Análise da pesquería de pota voladora (Illex coindetii) e pota costeira (Todaropsis eblanae) no Cantábrico e Galicia (2017-2022).
Autoría
Z.M.C.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Z.M.C.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
27.02.2024 10:00
27.02.2024 10:00
Resumo
A abundancia dos cefalópodos, e en concreto, das potas (familia Ommastrephidae) aumentou notablemente no Cantábrico e en Galicia nos últimos anos. Neste traballo, analizaremos datos de capturas, esforzo pesqueiro e distribucións de tallas das dúas especies de esta familia máis abundantes na zona, Illex coindetii y Todaropsis eblanae. Asimesmo, realízase unha avaliación simple do estado do stock de Illex coindetii mediante o método LBSPR; e unha análise de variables ambientais da zona de estudio (concentración de clorofila e temperatura) que poden intervir na abundancia das especies.
A abundancia dos cefalópodos, e en concreto, das potas (familia Ommastrephidae) aumentou notablemente no Cantábrico e en Galicia nos últimos anos. Neste traballo, analizaremos datos de capturas, esforzo pesqueiro e distribucións de tallas das dúas especies de esta familia máis abundantes na zona, Illex coindetii y Todaropsis eblanae. Asimesmo, realízase unha avaliación simple do estado do stock de Illex coindetii mediante o método LBSPR; e unha análise de variables ambientais da zona de estudio (concentración de clorofila e temperatura) que poden intervir na abundancia das especies.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Otero Villar, Jaime Cotitoría
González Herraiz, Isabel Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Otero Villar, Jaime Cotitoría
González Herraiz, Isabel Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Estudo do sistema renina angiotensina na enfermidade de Parkinson asociada a mutacións de GBA.
Autoría
E.M.C.B.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
E.M.C.B.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 11:00
19.07.2024 11:00
Resumo
As mutacións homocigotas en GBA1, un xene que codifica o encima glicocerebrosidase, causan a enfermidade de Gaucher (ED). Estas mutacións conducen a unha disfunción lisosomal, aumentando a vulnerabilidade neuronal. O encima convertidor de angiotensina (ECA), pertencente ao sistema renina angiotensina (SRA), utilizouse como biomarcador clínico da GD xa que se atopa que aumenta de 3 a 5 veces no plasma destes pacientes. As mutacións heterocigotas no xene GBA1 son o factor de risco xenético máis frecuente para a enfermidade de Parkinson (EP). Por outra banda, nos últimos anos, descubriuse a presenza de RAS a nivel neuronal, concretamente na substancia negra (SN), a zona de maior susceptibilidade á neurodexeneración na EP. Demostrouse que o RAS pode agravar a neurodexeneración dopaminérxica mediante a activación do receptor prooxidativo e proinflamatorio da angiotensina 1 (AT1), unha activación que depende da transformación da anxiotensina I en anxiotensina II pola ACE. Neste traballo propuxémonos estudar o efecto da inhibición da glicocerebrosidasa sobre os niveis dos principais compoñentes do RAS a nivel de SN nun modelo animal de PD tratado co inhibidor deste encima, CBE. Os nosos resultados mostran unha diminución significativa da actividade da glicocerebrosidasa no SN despois do tratamento con CBE, unha diminución da expresión dos principais receptores RAS AT1, AT2 e Mas e da actividade enzimática ACE no SN e un aumento significativo da actividade ACE sérica nestes ratos. . Estes resultados suxiren a activación dun mecanismo compensatorio a nivel de RAS para diminuír o dano causado pola inhibición da glicocerebrosidasa. Ademais, o aumento e a diminución da actividade sérica e SN ACE, respectivamente, nestes ratos poderían deberse a unha resposta de escisión de proteínas do encima a nivel da membrana plasmática e á liberación da súa forma soluble. Estes resultados poden axudar a dilucidar a relación entre o RAS e a diminución da actividade da glicocerebrosidase e a súa implicación na neurodexeneración.
As mutacións homocigotas en GBA1, un xene que codifica o encima glicocerebrