a súa aplicación como “drug delivery systems”, concretamente para o atrapado e liberación de antibióticos de amplo espectro.
Dirección
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Deseño de novos sistemas moleculares para a estabilización e entrega de ácidos nucleicos en disolventes eutécticos
Autoría
M.G.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os disolventes eutécticos (DESs) son líquidos formados pola mestura dun doador e un aceptor de enlaces de hidróxeno que promoven un descenso do punto de fusión respecto aos seus compoñentes por separado. Os DESs fórmanse grazas a forzas intermoleculares variadas (enlaces de hidróxeno, interaccións electrostáticas, forzas de van der Waals), onde distintas combinacións de precursores permiten obter DESs con propiedades diversas. Ademais, a súa estabilidade, baixa toxicidade e ausencia de auga fan que sexan candidatos prometedores para estabilizar moléculas complexas. Neste traballo realizáronse experimentos de solubilización e incorporación de ácidos nucleicos en DESs. Inicialmente, formuláronse DESs con composicións variadas, comprobouse o seu contido en auga mediante o método de Karl-Fischer, así como mediante medidas de espectroscopía infravermella e resonancia magnética nuclear de protón para comprobar a súa estrutura. A estes DESs incorporouse ácido ribonucleico de transferencia (ARNt). A conformación do ARNt comprobouse mediante espectroscopía ultravioleta, e realizáronse ensaios de degradación do ARNt nos DESs para comprobar as súas propiedades estabilizadoras. Os resultados amosan a correcta formación dos DESs, así como a súa pureza e un baixo contido en auga. Os resultados preliminares da solubilización e degradación do ARNt reflicten a capacidade dos DESs para conter e estabilizar a biomolécula. Este estudo demostra o potencial dos DESs para estabilizar biomoléculas fráxiles en medios non acuosos.
Os disolventes eutécticos (DESs) son líquidos formados pola mestura dun doador e un aceptor de enlaces de hidróxeno que promoven un descenso do punto de fusión respecto aos seus compoñentes por separado. Os DESs fórmanse grazas a forzas intermoleculares variadas (enlaces de hidróxeno, interaccións electrostáticas, forzas de van der Waals), onde distintas combinacións de precursores permiten obter DESs con propiedades diversas. Ademais, a súa estabilidade, baixa toxicidade e ausencia de auga fan que sexan candidatos prometedores para estabilizar moléculas complexas. Neste traballo realizáronse experimentos de solubilización e incorporación de ácidos nucleicos en DESs. Inicialmente, formuláronse DESs con composicións variadas, comprobouse o seu contido en auga mediante o método de Karl-Fischer, así como mediante medidas de espectroscopía infravermella e resonancia magnética nuclear de protón para comprobar a súa estrutura. A estes DESs incorporouse ácido ribonucleico de transferencia (ARNt). A conformación do ARNt comprobouse mediante espectroscopía ultravioleta, e realizáronse ensaios de degradación do ARNt nos DESs para comprobar as súas propiedades estabilizadoras. Os resultados amosan a correcta formación dos DESs, así como a súa pureza e un baixo contido en auga. Os resultados preliminares da solubilización e degradación do ARNt reflicten a capacidade dos DESs para conter e estabilizar a biomolécula. Este estudo demostra o potencial dos DESs para estabilizar biomoléculas fráxiles en medios non acuosos.
Dirección
MONTENEGRO GARCIA, JAVIER (Titoría)
SANCHEZ FERNANDEZ, ADRIAN Cotitoría
MONTENEGRO GARCIA, JAVIER (Titoría)
SANCHEZ FERNANDEZ, ADRIAN Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Deseño de novos sistemas moleculares para a estabilización de ácidos nucleicos en disolventes eutécticos
Autoría
M.G.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 09:00
16.07.2025 09:00
Resumo
Os ácidos nucleicos empréganse hoxe en día nunha gran variedade de tratamentos debido á súa ampla diversidade de tipos e funcións, e teñen a capacidade de converterse en fármacos de gran importancia nas próximas décadas. Un dos principais inconvenientes que presentan é a súa baixa estabilidade en medios acuosos, sendo susceptibles á hidrólise química, á agregación e á degradación enzimática. Unha posible solución a este problema sería o uso de disolventes eutécticos, un tipo de disolvente non acuoso descuberto recentemente, formado por un doante e un aceptor de ligazóns de hidróxeno unidos mediante forzas intermoleculares. Non conteñen auga na súa formulación, son estables termicamente, baratos, non son tóxicos e teñen capacidade para disolver biomoléculas, o que os converte en posibles candidatos para estabilizar ácidos nucleicos. Nesta investigación realizáronse probas da súa baixa toxicidade mediante ensaios de viabilidade celular usando MTT en liñas modelo. Os resultados obtidos indican unha baixa toxicidade a concentracións relativamente altas, salientando o seu carácter biocompatible e a súa posible aplicación na química biolóxica.
Os ácidos nucleicos empréganse hoxe en día nunha gran variedade de tratamentos debido á súa ampla diversidade de tipos e funcións, e teñen a capacidade de converterse en fármacos de gran importancia nas próximas décadas. Un dos principais inconvenientes que presentan é a súa baixa estabilidade en medios acuosos, sendo susceptibles á hidrólise química, á agregación e á degradación enzimática. Unha posible solución a este problema sería o uso de disolventes eutécticos, un tipo de disolvente non acuoso descuberto recentemente, formado por un doante e un aceptor de ligazóns de hidróxeno unidos mediante forzas intermoleculares. Non conteñen auga na súa formulación, son estables termicamente, baratos, non son tóxicos e teñen capacidade para disolver biomoléculas, o que os converte en posibles candidatos para estabilizar ácidos nucleicos. Nesta investigación realizáronse probas da súa baixa toxicidade mediante ensaios de viabilidade celular usando MTT en liñas modelo. Os resultados obtidos indican unha baixa toxicidade a concentracións relativamente altas, salientando o seu carácter biocompatible e a súa posible aplicación na química biolóxica.
Dirección
MONTENEGRO GARCIA, JAVIER (Titoría)
SANCHEZ FERNANDEZ, ADRIAN Cotitoría
MONTENEGRO GARCIA, JAVIER (Titoría)
SANCHEZ FERNANDEZ, ADRIAN Cotitoría
Tribunal
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
Procedemento de obtención de beta aminoacidos carbociclicos a escala multigramo. Estudo bibliografico
Autoría
A.G.T.
Grao en Química
A.G.T.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 16:30
18.09.2025 16:30
Resumo
Este traballo consiste nun estudo bibliográfico de dous beta aminoácidos carbocíclicos, ACHC (ácido 2-aminociclohexano-1-carboxílico) e ACPC (ácido 2-aminociclopentano-1-carboxílico). O obxectivo final é atopar os métodos de síntese máis eficientes e económicos. Ao longo deste traballo, realizáronse varias buscas en diversas bases de datos, principalmente SciFinder. O obxectivo principal foi identificar derivados destas moléculas que puidesen servir como precursores sintéticos ou como intermediarios en rutas sintéticas. Estas buscas exploraron diversas modificacións estruturais, tanto nos grupos funcionais de ácido carboxílico como de amina, e en ambos simultaneamente. Os filtros utilizados e a información principal obtida das bibliografías descríbense para cada busca. Prestouse especial atención aos tres grupos protectores máis convenientes actualmente para a síntese de péptidos: Cbz, Boc e Fmoc. Este artigo describe brevemente algunhas aplicacións potenciais dos beta aminoácidos, destacando o seu papel na formación de foldámeros e o seu uso en campos como a biomedicina, onde poden actuar como axentes antimicrobianos, anticanceríxenos ou neuroprotectores. Finalmente, presenta algunhas rutas sintéticas para obter estes compostos, con especial énfase naquelas que producen produtos con estereoquímica trans en forma enantiopura.
Este traballo consiste nun estudo bibliográfico de dous beta aminoácidos carbocíclicos, ACHC (ácido 2-aminociclohexano-1-carboxílico) e ACPC (ácido 2-aminociclopentano-1-carboxílico). O obxectivo final é atopar os métodos de síntese máis eficientes e económicos. Ao longo deste traballo, realizáronse varias buscas en diversas bases de datos, principalmente SciFinder. O obxectivo principal foi identificar derivados destas moléculas que puidesen servir como precursores sintéticos ou como intermediarios en rutas sintéticas. Estas buscas exploraron diversas modificacións estruturais, tanto nos grupos funcionais de ácido carboxílico como de amina, e en ambos simultaneamente. Os filtros utilizados e a información principal obtida das bibliografías descríbense para cada busca. Prestouse especial atención aos tres grupos protectores máis convenientes actualmente para a síntese de péptidos: Cbz, Boc e Fmoc. Este artigo describe brevemente algunhas aplicacións potenciais dos beta aminoácidos, destacando o seu papel na formación de foldámeros e o seu uso en campos como a biomedicina, onde poden actuar como axentes antimicrobianos, anticanceríxenos ou neuroprotectores. Finalmente, presenta algunhas rutas sintéticas para obter estes compostos, con especial énfase naquelas que producen produtos con estereoquímica trans en forma enantiopura.
Dirección
SANCHEZ PEDREGAL, VICTOR MANUEL (Titoría)
SANCHEZ PEDREGAL, VICTOR MANUEL (Titoría)
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Monitorización de contaminantes persistentes e móbiles no medio acuático
Autoría
N.G.M.
Grao en Química
N.G.M.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A elevada relevancia dos compostos persistentes, móbiles e tóxicos (PMT) no medio acuático débese á súa perigosidade potencial, tanto para os ecosistemas como para a saúde humana. Isto está a orientar a investigación analítica cara á súa detección, cuantificación e control. O presente traballo céntrase na optimización da extracción de compostos PMT en matrices acuosas mediante liofilización, así como na validación dunha metodoloxía analítica baseada na detección por LC-MS/MS. En total, o método foi validado para 35 compostos de diferentes clases, entre os cales se inclúen fármacos, pesticidas e reactivos industriais. Aplicouse o método validado a un total de 72 mostras, recollidas en tres zonas do territorio español: Galicia, Cataluña e a Comunidade Valenciana, distribuídas entre auga influente (12), efluente (12) e superficial (48). Esta estratexia permitiu obter unha visión global e detallada da presenza e distribución destes compostos ao longo das distintas fases do ciclo da auga. No total, puideron cuantificarse 20 compostos nas diferentes mostras, pertencentes maioritariamente ás categorías de fármacos e reactivos industriais. Entre os contaminantes detectados con maior frecuencia, destaca o fármaco metformina, presente no 100 % das mostras analizadas, cunha concentración que varía entre 19 e 13.103 ng/L na auga superficial e entre 274 e 172.733 ng/L nas augas influente e efluente. A metformina é seguida polos reactivos industriais, acesulfamo (45 a 43.838 ng/L) e o p-cumenesulfonato (102 a 376.206 ng/L).
A elevada relevancia dos compostos persistentes, móbiles e tóxicos (PMT) no medio acuático débese á súa perigosidade potencial, tanto para os ecosistemas como para a saúde humana. Isto está a orientar a investigación analítica cara á súa detección, cuantificación e control. O presente traballo céntrase na optimización da extracción de compostos PMT en matrices acuosas mediante liofilización, así como na validación dunha metodoloxía analítica baseada na detección por LC-MS/MS. En total, o método foi validado para 35 compostos de diferentes clases, entre os cales se inclúen fármacos, pesticidas e reactivos industriais. Aplicouse o método validado a un total de 72 mostras, recollidas en tres zonas do territorio español: Galicia, Cataluña e a Comunidade Valenciana, distribuídas entre auga influente (12), efluente (12) e superficial (48). Esta estratexia permitiu obter unha visión global e detallada da presenza e distribución destes compostos ao longo das distintas fases do ciclo da auga. No total, puideron cuantificarse 20 compostos nas diferentes mostras, pertencentes maioritariamente ás categorías de fármacos e reactivos industriais. Entre os contaminantes detectados con maior frecuencia, destaca o fármaco metformina, presente no 100 % das mostras analizadas, cunha concentración que varía entre 19 e 13.103 ng/L na auga superficial e entre 274 e 172.733 ng/L nas augas influente e efluente. A metformina é seguida polos reactivos industriais, acesulfamo (45 a 43.838 ng/L) e o p-cumenesulfonato (102 a 376.206 ng/L).
Dirección
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
PERIN , MAURICIO Cotitoría
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
PERIN , MAURICIO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Aspectos ecofisiolóxicos e impactos da planta invasora Tradescantia fluminensis: un traballo de revisión
Autoría
M.G.V.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.V.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
11.09.2025 10:00
11.09.2025 10:00
Resumo
Tradescantia fluminensis, cuxo nome común é orella de gato ou amor de home, é unha planta da familia Commelinaceae con orixe en América do Sur. Trátase dunha especie perenne, herbácea de talos moi ramificados, que acada alturas de entre 30 e 60 centímetros. Foi introducida practicamente en todos os países do mundo con fins ornamentais, e segue a ser moi frecuente hoxe en día en xardinaría. A partir desta expansión xeográfica artificial, supuxo unha problemática en moitos países debido ao seu carácter invasor e á súa tendencia demográfica invasiva, cun crecemento moi rápido en espazos sombríos e húmidos. Esta especie establécese principalmente en bosques riparios, e supón unha ameaza importante para este tipo de hábitats en lugares como Australia, Nova Celandia e os Estados Unidos, así como en países europeos mediterráneos como Portugal, Italia e España. En España, Galicia é unha das zonas máis afectadas xunto coas costas cantábrica e mediterránea, e tamén as Illas Canarias. Neste traballo faise unha revisión da bibliografía de documentos que se refiren a T. fluminensis, tentando escoller a información máis relevante e, cando sexa posible, recente, sobre os seus impactos na biodiversidade, as formas de control ou erradicación que se poden aplicar, e os posibles beneficios que se poden obter desta especie. Os traballos revisados destacan que T. fluminensis afecta á flora e á fauna, reducindo a diversidade e cobertura da vexetación nativa e alterando a abundancia e diversidade de invertebrados. Desde o punto de vista da xestión, algúns autores destacan que os métodos de control biolóxicos son os máis aconsellables, aínda que tamén se poden empregar herbicidas como o triclopir. En canto aos posibles usos da planta, considéranse a produción de papel e a extracción de compostos antioxidantes, aínda que deben explorarse máis potencialidades de xestión desta especie que vaian ligadas ao aproveitamento dos residuos vexetais tras aplicar métodos de control mecánico como a extracción manual.
Tradescantia fluminensis, cuxo nome común é orella de gato ou amor de home, é unha planta da familia Commelinaceae con orixe en América do Sur. Trátase dunha especie perenne, herbácea de talos moi ramificados, que acada alturas de entre 30 e 60 centímetros. Foi introducida practicamente en todos os países do mundo con fins ornamentais, e segue a ser moi frecuente hoxe en día en xardinaría. A partir desta expansión xeográfica artificial, supuxo unha problemática en moitos países debido ao seu carácter invasor e á súa tendencia demográfica invasiva, cun crecemento moi rápido en espazos sombríos e húmidos. Esta especie establécese principalmente en bosques riparios, e supón unha ameaza importante para este tipo de hábitats en lugares como Australia, Nova Celandia e os Estados Unidos, así como en países europeos mediterráneos como Portugal, Italia e España. En España, Galicia é unha das zonas máis afectadas xunto coas costas cantábrica e mediterránea, e tamén as Illas Canarias. Neste traballo faise unha revisión da bibliografía de documentos que se refiren a T. fluminensis, tentando escoller a información máis relevante e, cando sexa posible, recente, sobre os seus impactos na biodiversidade, as formas de control ou erradicación que se poden aplicar, e os posibles beneficios que se poden obter desta especie. Os traballos revisados destacan que T. fluminensis afecta á flora e á fauna, reducindo a diversidade e cobertura da vexetación nativa e alterando a abundancia e diversidade de invertebrados. Desde o punto de vista da xestión, algúns autores destacan que os métodos de control biolóxicos son os máis aconsellables, aínda que tamén se poden empregar herbicidas como o triclopir. En canto aos posibles usos da planta, considéranse a produción de papel e a extracción de compostos antioxidantes, aínda que deben explorarse máis potencialidades de xestión desta especie que vaian ligadas ao aproveitamento dos residuos vexetais tras aplicar métodos de control mecánico como a extracción manual.
Dirección
RETUERTO FRANCO, JOSE CARLOS RUBÉN (Titoría)
RODRIGUEZ PARRA, JONATAN Cotitoría
RETUERTO FRANCO, JOSE CARLOS RUBÉN (Titoría)
RODRIGUEZ PARRA, JONATAN Cotitoría
Tribunal
PRIETO LAMAS, BEATRIZ LORETO (Presidente/a)
BASELGA FRAGA, ANDRES (Secretario/a)
AMIGO VAZQUEZ, FRANCISCO JAVIER (Vogal)
PRIETO LAMAS, BEATRIZ LORETO (Presidente/a)
BASELGA FRAGA, ANDRES (Secretario/a)
AMIGO VAZQUEZ, FRANCISCO JAVIER (Vogal)
Síntese electroquímica e estudo estrutural de complexos metálicos con ligandos polidentados
Autoría
M.G.V.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.V.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
18.09.2025 16:00
18.09.2025 16:00
Resumo
Este traballo describe a síntese de complexos de cobalto, níquel e cinc co ligando (Z)-N- isonicotinoilpicolinohidrazonamida (HLA), así como un complexo de chumbo co ligando (Z)-N-benzoilpicolinohidrazonamida (HLB) mediante un método de síntese electroquímica. Este procedemento resultou ser unha técnica altamente eficaz, permitindo obter complexos cunha gran pureza e cunha eficiencia electroquímica de 0,5, o que demostra que o metal se oxida a M(II) en todos os compostos. Todos os complexos caracterizáronse mediante as seguintes técnicas experimentais de análise: análise elemental, espectroscopía infravermella, resonancia magnética nuclear de 1H e 13C e difracción de raios X.
Este traballo describe a síntese de complexos de cobalto, níquel e cinc co ligando (Z)-N- isonicotinoilpicolinohidrazonamida (HLA), así como un complexo de chumbo co ligando (Z)-N-benzoilpicolinohidrazonamida (HLB) mediante un método de síntese electroquímica. Este procedemento resultou ser unha técnica altamente eficaz, permitindo obter complexos cunha gran pureza e cunha eficiencia electroquímica de 0,5, o que demostra que o metal se oxida a M(II) en todos os compostos. Todos os complexos caracterizáronse mediante as seguintes técnicas experimentais de análise: análise elemental, espectroscopía infravermella, resonancia magnética nuclear de 1H e 13C e difracción de raios X.
Dirección
LABISBAL VIQUEIRA, MARIA ELENA (Titoría)
García Santos, María Isabel Cotitoría
LABISBAL VIQUEIRA, MARIA ELENA (Titoría)
García Santos, María Isabel Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Fármacos duais inhibidores de HDAC e PDL1 na terapia contra o cancro
Autoría
A.G.A.
Grao en Química
A.G.A.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 16:30
18.09.2025 16:30
Resumo
A visión do cancro e o seu tratamento foi evolucionando á luz das numerosas investigacións científicas. Neste traballo de fin de grao analizáronse as estratexias sintéticas para a preparación de inhibidores duais, compostos que conteñen dous farmacóforos na súa estrutura, capaces de interactuar con dúas dianas diferentes e modular a súa actividade. Das posibles dianas escolléronse as encimas histona desacetilasas (HDAC) e o ligando 1 de morte programada (PDL1), claves na evasión do sistema inmune e na progresión tumoral. Ao inhibir estas dúas dianas, aféctase a expresión xénica e a evasión inmunitaria por parte das células tumorais, polo que esta combinación estase a estudar como unha terapia potencial contra o cancro. Despois de describir as características destas dúas dianas, destácase o deseño, síntese e avaliación de dous inhibidores duais PDL1/HDAC que exemplifican o potencial desta aproximación: PH3 (inhibidor de HDAC3/PDL1) e HP29 (dirixido a HDAC6/PDL1). Ambos demostran unha gran eficacia antitumoral, mellorando a infiltración de linfocitos T, reducindo o crecemento tumoral e inducindo apoptose. Os resultados validan o enfoque de inhibición dual, destacándoo como unha vía innovadora de investigación que abre novas portas na inmunoterapia epixenética, aínda que con moitos retos por resolver.
A visión do cancro e o seu tratamento foi evolucionando á luz das numerosas investigacións científicas. Neste traballo de fin de grao analizáronse as estratexias sintéticas para a preparación de inhibidores duais, compostos que conteñen dous farmacóforos na súa estrutura, capaces de interactuar con dúas dianas diferentes e modular a súa actividade. Das posibles dianas escolléronse as encimas histona desacetilasas (HDAC) e o ligando 1 de morte programada (PDL1), claves na evasión do sistema inmune e na progresión tumoral. Ao inhibir estas dúas dianas, aféctase a expresión xénica e a evasión inmunitaria por parte das células tumorais, polo que esta combinación estase a estudar como unha terapia potencial contra o cancro. Despois de describir as características destas dúas dianas, destácase o deseño, síntese e avaliación de dous inhibidores duais PDL1/HDAC que exemplifican o potencial desta aproximación: PH3 (inhibidor de HDAC3/PDL1) e HP29 (dirixido a HDAC6/PDL1). Ambos demostran unha gran eficacia antitumoral, mellorando a infiltración de linfocitos T, reducindo o crecemento tumoral e inducindo apoptose. Os resultados validan o enfoque de inhibición dual, destacándoo como unha vía innovadora de investigación que abre novas portas na inmunoterapia epixenética, aínda que con moitos retos por resolver.
Dirección
PALEO PILLADO, MARIA RITA (Titoría)
PALEO PILLADO, MARIA RITA (Titoría)
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Efecto dos inhibidores da GSK-3 e da temperatura na embrioxénese somática de Picea abies
Autoría
M.G.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 09:00
16.07.2025 09:00
Resumo
Picea abies (abeto noruego), é unha conífera de gran importancia ecolóxica e económica. Unha opción para satisfacer a demanda é a embrioxénese somática, unha técnica biotecnolóxica que permite a propagación clonal de xenotipos elite. Ademais, permite producir individuos adaptados ás condición locais de cultivo mediante a indución dunha memoria epixenética á temperatura que modela caracteres fenotípicos. Por esta razón, tamén é unha técnica pioneira para conseguir plantas adaptadas aos novos escenarios climáticos. O potencial desta técnica vese minguado pola perda da capacidade embrioxénica tras varios ciclos de proliferación, polo que é necesario buscar alternativas para manter a produción de individuos. Por iso, neste traballo empregáronse inhibidores da GSK-3, co obxectivo de aumentar a eficacia e produción de embrións somáticos. O principal obxectivo deste traballo é avaliar o efecto producido polo uso de inhibidores da GSK-3 (TDZD-8 e VP3-15), na indución e maduración de embrións somáticos a diferentes temperaturas (18, 23 e 28ºC). Para determinar o efecto producido polos inhibidores, cuantificouse a actividade enzimática da GSK-3 e realizáronse observacións macroscópicas para determinar a produción de embrións somáticos. Os resultados amosaron unha relación directa entre a temperatura e a actividade enzimática o que suxire que existe un aumento na actividade da GSK-3 en resposta a un aumento da temperatura. Polo tanto, os inhibidores non tiveron efecto na produción de embrións. Isto atribúese a que as moléculas son xenotipo dependentes, indicando que os clons utilizados non son adecuados para este estudo. Este estudo, pioneiro nesta especie, achega información sobre o efecto dos inhibidores da GSK-3 en relación coa temperatura e a súa eficiencia como mediadores na produción de embrións somáticos en Picea abies.
Picea abies (abeto noruego), é unha conífera de gran importancia ecolóxica e económica. Unha opción para satisfacer a demanda é a embrioxénese somática, unha técnica biotecnolóxica que permite a propagación clonal de xenotipos elite. Ademais, permite producir individuos adaptados ás condición locais de cultivo mediante a indución dunha memoria epixenética á temperatura que modela caracteres fenotípicos. Por esta razón, tamén é unha técnica pioneira para conseguir plantas adaptadas aos novos escenarios climáticos. O potencial desta técnica vese minguado pola perda da capacidade embrioxénica tras varios ciclos de proliferación, polo que é necesario buscar alternativas para manter a produción de individuos. Por iso, neste traballo empregáronse inhibidores da GSK-3, co obxectivo de aumentar a eficacia e produción de embrións somáticos. O principal obxectivo deste traballo é avaliar o efecto producido polo uso de inhibidores da GSK-3 (TDZD-8 e VP3-15), na indución e maduración de embrións somáticos a diferentes temperaturas (18, 23 e 28ºC). Para determinar o efecto producido polos inhibidores, cuantificouse a actividade enzimática da GSK-3 e realizáronse observacións macroscópicas para determinar a produción de embrións somáticos. Os resultados amosaron unha relación directa entre a temperatura e a actividade enzimática o que suxire que existe un aumento na actividade da GSK-3 en resposta a un aumento da temperatura. Polo tanto, os inhibidores non tiveron efecto na produción de embrións. Isto atribúese a que as moléculas son xenotipo dependentes, indicando que os clons utilizados non son adecuados para este estudo. Este estudo, pioneiro nesta especie, achega información sobre o efecto dos inhibidores da GSK-3 en relación coa temperatura e a súa eficiencia como mediadores na produción de embrións somáticos en Picea abies.
Dirección
VIEJO SOMOANO, MARCOS (Titoría)
VIEJO SOMOANO, MARCOS (Titoría)
Tribunal
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
Estudo experimental e modelización dos mecanismos de protonación en musgos
Autoría
M.G.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.G.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os musgos son bos bioindicadores da contaminación atmosférica e acuática. O seu uso como biomonitores está amplamente consolidado debido a que se trata dunha técnica barata, sinxela e altamente fiable, empregada para a detección e retención de metais pesados. A comprensión e caracterización das propiedades ácido-base da superficie dos musgos é esencial para a posterior determinación da súa capacidade de retención de metais. No presente estudo avalíanse os mecanismos de protonación de dúas especies de musgos: Sphagnum palustre e Sphagnum denticulatum, empregando os modelos NICA e NICA-Donnan. O axuste realizouse a partir das curvas de carga, obtidas mediante valoracións ácido-base a diferentes forzas iónicas. Estes modelos permiten determinar a distribución, accesibilidade e abundancia dos grupos funcionais activos na superficie de adsorción. Demóstrase que existen diferenzas na capacidade de adsorción entre ambos musgos, sendo o S. palustre un mellor bioadsorbente. Ademais, as valoracións discontinuas presentan un mellor achegamento á comprensión das propiedades ácido-base. Determínase que o modelo NICA-Donnan é un modelo axeitado para a modelización predictiva, ao permitir obter parámetros intrínsecos. En comparación con outros bioadsorbentes naturais, os musgos son bioadsorbentes eficaces e versátiles, converténdoos en bos biomonitores da contaminación ambiental.
Os musgos son bos bioindicadores da contaminación atmosférica e acuática. O seu uso como biomonitores está amplamente consolidado debido a que se trata dunha técnica barata, sinxela e altamente fiable, empregada para a detección e retención de metais pesados. A comprensión e caracterización das propiedades ácido-base da superficie dos musgos é esencial para a posterior determinación da súa capacidade de retención de metais. No presente estudo avalíanse os mecanismos de protonación de dúas especies de musgos: Sphagnum palustre e Sphagnum denticulatum, empregando os modelos NICA e NICA-Donnan. O axuste realizouse a partir das curvas de carga, obtidas mediante valoracións ácido-base a diferentes forzas iónicas. Estes modelos permiten determinar a distribución, accesibilidade e abundancia dos grupos funcionais activos na superficie de adsorción. Demóstrase que existen diferenzas na capacidade de adsorción entre ambos musgos, sendo o S. palustre un mellor bioadsorbente. Ademais, as valoracións discontinuas presentan un mellor achegamento á comprensión das propiedades ácido-base. Determínase que o modelo NICA-Donnan é un modelo axeitado para a modelización predictiva, ao permitir obter parámetros intrínsecos. En comparación con outros bioadsorbentes naturais, os musgos son bioadsorbentes eficaces e versátiles, converténdoos en bos biomonitores da contaminación ambiental.
Dirección
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Sondas fluorescentes de transferencia protónica. Propiedades da piranina.
Autoría
T.G.S.
Grao en Química
T.G.S.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
Os procesos de transferencia de protóns desempeñan un papel fundamental en múltiples procesos químicos e biolóxicos. En particular, aquelas reaccións que implican este tipo de proceso nun estado electrónico excitado resultan especialmente relevantes. Para analizar a transferencia protónica en estado excitado é eficaz empregar sondas fluorescentes. Neste traballo analizáronse as propiedades do ácido 1-hidroxi-3,6,8-pirenotrisulfónico (piranina), para iso realizáronse os estudos en diferentes disolventes e en diferentes valores de acidez en medio acuoso para así poder estudar o equilibrio ácido-base no estado fundamental e excitado. Así mesmo, tamén se fixeron experimentos para medir o rendemento cuántico de fluorescencia e o tempo de vida de fluorescencia para así poder caracterizar mellor a piranina. Ademais, cos resultados obtidos das medidas anteriores, calculáronse as constantes de desactivación radiantes e non radiantes e o coeficiente de absorción molar. Desta análise, ao obter os resultados en medio moi ácido, pouco ácido e básico, sábese que esta sonda fluorescente disociase trala excitación en medios lixeiramente ácidos. Ademais, os valores das constantes de acidez no estado fundamental (pKa) e no estado excitado (pKa*) son 7.78 e 1.93, respectivamente, polo que estamos ante un fotoácido xa que o pKa é maior que o pKa*.
Os procesos de transferencia de protóns desempeñan un papel fundamental en múltiples procesos químicos e biolóxicos. En particular, aquelas reaccións que implican este tipo de proceso nun estado electrónico excitado resultan especialmente relevantes. Para analizar a transferencia protónica en estado excitado é eficaz empregar sondas fluorescentes. Neste traballo analizáronse as propiedades do ácido 1-hidroxi-3,6,8-pirenotrisulfónico (piranina), para iso realizáronse os estudos en diferentes disolventes e en diferentes valores de acidez en medio acuoso para así poder estudar o equilibrio ácido-base no estado fundamental e excitado. Así mesmo, tamén se fixeron experimentos para medir o rendemento cuántico de fluorescencia e o tempo de vida de fluorescencia para así poder caracterizar mellor a piranina. Ademais, cos resultados obtidos das medidas anteriores, calculáronse as constantes de desactivación radiantes e non radiantes e o coeficiente de absorción molar. Desta análise, ao obter os resultados en medio moi ácido, pouco ácido e básico, sábese que esta sonda fluorescente disociase trala excitación en medios lixeiramente ácidos. Ademais, os valores das constantes de acidez no estado fundamental (pKa) e no estado excitado (pKa*) son 7.78 e 1.93, respectivamente, polo que estamos ante un fotoácido xa que o pKa é maior que o pKa*.
Dirección
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
RIOS RODRIGUEZ, MARIA DEL CARMEN Cotitoría
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
RIOS RODRIGUEZ, MARIA DEL CARMEN Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Estudo do proceso de hidrólise de carbamatos mediante espectroscopía UV-Vis.
Autoría
Y.G.P.
Grao en Química
Y.G.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste Traballo de Fin de Grao estudouse o proceso de hidrólise de dous ligandos carbamato en presenza de distintos centros metálicos mediante espectroscopía UV-Vis. En primeiro lugar, levouse a cabo a síntese de dous ligandos carbamato, H2L e H2L1, sendo a diferenza fundamental entre ambos a presenza e ausencia, respectivamente, dun átomo de nitróxeno no anel aromático do espazador, o que afecta completamente ás súas propiedades coordinativas. A continuación, realizouse a súa caracterización mediante técnicas en estado sólido e en disolución. Por último, preparáronse complexos metálicos derivados destes, con diferentes metais de transición (Cu, Ni, Zn e Cd). Posteriormente, levouse a cabo o estudo da hidrólise dos ligandos en presenza destes ións metálicos. Para iso, utilizouse a técnica de UV-Vis, coa que se puideron observar cambios nas bandas de absorción que se asociaron con cambios na reacción do ligando H2L cos diferentes ións metálicos. Esta técnica tamén permitiu confirmar que no caso do ligando H2L1 non ten lugar o proceso de hidrólise. Finalmente, modificouse a temperatura de traballo para estudar a influencia desta na velocidade do proceso e así obter información dos diferentes intermedios da reacción.
Neste Traballo de Fin de Grao estudouse o proceso de hidrólise de dous ligandos carbamato en presenza de distintos centros metálicos mediante espectroscopía UV-Vis. En primeiro lugar, levouse a cabo a síntese de dous ligandos carbamato, H2L e H2L1, sendo a diferenza fundamental entre ambos a presenza e ausencia, respectivamente, dun átomo de nitróxeno no anel aromático do espazador, o que afecta completamente ás súas propiedades coordinativas. A continuación, realizouse a súa caracterización mediante técnicas en estado sólido e en disolución. Por último, preparáronse complexos metálicos derivados destes, con diferentes metais de transición (Cu, Ni, Zn e Cd). Posteriormente, levouse a cabo o estudo da hidrólise dos ligandos en presenza destes ións metálicos. Para iso, utilizouse a técnica de UV-Vis, coa que se puideron observar cambios nas bandas de absorción que se asociaron con cambios na reacción do ligando H2L cos diferentes ións metálicos. Esta técnica tamén permitiu confirmar que no caso do ligando H2L1 non ten lugar o proceso de hidrólise. Finalmente, modificouse a temperatura de traballo para estudar a influencia desta na velocidade do proceso e así obter información dos diferentes intermedios da reacción.
Dirección
MARTINEZ CALVO, MIGUEL (Titoría)
DOMINGUEZ CARBON, PAULA Cotitoría
MARTINEZ CALVO, MIGUEL (Titoría)
DOMINGUEZ CARBON, PAULA Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Síntese de ciclopentadienonas nitroxenadas e estudo da súa reactividade con arinos
Autoría
G.H.G.
Grao en Química
G.H.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A síntese de nanografenos e outros sistemas policíclicos de tamaño nanométrico constitúe un reto científico de gran interese actual. Esto débese ás propiedades optoelectrónicas que presentan e á gran variedade de aplicacións como componentes electroactivos en distintos dispositivos como poden ser transistores de efecto de campo orgánico (OFETs) ou como diodos emisores de luz orgánicos (OLEDs). O átomo de nitróxeno (N) é un dador de electróns moi versátil debido a que o seu par de electróns non compartido pode participar no sistema pi conxugado ou permanecer perpendicular ao mesmo. Isto último é o que ocorre en sistemas heterocíclicos derivados da piridina, onde a maior electronegatividade do nitróxeno comparado ca o do carbono produce que os sistemas policíclicos resultantes sexan menos ricos en electróns ca os análogos carbonados. A incorporación dos átomos de nitróxeno en nanoestruturas de carbono, como nanografenos, abre a posibilidade de modular as súas propiedades físicas. Neste traballo de fin de grado estúdanse a síntese dunha ciclopentadienona nitroxenada e a súa reactividade como dieno nas reaccións de cicloadición [4+2] con arinos. Concretamente, estudáronse distintas aproximacións sintéticas para a obtención da 1,10 fenantrolina ciclopentadienona. Ademais, sintetizáronse varios precursores de arino que permitiron estudar a capacidade desta ciclopentadienona para participar como dieno en reaccións de Diels Alder.
A síntese de nanografenos e outros sistemas policíclicos de tamaño nanométrico constitúe un reto científico de gran interese actual. Esto débese ás propiedades optoelectrónicas que presentan e á gran variedade de aplicacións como componentes electroactivos en distintos dispositivos como poden ser transistores de efecto de campo orgánico (OFETs) ou como diodos emisores de luz orgánicos (OLEDs). O átomo de nitróxeno (N) é un dador de electróns moi versátil debido a que o seu par de electróns non compartido pode participar no sistema pi conxugado ou permanecer perpendicular ao mesmo. Isto último é o que ocorre en sistemas heterocíclicos derivados da piridina, onde a maior electronegatividade do nitróxeno comparado ca o do carbono produce que os sistemas policíclicos resultantes sexan menos ricos en electróns ca os análogos carbonados. A incorporación dos átomos de nitróxeno en nanoestruturas de carbono, como nanografenos, abre a posibilidade de modular as súas propiedades físicas. Neste traballo de fin de grado estúdanse a síntese dunha ciclopentadienona nitroxenada e a súa reactividade como dieno nas reaccións de cicloadición [4+2] con arinos. Concretamente, estudáronse distintas aproximacións sintéticas para a obtención da 1,10 fenantrolina ciclopentadienona. Ademais, sintetizáronse varios precursores de arino que permitiron estudar a capacidade desta ciclopentadienona para participar como dieno en reaccións de Diels Alder.
Dirección
Pérez Meirás, María Dolores (Titoría)
Pozo Míguez, Iago Cotitoría
Pérez Meirás, María Dolores (Titoría)
Pozo Míguez, Iago Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Análise dos rasgos biolóxicos e funcionais (BTA) dos nematodos mariños de vida libre en sustratos brandos intermareais de Galicia
Autoría
J.H.D.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
J.H.D.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 15:30
16.07.2025 15:30
Resumo
O análise de caracteres biolóxicos (BTA) é unha ferramenta que permite estudar as comunidades de nematodos desde un punto de vista funcional, pois ao mesmo tempo que considera as combinacións dos caracteres expresados polos animais, ten en conta a distribución espacial dos taxóns. Os caracteres que se adoitan estudar son: forma do adulto, lonxitude do adulto, morfoloxía bucal, forma da cola e estratexia do seu ciclo vital. Aplicouse esta análise ás 25 especies e 73 xéneros de nematodos obtidos en 17 localidades intermareais do litoral galego, aos que se engadiu o tipo de alimentación. Non se atoparon diferenzas significativas entre a composición taxonómica e os trazos biolóxicos das comunidades respecto aos parámetros sedimentarios. As comunidades están dominadas por nematodos epiestratificadores ou depositívoros non selectivos, micróvoros raspadores, de cola cónica ou claviforme, esbeltos, con lonxitudes comprendidas entre 1 e 4 mm e cunha estratexia vital de tipo colonizador extremo-intermedio (cp 2 e 3). As mostras amosan diferenzas significativas entre as localidades expostas e abrigadas, con posicións de transición para os ambientes semiexpostos, sendo, polo tanto, a exposición ao oleaxe o factor que parece regular a súa distribución. A combinación de múltiples trazos, máis ca cada trazo individual, é o que permite captar de maneira máis robusta os patróns ecolóxicos, o que pon de manifesto a calidade da información proporcionada polas análises BTA.
O análise de caracteres biolóxicos (BTA) é unha ferramenta que permite estudar as comunidades de nematodos desde un punto de vista funcional, pois ao mesmo tempo que considera as combinacións dos caracteres expresados polos animais, ten en conta a distribución espacial dos taxóns. Os caracteres que se adoitan estudar son: forma do adulto, lonxitude do adulto, morfoloxía bucal, forma da cola e estratexia do seu ciclo vital. Aplicouse esta análise ás 25 especies e 73 xéneros de nematodos obtidos en 17 localidades intermareais do litoral galego, aos que se engadiu o tipo de alimentación. Non se atoparon diferenzas significativas entre a composición taxonómica e os trazos biolóxicos das comunidades respecto aos parámetros sedimentarios. As comunidades están dominadas por nematodos epiestratificadores ou depositívoros non selectivos, micróvoros raspadores, de cola cónica ou claviforme, esbeltos, con lonxitudes comprendidas entre 1 e 4 mm e cunha estratexia vital de tipo colonizador extremo-intermedio (cp 2 e 3). As mostras amosan diferenzas significativas entre as localidades expostas e abrigadas, con posicións de transición para os ambientes semiexpostos, sendo, polo tanto, a exposición ao oleaxe o factor que parece regular a súa distribución. A combinación de múltiples trazos, máis ca cada trazo individual, é o que permite captar de maneira máis robusta os patróns ecolóxicos, o que pon de manifesto a calidade da información proporcionada polas análises BTA.
Dirección
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Titoría)
CARREIRA FLORES, DIEGO Cotitoría
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Titoría)
CARREIRA FLORES, DIEGO Cotitoría
Tribunal
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Estudo da eficacia de eliminación de microcontaminantes de augas residuais mediante tratamentos avanzados
Autoría
J.H.D.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
J.H.D.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A presenza dos microcontaminantes emerxentes en augas residuais urbanas supón un desafío ambiental e sanitario, xa que moitos destes compostos non se eliminan correctamente mediante tratamentos convencionais nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR). Neste contexto, os procesos de oxidación avanzada (POAs) ofrecen una solución prometedora para a súa eliminación, sendo a ozonización un dos máis empregados. O presente traballo avalía a eficacia do ozono, só e combinado co peróxido de hidróxeno (H2O2), na eliminación de diversos microcontaminantes presentes no efluente dunha (EDAR). Para iso, realizáronse ensayos en catro condición experimentais, variando a proporción de 0 a 0,75. As mostras analizáronse mediante extracción en fase sólida (SPE) e cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masa (HPLC-MS). Os resultados de eficacia de eliminación amosan una elevada eliminación de certos compostos como diclofenaco ou carbamazepina só con ozono, mentres que outros requieren condición máis reactivas, sendo o ensaio coa relación H2O2-O3 de 0,75, o máis eficaz. A resposta depende fortemente da estructura química do contaminante, o que recalca a necesidade de adaptar o tratamento á composición do efluente e á natureza dos microcontaminantes. O estudio demostra que a ozonización avanzada pode ser una ferramenta eficaz para cumplir cos novos obxectivos normativos en materia de depuración, sempre que se optimicen as condición de operación en función do perfil dos contaminantes presentes.
A presenza dos microcontaminantes emerxentes en augas residuais urbanas supón un desafío ambiental e sanitario, xa que moitos destes compostos non se eliminan correctamente mediante tratamentos convencionais nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR). Neste contexto, os procesos de oxidación avanzada (POAs) ofrecen una solución prometedora para a súa eliminación, sendo a ozonización un dos máis empregados. O presente traballo avalía a eficacia do ozono, só e combinado co peróxido de hidróxeno (H2O2), na eliminación de diversos microcontaminantes presentes no efluente dunha (EDAR). Para iso, realizáronse ensayos en catro condición experimentais, variando a proporción de 0 a 0,75. As mostras analizáronse mediante extracción en fase sólida (SPE) e cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masa (HPLC-MS). Os resultados de eficacia de eliminación amosan una elevada eliminación de certos compostos como diclofenaco ou carbamazepina só con ozono, mentres que outros requieren condición máis reactivas, sendo o ensaio coa relación H2O2-O3 de 0,75, o máis eficaz. A resposta depende fortemente da estructura química do contaminante, o que recalca a necesidade de adaptar o tratamento á composición do efluente e á natureza dos microcontaminantes. O estudio demostra que a ozonización avanzada pode ser una ferramenta eficaz para cumplir cos novos obxectivos normativos en materia de depuración, sempre que se optimicen as condición de operación en función do perfil dos contaminantes presentes.
Dirección
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO Cotitoría
MONTES GOYANES, ROSA MARIA (Titoría)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Estudos de internalización de helicatos peptídicos en células
Autoría
P.I.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
P.I.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 15:30
16.07.2025 15:30
Resumo
O helicato de cobre deseñado polo noso grupo de investigación, e no que se centrará este traballo, forma parte dunha familia de sistemas químicos que presentan interesantes propiedades de unión ao ADN, o que xustifica a súa consideración como potenciais axentes terapéuticos no ámbito da investigación biomédica. Trátase de compostos de coordinación formados por un ligando peptídico polipiridínico e dous cationes metálicos, Fe(II), Co(II) ou, neste caso, Cu(II), que presentan capacidade de recoñecemento selectivo de unións de ADN de tres vías sobre outras estruturas do ADN, as cales aparecen de forma transitoria no xenoma e, en múltiples casos, asociadas a diversas patoloxías, como por exemplo o cancro. Non obstante, a súa potencial aplicación terapéutica vese limitada pola incapacidade de internalización celular que presentan nas células de mamífero, dado que non poden atravesar a membrana de forma autónoma e, en consecuencia, non alcanzan o núcleo, onde ten lugar a interacción coas unións de tres vías ou 3WJs. Actualmente, o noso grupo busca novas vías de internalización celular que substitúan á digitonina, un deterxente non iónico empregado en ensaios preliminares, capaz de permeabilizar a membrana, pero que causa unha alta disrupción na fisioloxía celular. En concreto, este proxecto centrarase no estudo dos liposomas como unha vía alternativa, dada a súa analoxía estrutural e composicional coa membrana. O obxectivo principal é abrir a porta, no futuro, ao uso destes compostos no campo da investigación biomédica como posible tratamento en distintas enfermidades.
O helicato de cobre deseñado polo noso grupo de investigación, e no que se centrará este traballo, forma parte dunha familia de sistemas químicos que presentan interesantes propiedades de unión ao ADN, o que xustifica a súa consideración como potenciais axentes terapéuticos no ámbito da investigación biomédica. Trátase de compostos de coordinación formados por un ligando peptídico polipiridínico e dous cationes metálicos, Fe(II), Co(II) ou, neste caso, Cu(II), que presentan capacidade de recoñecemento selectivo de unións de ADN de tres vías sobre outras estruturas do ADN, as cales aparecen de forma transitoria no xenoma e, en múltiples casos, asociadas a diversas patoloxías, como por exemplo o cancro. Non obstante, a súa potencial aplicación terapéutica vese limitada pola incapacidade de internalización celular que presentan nas células de mamífero, dado que non poden atravesar a membrana de forma autónoma e, en consecuencia, non alcanzan o núcleo, onde ten lugar a interacción coas unións de tres vías ou 3WJs. Actualmente, o noso grupo busca novas vías de internalización celular que substitúan á digitonina, un deterxente non iónico empregado en ensaios preliminares, capaz de permeabilizar a membrana, pero que causa unha alta disrupción na fisioloxía celular. En concreto, este proxecto centrarase no estudo dos liposomas como unha vía alternativa, dada a súa analoxía estrutural e composicional coa membrana. O obxectivo principal é abrir a porta, no futuro, ao uso destes compostos no campo da investigación biomédica como posible tratamento en distintas enfermidades.
Dirección
MARTINEZ COSTAS, JOSE MANUEL (Titoría)
BARREIRO PIÑEIRO, NATALIA Cotitoría
MARTINEZ COSTAS, JOSE MANUEL (Titoría)
BARREIRO PIÑEIRO, NATALIA Cotitoría
Tribunal
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Síntese de novos helicatos peptídicos funcionalizados
Autoría
P.I.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
P.I.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os helicatos peptídicos son sistemas químicos que presentan propiedades interesantes de unión ao ADN, o que xustifica a súa consideración como potenciais axentes terapéuticos en investigación biomédica. Trátase de compostos de coordinación formados por un ligando peptídico polipiridínico e dous catións metálicos, como Cu(II), Co(II) ou Fe(II), con capacidade de recoñecemento selectivo de unións de ADN de tres vías fronte a outras estruturas do ADN, as cales poden aparecer no xenoma de forma transitoria e están asociadas a diversas patoloxías, como o cancro. O obxectivo deste TFG é buscar, de cara á súa posible aplicación terapéutica, unha solución ao principal problema destes metalopéptidos: a súa incapacidade de internalización celular, xa que non poden atravesar a membrana de forma autónoma. Actualmente, o noso grupo está a explorar vías alternativas de internalización celular destes compostos que substitúan á dixitonina, empregada de forma eficaz en ensaios preliminares, pero que causa unha alta disrupción na fisioloxía celular. En concreto, afondaremos no uso duns sistemas denominados Cell Penetrating Peptides (CPPs), pequenos péptidos que inducen a translocación doutros compostos ao interior celular, e farémolo a través da funcionalización do ligando peptídico precursor dos helicatos cun CPP formado por oito residuos de arginina. Valorarase se esta estratexia permite que os helicatos peptídicos penetren eficazmente nas células e alcancen o núcleo, mantendo a selectividade dos seus análogos non funcionalizados polas unións de tres vías.
Os helicatos peptídicos son sistemas químicos que presentan propiedades interesantes de unión ao ADN, o que xustifica a súa consideración como potenciais axentes terapéuticos en investigación biomédica. Trátase de compostos de coordinación formados por un ligando peptídico polipiridínico e dous catións metálicos, como Cu(II), Co(II) ou Fe(II), con capacidade de recoñecemento selectivo de unións de ADN de tres vías fronte a outras estruturas do ADN, as cales poden aparecer no xenoma de forma transitoria e están asociadas a diversas patoloxías, como o cancro. O obxectivo deste TFG é buscar, de cara á súa posible aplicación terapéutica, unha solución ao principal problema destes metalopéptidos: a súa incapacidade de internalización celular, xa que non poden atravesar a membrana de forma autónoma. Actualmente, o noso grupo está a explorar vías alternativas de internalización celular destes compostos que substitúan á dixitonina, empregada de forma eficaz en ensaios preliminares, pero que causa unha alta disrupción na fisioloxía celular. En concreto, afondaremos no uso duns sistemas denominados Cell Penetrating Peptides (CPPs), pequenos péptidos que inducen a translocación doutros compostos ao interior celular, e farémolo a través da funcionalización do ligando peptídico precursor dos helicatos cun CPP formado por oito residuos de arginina. Valorarase se esta estratexia permite que os helicatos peptídicos penetren eficazmente nas células e alcancen o núcleo, mantendo a selectividade dos seus análogos non funcionalizados polas unións de tres vías.
Dirección
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Titoría)
Alvar Gil, David Cotitoría
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Titoría)
Alvar Gil, David Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Desarrollo dun método de cuantificación de microplásticos mediante SP-ICPMS
Autoría
D.I.G.
Grao en Química
D.I.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo desenvolveuse un método analítico mediante espectometría de masas con plasma acoplado iductivamente en modo de detección individualizada de partículas (SP-ICP-MS) para determinación do tamaño e concentración de microplásticos (MPs). Avaliouse a formación de aductos con amoníaco empregando o modo cela de reacción dinámica (DRC) observándose diferentes aductos de masa/carga 26-30. Pese a isto, non foi posible realizar unha calibración debido a baixa intensidade do sinal ou a presenza de interferencias. A continuación, realizouse un calibrado empregando disolución de sacarosa monotorizando o 13C+. Tamén se realizou un calibrado con materiais certificados en tamaño de poliestireno (PS) de 2,223 um, 4.821 um e 9,475 um. O método presentou unha boa precisión e exactitude. Os límites de detección en tamaño e concnetración foron de 416 nm e 500 partículas/mL, respectivamente. Por último, o método aplicouse para determinar o tamaño e a concentración de MPs liberados por unha bolsa de té e tres tipos de films alimentarios
Neste traballo desenvolveuse un método analítico mediante espectometría de masas con plasma acoplado iductivamente en modo de detección individualizada de partículas (SP-ICP-MS) para determinación do tamaño e concentración de microplásticos (MPs). Avaliouse a formación de aductos con amoníaco empregando o modo cela de reacción dinámica (DRC) observándose diferentes aductos de masa/carga 26-30. Pese a isto, non foi posible realizar unha calibración debido a baixa intensidade do sinal ou a presenza de interferencias. A continuación, realizouse un calibrado empregando disolución de sacarosa monotorizando o 13C+. Tamén se realizou un calibrado con materiais certificados en tamaño de poliestireno (PS) de 2,223 um, 4.821 um e 9,475 um. O método presentou unha boa precisión e exactitude. Os límites de detección en tamaño e concnetración foron de 416 nm e 500 partículas/mL, respectivamente. Por último, o método aplicouse para determinar o tamaño e a concentración de MPs liberados por unha bolsa de té e tres tipos de films alimentarios
Dirección
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
LOPEZ MAYAN, JUAN JOSE Cotitoría
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
LOPEZ MAYAN, JUAN JOSE Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Síntesis de nanotubos de ciclopéptidos para almacenamento enerxético.
Autoría
J.J.F.
Grao en Química
J.J.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo tratouse de investigar a síntese de novos materiais con propiedades redox para o almacenamento de enerxía. Para iso, empregouse a síntese en fase sólida para sintetizar ciclopéptidos, que serán modificados explotando a reacción do grupo amina dun residuo de Lis cunha molécula de alcoxiamina. Tras a introdución deste grupo reactivo, o composto será purificado e exploraranse as reaccións con dous tipos de moléculas: TTF, con capacidade para formar radicais catiónicos capaces de transmitir electróns; e HBA, cuxa morfoloxía permitiría ordenar nanotubos de carbono no seu interior. Estas moléculas conteñen varios grupos carbonilo que poden condensar co residuo de Lis modificado, formando unha macromolécula composta por un núcleo central unido a un certo número de ciclopéptidos. Unha vez formados e purificados estes aductos, serán utilizados en distintos ensaios de fluorescencia para observar a súa capacidade de autoensamblaxe así como a súa caracterización.
Neste traballo tratouse de investigar a síntese de novos materiais con propiedades redox para o almacenamento de enerxía. Para iso, empregouse a síntese en fase sólida para sintetizar ciclopéptidos, que serán modificados explotando a reacción do grupo amina dun residuo de Lis cunha molécula de alcoxiamina. Tras a introdución deste grupo reactivo, o composto será purificado e exploraranse as reaccións con dous tipos de moléculas: TTF, con capacidade para formar radicais catiónicos capaces de transmitir electróns; e HBA, cuxa morfoloxía permitiría ordenar nanotubos de carbono no seu interior. Estas moléculas conteñen varios grupos carbonilo que poden condensar co residuo de Lis modificado, formando unha macromolécula composta por un núcleo central unido a un certo número de ciclopéptidos. Unha vez formados e purificados estes aductos, serán utilizados en distintos ensaios de fluorescencia para observar a súa capacidade de autoensamblaxe así como a súa caracterización.
Dirección
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
AMORIN LOPEZ, MANUEL Cotitoría
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
AMORIN LOPEZ, MANUEL Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Epoxidacion de alquenos con dioxiranos
Autoría
A.J.M.
Grao en Química
A.J.M.
Grao en Química
Data da defensa
20.02.2025 09:00
20.02.2025 09:00
Resumo
Este estudo bibliográfico está baseado na análise do dioxirano, un composto orgánico tricíclico caracterizado por un anel de tres membros con dous átomos de osíxeno de forma molecular CH2O2. Foi descuberto na década de 1970 como un intermediario moi inestable e altamente reactivo mediante estudos mecanísticos e espectroscópicos. Ao pouco tempo consiguiuse illar en disolución, destacando pola súa notable reactividade química, sendo un oxidante potente e selectivo en síntesis particularmente nas epoxidacións. Entre os derivados máis estudados encontrase o dimetildioxirano, que pode xerarse in situ e que epoxida aos alquenos nun proceso estereoespecífico. A súa reactividade é maior con olefinas ricas en electróns e a selectividade ven marcada por impedimentos estéricos e electrónicos. Estes compostos empregáronse en diversas transformacións químicas, incluíndo a oxidación de enlaces C-H activados e heteroátomos, así como en reaccións doutros grupos funcionais. O tipo de mecanismo involucrado nas reaccións do dioxirano varía segundo o substrato. No caso das epoxidacións, obsérvase un proceso concertado, mentres que cos heteroátomos un ataque tipo SN2. Por outro lado, as reaccións con unha ampla variedade de nucleófilos seguen unha vía heterolítica e as oxidacións do enlace C-H ocorren a través dun mecanismo concertado ou de rebote de osíxeno.
Este estudo bibliográfico está baseado na análise do dioxirano, un composto orgánico tricíclico caracterizado por un anel de tres membros con dous átomos de osíxeno de forma molecular CH2O2. Foi descuberto na década de 1970 como un intermediario moi inestable e altamente reactivo mediante estudos mecanísticos e espectroscópicos. Ao pouco tempo consiguiuse illar en disolución, destacando pola súa notable reactividade química, sendo un oxidante potente e selectivo en síntesis particularmente nas epoxidacións. Entre os derivados máis estudados encontrase o dimetildioxirano, que pode xerarse in situ e que epoxida aos alquenos nun proceso estereoespecífico. A súa reactividade é maior con olefinas ricas en electróns e a selectividade ven marcada por impedimentos estéricos e electrónicos. Estes compostos empregáronse en diversas transformacións químicas, incluíndo a oxidación de enlaces C-H activados e heteroátomos, así como en reaccións doutros grupos funcionais. O tipo de mecanismo involucrado nas reaccións do dioxirano varía segundo o substrato. No caso das epoxidacións, obsérvase un proceso concertado, mentres que cos heteroátomos un ataque tipo SN2. Por outro lado, as reaccións con unha ampla variedade de nucleófilos seguen unha vía heterolítica e as oxidacións do enlace C-H ocorren a través dun mecanismo concertado ou de rebote de osíxeno.
Dirección
TOJO SUAREZ, GABRIEL (Titoría)
TOJO SUAREZ, GABRIEL (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
Sanmartin Matalobos, Jesus (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
Sanmartin Matalobos, Jesus (Vogal)
Síntese de materiais poliméricos hidrofóbicos mediante reacción Click para a recuperación de contaminantes orgánicos en augas residuais
Autoría
M.L.S.
Grao en Química
M.L.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O benestar actual depende da dispoñibilidade de petróleo, empregado como materia prima para producir alimentos, auga potable, medicamentos, roupa e numerosos bens de uso cotián. Non obstante, despois do seu uso, estes produtos adoitan acabar no medio ambiente, onde os seus compostos persisten durante anos e xeran efectos adversos na saúde humana, animal e vexetal. Estes contaminantes e os seus produtos de degradación acumúlanse nos solos e nas vías fluviais por lixiviación, comprometendo a calidade da auga, un recurso esencial para a vida. É fundamental seguir investigando métodos para a rexeneración da auga contaminada, sendo a adsorción unha das técnicas máis empregadas na actualidade debido á súa versatilidade e eficacia. Os absorbentes máis estudados pola comunidade científica neste momento son os polímeros orgánicos porosos (POP) debido ás súas propiedades características. Esta tese propón a síntese de materiais poliméricos hidrófobos que permiten a extracción de contaminantes orgánicos das augas residuais. As estruturas en forma de rede 3 e o seu análogo lineal 2 son os obxectivos propostos. A síntese destas estruturas proponse mediante unha reacción Click. Sintetizáronse as substancias necesarias para a súa síntese, pero, por desgraza, a reacción clave fallou e non se obtiveron os materiais desexados.
O benestar actual depende da dispoñibilidade de petróleo, empregado como materia prima para producir alimentos, auga potable, medicamentos, roupa e numerosos bens de uso cotián. Non obstante, despois do seu uso, estes produtos adoitan acabar no medio ambiente, onde os seus compostos persisten durante anos e xeran efectos adversos na saúde humana, animal e vexetal. Estes contaminantes e os seus produtos de degradación acumúlanse nos solos e nas vías fluviais por lixiviación, comprometendo a calidade da auga, un recurso esencial para a vida. É fundamental seguir investigando métodos para a rexeneración da auga contaminada, sendo a adsorción unha das técnicas máis empregadas na actualidade debido á súa versatilidade e eficacia. Os absorbentes máis estudados pola comunidade científica neste momento son os polímeros orgánicos porosos (POP) debido ás súas propiedades características. Esta tese propón a síntese de materiais poliméricos hidrófobos que permiten a extracción de contaminantes orgánicos das augas residuais. As estruturas en forma de rede 3 e o seu análogo lineal 2 son os obxectivos propostos. A síntese destas estruturas proponse mediante unha reacción Click. Sintetizáronse as substancias necesarias para a súa síntese, pero, por desgraza, a reacción clave fallou e non se obtiveron os materiais desexados.
Dirección
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Titoría)
Rumbo Gómez, Antonio Cotitoría
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Titoría)
Rumbo Gómez, Antonio Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Uso da microextracción mediante pinga suspendida para a determinación de anfetaminas en ouriños por cromatografía de gases-espectrometría de masas
Autoría
L.L.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.L.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
As anfetaminas son un grupo de drogas que actúan como estimulantes do sistema nervioso central e cuxo consumo a curto prazo produce diversos efectos sobre a saúde incluíndo aumento da frecuencia cardíaca e presión arterial, menor sensación de fatiga, euforia, diminución do apetito etc. Con todo, o seu consumo a longo prazo pode xerar dependencia, ansiedade, agresividade, problemas cardiovasculares etc. Entre as anfetaminas máis consumidas destacan a anfetamina, a metanfetamina, o MDMA, o MDA e o MDEA. Nos últimos anos detectouse un gran aumento no consumo destas substancias a nivel mundial, o cal supón un grave problema tanto a nivel individual como para a sociedade en xeral, podendo chegar a ocasionar sobredose ou mesmo a morte. Segundo isto, xorde a necesidade de desenvolver métodos que permitan a súa determinación en mostras biolóxicas. Seguindo cos principios da química verde, expúxose un método de extracción incluído dentro das denominadas técnicas de microextracción. Por tanto, o obxectivo deste traballo consiste en optimizar e validar unha técnica analítica de microextracción, a microextracción mediante pinga suspendida, que permita determinar e cuantificar as anfetaminas obxecto de estudo en mostras de ouriños, usando a cromatografía de gases acoplada á espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de detección.
As anfetaminas son un grupo de drogas que actúan como estimulantes do sistema nervioso central e cuxo consumo a curto prazo produce diversos efectos sobre a saúde incluíndo aumento da frecuencia cardíaca e presión arterial, menor sensación de fatiga, euforia, diminución do apetito etc. Con todo, o seu consumo a longo prazo pode xerar dependencia, ansiedade, agresividade, problemas cardiovasculares etc. Entre as anfetaminas máis consumidas destacan a anfetamina, a metanfetamina, o MDMA, o MDA e o MDEA. Nos últimos anos detectouse un gran aumento no consumo destas substancias a nivel mundial, o cal supón un grave problema tanto a nivel individual como para a sociedade en xeral, podendo chegar a ocasionar sobredose ou mesmo a morte. Segundo isto, xorde a necesidade de desenvolver métodos que permitan a súa determinación en mostras biolóxicas. Seguindo cos principios da química verde, expúxose un método de extracción incluído dentro das denominadas técnicas de microextracción. Por tanto, o obxectivo deste traballo consiste en optimizar e validar unha técnica analítica de microextracción, a microextracción mediante pinga suspendida, que permita determinar e cuantificar as anfetaminas obxecto de estudo en mostras de ouriños, usando a cromatografía de gases acoplada á espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de detección.
Dirección
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
MOREDA PIÑEIRO, ANTONIO (Titoría)
CABARCOS FERNANDEZ, PAMELA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Efecto das anfetaminas sobre o microbioma humano
Autoría
L.L.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.L.R.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 15:30
16.07.2025 15:30
Resumo
Nos últimos anos, o microbioma humano foi obxecto de numerosas investigacións debido á súa implicación no sistema inmune, o metabolismo e a actividade molecular. Dende o nacemento, a súa composición varía en función de diversos factores. Este traballo centrarase no impacto das drogas, en particular os estimulantes de tipo anfetamínico (ETA), debido a que se atopan entre as sustancias máis consumidas de forma indebida en todo o mundo. Neste contexto, levarase a cabo unha análise bibliográfica para examinar as evidencias experimentais dispoñibles sobre como a metanfetamina (o ETA máis común) altera a composición do microbioma, e como esta disbiose afecta á saúde humana, contribuíndo ao desenvolvemento de diversas enfermidades. A metanfetamina actúa como un agonista indirecto da monoamina, provocando efectos como vixilia, euforia, excitación e aumento da atención. Sen embargo, o seu consumo conleva graves consecuencias para a saúde, incluíndo alteracións no microbioma. Os diversos estudios analizados demostran que o consumo de metanfetamina modifica a microbiota intestinal, a microbiota oral e a microbiota da placa dental supraxinxival, o que se asocia con patoloxías como obesidade, inflamación intestinal, hipertensión arterial, enfermidade de Párkinson, alzhéimer e certos tipos de cancro. Todas estas enfermidades están vinculadas co aumento ou a diminución de certos filos bacterianos. Polo tanto, conclúese que o consumo de metanfetamina induce disbiose nas microbiotas mencionadas. Así mesmo, estes achados poñen de manifesto o papel fundamental do microbioma no desenvolvemento de enfermidades graves, pero á vez comúns na poboación actual.
Nos últimos anos, o microbioma humano foi obxecto de numerosas investigacións debido á súa implicación no sistema inmune, o metabolismo e a actividade molecular. Dende o nacemento, a súa composición varía en función de diversos factores. Este traballo centrarase no impacto das drogas, en particular os estimulantes de tipo anfetamínico (ETA), debido a que se atopan entre as sustancias máis consumidas de forma indebida en todo o mundo. Neste contexto, levarase a cabo unha análise bibliográfica para examinar as evidencias experimentais dispoñibles sobre como a metanfetamina (o ETA máis común) altera a composición do microbioma, e como esta disbiose afecta á saúde humana, contribuíndo ao desenvolvemento de diversas enfermidades. A metanfetamina actúa como un agonista indirecto da monoamina, provocando efectos como vixilia, euforia, excitación e aumento da atención. Sen embargo, o seu consumo conleva graves consecuencias para a saúde, incluíndo alteracións no microbioma. Os diversos estudios analizados demostran que o consumo de metanfetamina modifica a microbiota intestinal, a microbiota oral e a microbiota da placa dental supraxinxival, o que se asocia con patoloxías como obesidade, inflamación intestinal, hipertensión arterial, enfermidade de Párkinson, alzhéimer e certos tipos de cancro. Todas estas enfermidades están vinculadas co aumento ou a diminución de certos filos bacterianos. Polo tanto, conclúese que o consumo de metanfetamina induce disbiose nas microbiotas mencionadas. Así mesmo, estes achados poñen de manifesto o papel fundamental do microbioma no desenvolvemento de enfermidades graves, pero á vez comúns na poboación actual.
Dirección
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
Tribunal
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Estudo dunha cicloadición [2+2+2] catalizada por Rutenio en ciclopéptidos para a súa marcaxe supramolecular
Autoría
D.L.G.
Grao en Química
D.L.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O presente traballo de fin de grao baseouse na síntese en fase sólida e a caracterización de ciclopéptidos con capacidade para participar nunha reacción de cicloadición catalizada por Rutenio. Para iso, deseñouse unha estratexia sintética consistente na preparación do péptido lineal, seguida da súa ciclación e posterior funcionalización a través da introdución dun grupo fenilacetileno, todo elo mentres o péptido aínda está unido ao soporte sólido. Tamén se explorou a posibilidade de introducir cadeas hidrocarbonadas como método para controlar e fomentar a ensamblaxe final do péptido, o que posibilitou levar a cabo o estudo da devandita cicloadición en modelos ensamblados de tipo nanotubo e modelos diméricos. O interese destas reaccións débese ás condicións en que teñen lugar, en auga e a temperatura ambiente, e ás propiedades fluorescentes dos produtos obtidos. Isto sumado ás posibilidades que presenta a química dos ciclopéptidos ofrece potenciais aplicacións en química bioortogonal. Malia que os resultados obtidos non cumpriron as expectativas iniciais, este traballo supón un precedente neste campo tan prometedor e serve para definir futuros obxectivos de cara a continuar investigando.
O presente traballo de fin de grao baseouse na síntese en fase sólida e a caracterización de ciclopéptidos con capacidade para participar nunha reacción de cicloadición catalizada por Rutenio. Para iso, deseñouse unha estratexia sintética consistente na preparación do péptido lineal, seguida da súa ciclación e posterior funcionalización a través da introdución dun grupo fenilacetileno, todo elo mentres o péptido aínda está unido ao soporte sólido. Tamén se explorou a posibilidade de introducir cadeas hidrocarbonadas como método para controlar e fomentar a ensamblaxe final do péptido, o que posibilitou levar a cabo o estudo da devandita cicloadición en modelos ensamblados de tipo nanotubo e modelos diméricos. O interese destas reaccións débese ás condicións en que teñen lugar, en auga e a temperatura ambiente, e ás propiedades fluorescentes dos produtos obtidos. Isto sumado ás posibilidades que presenta a química dos ciclopéptidos ofrece potenciais aplicacións en química bioortogonal. Malia que os resultados obtidos non cumpriron as expectativas iniciais, este traballo supón un precedente neste campo tan prometedor e serve para definir futuros obxectivos de cara a continuar investigando.
Dirección
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO Cotitoría
Granja Guillán, Juan Ramón (Titoría)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Determinación de pesticidas orgánicos en mostras medioambientais relacionadas co sector da viticultura
Autoría
A.L.B.
Grao en Química
A.L.B.
Grao en Química
Data da defensa
20.02.2025 09:00
20.02.2025 09:00
Resumo
O uso de pesticidas na agricultura aumentou nas últimas décadas para mellorar a produtividade. Ao mesmo tempo, creceu a preocupación en diferentes organismos internacionais e na poboación polos efectos adversos que poden producir no medio ambiente, nos animais ou no ser humano. Por iso, ao longo do tempo, desenvolvéronse diferentes metodoloxías analíticas co fin de avaliar os niveis e controlar o posible impacto destes compostos en diferentes compartimentos ambientais. Neste traballo realizouse a optimización e validación dunha metodoloxía analítica baseada na extracción QuEChERS para determinar residuos de pesticidas en solos de viñedo de Galicia e A Rioxa con notables diferenzas nas súas propiedades fisicoquímicas, especialmente na súa porcentaxe de materia orgánica (% C) e na súa textura. Para este estudo, utilizouse como técnica de determinación a cromatografía líquida acoplada á espectrometría de masas (LC-ESI-QqQ-MS). Tras a validación da metodoloxía, realízase unha análise de mostras reais, tanto da Rioxa como de Galicia, para estudar a disipación e evolución temporal dos residuos de pesticidas nestes solos ao longo de cinco campañas.
O uso de pesticidas na agricultura aumentou nas últimas décadas para mellorar a produtividade. Ao mesmo tempo, creceu a preocupación en diferentes organismos internacionais e na poboación polos efectos adversos que poden producir no medio ambiente, nos animais ou no ser humano. Por iso, ao longo do tempo, desenvolvéronse diferentes metodoloxías analíticas co fin de avaliar os niveis e controlar o posible impacto destes compostos en diferentes compartimentos ambientais. Neste traballo realizouse a optimización e validación dunha metodoloxía analítica baseada na extracción QuEChERS para determinar residuos de pesticidas en solos de viñedo de Galicia e A Rioxa con notables diferenzas nas súas propiedades fisicoquímicas, especialmente na súa porcentaxe de materia orgánica (% C) e na súa textura. Para este estudo, utilizouse como técnica de determinación a cromatografía líquida acoplada á espectrometría de masas (LC-ESI-QqQ-MS). Tras a validación da metodoloxía, realízase unha análise de mostras reais, tanto da Rioxa como de Galicia, para estudar a disipación e evolución temporal dos residuos de pesticidas nestes solos ao longo de cinco campañas.
Dirección
RAMIL CRIADO, MARIA (Titoría)
RAMIL CRIADO, MARIA (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Deseño e emprego de tecnosolos para a inmobilización de nitrato e fosfato en sistemas acuáticos
Autoría
N.L.C.
Grao en Química
N.L.C.
Grao en Química
Data da defensa
20.02.2025 09:00
20.02.2025 09:00
Resumo
A retención de nitrato e fosfato en medios acuáticos é crucial para manter o equilibrio ecolóxico e evitar a eutrofización, un fenómeno caracterizado polo crecemento excesivo de algas debido á acumulación de nutrientes. Isto deriva na diminución de osíxeno e o conseguinte descenso da calidade da auga. Estes nutrientes proveñen de diversas fontes, como fertilizantes agrícolas, augas residuais urbanas ou industriais, polo que é importante unha boa xestión e un uso adecuado dos produtos. A adsorción como método de retención implica a adherencia de fosfatos, nitratos ou outras sustancias aos coloides presentes no solo ou sedimentos. Neste traballo empregáronse partículas de ferro cerovalente (ZVI) como adsorbente, obtidas mediante unha síntese verde empregando follas de eucalipto, e estudouse a súa eficacia en diferentes condicións. Ademais, avaliouse a capacidade adsorbente destas partículas en diferentes proporcións xunto con outros materiais. Os resultados mostran que o ZVI adsorbe o fosfato presente na auga, variando de forma directa a adsorción ao variar a concentración de adsorbente e de fosfato. Ao aumentar o pH diminúe a adsorción. Pola contra, non adsorbe nitratos, polo que este anión non interfire na adsorción de fosfatos. En combinación cos distintos materiais, as partículas de ferro actúan de maneira distinta dependendo da natureza destes. Así, a combinación con biocarbón de millo é pouco eficaz, mentres que combinado con tecnosol ou con serrín de pino vese unha melloría, xa que a adsorción é maior cos materiais mesturados.
A retención de nitrato e fosfato en medios acuáticos é crucial para manter o equilibrio ecolóxico e evitar a eutrofización, un fenómeno caracterizado polo crecemento excesivo de algas debido á acumulación de nutrientes. Isto deriva na diminución de osíxeno e o conseguinte descenso da calidade da auga. Estes nutrientes proveñen de diversas fontes, como fertilizantes agrícolas, augas residuais urbanas ou industriais, polo que é importante unha boa xestión e un uso adecuado dos produtos. A adsorción como método de retención implica a adherencia de fosfatos, nitratos ou outras sustancias aos coloides presentes no solo ou sedimentos. Neste traballo empregáronse partículas de ferro cerovalente (ZVI) como adsorbente, obtidas mediante unha síntese verde empregando follas de eucalipto, e estudouse a súa eficacia en diferentes condicións. Ademais, avaliouse a capacidade adsorbente destas partículas en diferentes proporcións xunto con outros materiais. Os resultados mostran que o ZVI adsorbe o fosfato presente na auga, variando de forma directa a adsorción ao variar a concentración de adsorbente e de fosfato. Ao aumentar o pH diminúe a adsorción. Pola contra, non adsorbe nitratos, polo que este anión non interfire na adsorción de fosfatos. En combinación cos distintos materiais, as partículas de ferro actúan de maneira distinta dependendo da natureza destes. Así, a combinación con biocarbón de millo é pouco eficaz, mentres que combinado con tecnosol ou con serrín de pino vese unha melloría, xa que a adsorción é maior cos materiais mesturados.
Dirección
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Deseño e síntese de oligómeros de tetraceno funcionalizados
Autoría
D.M.C.
Grao en Química
D.M.C.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 16:00
18.09.2025 16:00
Resumo
O control da selectividade en reaccións químicas é un desafío central da química sintética. Recentemente, o grupo de investigación no que se realiza este proxecto, en colaboración co IBM Research Zürich (Suíza) e a Universidad de Ratisbona (Alemaña), demostrou que é posible realizar reaccións químicas unimoleculares de forma selectiva controlando a amplitude dun estímulo externo. Específicamente, a partir dunha molécula concreta, púidose seleccionar o producto formado empleando un pulso de voltaxe adecuado (variando o seu signo e amplitude). Este traballo pioneiro levouse a cabo utilizando como precursor o 5,6,11,12-tetraclorotetraceno. Este traballo de fin de grao pretende ir un paso máis alá e preparar un derivado da molécula anterior que permita un maior grao de control a nivel molecular. Concretamente, céntrase na síntese do 2-bromo-5,6,11,12-tetraclorotetraceno. Para iso, probáronse dúas rutas sintéticas diferentes. A primeira baséase na funcionalización directa do 5,6,11,12-tetraclorotetraceno mediante activación C-H cun catalizador de iridio. A segunda baséase nunha síntese en catro etapas a partir de productos comerciais, permitindo incorporar o átomo de bromo dende o inicio da síntese. Ademáis, ensaiouse a síntese de compostos diméricos, concretamente do 1,4-bis(5,6,11,12-tetraclorotetracen-2-il)benzeno. Para iso, levouse a cabo unha reacción de acoplamiento cruzado C-C de tipo Suzuki entre o 2-bromo-5,6,11,12-tetraclorotetraceno e o ácido 1,4-fenildiborónico.
O control da selectividade en reaccións químicas é un desafío central da química sintética. Recentemente, o grupo de investigación no que se realiza este proxecto, en colaboración co IBM Research Zürich (Suíza) e a Universidad de Ratisbona (Alemaña), demostrou que é posible realizar reaccións químicas unimoleculares de forma selectiva controlando a amplitude dun estímulo externo. Específicamente, a partir dunha molécula concreta, púidose seleccionar o producto formado empleando un pulso de voltaxe adecuado (variando o seu signo e amplitude). Este traballo pioneiro levouse a cabo utilizando como precursor o 5,6,11,12-tetraclorotetraceno. Este traballo de fin de grao pretende ir un paso máis alá e preparar un derivado da molécula anterior que permita un maior grao de control a nivel molecular. Concretamente, céntrase na síntese do 2-bromo-5,6,11,12-tetraclorotetraceno. Para iso, probáronse dúas rutas sintéticas diferentes. A primeira baséase na funcionalización directa do 5,6,11,12-tetraclorotetraceno mediante activación C-H cun catalizador de iridio. A segunda baséase nunha síntese en catro etapas a partir de productos comerciais, permitindo incorporar o átomo de bromo dende o inicio da síntese. Ademáis, ensaiouse a síntese de compostos diméricos, concretamente do 1,4-bis(5,6,11,12-tetraclorotetracen-2-il)benzeno. Para iso, levouse a cabo unha reacción de acoplamiento cruzado C-C de tipo Suzuki entre o 2-bromo-5,6,11,12-tetraclorotetraceno e o ácido 1,4-fenildiborónico.
Dirección
PEÑA GIL, DIEGO (Titoría)
Pozo Míguez, Iago Cotitoría
PEÑA GIL, DIEGO (Titoría)
Pozo Míguez, Iago Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Síntese electroquímica de clústeres subnanométricos de Pt
Autoría
S.M.G.
Grao en Química
S.M.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A nanotecnoloxía consolidouse nos últimos anos como unha importante disciplina científica, con aplicacións que abarcan dende a nosa vida cotiá ata campos como biomedicina, a catálise e o medio ambiente. A capacidade de manipular materiais a escala atómica permitiu o desenvolvemento de novos materiais e dispositivos con propiedades novidosas e melloradas. Dentro deste contexto, destacan os clústeres metálicos, que son pequenas agrupacións de átomos que debido á súa reducida dimensión, presentan propiedades fisicoquímicas únicas, máis próximas ás moléculas que ás do metal masivo. Estas estruturas son prometedoras para diferentes aplicacións, especialmente na catálise. No presente traballo investigouse a obtención de clústeres de platino, un metal nobre de gran interese pola súa escaseza e propiedades excepcionais como catalizador. O obxectivo principal foi optimizar a súa síntese mediante un método electroquímico, analizando os diferentes parámetros que inflúen no proceso para ter un maior control sobre o tamaño das especies formadas. Debido á elevada sensibilidade deste método electroquímico, explorouse tamén unha vía de síntese química alternativa co obxectivo de acadar unha maior estabilidade e fiabilidade na obtención de clústeres, así como avaliar a idoneidade de cada método.
A nanotecnoloxía consolidouse nos últimos anos como unha importante disciplina científica, con aplicacións que abarcan dende a nosa vida cotiá ata campos como biomedicina, a catálise e o medio ambiente. A capacidade de manipular materiais a escala atómica permitiu o desenvolvemento de novos materiais e dispositivos con propiedades novidosas e melloradas. Dentro deste contexto, destacan os clústeres metálicos, que son pequenas agrupacións de átomos que debido á súa reducida dimensión, presentan propiedades fisicoquímicas únicas, máis próximas ás moléculas que ás do metal masivo. Estas estruturas son prometedoras para diferentes aplicacións, especialmente na catálise. No presente traballo investigouse a obtención de clústeres de platino, un metal nobre de gran interese pola súa escaseza e propiedades excepcionais como catalizador. O obxectivo principal foi optimizar a súa síntese mediante un método electroquímico, analizando os diferentes parámetros que inflúen no proceso para ter un maior control sobre o tamaño das especies formadas. Debido á elevada sensibilidade deste método electroquímico, explorouse tamén unha vía de síntese química alternativa co obxectivo de acadar unha maior estabilidade e fiabilidade na obtención de clústeres, así como avaliar a idoneidade de cada método.
Dirección
VAZQUEZ VAZQUEZ, CARLOS (Titoría)
BLANCO TRILLO, JOSE MANUEL Cotitoría
VAZQUEZ VAZQUEZ, CARLOS (Titoría)
BLANCO TRILLO, JOSE MANUEL Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Inhibidores Enzimáticos Basados no Movemento Intrínseco da Diana
Autoría
A.M.A.
Grao en Química
A.M.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os antibióticos foron fármacos fundamentais no avance da medicina moderna; porén, a súa eficacia vese ameazada pola preocupante expansión global de cepas bacterianas multirresistentes. Ante este desafío, xorde a necesidade de deseñar axentes antibacterianos con mecanismos de acción innovadores e selectivos, que se dirixan a dianas específicas do patóxeno para preservar o microbioma e minimizar o desenvolvemento de resistencia. A siquimato quinasa é un enzima esencial na ruta do ácido siquímico, implicada na síntese de metabolitos imprescindibles para a supervivencia de patóxenos como Mycobacterium tuberculose e Helicobacter pylori. A actividade catalítica do enzima depende estreitamente do seu dinamismo conformacional, onde se alterna entre dúas conformacións principais, unha aberta catalíticamente inactiva e outra pechada catalíticamente activa. O obxectivo deste Traballo Fin de Grao é a síntese das hidroxilaminas 14a e 14b, derivadas do substrato natural que incorpora un grupo aromático voluminoso na posición C5. Este substituínte interaccionará cos residuos apolares do centro activo, estabilizando a conformación aberta do enzima e inhibindo a súa actividade catalítica. O paso clave e desafiante desta síntese foi a oxidación das aminas intermedias 15 e a adaptación dos produtos sobreoxidados 24 e 25 en beneficio da ruta sintética.
Os antibióticos foron fármacos fundamentais no avance da medicina moderna; porén, a súa eficacia vese ameazada pola preocupante expansión global de cepas bacterianas multirresistentes. Ante este desafío, xorde a necesidade de deseñar axentes antibacterianos con mecanismos de acción innovadores e selectivos, que se dirixan a dianas específicas do patóxeno para preservar o microbioma e minimizar o desenvolvemento de resistencia. A siquimato quinasa é un enzima esencial na ruta do ácido siquímico, implicada na síntese de metabolitos imprescindibles para a supervivencia de patóxenos como Mycobacterium tuberculose e Helicobacter pylori. A actividade catalítica do enzima depende estreitamente do seu dinamismo conformacional, onde se alterna entre dúas conformacións principais, unha aberta catalíticamente inactiva e outra pechada catalíticamente activa. O obxectivo deste Traballo Fin de Grao é a síntese das hidroxilaminas 14a e 14b, derivadas do substrato natural que incorpora un grupo aromático voluminoso na posición C5. Este substituínte interaccionará cos residuos apolares do centro activo, estabilizando a conformación aberta do enzima e inhibindo a súa actividade catalítica. O paso clave e desafiante desta síntese foi a oxidación das aminas intermedias 15 e a adaptación dos produtos sobreoxidados 24 e 25 en beneficio da ruta sintética.
Dirección
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estudo da potencial formación de alanina no medio interestelar
Autoría
R.M.G.
Grao en Química
R.M.G.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O medio interestelar é un espazo amplo e heteroxéneo composto na súa maioría por gas e po onde as temperaturas varían enormemente. A reactividade orgánica era considerada escasa nestas condicións ata que se revelou a presencia de aminoácidos nos meteoritos Murchinson e Murray mediante análise isotópica . Hoxe en día comprender como certas moléculas esenciais para a vida se forman nas inhóspitas condicións do medio interestelar é un tema de interese científico. A química en superficie créese de suma importancia neste ámbito. Sen embargo o medio interestelar é maioritariamente gasoso, facendo que as reaccións en fase gas sexan candidatas relevantes para explicar a formación destas moléculas. Neste estudo presentamos unha ampla investigación computacional para desvelar os posibles camiños de formación da alanina no medio interestelar a través de reaccións en fase gas. Con este propósito empregouse o software AutoMeKin en combinación con MOPAC e Gaussian16, xunto co método semiempírico PM7 e a Teoría do Funcional da Densidade (DFT) [MO8HX/6-31+G(d,p)], respectivamente. Os resultados obtidos revelan que a alanina podería formarse a través da reacción entre aminocarbenos e compostos carbonílicos.
O medio interestelar é un espazo amplo e heteroxéneo composto na súa maioría por gas e po onde as temperaturas varían enormemente. A reactividade orgánica era considerada escasa nestas condicións ata que se revelou a presencia de aminoácidos nos meteoritos Murchinson e Murray mediante análise isotópica . Hoxe en día comprender como certas moléculas esenciais para a vida se forman nas inhóspitas condicións do medio interestelar é un tema de interese científico. A química en superficie créese de suma importancia neste ámbito. Sen embargo o medio interestelar é maioritariamente gasoso, facendo que as reaccións en fase gas sexan candidatas relevantes para explicar a formación destas moléculas. Neste estudo presentamos unha ampla investigación computacional para desvelar os posibles camiños de formación da alanina no medio interestelar a través de reaccións en fase gas. Con este propósito empregouse o software AutoMeKin en combinación con MOPAC e Gaussian16, xunto co método semiempírico PM7 e a Teoría do Funcional da Densidade (DFT) [MO8HX/6-31+G(d,p)], respectivamente. Os resultados obtidos revelan que a alanina podería formarse a través da reacción entre aminocarbenos e compostos carbonílicos.
Dirección
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Titoría)
CASTIÑEIRA REIS, MARTA Cotitoría
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Titoría)
CASTIÑEIRA REIS, MARTA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Estudo e estabilidade de origamis de ADN: Estudo da influencia da concentración de Magnesio.
Autoría
I.M.Q.
Grao en Química
I.M.Q.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O ADN é un material ideal para construír nanoestruturas (mosaicos ou origamis) grazas ao emparellamento de bases Watson-Crick, que permite o autoensamblaxe en formas 2D e 3D cun control preciso da forma e do tamaño. Ademais, a súa solubilidade en auga, a biodegradabilidade e a biocompatibilidade fan del un material prometedor para a nanotecnoloxía. Porén, para moitas das súas aplicacións, como a nanomedicina, é clave a súa estabilidade en fluídos fisiolóxicos, onde as condicións difiren das do ensamblaxe. Neste proxecto, estudouse a estabilidade de tres estruturas de origami con diferente forma e tamaño en disolucións tampón con baixas concentracións de Mg2+. Este catión, esencial para neutralizar as cargas negativas do ADN e reducir a repulsión entre hélices, emprégase en altas concentracións durante o ensamblaxe, pero nos medios fisiolóxicos os niveis son moito menores. Para iso, purificáronse as tres estruturas en distintas concentracións de Mg2+ e, posteriormente, caracterizáronse para avaliar o impacto da redución de Mg2+ na súa integridade estrutural e estabilidade.
O ADN é un material ideal para construír nanoestruturas (mosaicos ou origamis) grazas ao emparellamento de bases Watson-Crick, que permite o autoensamblaxe en formas 2D e 3D cun control preciso da forma e do tamaño. Ademais, a súa solubilidade en auga, a biodegradabilidade e a biocompatibilidade fan del un material prometedor para a nanotecnoloxía. Porén, para moitas das súas aplicacións, como a nanomedicina, é clave a súa estabilidade en fluídos fisiolóxicos, onde as condicións difiren das do ensamblaxe. Neste proxecto, estudouse a estabilidade de tres estruturas de origami con diferente forma e tamaño en disolucións tampón con baixas concentracións de Mg2+. Este catión, esencial para neutralizar as cargas negativas do ADN e reducir a repulsión entre hélices, emprégase en altas concentracións durante o ensamblaxe, pero nos medios fisiolóxicos os niveis son moito menores. Para iso, purificáronse as tres estruturas en distintas concentracións de Mg2+ e, posteriormente, caracterizáronse para avaliar o impacto da redución de Mg2+ na súa integridade estrutural e estabilidade.
Dirección
PELAZ GARCIA, BEATRIZ (Titoría)
PADIN GONZALEZ, ESPERANZA Cotitoría
PELAZ GARCIA, BEATRIZ (Titoría)
PADIN GONZALEZ, ESPERANZA Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Complexos de lantanoides como sensores de anións: Unha revisión bibliográfica
Autoría
M.O.M.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.O.M.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Nas últimas décadas, a detección selectiva e precisa de anións no medio ambiente cobrou unha gran relevancia debido ao seu impacto tanto na saúde humana como nos ecosistemas naturais. Entre as estratexias estudadas con este fin destaca o emerxente uso dos complexos de lantanoides que, debido ás súas propiedades fotofísicas únicas, permiten a construción de sensores selectivos con tempos de resposta rápidos e resolución espacial óptima. Este traballo baséase nunha revisión bibliográfica centrada na procura de complexos de lantanoides como sensores ou sondas moleculares para a detección específica de anións no medio ambiente, analizando os mecanismos de sinalización óptica implicados e discutindo exemplos relevantes da literatura recente. O obxectivo é avaliar o seu potencial como ferramentas analíticas eficaces para a vixilancia ambiental.
Nas últimas décadas, a detección selectiva e precisa de anións no medio ambiente cobrou unha gran relevancia debido ao seu impacto tanto na saúde humana como nos ecosistemas naturais. Entre as estratexias estudadas con este fin destaca o emerxente uso dos complexos de lantanoides que, debido ás súas propiedades fotofísicas únicas, permiten a construción de sensores selectivos con tempos de resposta rápidos e resolución espacial óptima. Este traballo baséase nunha revisión bibliográfica centrada na procura de complexos de lantanoides como sensores ou sondas moleculares para a detección específica de anións no medio ambiente, analizando os mecanismos de sinalización óptica implicados e discutindo exemplos relevantes da literatura recente. O obxectivo é avaliar o seu potencial como ferramentas analíticas eficaces para a vixilancia ambiental.
Dirección
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estrutura, síntese e transporte de sideróforos de tipo catecol en bacterias do xénero Vibrio
Autoría
M.O.M.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
M.O.M.F.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 15:30
16.07.2025 15:30
Resumo
O ferro é un elemento fundamental para o crecemento e desenvolvemento da gran maioría dos seres vivos, e as bacterias non son unha excepción. Ao atoparse normalmente na súa forma oxidada (Fe3+), é difícil de absorber directamente debido á súa baixa solubilidade en condicións fisiolóxicas. Para superar esta limitación, as bacterias desenvolveron unha serie de mecanismos de asimilación do ferro. Un dos máis importantes é a síntese de compostos de baixo peso molecular denominados sideróforos, que lles permiten obter ferro do entorno. Este traballo céntrase concretamente nos sideróforos de tipo catecol das bacterias do xénero Vibrio. Estes sideróforos presentan unha estrutura xeral baseada no ácido 2,3-dihidroxi-benzoico (2,3-DHBA) e na norespermidina, á que se unen diferentes aminoácidos e grupos funcionais dependendo do sideróforo en cuestión. Ademais, na súa síntese son fundamentais o corismato, as encimas NRPS e o sistema de regulación Fur. Por último, o transporte corre a cargo de proteínas transportadoras da membrana externa dependentes de TonB e de sistemas de tipo ABC para o paso a través da membrana citoplasmática.
O ferro é un elemento fundamental para o crecemento e desenvolvemento da gran maioría dos seres vivos, e as bacterias non son unha excepción. Ao atoparse normalmente na súa forma oxidada (Fe3+), é difícil de absorber directamente debido á súa baixa solubilidade en condicións fisiolóxicas. Para superar esta limitación, as bacterias desenvolveron unha serie de mecanismos de asimilación do ferro. Un dos máis importantes é a síntese de compostos de baixo peso molecular denominados sideróforos, que lles permiten obter ferro do entorno. Este traballo céntrase concretamente nos sideróforos de tipo catecol das bacterias do xénero Vibrio. Estes sideróforos presentan unha estrutura xeral baseada no ácido 2,3-dihidroxi-benzoico (2,3-DHBA) e na norespermidina, á que se unen diferentes aminoácidos e grupos funcionais dependendo do sideróforo en cuestión. Ademais, na súa síntese son fundamentais o corismato, as encimas NRPS e o sistema de regulación Fur. Por último, o transporte corre a cargo de proteínas transportadoras da membrana externa dependentes de TonB e de sistemas de tipo ABC para o paso a través da membrana citoplasmática.
Dirección
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
BALADO DACOSTA, MIGUEL Cotitoría
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
BALADO DACOSTA, MIGUEL Cotitoría
Tribunal
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Antibióticos de Precisión Frente a Tuberculosis mediante Inhibición Alostérica da Glutamato-5-Quinasa
Autoría
L.M.A.
Grao en Química
L.M.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A tuberculose continúa sendo unha das enfermidades infecciosas máis mortais a nivel mundial, en gran parte debido ao aumento de cepas resistentes aos antibióticos convencionais. Neste contexto, a busca de novos fármacos con mecanismos de acción innovadores é esencial. A enzima glutamato-5-quinasa (G5Q) representa unha diana terapéutica prometedora en Mycobacterium tuberculosis, xa que intervén na biosíntese de L-glutamato, un metabolito importante para a supervivencia bacteriana. Este traballo céntrase na síntese e avaliación de inhibidores alostéricos dirixidos a G5Q, unha estratexia que permite modular a súa actividade mediante a unión a sitios distintos ao sitio activo. A partir de resultados previos no grupo de investigación, onde se identificaron os compostos 1 e 2 como inhibidores alostéricos efectivos, o Traballo Fin de Grao ten como obxectivo o deseño e síntese de novos análogos estruturais: os compostos 3 e 4. A ruta sintética planeada para a obtención dos compostos 3 desenvolveuse con éxito, permitindo illar os compostos desexados. En cambio, a ruta proposta para os compostos 4 presentou dificultades experimentais, impedindo a obtención do composto obxectivo.
A tuberculose continúa sendo unha das enfermidades infecciosas máis mortais a nivel mundial, en gran parte debido ao aumento de cepas resistentes aos antibióticos convencionais. Neste contexto, a busca de novos fármacos con mecanismos de acción innovadores é esencial. A enzima glutamato-5-quinasa (G5Q) representa unha diana terapéutica prometedora en Mycobacterium tuberculosis, xa que intervén na biosíntese de L-glutamato, un metabolito importante para a supervivencia bacteriana. Este traballo céntrase na síntese e avaliación de inhibidores alostéricos dirixidos a G5Q, unha estratexia que permite modular a súa actividade mediante a unión a sitios distintos ao sitio activo. A partir de resultados previos no grupo de investigación, onde se identificaron os compostos 1 e 2 como inhibidores alostéricos efectivos, o Traballo Fin de Grao ten como obxectivo o deseño e síntese de novos análogos estruturais: os compostos 3 e 4. A ruta sintética planeada para a obtención dos compostos 3 desenvolveuse con éxito, permitindo illar os compostos desexados. En cambio, a ruta proposta para os compostos 4 presentou dificultades experimentais, impedindo a obtención do composto obxectivo.
Dirección
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Titoría)
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Deseño e síntese de estruturas metal-orgánicas (MOFs) conxugadas para aplicacións electrocatalíticas
Autoría
C.N.S.
Grao en Química
C.N.S.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
Neste proxecto estudouse a obtención de nanopartículas tipo metal_orgánicas (MOFs) formadas por cationes de Cu ou Co, con dous tipos de ligandos orgánicos MI e HITP, dando como resultado dous tipos de MOFs. Ademais, estudouse o proceso de dopaxe destas estruturas con Ni , optimizando o proceso de síntese en disolución acuosa e a temperatura ambiente, e introducindo unha activación mediante ultrasóns e temperatura. No caso de Cu3(HITP)2 obtivéronse nanopartículas con estrutura ortorrómbica cun tamaño medio de 100 nm a 120 nm segundo o proceso de síntese. En canto ao ligando do meu, obtivéronse partículas de 110 nm, pero a medida que vai aumentando a presenza de Nin na mostra, a estrutura destas MOFs vaise perdendo, o cal se identificou coa presenza de impurezas de hidróxido de Nin debido ao pH básico da disolución. Funcionalmente, o estudo de absorción de N2, determinou que o Cu3(HITP)2 presenta unha superficie activa de 277 m2/g, que diminúe gradualmente a medida que se incrementa o grao de dopaxe en Ni. Para o MOF de CoMI (ZIF_67) a área superficial increméntase ata 900 m2/g pero a introdución de Nin na síntese mostra unha caída moi abrupta na absorción (85 m2/g) en coherencia cos datos estruturais e que se confirma cos datos magnéticos. Estes datos demostran que a estrutura tridimensional do ZIF_67 permite unha maior capacidade de absorción que o 2D do HITP.
Neste proxecto estudouse a obtención de nanopartículas tipo metal_orgánicas (MOFs) formadas por cationes de Cu ou Co, con dous tipos de ligandos orgánicos MI e HITP, dando como resultado dous tipos de MOFs. Ademais, estudouse o proceso de dopaxe destas estruturas con Ni , optimizando o proceso de síntese en disolución acuosa e a temperatura ambiente, e introducindo unha activación mediante ultrasóns e temperatura. No caso de Cu3(HITP)2 obtivéronse nanopartículas con estrutura ortorrómbica cun tamaño medio de 100 nm a 120 nm segundo o proceso de síntese. En canto ao ligando do meu, obtivéronse partículas de 110 nm, pero a medida que vai aumentando a presenza de Nin na mostra, a estrutura destas MOFs vaise perdendo, o cal se identificou coa presenza de impurezas de hidróxido de Nin debido ao pH básico da disolución. Funcionalmente, o estudo de absorción de N2, determinou que o Cu3(HITP)2 presenta unha superficie activa de 277 m2/g, que diminúe gradualmente a medida que se incrementa o grao de dopaxe en Ni. Para o MOF de CoMI (ZIF_67) a área superficial increméntase ata 900 m2/g pero a introdución de Nin na síntese mostra unha caída moi abrupta na absorción (85 m2/g) en coherencia cos datos estruturais e que se confirma cos datos magnéticos. Estes datos demostran que a estrutura tridimensional do ZIF_67 permite unha maior capacidade de absorción que o 2D do HITP.
Dirección
VILA FUNGUEIRIÑO, JOSE MANUEL (Titoría)
TABOADA ANTELO, PABLO Cotitoría
VILA FUNGUEIRIÑO, JOSE MANUEL (Titoría)
TABOADA ANTELO, PABLO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Olefinación fotocatalítica deoxigenativa Z-selectiva de alcois alifáticos
Autoría
S.M.P.R.
Grao en Química
S.M.P.R.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A creación de transformación sostibles representa un gran reto para os químicos de síntesis tanto no ámbito industrial como na investigación académica. Ao longo das últimas décadas, realizáronse numerosos avances na creación de reaccións sostibles nos sectores da catálise e a metodoloxía sintética. A fotocatálise emerxeu como unha das técnicas máis efectivas para desenvolver transformacións sostibles, debido á utilización de lus visible como fonte de enerxía. Isto permitiu o deseño de reaccións efectivas que poden levar a cabo en condicións suaves, empregado lámpadas artificiais que son económicas e seguras, asi como a luz solar directa. Os alcois representan os grupos funcionais máis comúns nos produtos comercialmente dispoñible e consideradas moléculas de materia prima. Recentemente, a introducción da catalise metalofotoredox permitiu, por primeira vez, empregar alcois como materiais de partida C(sp3) en reaccións de acoplamento cruzado C(sp3-sp2). A pesar dos grandes progresos neste ambito, documentáronse uns poucos exemplos de olefinación desoxigenativa, os cales ofrecen como únicos resultados os isómeros (E), que son favorecidos desde o punto de vista termodinámico. A tese presenta un novo método para a olefinación desoxgenativa (Z)-selectiva de alcois alifáticos usando luz visible. Este proceso consiste na transformación de alcois alifáticos en esteres de benzoato non substuídos, que se activa fotocatalíticamente e acoplase a un reactivo alquilo, seguido da ismerización do produto final alqueno de (E) a (Z). A sección experimental da tese divídese en dous partes: 1. Síntese de ésteres de benzoato a partir de alcois alifáticos secundarios cíclicos e acíclicos 2. A olefinación desoxegenativa fotocatalítica (Z)-selectiva dos correspondentes ésteres de benzoicos.
A creación de transformación sostibles representa un gran reto para os químicos de síntesis tanto no ámbito industrial como na investigación académica. Ao longo das últimas décadas, realizáronse numerosos avances na creación de reaccións sostibles nos sectores da catálise e a metodoloxía sintética. A fotocatálise emerxeu como unha das técnicas máis efectivas para desenvolver transformacións sostibles, debido á utilización de lus visible como fonte de enerxía. Isto permitiu o deseño de reaccións efectivas que poden levar a cabo en condicións suaves, empregado lámpadas artificiais que son económicas e seguras, asi como a luz solar directa. Os alcois representan os grupos funcionais máis comúns nos produtos comercialmente dispoñible e consideradas moléculas de materia prima. Recentemente, a introducción da catalise metalofotoredox permitiu, por primeira vez, empregar alcois como materiais de partida C(sp3) en reaccións de acoplamento cruzado C(sp3-sp2). A pesar dos grandes progresos neste ambito, documentáronse uns poucos exemplos de olefinación desoxigenativa, os cales ofrecen como únicos resultados os isómeros (E), que son favorecidos desde o punto de vista termodinámico. A tese presenta un novo método para a olefinación desoxgenativa (Z)-selectiva de alcois alifáticos usando luz visible. Este proceso consiste na transformación de alcois alifáticos en esteres de benzoato non substuídos, que se activa fotocatalíticamente e acoplase a un reactivo alquilo, seguido da ismerización do produto final alqueno de (E) a (Z). A sección experimental da tese divídese en dous partes: 1. Síntese de ésteres de benzoato a partir de alcois alifáticos secundarios cíclicos e acíclicos 2. A olefinación desoxegenativa fotocatalítica (Z)-selectiva dos correspondentes ésteres de benzoicos.
Dirección
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
NAPPI , MANUEL Cotitoría
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Titoría)
NAPPI , MANUEL Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Obtención de compostos bioactivos procedentes de fontes agroalimentarias empregando novos disolventes biocompatibles
Autoría
I.H.P.R.
Grao en Química
I.H.P.R.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
Este traballo céntrase na obtención, caracterización e análise de extractos ricos en compostos bioactivos a partir de Avena strigosa, ofrecendo unha visión xeral do contido total en polifenois. O estudo realizouse mediante a técnica de extracción por dispersión en fase sólida (MSPD), empregando dous tipos de disolventes: disolventes orgánicos convencionais e disolventes eutécticos profundos naturais (NADES). Esta técnica destaca por ser respectuosa co medio ambiente, rápida, sinxela e económica. Ademais, avaliouse a actividade antioxidante (AA) de cada extracto mediante o ensaio DPPH, determinando a concentración necesaria do extracto para reducir nun 50 % a absorbancia do DPPH (EC50). Os resultados mostraron unha maior actividade antioxidante nos extractos obtidos con glicerol e etanol (primeiras fraccións), en comparación co resto dos disolventes. Na caracterización individual de compostos mediante cromatografía líquida de ultra alta resolución (UHPLC) acoplada a espectrometría de masas con analizador de cuadrupolo tempo de voo (QTOF MS), detectáronse diversas clases de polifenois, entre eles ácidos fenólicos, avenantramidas e flavonoides. Doutra banda, tamén se identificaron compostos que non pertencen ao grupo dos polifenois, como o ácido azelaico.
Este traballo céntrase na obtención, caracterización e análise de extractos ricos en compostos bioactivos a partir de Avena strigosa, ofrecendo unha visión xeral do contido total en polifenois. O estudo realizouse mediante a técnica de extracción por dispersión en fase sólida (MSPD), empregando dous tipos de disolventes: disolventes orgánicos convencionais e disolventes eutécticos profundos naturais (NADES). Esta técnica destaca por ser respectuosa co medio ambiente, rápida, sinxela e económica. Ademais, avaliouse a actividade antioxidante (AA) de cada extracto mediante o ensaio DPPH, determinando a concentración necesaria do extracto para reducir nun 50 % a absorbancia do DPPH (EC50). Os resultados mostraron unha maior actividade antioxidante nos extractos obtidos con glicerol e etanol (primeiras fraccións), en comparación co resto dos disolventes. Na caracterización individual de compostos mediante cromatografía líquida de ultra alta resolución (UHPLC) acoplada a espectrometría de masas con analizador de cuadrupolo tempo de voo (QTOF MS), detectáronse diversas clases de polifenois, entre eles ácidos fenólicos, avenantramidas e flavonoides. Doutra banda, tamén se identificaron compostos que non pertencen ao grupo dos polifenois, como o ácido azelaico.
Dirección
ALVAREZ RIVERA, GERARDO (Titoría)
LORES AGUIN, MARTA Cotitoría
ALVAREZ RIVERA, GERARDO (Titoría)
LORES AGUIN, MARTA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Caracterización experimental da conmutación resistiva e da xeración de varios estados en películas delgadas de SrTiO3
Autoría
N.P.S.
Grao en Química
N.P.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo céntrase no estudo experimental da conmutación resistiva (resistive switching, RS) en películas delgadas de óxidos de metais de transición, concretamente SrTiO3 (STO), como base para dispositivos memristivos. Estes dispositivos xorden como unha alternativa ás limitacións da tecnoloxía CMOS e a arquitectura von Neumann, ofrecendo RS con baixo consumo de enerxía e alta densidade de integración. Aborda tanto a fabricación como a caracterización estrutural e eléctrica de tres mostras: dúas mostras STO cultivadas a diferentes concentracións de osíxeno e unha mostra cunha intercapa de Sr3Al2O6 (SAO/STO). Empregáronse técnicas avanzadas como a deposición por láser pulsado (PLD), litografía, difracción por raios X, medicións eléctricas das curvas I V, aplicación de pulsos eléctricos para estudar a xeración de multistatos resistivos e análise estatística mediante o método T-Student. Os resultados mostran comportamentos diferenciados entre as mostras. As mostras M1 e M2 (mostras STO) mostraron unha boa conmutación resistiva e capacidade de almacenar múltiples estados intermedios, o que as converte en candidatas viables para a memoria non volátil como a RRAM. En contraste, a mostra M3 (mostra SAO/STO) presentou un comportamento menos estable, cunha conmutación pouco reproducible e unha alta dispersión, o que a descarta para aplicacións prácticas. Ademais, estudouse a influencia da área activa do dispositivo, observando certa variabilidade na conmutación resistiva, aínda que non se evidenciou unha dependencia clara.
Este traballo céntrase no estudo experimental da conmutación resistiva (resistive switching, RS) en películas delgadas de óxidos de metais de transición, concretamente SrTiO3 (STO), como base para dispositivos memristivos. Estes dispositivos xorden como unha alternativa ás limitacións da tecnoloxía CMOS e a arquitectura von Neumann, ofrecendo RS con baixo consumo de enerxía e alta densidade de integración. Aborda tanto a fabricación como a caracterización estrutural e eléctrica de tres mostras: dúas mostras STO cultivadas a diferentes concentracións de osíxeno e unha mostra cunha intercapa de Sr3Al2O6 (SAO/STO). Empregáronse técnicas avanzadas como a deposición por láser pulsado (PLD), litografía, difracción por raios X, medicións eléctricas das curvas I V, aplicación de pulsos eléctricos para estudar a xeración de multistatos resistivos e análise estatística mediante o método T-Student. Os resultados mostran comportamentos diferenciados entre as mostras. As mostras M1 e M2 (mostras STO) mostraron unha boa conmutación resistiva e capacidade de almacenar múltiples estados intermedios, o que as converte en candidatas viables para a memoria non volátil como a RRAM. En contraste, a mostra M3 (mostra SAO/STO) presentou un comportamento menos estable, cunha conmutación pouco reproducible e unha alta dispersión, o que a descarta para aplicacións prácticas. Ademais, estudouse a influencia da área activa do dispositivo, observando certa variabilidade na conmutación resistiva, aínda que non se evidenciou unha dependencia clara.
Dirección
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO Cotitoría
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Estudo das propiedades do aminoácido fluorescente tirosina.
Autoría
U.P.F.
Grao en Química
U.P.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O traballo realizado aborda o estudo espectroscópico da tirosina en solución acuosa co obxectivo de determinar os espectros de absorción UV-Vis e fluorescencia desta especie en diferentes estados de protonación, así como as suas constantes de acidez, tanto no estado fundamental como no excitado, e cuantificar o quenching da fluorescencia inducida por solucións tampón. Para este propósito, empregáronse medicións de absorción ultravioleta-visible e fluorescencia a diferentes lonxitudes de onda e diferentes pH, dende moi básico (12) ata moi ácido (0,8). Mediante absorción UV-Vis, determinouse un pKa3 de 10,24 e un pK*a3 de 5,3 no estado excitado, aplicando o ciclo de Förster. Grazas á análise de fluorescencia, obtívose un pKa2 de 8,9 e un pKa1 de 2,44. Finalmente, a análise cinética do quenching de fluorescencia polo efecto do tampón ácido acético/acetato resulta nun quenching dinámico de fluorescencia cunha constante de velocidade da orde de 109 M-1s-1, o que indica un mecanismo controlado por difusión.
O traballo realizado aborda o estudo espectroscópico da tirosina en solución acuosa co obxectivo de determinar os espectros de absorción UV-Vis e fluorescencia desta especie en diferentes estados de protonación, así como as suas constantes de acidez, tanto no estado fundamental como no excitado, e cuantificar o quenching da fluorescencia inducida por solucións tampón. Para este propósito, empregáronse medicións de absorción ultravioleta-visible e fluorescencia a diferentes lonxitudes de onda e diferentes pH, dende moi básico (12) ata moi ácido (0,8). Mediante absorción UV-Vis, determinouse un pKa3 de 10,24 e un pK*a3 de 5,3 no estado excitado, aplicando o ciclo de Förster. Grazas á análise de fluorescencia, obtívose un pKa2 de 8,9 e un pKa1 de 2,44. Finalmente, a análise cinética do quenching de fluorescencia polo efecto do tampón ácido acético/acetato resulta nun quenching dinámico de fluorescencia cunha constante de velocidade da orde de 109 M-1s-1, o que indica un mecanismo controlado por difusión.
Dirección
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
RIOS RODRIGUEZ, MARIA DEL CARMEN Cotitoría
Rodríguez Prieto, María de la Flor (Titoría)
RIOS RODRIGUEZ, MARIA DEL CARMEN Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Metodoloxía analítica para a determinación de aminas usadas como estabilizantes ultravioleta en mostras ambientáis e materiáis poliméricos.
Autoría
P.P.M.
Grao en Química
P.P.M.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O uso intensivo de materiais poliméricos en múltiples sectores xerou unha crecente demanda de produtos máis duradeiros que se poidan adaptar ás necesidades actuais. Para estender a vida útil destes materiais, incorpóranse aditivos específicos que melloran as súas propiedades. Entre eles, as aminas impedidas estéricamente (HALS), son unha familia de plastificantes que actúan como antioxidantes e absorbentes da radiación UV, protexendo os materiais fronte á degradación térmica e fotoquímica. Sen embargo, a súa eficacia técnica contrasta coas preocupacións ambientais e de saúde asociadas ó seu uso. Estas substancias tenden a acumularse en diferentes matrices ambientais debido, en parte, á escasa atención prestada á reciclaxe dos materiais que os conteñen. Neste contexto, este traballo centrouse no desenvolvemento da metodoloxía analítica para a detección e cuantificación de HALS en mostras de po. Para iso, recolectáronse mostras de po de diferentes atmosferas interiores e avaliáronse diferentes protocolos de preparación de mostra (MSPD, UAE e PLE) co obxectivo de determinar cal delas proporcionaba mellores resultados en termos de recuperación e efectos de matriz. Unha vez optimizada a metodoloxía analítica, aplicouse a 17 mostras reais. Os resultados obtidos mostraron que tres dos seis analitos considerados neste estudo (Tinuvin 292, Tinuvin 770 e HS-508) estaban presentes en todas as mostras estudadas, en concentracións entre 5,7 ng/g e 36568 ng/g, sendo o Tinuvin 770 o que presenta as frecuencias de detección e as concentracións máis altas.
O uso intensivo de materiais poliméricos en múltiples sectores xerou unha crecente demanda de produtos máis duradeiros que se poidan adaptar ás necesidades actuais. Para estender a vida útil destes materiais, incorpóranse aditivos específicos que melloran as súas propiedades. Entre eles, as aminas impedidas estéricamente (HALS), son unha familia de plastificantes que actúan como antioxidantes e absorbentes da radiación UV, protexendo os materiais fronte á degradación térmica e fotoquímica. Sen embargo, a súa eficacia técnica contrasta coas preocupacións ambientais e de saúde asociadas ó seu uso. Estas substancias tenden a acumularse en diferentes matrices ambientais debido, en parte, á escasa atención prestada á reciclaxe dos materiais que os conteñen. Neste contexto, este traballo centrouse no desenvolvemento da metodoloxía analítica para a detección e cuantificación de HALS en mostras de po. Para iso, recolectáronse mostras de po de diferentes atmosferas interiores e avaliáronse diferentes protocolos de preparación de mostra (MSPD, UAE e PLE) co obxectivo de determinar cal delas proporcionaba mellores resultados en termos de recuperación e efectos de matriz. Unha vez optimizada a metodoloxía analítica, aplicouse a 17 mostras reais. Os resultados obtidos mostraron que tres dos seis analitos considerados neste estudo (Tinuvin 292, Tinuvin 770 e HS-508) estaban presentes en todas as mostras estudadas, en concentracións entre 5,7 ng/g e 36568 ng/g, sendo o Tinuvin 770 o que presenta as frecuencias de detección e as concentracións máis altas.
Dirección
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC (Titoría)
CASTRO VARELA, GABRIELA Cotitoría
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC (Titoría)
CASTRO VARELA, GABRIELA Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Estudo do emprego da ablación láser acoplada a SP-ICP-MS para a análise de microplásticos.
Autoría
M.P.C.
Grao en Química
M.P.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Os plásticos e os microplásticos están entre os contaminantes emerxentes máis importantes da nosa sociedade. Están presentes nos ecosistemas acuáticos e son inxeridos polos organismos mariños, entrando así na cadea alimentaria humana. Estes microplásticos son moi prexudiciais para a saúde e o medio ambiente, polo que é importante contar con métodos rápidos de cribado para comprender a súa orixe, impacto e interacción co noso contorno. O estudo da análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS é esencial para obter información rápida sobre o tamaño e a cantidade de microplásticos nunha mostra. Esta técnica non require un nebulizador, o que elimina as limitacións de tamaño dos microplásticos. Ademais, os microplásticos pódense analizar directamente en substratos sólidos, por exemplo, en filtros, sen ningún pretratamento. Neste proxecto, avaliáronse varios parámetros instrumentais para mellorar a análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS. En LA, o tamaño e a enerxía do láser mostraron unha influencia significativa na eficiencia da ablación, mentres que a velocidade de escaneo e a taxa de repetición non mostraron ningún impacto. En SP-ICP-MS, o tempo de residencia e o caudal do gas portador foron cruciais para minimizar o sinal do fondo, que é importante para a detección de microplásticos máis pequenos. Empregáronse po de polietileno e esferas de látex de poliestireno de tamaños certificados. Non se observaron diferenzas significativas ao avaliar as suspensións en auga ou metanol. Os filtros de fibra de vidro como substrato mostraron unha mellor retención de MPs comparado cos portaobxectos. Finalmente, determináronse a precisión e o límite de detección do método.
Os plásticos e os microplásticos están entre os contaminantes emerxentes máis importantes da nosa sociedade. Están presentes nos ecosistemas acuáticos e son inxeridos polos organismos mariños, entrando así na cadea alimentaria humana. Estes microplásticos son moi prexudiciais para a saúde e o medio ambiente, polo que é importante contar con métodos rápidos de cribado para comprender a súa orixe, impacto e interacción co noso contorno. O estudo da análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS é esencial para obter información rápida sobre o tamaño e a cantidade de microplásticos nunha mostra. Esta técnica non require un nebulizador, o que elimina as limitacións de tamaño dos microplásticos. Ademais, os microplásticos pódense analizar directamente en substratos sólidos, por exemplo, en filtros, sen ningún pretratamento. Neste proxecto, avaliáronse varios parámetros instrumentais para mellorar a análise de microplásticos mediante LA-SP-ICP-MS. En LA, o tamaño e a enerxía do láser mostraron unha influencia significativa na eficiencia da ablación, mentres que a velocidade de escaneo e a taxa de repetición non mostraron ningún impacto. En SP-ICP-MS, o tempo de residencia e o caudal do gas portador foron cruciais para minimizar o sinal do fondo, que é importante para a detección de microplásticos máis pequenos. Empregáronse po de polietileno e esferas de látex de poliestireno de tamaños certificados. Non se observaron diferenzas significativas ao avaliar as suspensións en auga ou metanol. Os filtros de fibra de vidro como substrato mostraron unha mellor retención de MPs comparado cos portaobxectos. Finalmente, determináronse a precisión e o límite de detección do método.
Dirección
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN Cotitoría
PEÑA VAZQUEZ, ELENA MARIA (Titoría)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Estabilidade de óxidos de metais de transición en disolución acuosa
Autoría
L.M.P.M.
Grao en Química
L.M.P.M.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo estudiaranse as propiedades estruturais e eléctricas dos óxidos metálicos de composición química La(1-x)SrxCo(1-y)FeyO3 onde o metal de transición atoparase nun estado de oxidación cercano a 4+. En particular, centraremos o estudo en investigar a súa estabilidade en disolución acuosa, xa que este factor é clave durante o proceso de electrocatálise para o que son utilizados estos sistemas. Por iso, sintetizaranse películas nanométricas con estruturas de perovskita encima do substrato (LaAlO3)0,3(Sr2TaAlO6)0.7 tamén chamado LSAT mediante unha técnica de deposición por láser pulsado (PLD). A caracterización levarase a cabo por medio de distintas técnicas experimentais entre a que destacamos: microscopía electrónica de barrido (SEM) para o análise da composición estequiométrica; difracción de raios X (XRD) para determinar a estrutura cristalográfica e reflectividade de raios x (XRR) para coñecer o espesor dos films. A resistividade eléctrica dos óxidos medirase a través do método de VAN der Pauw. Para o estudo da estabilidade en disolución acuosa, unha vez caracterizadas as mostras, somerxéronse as mostras durante 6 horas en auga a unha temperatura constante de 80ªC e seguiuse a súa evolución mediante XRD. Finalmente, realizáronse estudos preliminares de actividade electrocatalítica para o proceso de produción de osíxeno.
Neste traballo estudiaranse as propiedades estruturais e eléctricas dos óxidos metálicos de composición química La(1-x)SrxCo(1-y)FeyO3 onde o metal de transición atoparase nun estado de oxidación cercano a 4+. En particular, centraremos o estudo en investigar a súa estabilidade en disolución acuosa, xa que este factor é clave durante o proceso de electrocatálise para o que son utilizados estos sistemas. Por iso, sintetizaranse películas nanométricas con estruturas de perovskita encima do substrato (LaAlO3)0,3(Sr2TaAlO6)0.7 tamén chamado LSAT mediante unha técnica de deposición por láser pulsado (PLD). A caracterización levarase a cabo por medio de distintas técnicas experimentais entre a que destacamos: microscopía electrónica de barrido (SEM) para o análise da composición estequiométrica; difracción de raios X (XRD) para determinar a estrutura cristalográfica e reflectividade de raios x (XRR) para coñecer o espesor dos films. A resistividade eléctrica dos óxidos medirase a través do método de VAN der Pauw. Para o estudo da estabilidade en disolución acuosa, unha vez caracterizadas as mostras, somerxéronse as mostras durante 6 horas en auga a unha temperatura constante de 80ªC e seguiuse a súa evolución mediante XRD. Finalmente, realizáronse estudos preliminares de actividade electrocatalítica para o proceso de produción de osíxeno.
Dirección
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Estudo de péptidos con emisión fluorescente non aromática
Autoría
A.R.F.
Grao en Química
A.R.F.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 16:00
18.09.2025 16:00
Resumo
Tradicionalmente, a emisión fluorescente en biomoléculas atribuíuse á presenza de residuos aromáticos como fenilalanina, tirosina e triptófano. Sen embargo, estudos recentes demostraron que certas secuencias peptídicas poden exhibir emisión luminiscente en ausencia destos cromóforos. Este fenómeno, inda pouco comprendido, coñecese como fluorescencia non aromática (NAF). Actualmente, non se dispón dun modelo teórico consolidado nin dunhas pautas claras para o deseño de luminóforos peptídicos non aromáticos, o que fai que o estudo detallado destos sistemas constituia unha vía prometedora para afondar nos mecanismos da NAF e ampliar a súa aplicación nos campos da biomedicina e a ciencia de materiais. Este traballo centrase no deseño dunha etiqueta luminiscente codificable xenéticamente,mediante a fusión do sensibilizador (E4K4)4, cuxa capacidade para inducir fluorescencia non aromática (NAF) foi demostrada en estudos previos, coa etiqueta de unión a lantánidos, desarrollada por Imperiali et al. (Lanthanide Binding Tag, LBT), modificada para eliminar calquera residuo aromático da súa secuencia. O obxectivo principal foi evaluar a súa capacidade para cordinar eficientemente ións lantánidos trivalentes (Ln+3), en particular europio (Eu+3), e transferir enerxía para inducir emisión fluorescente. Ademáis de evaluar a súa viabilidade como etiqueta luminiscente funcional en modelos celulares, có fin de explorar o seu potencial en aplicacións de bioimaxe e biosensores codificables xenéticamente.
Tradicionalmente, a emisión fluorescente en biomoléculas atribuíuse á presenza de residuos aromáticos como fenilalanina, tirosina e triptófano. Sen embargo, estudos recentes demostraron que certas secuencias peptídicas poden exhibir emisión luminiscente en ausencia destos cromóforos. Este fenómeno, inda pouco comprendido, coñecese como fluorescencia non aromática (NAF). Actualmente, non se dispón dun modelo teórico consolidado nin dunhas pautas claras para o deseño de luminóforos peptídicos non aromáticos, o que fai que o estudo detallado destos sistemas constituia unha vía prometedora para afondar nos mecanismos da NAF e ampliar a súa aplicación nos campos da biomedicina e a ciencia de materiais. Este traballo centrase no deseño dunha etiqueta luminiscente codificable xenéticamente,mediante a fusión do sensibilizador (E4K4)4, cuxa capacidade para inducir fluorescencia non aromática (NAF) foi demostrada en estudos previos, coa etiqueta de unión a lantánidos, desarrollada por Imperiali et al. (Lanthanide Binding Tag, LBT), modificada para eliminar calquera residuo aromático da súa secuencia. O obxectivo principal foi evaluar a súa capacidade para cordinar eficientemente ións lantánidos trivalentes (Ln+3), en particular europio (Eu+3), e transferir enerxía para inducir emisión fluorescente. Ademáis de evaluar a súa viabilidade como etiqueta luminiscente funcional en modelos celulares, có fin de explorar o seu potencial en aplicacións de bioimaxe e biosensores codificables xenéticamente.
Dirección
VAZQUEZ SENTIS, MARCO EUGENIO (Titoría)
Bouzada Reboredo, David Cotitoría
VAZQUEZ SENTIS, MARCO EUGENIO (Titoría)
Bouzada Reboredo, David Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Pregamento de péptidos en interfases entre medios de diferente polaridade mediante computación cuántica
Autoría
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
17.07.2025 09:30
17.07.2025 09:30
Resumo
Neste traballo analizamos o potencial da computación cuántica como ferramenta innovadora para o estudo do pregamento tridimensional de péptidos antimicrobianos (AMPs) en interfases entre medios de distinta polaridade que simulan a superficie dunha membrana celular. Para iso, utilizamos o algoritmo Variational Quantum Eigensolver (VQE) xunto co sistema de computación híbrido QMIO do CESGA. O proxecto enmárcase no contexto da urxente problemática sanitaria causada pola resistencia bacteriana, enfatizando a importancia de coñecer a nivel atómico a estrutura funcional dos AMPs para desenvolver moléculas terapéuticas máis eficaces. Metodoloxicamente, úsase un modelo coarse-grained baseado no potencial de Miyazawa-Jernigan modificado para capturar efectos de gradientes polares e transicións de fase, combinado con circuítos cuánticos parametrizados e técnicas de optimización híbrida. Avalíanse tres secuencias prototipo (P1 hidrofóbica, P2 cargada e P3 anfipática) para comparar como a orientación e a distancia entre o péptido e a interfase, o gradiente de polaridade entre os dous medios considerados e a distribución de residuos do péptido afectan ao pregamento. Os resultados obtidos mediante simuladores cuánticos ideais mostran conformacións coherentes coas características físico-químicas específicas de cada secuencia: P1 adopta configuracións estendidas en medios apolares, P2 oriéntase cara a fases polares, mentres que P3 forma núcleos hidrofóbicos internos con exposición selectiva de residuos polares, suxerindo unha estabilización preferente na interfase. Por outra banda, o uso do QMIO revela a necesidade de mitigar a presenza de ruído cuántico para obter resultados realistas. O noso estudo evidencia o potencial de integrar métodos cuánticos e clásicos para superar as limitacións actuais en dinámica molecular, acelerando a busca de conformacións estables e facilitando o deseño racional de AMPs. Hai varios retos clave a resolver, como a necesidade de mellorar as estratexias de corrección e mitigación de erros, desenvolver ansatz máis eficientes para os circuítos VQE e optimizar a escalabilidade do hardware cuántico.
Neste traballo analizamos o potencial da computación cuántica como ferramenta innovadora para o estudo do pregamento tridimensional de péptidos antimicrobianos (AMPs) en interfases entre medios de distinta polaridade que simulan a superficie dunha membrana celular. Para iso, utilizamos o algoritmo Variational Quantum Eigensolver (VQE) xunto co sistema de computación híbrido QMIO do CESGA. O proxecto enmárcase no contexto da urxente problemática sanitaria causada pola resistencia bacteriana, enfatizando a importancia de coñecer a nivel atómico a estrutura funcional dos AMPs para desenvolver moléculas terapéuticas máis eficaces. Metodoloxicamente, úsase un modelo coarse-grained baseado no potencial de Miyazawa-Jernigan modificado para capturar efectos de gradientes polares e transicións de fase, combinado con circuítos cuánticos parametrizados e técnicas de optimización híbrida. Avalíanse tres secuencias prototipo (P1 hidrofóbica, P2 cargada e P3 anfipática) para comparar como a orientación e a distancia entre o péptido e a interfase, o gradiente de polaridade entre os dous medios considerados e a distribución de residuos do péptido afectan ao pregamento. Os resultados obtidos mediante simuladores cuánticos ideais mostran conformacións coherentes coas características físico-químicas específicas de cada secuencia: P1 adopta configuracións estendidas en medios apolares, P2 oriéntase cara a fases polares, mentres que P3 forma núcleos hidrofóbicos internos con exposición selectiva de residuos polares, suxerindo unha estabilización preferente na interfase. Por outra banda, o uso do QMIO revela a necesidade de mitigar a presenza de ruído cuántico para obter resultados realistas. O noso estudo evidencia o potencial de integrar métodos cuánticos e clásicos para superar as limitacións actuais en dinámica molecular, acelerando a busca de conformacións estables e facilitando o deseño racional de AMPs. Hai varios retos clave a resolver, como a necesidade de mellorar as estratexias de corrección e mitigación de erros, desenvolver ansatz máis eficientes para os circuítos VQE e optimizar a escalabilidade do hardware cuántico.
Dirección
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL (Titoría)
CONDE TORRES, DANIEL Cotitoría
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL (Titoría)
CONDE TORRES, DANIEL Cotitoría
Tribunal
ACOSTA PLAZA, EVA MARIA (Presidente/a)
VIEITES DIAZ, MARIA (Secretario/a)
Wu , Bin (Vogal)
ACOSTA PLAZA, EVA MARIA (Presidente/a)
VIEITES DIAZ, MARIA (Secretario/a)
Wu , Bin (Vogal)
Intelixencia Artificial e Simulación Molecular: Ferramentas para o Desenvolvemento de Novos Antibióticos
Autoría
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
L.R.D.L.F.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A resistencia aos antibióticos converteuse nunha crise sanitaria mundial, con proxeccións alarmantes que estiman ata 10 millóns de mortes anuais para 2050 se non se desenvolven alternativas terapéuticas efectivas. Entre estas alternativas, os péptidos antimicrobianos (AMPs) destacan pola súa capacidade para interactuar selectivamente con membranas bacterianas, grazas á súa carga positiva e natureza anfipática. Porén, o seu estudo estrutural presenta desafíos únicos, xa que moitos AMPs só adoptan a súa conformación funcional (tipicamente Alpha-helicoidal) ao entraren en contacto con entornos lipídicos, permanecendo desestruturados en solución acuosa. Neste estudo, empregamos dinámica molecular atomística para caracterizar a estabilidade estrutural do péptido Lasioglosina III (LL-III) nunha bicapa lipídica modelo (POPC:POPG 80:20), que simula a composición aniónica de membranas bacterianas. Mediante simulacións de 200 ns e réplicas independentes, comparamos configuracións superficiais e preinsertadas (parcialmente inmersas na membrana). Os resultados mostran que a inserción na membrana favorece a conservación da estrutura helicoidal, mentres que a adsorción superficial induce desorganización conformacional. Ademais, observouse unha marcada dependencia da orientación inicial do péptido na súa evolución estrutural. Estes achados demostran que a dinámica molecular pode capturar o pregamento inducido por membrana, superando limitacións de métodos como AlphaFold (entrenado con proteínas globulares en disolución acuosa). Futuros traballos poderían integrar estes datos en modelos de aprendizaxe automática para deseñar novos antimicrobianos.
A resistencia aos antibióticos converteuse nunha crise sanitaria mundial, con proxeccións alarmantes que estiman ata 10 millóns de mortes anuais para 2050 se non se desenvolven alternativas terapéuticas efectivas. Entre estas alternativas, os péptidos antimicrobianos (AMPs) destacan pola súa capacidade para interactuar selectivamente con membranas bacterianas, grazas á súa carga positiva e natureza anfipática. Porén, o seu estudo estrutural presenta desafíos únicos, xa que moitos AMPs só adoptan a súa conformación funcional (tipicamente Alpha-helicoidal) ao entraren en contacto con entornos lipídicos, permanecendo desestruturados en solución acuosa. Neste estudo, empregamos dinámica molecular atomística para caracterizar a estabilidade estrutural do péptido Lasioglosina III (LL-III) nunha bicapa lipídica modelo (POPC:POPG 80:20), que simula a composición aniónica de membranas bacterianas. Mediante simulacións de 200 ns e réplicas independentes, comparamos configuracións superficiais e preinsertadas (parcialmente inmersas na membrana). Os resultados mostran que a inserción na membrana favorece a conservación da estrutura helicoidal, mentres que a adsorción superficial induce desorganización conformacional. Ademais, observouse unha marcada dependencia da orientación inicial do péptido na súa evolución estrutural. Estes achados demostran que a dinámica molecular pode capturar o pregamento inducido por membrana, superando limitacións de métodos como AlphaFold (entrenado con proteínas globulares en disolución acuosa). Futuros traballos poderían integrar estes datos en modelos de aprendizaxe automática para deseñar novos antimicrobianos.
Dirección
GARCIA FANDIÑO, REBECA (Titoría)
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL Cotitoría
GARCIA FANDIÑO, REBECA (Titoría)
PIÑEIRO GUILLEN, ANGEL Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Búsqueda de fontes astrofísicas de neutrinos e raios gamma a través de autocorrelacións espazo-temporais de chuvias atmosféricas no Observatorio Pierre Auger
Autoría
M.S.B.
Dobre Grao en Física e en Química
M.S.B.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
15.09.2025 11:00
15.09.2025 11:00
Resumo
Este traballo é un estudo sobre raios cósmicos centrado na análise das súas direccións de chegada á Terra e na identificación das súas fontes astrofísicas mediante métodos computacionais e estatísticos, empregando para iso datos públicos do Observatorio Pierre Auger. Para levalo a cabo, tratouse o caso no que a distribución de direccións de chegada dos raios cósmicos á Terra fose isotrópica ou non o fose, avaliando así a hipótese de isotropía fronte á existencia de fontes de eventos transitorios, en concreto, galaxias de núcleos activos. A metodoloxía de comparación baseouse na análise das diferenzas temporais dos raios cósmicos incidentes na atmosfera e no conteo de eventos simultáneos ou dobletes.
Este traballo é un estudo sobre raios cósmicos centrado na análise das súas direccións de chegada á Terra e na identificación das súas fontes astrofísicas mediante métodos computacionais e estatísticos, empregando para iso datos públicos do Observatorio Pierre Auger. Para levalo a cabo, tratouse o caso no que a distribución de direccións de chegada dos raios cósmicos á Terra fose isotrópica ou non o fose, avaliando así a hipótese de isotropía fronte á existencia de fontes de eventos transitorios, en concreto, galaxias de núcleos activos. A metodoloxía de comparación baseouse na análise das diferenzas temporais dos raios cósmicos incidentes na atmosfera e no conteo de eventos simultáneos ou dobletes.
Dirección
CAZON BOADO, LORENZO (Titoría)
JESUS DA SILVA MARTINS, MIGUEL ALEXANDRE Cotitoría
CAZON BOADO, LORENZO (Titoría)
JESUS DA SILVA MARTINS, MIGUEL ALEXANDRE Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ FERREIRO, ELENA (Presidente/a)
VAZQUEZ RAMALLO, MANUEL (Secretario/a)
BAO VARELA, Mª CARMEN (Vogal)
GONZALEZ FERREIRO, ELENA (Presidente/a)
VAZQUEZ RAMALLO, MANUEL (Secretario/a)
BAO VARELA, Mª CARMEN (Vogal)
Estudo Conformacional de Cicloalcanos
Autoría
M.S.B.
Dobre Grao en Física e en Química
M.S.B.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
Neste traballo realizouse un estudo conformacional de cicloalcanos con aneis de entre seis e dez átomos de carbono mediante o uso do algoritmo de busca conformacional en sistemas cíclicos do grupo do profesor Fernández-Ramos a alto e baixo nivel computacional. Primeiro, lanzáronse os cálculos a baixo nivel, empleando o método Hartee-Fock, e estudáronse os mínimos na superficie de enerxía potencial (PES). Para explorar maior superficie conformacional e ter unha perspectiva máis detallada das posibles conformacións e as interconversións entre elas, tamén se estudaron os estados de transición (TS), que posteriormente puideron evolucionar a conformacións estables (mínimos da PES). Como método a alto nivel empleouse a Teoría do Funcional da Densidade (DFT) para optimizar as estruturas obtidas a baixo nivel. A análise das estruturas baseouse na comparación de coordenadas de Cremer-Pople (CP), para o que se desenvolveu un script en Python, e comparación visual cos confórmeros das publicacións científicas. Os confórmeros atopados experimentalmente correspóndense na súa maioría co descrito na literatura, aínda que nalgúns casos se atoparon novas estruturas.
Neste traballo realizouse un estudo conformacional de cicloalcanos con aneis de entre seis e dez átomos de carbono mediante o uso do algoritmo de busca conformacional en sistemas cíclicos do grupo do profesor Fernández-Ramos a alto e baixo nivel computacional. Primeiro, lanzáronse os cálculos a baixo nivel, empleando o método Hartee-Fock, e estudáronse os mínimos na superficie de enerxía potencial (PES). Para explorar maior superficie conformacional e ter unha perspectiva máis detallada das posibles conformacións e as interconversións entre elas, tamén se estudaron os estados de transición (TS), que posteriormente puideron evolucionar a conformacións estables (mínimos da PES). Como método a alto nivel empleouse a Teoría do Funcional da Densidade (DFT) para optimizar as estruturas obtidas a baixo nivel. A análise das estruturas baseouse na comparación de coordenadas de Cremer-Pople (CP), para o que se desenvolveu un script en Python, e comparación visual cos confórmeros das publicacións científicas. Os confórmeros atopados experimentalmente correspóndense na súa maioría co descrito na literatura, aínda que nalgúns casos se atoparon novas estruturas.
Dirección
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Titoría)
CASTIÑEIRA REIS, MARTA Cotitoría
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Titoría)
CASTIÑEIRA REIS, MARTA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Efecto do estrés osmótico na maduración de embrións somáticos de vide (Vitis vinifera L.)
Autoría
D.S.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
D.S.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 09:00
16.07.2025 09:00
Resumo
A embrioxénese somática é unha ferramenta biotecnolóxica moi útil en especies como a vide, onde a mellora xenética é limitada debido á necesidade de manter os xenotipos dos cultivares. Esta especie considérase recalcitrante á aplicación desta tecnoloxía, pero o noso grupo de investigación desenvolveu recentemente un protocolo eficiente para inducir a embrioxénese somática no cultivar galego Mencía. Non obstante, durante a etapa de diferenciación dos embrións somáticos, detectáronse casos de desenvolvemento anormal e xerminación prematura, o que resultou nunha diminución da taxa de conversión das plántulas. Para optimizar o proceso de maduración e diferenciación, os embrións deben alcanzar unha morfoloxía axeitada e someterse aos procesos fisiolóxicos necesarios. Polo tanto, o obxectivo deste estudo é o efecto do estrés hídrico no proceso de diferenciación e maduración dos embrións somáticos. Para este fin, incubáronse agregados embrioxénicos baixo diferentes tratamentos de estrés hídrico baseados en membranas semipermeables ou axentes osmóticos como o polietilenglicol 6000 (PEG). Observouse que os embrións con menor contido de auga tiñan menos xerminantes pero maiores taxas de conversión. Isto suxire que a redución da dispoñibilidade de auga favorece unha correcta maduración dos embrións, o que resulta en plantas viables. Paralelamente co estudo, analizáronse os niveis de expresión xénica dun xene esencial para a síntese do ácido abscísico (ABA) para apoiar a hipótese anterior.
A embrioxénese somática é unha ferramenta biotecnolóxica moi útil en especies como a vide, onde a mellora xenética é limitada debido á necesidade de manter os xenotipos dos cultivares. Esta especie considérase recalcitrante á aplicación desta tecnoloxía, pero o noso grupo de investigación desenvolveu recentemente un protocolo eficiente para inducir a embrioxénese somática no cultivar galego Mencía. Non obstante, durante a etapa de diferenciación dos embrións somáticos, detectáronse casos de desenvolvemento anormal e xerminación prematura, o que resultou nunha diminución da taxa de conversión das plántulas. Para optimizar o proceso de maduración e diferenciación, os embrións deben alcanzar unha morfoloxía axeitada e someterse aos procesos fisiolóxicos necesarios. Polo tanto, o obxectivo deste estudo é o efecto do estrés hídrico no proceso de diferenciación e maduración dos embrións somáticos. Para este fin, incubáronse agregados embrioxénicos baixo diferentes tratamentos de estrés hídrico baseados en membranas semipermeables ou axentes osmóticos como o polietilenglicol 6000 (PEG). Observouse que os embrións con menor contido de auga tiñan menos xerminantes pero maiores taxas de conversión. Isto suxire que a redución da dispoñibilidade de auga favorece unha correcta maduración dos embrións, o que resulta en plantas viables. Paralelamente co estudo, analizáronse os niveis de expresión xénica dun xene esencial para a síntese do ácido abscísico (ABA) para apoiar a hipótese anterior.
Dirección
MARTINEZ TRONCOSO, OSCAR (Titoría)
MARTINEZ TRONCOSO, OSCAR (Titoría)
Tribunal
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
BARJA FRANCISCO, PRIMITIVO (Presidente/a)
FIDALGO PEREZ, MIGUEL ANGEL (Secretario/a)
VIÑAS DIAZ, ANA MARIA (Vogal)
Helicatos clúster a partir de sales de prata
Autoría
D.S.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
D.S.G.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O presente traballo Fin de Grao ten como finalidade a obtención de arquitecturas metalosupramoleculares de prata(I) tipo helicato clúster. Para iso, empregouse unha familia de catro ligandos bistiosemicarbazona que difiren nos substituíntes das súas ramas. Os complexos de Ag(I) sintetizáronse mediante síntese química tradicional utilizando sales con anións voluminosos pouco coordinantes (hexafluorofostato e tetrafluoroborato) e cun anión con carácter de base moderada (acetato). Tanto os ligandos coma os complexos foron caracterizados mediante diversas técnicas en estado sólido e en disolución, incluíndo análise elemental, IR, espectrometría de masas, RMN de 1H e, nos casos posibles, difracción de raios X. Obtivéronse complexos de Ag(I) tetranucleares catiónicos cos anións hexafluorofostato e tetrafluoroborato, mentres que a partir de acetato se estabilizan helicatos clúster tetranucleares neutros.
O presente traballo Fin de Grao ten como finalidade a obtención de arquitecturas metalosupramoleculares de prata(I) tipo helicato clúster. Para iso, empregouse unha familia de catro ligandos bistiosemicarbazona que difiren nos substituíntes das súas ramas. Os complexos de Ag(I) sintetizáronse mediante síntese química tradicional utilizando sales con anións voluminosos pouco coordinantes (hexafluorofostato e tetrafluoroborato) e cun anión con carácter de base moderada (acetato). Tanto os ligandos coma os complexos foron caracterizados mediante diversas técnicas en estado sólido e en disolución, incluíndo análise elemental, IR, espectrometría de masas, RMN de 1H e, nos casos posibles, difracción de raios X. Obtivéronse complexos de Ag(I) tetranucleares catiónicos cos anións hexafluorofostato e tetrafluoroborato, mentres que a partir de acetato se estabilizan helicatos clúster tetranucleares neutros.
Dirección
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Hidroxeles de alquilbisamidas bolaanfifílicas derivadas do ácido (-)-shikímico con espaciador hidrocarbonado de lonxitude par: Novos materiais nanoestructurados para o transporte de fármacos
Autoría
L.S.M.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.S.M.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A identificación dos xeles supuxo a apertura dun novo e prometedor campo de investigación dentro da química, debido a súa elevada versatilidade. A ampla diversidade estrutural que poden presentar, xunto coa súa capacidade de reter substancias no seu interior, así como a súa a flexibilidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade, converten estes materiais en candidatos de gran interese para o desenvolvemento de aplicacións en sectores tan diversos como a industria alimentaria, cosmética, farmacéutica, biomédica e medioambiental. Este Traballo de Fin de Grao céntrase no estudo de xelantes orgánicos de baixo peso molecular (LMWOGs). En particular, lévase a cabo a síntese dunha molécula bolaanfifílica derivada do ácido (-)-shikímico cunha cadea alquílica intermedia de 12 átomos de carbono de lonxitude. Avalíase a súa capacidade xelante en diferentes disolventes mediante o cálculo da concentración mínima de xelificación nos casos en se forme xel de maneira estable. Ademais, estúdase o potencial dos hidroxeles desta molécula como sistema de liberación controlada de fármacos, mediante a formación de coxeles con dous antibióticos de amplo espectro (ampicilina e ácido nalidíxico) incorporados na súa rede tridimensional.
A identificación dos xeles supuxo a apertura dun novo e prometedor campo de investigación dentro da química, debido a súa elevada versatilidade. A ampla diversidade estrutural que poden presentar, xunto coa súa capacidade de reter substancias no seu interior, así como a súa a flexibilidade, biodegradabilidade e biocompatibilidade, converten estes materiais en candidatos de gran interese para o desenvolvemento de aplicacións en sectores tan diversos como a industria alimentaria, cosmética, farmacéutica, biomédica e medioambiental. Este Traballo de Fin de Grao céntrase no estudo de xelantes orgánicos de baixo peso molecular (LMWOGs). En particular, lévase a cabo a síntese dunha molécula bolaanfifílica derivada do ácido (-)-shikímico cunha cadea alquílica intermedia de 12 átomos de carbono de lonxitude. Avalíase a súa capacidade xelante en diferentes disolventes mediante o cálculo da concentración mínima de xelificación nos casos en se forme xel de maneira estable. Ademais, estúdase o potencial dos hidroxeles desta molécula como sistema de liberación controlada de fármacos, mediante a formación de coxeles con dous antibióticos de amplo espectro (ampicilina e ácido nalidíxico) incorporados na súa rede tridimensional.
Dirección
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Titoría)
QUIÑOA CABANA, EMILIO Cotitoría
Tribunal
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
GONZALEZ BELLO, CONCEPCION (Presidente/a)
SECO CASTRO, JOSÉ MANUEL (Secretario/a)
VAZQUEZ LOPEZ, MIGUEL (Vogal)
Avaliación da actividade antibacteriana de hidroxeles baseados en bisamidas alquílicas con antibióticos encapsulados
Autoría
L.S.M.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
L.S.M.
Dobre Grao en Química e en Bioloxía
Data da defensa
16.07.2025 15:30
16.07.2025 15:30
Resumo
A resistencia antibiótica é unha problemática actual que afecta a todas as rexións e niveis socioeconómicos. Un do novos procedementos que se está a estudar para a administración controlada destes fármacos é o uso de hidroxeles orgánics, debido a propiedades como a súa biocompatibilidade, biodegradabilidade e capacidade de atrapar diferentes antibióticos. Este Traballo de Fin de Grado ten por obxectivo o estudo da capacidade bactericida dun xel formado a partir dun derivado do ácido shikímico. Realizouse a encapsulación de dous grupos diferentes de antibióticos: beta-lactámicos (ampicilina) e quinolonas (ácido nalidíxico) e, analizáronse diferentes variables para caracterizar o potencial liberador dos xeles; así como a capacidade bactericida do propio xel. Observouse a liberación controlada do fármaco atrapado mediante ensaios de difusión en placa cas dúas especies bacterianas a avaliar (Escherichia coli e Staphylococcus epidermidis). Outra variable a analizar foi o posible efecto do tempe e temperatura de incubación sobre a liberación do antibiótico atrapado. Concluíse que os xeles formados por shock térmico e sonicación non presentan actividade bactericida propia e, comprobouse a capacidade liberadora dos coxeles formados. Foi detectado un efecto do tempo e temperatura de incubación no efecto inhibitorio, concluíndose que unha incubación previa a quince grados centígrados durante doce horas permite ao coxel posuír un maior efecto bactericida. Os resultados globais mostraron unha maior sensibilidade de E. coli aos antibióticos empregados.
A resistencia antibiótica é unha problemática actual que afecta a todas as rexións e niveis socioeconómicos. Un do novos procedementos que se está a estudar para a administración controlada destes fármacos é o uso de hidroxeles orgánics, debido a propiedades como a súa biocompatibilidade, biodegradabilidade e capacidade de atrapar diferentes antibióticos. Este Traballo de Fin de Grado ten por obxectivo o estudo da capacidade bactericida dun xel formado a partir dun derivado do ácido shikímico. Realizouse a encapsulación de dous grupos diferentes de antibióticos: beta-lactámicos (ampicilina) e quinolonas (ácido nalidíxico) e, analizáronse diferentes variables para caracterizar o potencial liberador dos xeles; así como a capacidade bactericida do propio xel. Observouse a liberación controlada do fármaco atrapado mediante ensaios de difusión en placa cas dúas especies bacterianas a avaliar (Escherichia coli e Staphylococcus epidermidis). Outra variable a analizar foi o posible efecto do tempe e temperatura de incubación sobre a liberación do antibiótico atrapado. Concluíse que os xeles formados por shock térmico e sonicación non presentan actividade bactericida propia e, comprobouse a capacidade liberadora dos coxeles formados. Foi detectado un efecto do tempo e temperatura de incubación no efecto inhibitorio, concluíndose que unha incubación previa a quince grados centígrados durante doce horas permite ao coxel posuír un maior efecto bactericida. Os resultados globais mostraron unha maior sensibilidade de E. coli aos antibióticos empregados.
Dirección
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
AFONSO LAGES, MARTA CAROLINA Cotitoría
LEMOS RAMOS, MANUEL LUIS (Titoría)
AFONSO LAGES, MARTA CAROLINA Cotitoría
Tribunal
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
ESTEVEZ TORANZO, MARIA ALICIA CAROLINA (Presidente/a)
COVELO ARTOS, GUILLERMO (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Prevención da eutrofización mediante valorización de residuos
Autoría
M.J.S.P.
Dobre Grao en Física e en Química
M.J.S.P.
Dobre Grao en Física e en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
A eutrofización é un problema medioambiental causado pola acumulación de nutrintes, principalmente fosfato e nitrato. As principais consecuencias son a proliferación de microorganismos e plantas que xeran condicións anóxicas e dificultan a fotosíntese. O resultado é un empeoramento da calidade da auga e un ecosistema danado. Co obxectivo de afrontar os problemas da eutrofización nos medios acuáticos, analizouse a reducción de nutrintes empleando adsorbentes para a retención do fosfato en función do pH en presenza de ácidos orgánicos sinxelos como precursores da materia orgánica. Asimesmo, aplicouse a hipótese da “roda ferrosa” para a eliminación de nitrato xerando formas reducidas en presenza de ferrihidrita ou Tecnosol e ácidos orgánicos. Os resultados confirman que se trata dunha alternativa viable para abordar este problema. En canto ao fosfato, a ferrihidrita presenta unha adsorción significativa, que diminúe ao aumentar o pH e en presenza de ácidos orgánicos debido á competencia entre anións. No caso do nitrato, a eliminación depende do pH e da natureza do ácido orgánico debido ao seu efecto nos procesos de redución do anión.
A eutrofización é un problema medioambiental causado pola acumulación de nutrintes, principalmente fosfato e nitrato. As principais consecuencias son a proliferación de microorganismos e plantas que xeran condicións anóxicas e dificultan a fotosíntese. O resultado é un empeoramento da calidade da auga e un ecosistema danado. Co obxectivo de afrontar os problemas da eutrofización nos medios acuáticos, analizouse a reducción de nutrintes empleando adsorbentes para a retención do fosfato en función do pH en presenza de ácidos orgánicos sinxelos como precursores da materia orgánica. Asimesmo, aplicouse a hipótese da “roda ferrosa” para a eliminación de nitrato xerando formas reducidas en presenza de ferrihidrita ou Tecnosol e ácidos orgánicos. Os resultados confirman que se trata dunha alternativa viable para abordar este problema. En canto ao fosfato, a ferrihidrita presenta unha adsorción significativa, que diminúe ao aumentar o pH e en presenza de ácidos orgánicos debido á competencia entre anións. No caso do nitrato, a eliminación depende do pH e da natureza do ácido orgánico debido ao seu efecto nos procesos de redución do anión.
Dirección
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Fiol López, Sarah (Titoría)
Antelo Martínez, Juan Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Desenvolvemento da metodoloxía analítica para a determinación de contaminantes emerxentes en lodo
Autoría
J.S.D.C.
Grao en Química
J.S.D.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O estudo da presenza de antibióticos no medio ambiente cobrou unha relevancia importante nos últimos anos, debido ao risco que supón a aparición de resistencias microbianas e os posibles efectos sobre organismos non diana. Unha das matrices máis sensibles desde o punto de vista ambiental son os lodos xerados nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR), especialmente pola súa aplicación directa a solos agrícolas como fertilizantes. Neste traballo desenvolveuse, optimizouse e validouse un procedemento analítico para a determinación dunha serie de antibióticos pertencentes a diferentes familias químicas en matrices complexas. A selección de antibióticos inclúe aqueles de maior uso en España e os que se detectan con máis frecuencia nas augas galegas. Unha vez optimizado o método, aplicouse á análise de mostras de lodo procedentes de distintas localidades galegas, co obxectivo de estimar os niveis de antibióticos presentes. O obxectivo xeral do estudo é cuantificar a presenza de antibióticos nos lodos e avaliar os riscos potenciais asociados á súa aplicación como fertilizante en solos agrícolas.
O estudo da presenza de antibióticos no medio ambiente cobrou unha relevancia importante nos últimos anos, debido ao risco que supón a aparición de resistencias microbianas e os posibles efectos sobre organismos non diana. Unha das matrices máis sensibles desde o punto de vista ambiental son os lodos xerados nas estacións depuradoras de augas residuais (EDAR), especialmente pola súa aplicación directa a solos agrícolas como fertilizantes. Neste traballo desenvolveuse, optimizouse e validouse un procedemento analítico para a determinación dunha serie de antibióticos pertencentes a diferentes familias químicas en matrices complexas. A selección de antibióticos inclúe aqueles de maior uso en España e os que se detectan con máis frecuencia nas augas galegas. Unha vez optimizado o método, aplicouse á análise de mostras de lodo procedentes de distintas localidades galegas, co obxectivo de estimar os niveis de antibióticos presentes. O obxectivo xeral do estudo é cuantificar a presenza de antibióticos nos lodos e avaliar os riscos potenciais asociados á súa aplicación como fertilizante en solos agrícolas.
Dirección
RAMIL CRIADO, MARIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC Cotitoría
RAMIL CRIADO, MARIA (Titoría)
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Imáns moleculares de lantanoides con ligandos macrocíclicos
Autoría
J.S.A.
Grao en Química
J.S.A.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo descríbense os resultados obtidos no intento de síntese de complexos metálicos unimoleculares mononucleares de HoIII e DyIII con xeometría de bipirámide hexagonal (bph), mediante a coordinación de ligandos hexaazamacrocíclicos no plano ecuatorial e trifenilsilanolato nas posicións axiais. Ditos intentos lévanse a cabo partir de complexos metálicos precursores que conteñen ligandos acetato. Así, conseguíronse illar os precursores [Ho(LN6en)(OAc)2](BPh4)·H2O (1·H2O), [Dy(LN6PhenNO2)(OAc)2](OAc)·H2O (2·H2O) e [Dy(LN6enr)(OAc)2](OAc)·4H2O (3·4H2O). Dos 3 precursores obtidos, só 1·H2O permitiu o intercambio efectivo dos ligandos acetato por trifenilsilanolato, dando lugar ao composto [Ho(LN6en)(OSiPh3)2](BPh4)·2CH2Cl2 (4·2CH2Cl2). Os intentos de intercambio tanto en 2·H2O como con 3·4H2O resultaron na obtención de sólidos cuxa caracterización non permite propoñer ningunha formulación. O composto 4·2CH2Cl2 foi caracterizado cristalograficamente, amosando a xeometría bph obxectivo. Realizáronse estudos magnéticos para 4·2CH2Cl2, que demostran que se trata dun imán molecular mononuclear inducido por un campo magnético externo, onde os mecanismos de relaxación do spin presentes son o proceso Raman e o túnel cuántico da magnetización. 4·2CH2Cl2 é o primeiro complexo de holmio con xeometría bph que amosa comportamento de molécula imán.
Neste traballo descríbense os resultados obtidos no intento de síntese de complexos metálicos unimoleculares mononucleares de HoIII e DyIII con xeometría de bipirámide hexagonal (bph), mediante a coordinación de ligandos hexaazamacrocíclicos no plano ecuatorial e trifenilsilanolato nas posicións axiais. Ditos intentos lévanse a cabo partir de complexos metálicos precursores que conteñen ligandos acetato. Así, conseguíronse illar os precursores [Ho(LN6en)(OAc)2](BPh4)·H2O (1·H2O), [Dy(LN6PhenNO2)(OAc)2](OAc)·H2O (2·H2O) e [Dy(LN6enr)(OAc)2](OAc)·4H2O (3·4H2O). Dos 3 precursores obtidos, só 1·H2O permitiu o intercambio efectivo dos ligandos acetato por trifenilsilanolato, dando lugar ao composto [Ho(LN6en)(OSiPh3)2](BPh4)·2CH2Cl2 (4·2CH2Cl2). Os intentos de intercambio tanto en 2·H2O como con 3·4H2O resultaron na obtención de sólidos cuxa caracterización non permite propoñer ningunha formulación. O composto 4·2CH2Cl2 foi caracterizado cristalograficamente, amosando a xeometría bph obxectivo. Realizáronse estudos magnéticos para 4·2CH2Cl2, que demostran que se trata dun imán molecular mononuclear inducido por un campo magnético externo, onde os mecanismos de relaxación do spin presentes son o proceso Raman e o túnel cuántico da magnetización. 4·2CH2Cl2 é o primeiro complexo de holmio con xeometría bph que amosa comportamento de molécula imán.
Dirección
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
FONDO BUSTO, MARIA MATILDE (Titoría)
CORREDOIRA VAZQUEZ, JULIO Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Estudo dos métodos de preparación de mostra para a determinación de hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAHs) en mostras de lodo
Autoría
S.S.A.
Grao en Química
S.S.A.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
Os hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAHs, polas súas siglas en inglés) son un grupo de compostos orgánicos formados por múltiples aneis bencénicos fusionados, coñecidos pola súa persistencia no medio ambiente e a súa potencial toxicidade para os seres vivos. Este traballo presenta como obxectivo principal propoñer a metodoloxía de preparación de mostra máis axeitada para a determinación de PAHs en lodos, considerando a eficiencia, precisión, facilidade de implementación e os requerimentos da lexislación vixente, mediante unha revisión da literatura científica. Para iso, preséntanse as características xerais e as particularidades dos métodos de preparación de mostras máis usados para a extracción de PAHs en matrices como solos, sedimentos e lodos de depuradoras. Inclúense as técnicas máis tradicionais como a extracción Soxhlet e outras menos tradicionais como a extracción asistida por ultrasóns (USE), a extracción asistida por microondas (MAE), a extracción con líquidos presurizados (PLE) e a extracción QuEChERS. Discútense os avances en canto á aplicación de técnicas de separación e determinación, como a cromatografía de gases acoplada á espectrometría de masas (GC-MS) e a cromatografía líquida de alta resolución acoplada á espectrometría de masas (HPLC-MS). Expóñense traballos científicos recentes que aplican estas metodoloxías, destacando algúns parámetros e condicións de análises. Tras establecer varios criterios para a selección da metodoloxía máis axeitada, finalmente proponse o método de extracción QuEChERS e GC-MS ou HPLC-MS como métodos de separación e identificación de PAHs.
Os hidrocarburos aromáticos policíclicos (PAHs, polas súas siglas en inglés) son un grupo de compostos orgánicos formados por múltiples aneis bencénicos fusionados, coñecidos pola súa persistencia no medio ambiente e a súa potencial toxicidade para os seres vivos. Este traballo presenta como obxectivo principal propoñer a metodoloxía de preparación de mostra máis axeitada para a determinación de PAHs en lodos, considerando a eficiencia, precisión, facilidade de implementación e os requerimentos da lexislación vixente, mediante unha revisión da literatura científica. Para iso, preséntanse as características xerais e as particularidades dos métodos de preparación de mostras máis usados para a extracción de PAHs en matrices como solos, sedimentos e lodos de depuradoras. Inclúense as técnicas máis tradicionais como a extracción Soxhlet e outras menos tradicionais como a extracción asistida por ultrasóns (USE), a extracción asistida por microondas (MAE), a extracción con líquidos presurizados (PLE) e a extracción QuEChERS. Discútense os avances en canto á aplicación de técnicas de separación e determinación, como a cromatografía de gases acoplada á espectrometría de masas (GC-MS) e a cromatografía líquida de alta resolución acoplada á espectrometría de masas (HPLC-MS). Expóñense traballos científicos recentes que aplican estas metodoloxías, destacando algúns parámetros e condicións de análises. Tras establecer varios criterios para a selección da metodoloxía máis axeitada, finalmente proponse o método de extracción QuEChERS e GC-MS ou HPLC-MS como métodos de separación e identificación de PAHs.
Dirección
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Titoría)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Desenvolvemento e aplicación dunha metodoloxía analítica de screening para a detección de contaminantes orgánicos persistentes e móbiles en mostras de pó interior
Autoría
A.T.N.
Grao en Química
A.T.N.
Grao en Química
Data da defensa
20.02.2025 09:00
20.02.2025 09:00
Resumo
As substancias persistentes, móbiles e tóxicas (PMTs) estanse convertendo nun motivo de preocupación no medio ambiente debido ás súas propiedades intrínsecas, que fan posible a súa dispersión no medio acuático. O presente traballo consiste na optimización e validación dun método analítico de extracción e identificación de PMTs presentes nas matrices de po doméstico mediante a utilización da técnica de extracción asistida por ultrasóns e detección coa cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas de alta resolución, para logo aplicalo a mostras reais. Para a optimización do proceso de extracción, utilizáronse mostras de po doméstico adicionadas con 24 compostos modelo (incluíndo fármacos, pesticidas, aditivos plásticos, etc.). Probáronse distintas composicións do disolvente de extracción e pH coa fin de obter a máxima eficacia de extracción dos compostos. Os resultados mostraron que un disolvente a base de metanol cun 2% de ácido fórmico ofrecía os mellores resultados. Unha vez seleccionadas as condicións de extracción, aplicouse a metodoloxía de screening de sospeitosos a diferentes mostras de po. Para iso, utilizouse unha biblioteca de sospeitosos, que contén aproximadamente 1100 compostos priorizados en base a criterios de toxicidade (T), persistencia (P) e mobilidade (M). Identificáronse un total de 39 PMTs, (dos cales 21 co nivel 1, 10 a nivel 2 e 8 a nivel 3), de acordo cos niveis de identificación propostos na literatura. Nos resultados foron identificados compostos tales como a 1,3-di-o-tolilguanidina, a 1,3-difenilguanidina ou a desetilatrazina e xentamicina, entre outros.
As substancias persistentes, móbiles e tóxicas (PMTs) estanse convertendo nun motivo de preocupación no medio ambiente debido ás súas propiedades intrínsecas, que fan posible a súa dispersión no medio acuático. O presente traballo consiste na optimización e validación dun método analítico de extracción e identificación de PMTs presentes nas matrices de po doméstico mediante a utilización da técnica de extracción asistida por ultrasóns e detección coa cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas de alta resolución, para logo aplicalo a mostras reais. Para a optimización do proceso de extracción, utilizáronse mostras de po doméstico adicionadas con 24 compostos modelo (incluíndo fármacos, pesticidas, aditivos plásticos, etc.). Probáronse distintas composicións do disolvente de extracción e pH coa fin de obter a máxima eficacia de extracción dos compostos. Os resultados mostraron que un disolvente a base de metanol cun 2% de ácido fórmico ofrecía os mellores resultados. Unha vez seleccionadas as condicións de extracción, aplicouse a metodoloxía de screening de sospeitosos a diferentes mostras de po. Para iso, utilizouse unha biblioteca de sospeitosos, que contén aproximadamente 1100 compostos priorizados en base a criterios de toxicidade (T), persistencia (P) e mobilidade (M). Identificáronse un total de 39 PMTs, (dos cales 21 co nivel 1, 10 a nivel 2 e 8 a nivel 3), de acordo cos niveis de identificación propostos na literatura. Nos resultados foron identificados compostos tales como a 1,3-di-o-tolilguanidina, a 1,3-difenilguanidina ou a desetilatrazina e xentamicina, entre outros.
Dirección
QUINTANA ALVAREZ, JOSE BENITO (Titoría)
PERIN , MAURICIO Cotitoría
QUINTANA ALVAREZ, JOSE BENITO (Titoría)
PERIN , MAURICIO Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Fabricación e caracterización de carbóns como adsorbentes para a recuperación de metais valiosos
Autoría
A.T.P.
Grao en Química
A.T.P.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo céntrase na fabricación e caracterización de carbóns xerados a partir de poliacrilonitrilo mediante un proceso de carbonización e posterior activación química con KOH a distintas temperaturas, analizando tamén o efecto da dopaxe con xofre, ademais da súa posterior aplicación para a eliminación de ións Cu2+, Pb2+ e Ag+ presentes en disolucións acuosas. Os carbóns caracterízanse empregando diversas técnicas como a determinación do punto de carga cero (pHzpc), a microscopía electrónica de varrido (SEM-EDX) para a análise morfolóxica e superficial das mostras, a análise BET para determinar a súa área superficial e porosidade, a espectroscopía infravermella por Transformada de Fourier (FTIR) para identificar os grupos funcionais superficiais, a difracción de raios X (XRD) para estudar a estrutura cristalina dos carbóns, e a análise elemental para coñecer a súa composición elemental. Co obxectivo de comprobar a súa capacidade como adsorbentes de metais, tamén se realizan experimentos de adsorción en discontinuo a 25 ºC, variando a dose de adsorbente entre 0,5 e 1 g/L, utilizando disolucións de ións metálicos (Cu, Pb e Ag) con concentracións de 100 e 500 mg/L, a pH natural (en torno a 5) con axitación de 350 rpm durante 24 horas. Os datos obtidos mediante estas análises permiten extraer resultados concluíntes para a eliminación de metais pesados que xeran contaminación nas augas, o que supón un gran avance para as empresas que buscan reducir os seus residuos xerados con vistas a un futuro máis sostible.
Este traballo céntrase na fabricación e caracterización de carbóns xerados a partir de poliacrilonitrilo mediante un proceso de carbonización e posterior activación química con KOH a distintas temperaturas, analizando tamén o efecto da dopaxe con xofre, ademais da súa posterior aplicación para a eliminación de ións Cu2+, Pb2+ e Ag+ presentes en disolucións acuosas. Os carbóns caracterízanse empregando diversas técnicas como a determinación do punto de carga cero (pHzpc), a microscopía electrónica de varrido (SEM-EDX) para a análise morfolóxica e superficial das mostras, a análise BET para determinar a súa área superficial e porosidade, a espectroscopía infravermella por Transformada de Fourier (FTIR) para identificar os grupos funcionais superficiais, a difracción de raios X (XRD) para estudar a estrutura cristalina dos carbóns, e a análise elemental para coñecer a súa composición elemental. Co obxectivo de comprobar a súa capacidade como adsorbentes de metais, tamén se realizan experimentos de adsorción en discontinuo a 25 ºC, variando a dose de adsorbente entre 0,5 e 1 g/L, utilizando disolucións de ións metálicos (Cu, Pb e Ag) con concentracións de 100 e 500 mg/L, a pH natural (en torno a 5) con axitación de 350 rpm durante 24 horas. Os datos obtidos mediante estas análises permiten extraer resultados concluíntes para a eliminación de metais pesados que xeran contaminación nas augas, o que supón un gran avance para as empresas que buscan reducir os seus residuos xerados con vistas a un futuro máis sostible.
Dirección
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
GOMEZ DIAZ, DIEGO Cotitoría
FREIRE LEIRA, MARIA SONIA (Titoría)
GOMEZ DIAZ, DIEGO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Compostos ciclometalados de paladio e/ou platino: Adición nucleofílica e estimación do seu potencial antineoplásic
Autoría
N.T.V.
Grao en Química
N.T.V.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este traballo centrouse no estudo e caracterización estrutural de compostos ciclometalados de paladio(II) derivados de bases de Schiff. Os ligandos foron sintetizados mediante a condensación de diversos aldehídos con aminas primarias en cloroformo. A reacción de devanditos ligandos con acetato de paladio(II) en acedo acético conduciu á formación dos complexos ciclometalados. Posteriormente, explorouse a reactividade destes compostos formando produtos dinucleares con ligandos ponte distintos ou mononucleares con ligandos fosfina terciaria. Os compostos obtidos foron caracterizados mediante espectroscopia de RMN, espectroscopia IR e análise elemental. No caso en que foi posible obter monocristales determinouse a súa estrutura mediante difracción de raios X.
Este traballo centrouse no estudo e caracterización estrutural de compostos ciclometalados de paladio(II) derivados de bases de Schiff. Os ligandos foron sintetizados mediante a condensación de diversos aldehídos con aminas primarias en cloroformo. A reacción de devanditos ligandos con acetato de paladio(II) en acedo acético conduciu á formación dos complexos ciclometalados. Posteriormente, explorouse a reactividade destes compostos formando produtos dinucleares con ligandos ponte distintos ou mononucleares con ligandos fosfina terciaria. Os compostos obtidos foron caracterizados mediante espectroscopia de RMN, espectroscopia IR e análise elemental. No caso en que foi posible obter monocristales determinouse a súa estrutura mediante difracción de raios X.
Dirección
Durán Carril, María Luz (Titoría)
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL Cotitoría
Durán Carril, María Luz (Titoría)
ORTIGUEIRA AMOR, JUAN MANUEL Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Comparación de diferentes métodos para avaliar a bioaccesibilidade oral de elementos traza en alimentos
Autoría
I.T.C.
Grao en Química
I.T.C.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
No presente traballo de fin de grao avalíase a bioaccesibilidade de varios elementos traza en dúas matrices alimentarias. Para iso empréganse dous métodos de dixestión in vitro distintos co obxcetivo de analizar se a elección do mesmo condiciona os resultados obtidos. Escóllese un método empregado polo grupo GETEE da USC dende o ano 2001, e outro chamado INFOGEST 2.0, proposto polo consorcio científico internacional INFOGEST (Rede internacional sobre dixestión gastrointestinal de alimentos). As concentracións totais e na fracción bioaccesible dos elementos traza estudados son determinadas mediante espectrometría de masas con plasma acoplado inductivamente (ICP-MS) e espectrofotometría de absorción atómica con chama (FAAS). Con esos resultados calcúlase a bioaccesibilidade dos elementos traza nas mostras sometidas aos dous procedementos de dixestión in vitro avaliados. Tras o tratamento dos datos, realízase un contraste de hipótesis de mostras emparelladas para cada matriz alimentaria, onde se observa que non existen diferenzas estatisticamente significativas entre as porcentaxes de bioaccesibilidade calculadas por ambos métodos.
No presente traballo de fin de grao avalíase a bioaccesibilidade de varios elementos traza en dúas matrices alimentarias. Para iso empréganse dous métodos de dixestión in vitro distintos co obxcetivo de analizar se a elección do mesmo condiciona os resultados obtidos. Escóllese un método empregado polo grupo GETEE da USC dende o ano 2001, e outro chamado INFOGEST 2.0, proposto polo consorcio científico internacional INFOGEST (Rede internacional sobre dixestión gastrointestinal de alimentos). As concentracións totais e na fracción bioaccesible dos elementos traza estudados son determinadas mediante espectrometría de masas con plasma acoplado inductivamente (ICP-MS) e espectrofotometría de absorción atómica con chama (FAAS). Con esos resultados calcúlase a bioaccesibilidade dos elementos traza nas mostras sometidas aos dous procedementos de dixestión in vitro avaliados. Tras o tratamento dos datos, realízase un contraste de hipótesis de mostras emparelladas para cada matriz alimentaria, onde se observa que non existen diferenzas estatisticamente significativas entre as porcentaxes de bioaccesibilidade calculadas por ambos métodos.
Dirección
Domínguez González, María Raquel (Titoría)
ABOAL SOMOZA, MANUEL Cotitoría
Domínguez González, María Raquel (Titoría)
ABOAL SOMOZA, MANUEL Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
FERNANDEZ RAMOS, ANTONIO (Presidente/a)
CASAIS LAIÑO, Mª DEL CARMEN (Secretario/a)
RODIL RODRIGUEZ, MARIA DEL ROSARIO (Vogal)
Revisión da metátese do estireno para a súa potencial aplicación en química reticular.
Autoría
L.U.U.
Grao en Química
L.U.U.
Grao en Química
Data da defensa
20.02.2025 09:00
20.02.2025 09:00
Resumo
Esta revisión bibliográfica baséase na reacción de metátese de alquenos, unha reacción chave no meu proxecto de investigación no noso laboratorio centrado no desenvolvemento de materiais reticulados, especialmente aqueles cunha estrutura cristalina e porosa. Na primeira parte, faise un pequeno resumo dos materiais porosos máis relevantes, diferenciándoos entre materiais cristalinos e amorfos. Por outra banda, tamén se estudan os catalizadores de metátese máis destacados, entre os que se inclúen os catalizadores de Shrock, Grubbs e Hoveyda-Grubbs. A continuación, revísanse varios artigos baseados na reactividade do estireno na reacción de metátese, estudando o seu comportamento ao variar as condicións de reacción. Destácase o uso de líquidos iónicos como disolvente, o que mellora a reciclabilidade do catalizador á vez que aporta altos rendementos. Aínda así, os rendementos máis altos conséguense mediante a encapsulación do catalizador, proceso que tamén se describe. Ademais, descríbese un método que combina a metátesis de alquenos coa fotocatálise para a obtención de olefinas Z. Para rematar este traballo, móstrase unha serie de patentes nas que as moléculas de estireno ou estilbeno (produto da homodimerización do alqueno) se empregan como substrato en varias reaccións, como é o caso do uso do estireno como ligando na formación de MOFs ou no desenvolvemento dun produto que aproveita a capacidade fotocrómica do estilbeno, entre outros.
Esta revisión bibliográfica baséase na reacción de metátese de alquenos, unha reacción chave no meu proxecto de investigación no noso laboratorio centrado no desenvolvemento de materiais reticulados, especialmente aqueles cunha estrutura cristalina e porosa. Na primeira parte, faise un pequeno resumo dos materiais porosos máis relevantes, diferenciándoos entre materiais cristalinos e amorfos. Por outra banda, tamén se estudan os catalizadores de metátese máis destacados, entre os que se inclúen os catalizadores de Shrock, Grubbs e Hoveyda-Grubbs. A continuación, revísanse varios artigos baseados na reactividade do estireno na reacción de metátese, estudando o seu comportamento ao variar as condicións de reacción. Destácase o uso de líquidos iónicos como disolvente, o que mellora a reciclabilidade do catalizador á vez que aporta altos rendementos. Aínda así, os rendementos máis altos conséguense mediante a encapsulación do catalizador, proceso que tamén se describe. Ademais, descríbese un método que combina a metátesis de alquenos coa fotocatálise para a obtención de olefinas Z. Para rematar este traballo, móstrase unha serie de patentes nas que as moléculas de estireno ou estilbeno (produto da homodimerización do alqueno) se empregan como substrato en varias reaccións, como é o caso do uso do estireno como ligando na formación de MOFs ou no desenvolvemento dun produto que aproveita a capacidade fotocrómica do estilbeno, entre outros.
Dirección
TORNEIRO ABUIN, MERCEDES (Titoría)
TORNEIRO ABUIN, MERCEDES (Titoría)
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
Sanmartin Matalobos, Jesus (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
Sanmartin Matalobos, Jesus (Vogal)
Determinación de precursores de Radón en rocas de Galicia mediante medidas de resonancia de spin electrónico.
Autoría
A.V.S.
Grao en Química
A.V.S.
Grao en Química
Data da defensa
18.09.2025 09:00
18.09.2025 09:00
Resumo
A espectroscopía de Resonancia de Spin Electrónico (ESR) é unha técnica consolidada para a detección de defectos paramagnéticos inducidos por radiación en estruturas cristalinas. Neste traballo explórase a súa aplicación sobre cuarzos naturais de Galicia, co obxectivo de avaliar a súa validez como ferramenta pasiva para estimar a dose acumulada de radiación ionizante, en particular a asociada á presenza de gas Rn. Galicia é unha das rexións con maior concentración natural de Rn en España, debido á súa xeoloxía dominada por rochas graníticas ricas en U e Th. Proponse o estudo dos centros paramagnéticos E’ e [AlO4]0 en cuarzo como indicadores da dose de radiación acumulada. As mostras foron sometidas ao seguinte procedemento: separación e purificación do cuarzo, caracterización mediante SEM-EDX e análise ESR en condicións optimizadas. Realizáronse irradiacións gamma controladas para obter curvas dose-resposta, así como tratamentos térmicos (annealing) para avaliar a estabilidade dos sinais. Os resultados amosan unha alta estabilidade térmica dos centros E’, e permiten empregar a concentración de vacantes de osíxeno como unha aproximación á idade relativa das rochas estudadas. Así mesmo, obsérvase unha correlación entre a intensidade do sinal do centro [AlO4]0 e o contexto xeolóxico, o que reforza a súa potencial utilidade como descritor da actividade radioactiva do terreo.
A espectroscopía de Resonancia de Spin Electrónico (ESR) é unha técnica consolidada para a detección de defectos paramagnéticos inducidos por radiación en estruturas cristalinas. Neste traballo explórase a súa aplicación sobre cuarzos naturais de Galicia, co obxectivo de avaliar a súa validez como ferramenta pasiva para estimar a dose acumulada de radiación ionizante, en particular a asociada á presenza de gas Rn. Galicia é unha das rexións con maior concentración natural de Rn en España, debido á súa xeoloxía dominada por rochas graníticas ricas en U e Th. Proponse o estudo dos centros paramagnéticos E’ e [AlO4]0 en cuarzo como indicadores da dose de radiación acumulada. As mostras foron sometidas ao seguinte procedemento: separación e purificación do cuarzo, caracterización mediante SEM-EDX e análise ESR en condicións optimizadas. Realizáronse irradiacións gamma controladas para obter curvas dose-resposta, así como tratamentos térmicos (annealing) para avaliar a estabilidade dos sinais. Os resultados amosan unha alta estabilidade térmica dos centros E’, e permiten empregar a concentración de vacantes de osíxeno como unha aproximación á idade relativa das rochas estudadas. Así mesmo, obsérvase unha correlación entre a intensidade do sinal do centro [AlO4]0 e o contexto xeolóxico, o que reforza a súa potencial utilidade como descritor da actividade radioactiva do terreo.
Dirección
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
LAZZARI , MASSIMO Cotitoría
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Titoría)
LAZZARI , MASSIMO Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Síntese, caracterización e estudos preliminares dun potencial sensor para nanomateriais metálicos
Autoría
N.V.C.
Grao en Química
N.V.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A crecente produción de nanomateriais (NMs) xerou grandes preocupacións en relación coa súa toxicidade tanto para a saúde humana como para sistemas ambientais. A identificación de NMs en contornas acuosas preséntase como unha medida crave para exercer un control efectivo sobre a súa liberación no medio ambiente, contribuíndo a mellorar a seguridade asociada coa utilización dos NMs. Neste proxecto levouse a cabo a síntese, caracterización e estudo dun potencial sensor fluorescente para NMs, como os quantums dots de CdSe recubertos de cisteína (CdSe-Cys QDs). Neste caso, levouse a cabo a síntese dun ligando hidrogenado a partir dunha amina dansilada previamente sintetizada e o 4-fluorobenzaldehido. Empregáronse diversas técnicas analíticas para o seguimento das reaccións e a caracterización do produto, incluíndo resonancia magnética nuclear (RMN), espectrofotometría UV-Vis, espectrofluorimetría e espectrofotometría infravermella. Posteriormente, procedeuse á inmobilización do ligando en papel celulosa, co obxectivo de obter un sensor para estes QDs. Para levar a cabo a caracterización deste receptor fluorescente, utilizouse a técnica de espectrofotometría UV-Vis por reflectancia difusa (DRS). O receptor fluorescente obtido utilizaríase para a detección de CdSe-Cys QDs presentes en mostras acuosas.
A crecente produción de nanomateriais (NMs) xerou grandes preocupacións en relación coa súa toxicidade tanto para a saúde humana como para sistemas ambientais. A identificación de NMs en contornas acuosas preséntase como unha medida crave para exercer un control efectivo sobre a súa liberación no medio ambiente, contribuíndo a mellorar a seguridade asociada coa utilización dos NMs. Neste proxecto levouse a cabo a síntese, caracterización e estudo dun potencial sensor fluorescente para NMs, como os quantums dots de CdSe recubertos de cisteína (CdSe-Cys QDs). Neste caso, levouse a cabo a síntese dun ligando hidrogenado a partir dunha amina dansilada previamente sintetizada e o 4-fluorobenzaldehido. Empregáronse diversas técnicas analíticas para o seguimento das reaccións e a caracterización do produto, incluíndo resonancia magnética nuclear (RMN), espectrofotometría UV-Vis, espectrofluorimetría e espectrofotometría infravermella. Posteriormente, procedeuse á inmobilización do ligando en papel celulosa, co obxectivo de obter un sensor para estes QDs. Para levar a cabo a caracterización deste receptor fluorescente, utilizouse a técnica de espectrofotometría UV-Vis por reflectancia difusa (DRS). O receptor fluorescente obtido utilizaríase para a detección de CdSe-Cys QDs presentes en mostras acuosas.
Dirección
Sanmartin Matalobos, Jesus (Titoría)
ABOAL SOMOZA, MANUEL Cotitoría
Sanmartin Matalobos, Jesus (Titoría)
ABOAL SOMOZA, MANUEL Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Arquitecturas metalohelicoidais derivadas de ligandos bisazina
Autoría
A.V.F.
Grao en Química
A.V.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Este Traballo de Fin de Grao enmárcase dentro do campo da Química Metalosupramolecular, que estuda aquelas estruturas nas que, predominantemente, os ións metálicos se coordinan cos átomos doantes mediante interaccións clásicas de tipo Werner (O, N ou S). Así, pódense xerar estruturas formadas por dous ou máis ligandos que se poden enrolar arredor de dous ou máis centros metálicos, como no caso dos helicatos, ou que se poden situar arredor destes centros metálicos pero sen cruzarse entre si, como no caso dos mesocatos. Neste Traballo de Fin de Grao emprégase un ligando bisazina pentadentado H2L [N3O2] e catro metais: cobalto, cobre, níquel e zinc. Os complexos fórmanse mediante dous tipos de síntese: síntese electroquímica e síntese química tradicional utilizando sales de cloruro. O obxectivo é determinar as súas diferenzas e cal delas nos permite obter especies de tipo bishelicato. O ligando e os diferentes complexos caracterízanse por diferentes técnicas: espectrometría de masas, análise elemental, espectroscopía infravermella, RMN 1H, RMN 13C e difracción de raios X de monocristal. Os resultados obtidos mostran que só a síntese electroquímica xera especies de tipo M2L2 para cobalto, cobre e níquel, mentres que no caso do zinc se forma un complexo trinuclear cun ligando e dous grupos oxo. Na síntese química, xéranse especies de tipo [M(H2L)Cl2]L´ para cobalto, cobre e níquel e [M(H2L)Cl2] para o zinc, onde L´ é un novo ligando azina que se forma por hidrólise da especie [M(H2L)Cl2].
Este Traballo de Fin de Grao enmárcase dentro do campo da Química Metalosupramolecular, que estuda aquelas estruturas nas que, predominantemente, os ións metálicos se coordinan cos átomos doantes mediante interaccións clásicas de tipo Werner (O, N ou S). Así, pódense xerar estruturas formadas por dous ou máis ligandos que se poden enrolar arredor de dous ou máis centros metálicos, como no caso dos helicatos, ou que se poden situar arredor destes centros metálicos pero sen cruzarse entre si, como no caso dos mesocatos. Neste Traballo de Fin de Grao emprégase un ligando bisazina pentadentado H2L [N3O2] e catro metais: cobalto, cobre, níquel e zinc. Os complexos fórmanse mediante dous tipos de síntese: síntese electroquímica e síntese química tradicional utilizando sales de cloruro. O obxectivo é determinar as súas diferenzas e cal delas nos permite obter especies de tipo bishelicato. O ligando e os diferentes complexos caracterízanse por diferentes técnicas: espectrometría de masas, análise elemental, espectroscopía infravermella, RMN 1H, RMN 13C e difracción de raios X de monocristal. Os resultados obtidos mostran que só a síntese electroquímica xera especies de tipo M2L2 para cobalto, cobre e níquel, mentres que no caso do zinc se forma un complexo trinuclear cun ligando e dous grupos oxo. Na síntese química, xéranse especies de tipo [M(H2L)Cl2]L´ para cobalto, cobre e níquel e [M(H2L)Cl2] para o zinc, onde L´ é un novo ligando azina que se forma por hidrólise da especie [M(H2L)Cl2].
Dirección
PEDRIDO CASTIÑEIRAS, ROSA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
PEDRIDO CASTIÑEIRAS, ROSA MARIA (Titoría)
BARREIRO SISTO, UXIA Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Deseño e síntese dun novo híbrido porfirina-nanografeno
Autoría
M.V.C.
Grao en Química
M.V.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A preparación de híbridos obtidos da fusión de porfirinas con nanografenos derivados de diversos hidrocarburos policíclicos aromáticos está a suscitar un crecente interese no ámbito da investigación, debido á capacidade de modificar as propiedades optoelectrónicas destes sistemas. Aínda que a investigación destes híbridos é intensa, a literatura relativa aos que combinan derivados de acenos e porfirinas é escasa. Neste traballo, proponse acadar a funcionalización dun sistema nanografénico de pentaceno, derivado do fenantreno, cunha porfirina (5,10,15-trimesitilporfirina), mediante química en disolución. Para iso, a ruta de síntese dividiuse en tres fases principais: i) síntese da porfirina; ii) síntese do sistema nanografénico e iii) acoplamento do híbrido porfirina-nanografeno. Para sintetizar a porfirina seguiuse unha ruta xa descrita previamente na literatura. Na síntese do nanografeno, seguindo as estratexias sintéticas en disolución baseadas na química de arinos desenvoltas polo noso grupo de investigación, exploráronse diferentes enfoques baseados en reaccións de cicloadición [4+2], xunto con modificacións destinadas a mellorar a súa solubilidade e estabilidade en disolución. Finalmente, no acoplamento porfirina-nanografeno, os resultados, aínda que preliminares, suxiren a obtención do híbrido porfirina-nanografeno proposto, o que supón un prometedor punto de partida para a síntese de novos materiais con estruturas e propiedades destacábeis en disolución.
A preparación de híbridos obtidos da fusión de porfirinas con nanografenos derivados de diversos hidrocarburos policíclicos aromáticos está a suscitar un crecente interese no ámbito da investigación, debido á capacidade de modificar as propiedades optoelectrónicas destes sistemas. Aínda que a investigación destes híbridos é intensa, a literatura relativa aos que combinan derivados de acenos e porfirinas é escasa. Neste traballo, proponse acadar a funcionalización dun sistema nanografénico de pentaceno, derivado do fenantreno, cunha porfirina (5,10,15-trimesitilporfirina), mediante química en disolución. Para iso, a ruta de síntese dividiuse en tres fases principais: i) síntese da porfirina; ii) síntese do sistema nanografénico e iii) acoplamento do híbrido porfirina-nanografeno. Para sintetizar a porfirina seguiuse unha ruta xa descrita previamente na literatura. Na síntese do nanografeno, seguindo as estratexias sintéticas en disolución baseadas na química de arinos desenvoltas polo noso grupo de investigación, exploráronse diferentes enfoques baseados en reaccións de cicloadición [4+2], xunto con modificacións destinadas a mellorar a súa solubilidade e estabilidade en disolución. Finalmente, no acoplamento porfirina-nanografeno, os resultados, aínda que preliminares, suxiren a obtención do híbrido porfirina-nanografeno proposto, o que supón un prometedor punto de partida para a síntese de novos materiais con estruturas e propiedades destacábeis en disolución.
Dirección
PEÑA GIL, DIEGO (Titoría)
RODRIGUES VILARES CABRAL MONTEIRO, ANA RITA Cotitoría
PEÑA GIL, DIEGO (Titoría)
RODRIGUES VILARES CABRAL MONTEIRO, ANA RITA Cotitoría
Tribunal
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
SAA RODRIGUEZ, CARLOS EUGENIO (Presidente/a)
SOUSA PEDRARES, ANTONIO (Secretario/a)
GARCIA DEIBE, ANA MARIA (Vogal)
Variabilidade das propiedades físico-químicas e grao de contaminación dos solos dos hortos urbanos de Compostela
Autoría
A.V.L.
Grao en Química
A.V.L.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo de fin de grao analizáronse as principais propiedades físico-químicas dos solos das hortas municipais de Santiago de Compostela, así como os seus niveis de cinco metais pesados. O obxectivo desta investigación foi coñecer o estado actual das parcelas, o seu grao de contaminación, a variabilidade das propiedades edáficas e a correlación entre as diferentes magnitudes. Medíronse a acidez, a condutividade eléctrica, a textura, o C e N totais, o P asimilable e os ións cambiables Ca2+, Mg2+, Na+ e K+. A maioría das parcelas estudadas tiveron valores típicos e aceptables para a agricultura. No caso dos metais pesados, analizáronse as concentracións totais de Pb, Cu, Zn, Ni e Cr. A tendencia observada, de maior a menor, foi: Pb (49-452 mg/kg), Zn (55-387 mg/kg), Cu (6-194 mg/kg), Ni (24-46 mg/kg) e Cr (4-34 mg/kg). Comprobouse que Ni e Cr se distribuíron ó longo das hortas de acordo coa litoloxía do terreo mentres que Pb, Cu e Zn estiveron fortemente condicionados pola actividade humana. Todas as parcelas analizadas presentaron, en maior ou menor medida, contaminación por metais pesados; estando todas, como mínimo, contaminadas por Pb. Observouse un número elevado de correlacións entre as magnitudes de traballo. Os factores zona e textura foron significativos. Cu e Cr totais presentaron as maiores variabilidades, mentres que a relación C/N e a acidez foron as que menos variaron. A variabilidade interzonal foi maior á existente en Belvís de Arriba.
Neste traballo de fin de grao analizáronse as principais propiedades físico-químicas dos solos das hortas municipais de Santiago de Compostela, así como os seus niveis de cinco metais pesados. O obxectivo desta investigación foi coñecer o estado actual das parcelas, o seu grao de contaminación, a variabilidade das propiedades edáficas e a correlación entre as diferentes magnitudes. Medíronse a acidez, a condutividade eléctrica, a textura, o C e N totais, o P asimilable e os ións cambiables Ca2+, Mg2+, Na+ e K+. A maioría das parcelas estudadas tiveron valores típicos e aceptables para a agricultura. No caso dos metais pesados, analizáronse as concentracións totais de Pb, Cu, Zn, Ni e Cr. A tendencia observada, de maior a menor, foi: Pb (49-452 mg/kg), Zn (55-387 mg/kg), Cu (6-194 mg/kg), Ni (24-46 mg/kg) e Cr (4-34 mg/kg). Comprobouse que Ni e Cr se distribuíron ó longo das hortas de acordo coa litoloxía do terreo mentres que Pb, Cu e Zn estiveron fortemente condicionados pola actividade humana. Todas as parcelas analizadas presentaron, en maior ou menor medida, contaminación por metais pesados; estando todas, como mínimo, contaminadas por Pb. Observouse un número elevado de correlacións entre as magnitudes de traballo. Os factores zona e textura foron significativos. Cu e Cr totais presentaron as maiores variabilidades, mentres que a relación C/N e a acidez foron as que menos variaron. A variabilidade interzonal foi maior á existente en Belvís de Arriba.
Dirección
PARADELO NUÑEZ, REMIGIO (Titoría)
PARADELO NUÑEZ, REMIGIO (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Estudo das propiedades de magnetotransporte en películas delgadas de SrRuO3
Autoría
A.V.S.
Grao en Química
A.V.S.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
O rutenato de estroncio, SrRuO3 (SRO), é un dos óxidos de metais de transicións máis empregados na actualidade, tanto en dispositivos electrónicos como en espintrónica, grazas ás súas fascinantes propiedades magnéticas e eléctricas. Recentemente, observáronse anomalías nas medidas de magnetotransporte de películas delgadas deste material, detectables a raíz do efecto Hall Topolóxico (THE). Esta perspectiva, abre o debate científico acerca da súa orixe, atribuíndo este fenómeno principalmente á presenza de texturas topolóxicas como esquirmións ou á superposición de dúas contribucións independentes de efecto Hall Anómalo (AHE). No presente traballo, estudáronse filmes de poucos nanómetros crecidos mediante deposición por láser pulsado (PLD) sobre distintos substratos de estrutura tipo perovskita. A continuación, realizouse un estudo da influencia de diferentes variables como o espesor das películas de SRO, a tensión epitaxial inducida polo substrato e a orientación do campo magnético aplicado, co obxectivo de estudar a presenza e magnitude do THE. Ademais, inclúese unha estrutura tipo tricapa que permite analizar o efecto superficial e determinar a súa influencia sobre este fenómeno. Estas mostras caracterizáronse mediante técnicas de difracción e reflectividade de raios X, así como mediante medidas magnéticas e eléctricas. Finalmente, a teoría de AHEs múltiples para dobre canal permitiu interpretar as irregularidades detectadas nos bucles de histérese, favorecendo a modulación das propiedades de magnetotransporte deste material a través das condicións de crecemento e de medida, achegando nova información sobre a fenomenoloxía do SRO.
O rutenato de estroncio, SrRuO3 (SRO), é un dos óxidos de metais de transicións máis empregados na actualidade, tanto en dispositivos electrónicos como en espintrónica, grazas ás súas fascinantes propiedades magnéticas e eléctricas. Recentemente, observáronse anomalías nas medidas de magnetotransporte de películas delgadas deste material, detectables a raíz do efecto Hall Topolóxico (THE). Esta perspectiva, abre o debate científico acerca da súa orixe, atribuíndo este fenómeno principalmente á presenza de texturas topolóxicas como esquirmións ou á superposición de dúas contribucións independentes de efecto Hall Anómalo (AHE). No presente traballo, estudáronse filmes de poucos nanómetros crecidos mediante deposición por láser pulsado (PLD) sobre distintos substratos de estrutura tipo perovskita. A continuación, realizouse un estudo da influencia de diferentes variables como o espesor das películas de SRO, a tensión epitaxial inducida polo substrato e a orientación do campo magnético aplicado, co obxectivo de estudar a presenza e magnitude do THE. Ademais, inclúese unha estrutura tipo tricapa que permite analizar o efecto superficial e determinar a súa influencia sobre este fenómeno. Estas mostras caracterizáronse mediante técnicas de difracción e reflectividade de raios X, así como mediante medidas magnéticas e eléctricas. Finalmente, a teoría de AHEs múltiples para dobre canal permitiu interpretar as irregularidades detectadas nos bucles de histérese, favorecendo a modulación das propiedades de magnetotransporte deste material a través das condicións de crecemento e de medida, achegando nova información sobre a fenomenoloxía do SRO.
Dirección
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
RAMOS AMIGO, RAFAEL ENRIQUE (Titoría)
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
Desarroio de técnicas de microextracción para o análisis de contaminantes en bebidas vexetáis
Autoría
A.V.F.
Grao en Química
A.V.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
As bebidas de orixe vexetal experimentaron un aumento de consumo en España nos últimos anos, así como unha maior variedade na oferta dispoñible no mercado. Neste tipo de alimentos teñen lugar reaccións como a peroxidación lipídica e a reacción de Maillard para mellorar as súas propiedades organolépticas, xerando compostos carbonílicos altamente tóxicos que presentan límites de inxestión diaria. Este traballo céntrase en doce carbonilos diferentes, pertencentes ás familias dos aldehídos, cetonas, 2-alquenais, furanos e dicarbonilos. 5 Proponse a optimización dun método de extracción baseado na técnica de microextracción líquido-líquido dispersiva (DLLME), empregando cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de determinación. A derivatización dos compostos lévase a cabo de maneira simultánea á extracción, utilizando O-(2,3,4,5,6-pentafluorobencilo)hidroxilamina hidroclorada (PFBHA) como reactivo. A optimización desenvólvese primeiro mediante o estudo individual dos factores e logo cun enfoque multivariable baseado en deseño experimental. Unha vez definidas as condicións óptimas, procédese á validación do método segundo as guías da FDA e á súa aplicación a cinco mostras comerciais de bebidas vexetais (améndoa, arroz, avea, coco e soia). Finalmente, avalíase a sustentabilidade do método coas ferramentas AGREEprep e BAGI. Os resultados amosan que o método é sensible, robusto, aplicable a matrices reais e compatible cos principios da química verde, sendo axeitado para estudos futuros de maior alcance no eido da calidade e seguridade alimentaria.
As bebidas de orixe vexetal experimentaron un aumento de consumo en España nos últimos anos, así como unha maior variedade na oferta dispoñible no mercado. Neste tipo de alimentos teñen lugar reaccións como a peroxidación lipídica e a reacción de Maillard para mellorar as súas propiedades organolépticas, xerando compostos carbonílicos altamente tóxicos que presentan límites de inxestión diaria. Este traballo céntrase en doce carbonilos diferentes, pertencentes ás familias dos aldehídos, cetonas, 2-alquenais, furanos e dicarbonilos. 5 Proponse a optimización dun método de extracción baseado na técnica de microextracción líquido-líquido dispersiva (DLLME), empregando cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas (GC-MS) como técnica de determinación. A derivatización dos compostos lévase a cabo de maneira simultánea á extracción, utilizando O-(2,3,4,5,6-pentafluorobencilo)hidroxilamina hidroclorada (PFBHA) como reactivo. A optimización desenvólvese primeiro mediante o estudo individual dos factores e logo cun enfoque multivariable baseado en deseño experimental. Unha vez definidas as condicións óptimas, procédese á validación do método segundo as guías da FDA e á súa aplicación a cinco mostras comerciais de bebidas vexetais (améndoa, arroz, avea, coco e soia). Finalmente, avalíase a sustentabilidade do método coas ferramentas AGREEprep e BAGI. Os resultados amosan que o método é sensible, robusto, aplicable a matrices reais e compatible cos principios da química verde, sendo axeitado para estudos futuros de maior alcance no eido da calidade e seguridade alimentaria.
Dirección
Carro Díaz, Antonia María (Titoría)
LLOMPART VIZOSO, MARIA PILAR Cotitoría
Carro Díaz, Antonia María (Titoría)
LLOMPART VIZOSO, MARIA PILAR Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
FERNANDEZ RODRIGUEZ, BERTA (Presidente/a)
ESTEVEZ VALCARCEL, CARLOS MANUEL (Secretario/a)
YEBRA BIURRUN, MARIA DEL CARMEN (Vogal)
Síntese de Alenos Quirais con Potencial Aplicación en Materiais Quirais Intelixentes
Autoría
B.V.C.
Grao en Química
B.V.C.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
Neste traballo realizouse a síntese do monómero 2-(4-(5-(terc-butil)-8-hidroxi-2,2,8- trimetilnona-3,4-dien-6-in-3-il)-1H-1,2,3-triazol-1-il)-N-(4-etinilfenil)-2- metilpropanamida (M) a partir de produtos comerciais. Esta molécula é de alto interese debido á súa potencial aplicación na síntese de novos polímeros englobados nos denominados “materiais intelixentes” (“smart materials”), en concreto na área de sensores que respondan a estímulos externos: moléculas quirais, ións metálicos, anións, pH, temperatura, etc. Devanditos polímeros sensores serán tanto polímeros supramoleculares como polímeros covalentes, por exemplo do tipo polifenilacetileno. Tanto o composto final como os intermedios foron caracterizados mediante RMN de 13C, 1H y 19F. Ademais, aos produtos intermedios sintetizados por primeira vez neste traballo realizóuselles espectrometría de masas. Como técnicas adicionais utilizouse unha columna de HPLC quiral para resolver unha parella de enantiómeros e espectrometría IR para a elucidación estrutural dun intermedio cun grupo azida
Neste traballo realizouse a síntese do monómero 2-(4-(5-(terc-butil)-8-hidroxi-2,2,8- trimetilnona-3,4-dien-6-in-3-il)-1H-1,2,3-triazol-1-il)-N-(4-etinilfenil)-2- metilpropanamida (M) a partir de produtos comerciais. Esta molécula é de alto interese debido á súa potencial aplicación na síntese de novos polímeros englobados nos denominados “materiais intelixentes” (“smart materials”), en concreto na área de sensores que respondan a estímulos externos: moléculas quirais, ións metálicos, anións, pH, temperatura, etc. Devanditos polímeros sensores serán tanto polímeros supramoleculares como polímeros covalentes, por exemplo do tipo polifenilacetileno. Tanto o composto final como os intermedios foron caracterizados mediante RMN de 13C, 1H y 19F. Ademais, aos produtos intermedios sintetizados por primeira vez neste traballo realizóuselles espectrometría de masas. Como técnicas adicionais utilizouse unha columna de HPLC quiral para resolver unha parella de enantiómeros e espectrometría IR para a elucidación estrutural dun intermedio cun grupo azida
Dirección
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
CID FERNANDEZ, MARIA MAGDALENA Cotitoría
QUIÑOA CABANA, EMILIO (Titoría)
CID FERNANDEZ, MARIA MAGDALENA Cotitoría
Tribunal
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Estévez Cabanas, Juan Carlos (Presidente/a)
GARCIA SUAREZ, LUIS ALBERTO (Secretario/a)
GONZALEZ NOYA, ANA MARIA (Vogal)
Obtención e caracterización de quitina a partir de subproductos de langostinos para o seu emprego como organoxelador en aceites vexetais comestibles.
Autoría
D.Z.F.
Grao en Química
D.Z.F.
Grao en Química
Data da defensa
15.07.2025 09:00
15.07.2025 09:00
Resumo
A quitina, beta(1-4) N-acetil-d-glucosamina, o segundo biopolímero máis abundante na Terra, presenta tres tipos de estructura diferentes, alfa-quitina, beta-quitina e gamma-quitina. Para a súa extracción emprégase, habitualmente, o método químico que consta dunha proteólisis mediante ataque básico e altas temperaturas, desmineralización cun tratamento ácido a temperatura ambiente e unha posible etapa de despigmentación. A pesar dos seus innumerables usos, a quitina é moi insoluble e polo tanto a este proceso adoitaselle engadir unha etapa de desacetilación para obter quitosano. A extracción de quitina a partir de exoesqueletos de Litopenaeus vannamei levouse a cabo seguindo dous métodos distintos, un método encimático e un método químico, ademais, probouse o uso dun biorreactor para levar a cabo o método encimático. Tras obter a quitina a partir dos distintos métodos realizouse un análise fisicoquímico de todas elas. Os rendementos mostraron que o uso do biorreactor non mellorou o rendemento da extracción. Mediante 13C RMN en estado sólido e IR confirmouse que se trataba de alfa-quitina, e tamén empregáronse análise de raios-X e análise elemental para comprobar o grao de pureza. A maior presenza de impurezas atopouse na quitina encimática e dentro desta cando se empregou o biorreactor. Empregouse o DSC para ver o comportamento da quitina fronte á temperatura. Tras realizarse todo isto chegouse á conclusión de que o mellor método é o método encimático que non emprega o biorreactor.
A quitina, beta(1-4) N-acetil-d-glucosamina, o segundo biopolímero máis abundante na Terra, presenta tres tipos de estructura diferentes, alfa-quitina, beta-quitina e gamma-quitina. Para a súa extracción emprégase, habitualmente, o método químico que consta dunha proteólisis mediante ataque básico e altas temperaturas, desmineralización cun tratamento ácido a temperatura ambiente e unha posible etapa de despigmentación. A pesar dos seus innumerables usos, a quitina é moi insoluble e polo tanto a este proceso adoitaselle engadir unha etapa de desacetilación para obter quitosano. A extracción de quitina a partir de exoesqueletos de Litopenaeus vannamei levouse a cabo seguindo dous métodos distintos, un método encimático e un método químico, ademais, probouse o uso dun biorreactor para levar a cabo o método encimático. Tras obter a quitina a partir dos distintos métodos realizouse un análise fisicoquímico de todas elas. Os rendementos mostraron que o uso do biorreactor non mellorou o rendemento da extracción. Mediante 13C RMN en estado sólido e IR confirmouse que se trataba de alfa-quitina, e tamén empregáronse análise de raios-X e análise elemental para comprobar o grao de pureza. A maior presenza de impurezas atopouse na quitina encimática e dentro desta cando se empregou o biorreactor. Empregouse o DSC para ver o comportamento da quitina fronte á temperatura. Tras realizarse todo isto chegouse á conclusión de que o mellor método é o método encimático que non emprega o biorreactor.
Dirección
FRANCO RUIZ, DANIEL JOSE (Titoría)
SINEIRO TORRES, JORGE Cotitoría
FRANCO RUIZ, DANIEL JOSE (Titoría)
SINEIRO TORRES, JORGE Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)
VAZQUEZ RODRIGUEZ, SAULO ANGEL (Presidente/a)
BARCIELA ALONSO, Ma CARMEN (Secretario/a)
RIVADULLA FERNANDEZ, JOSE FRANCISCO (Vogal)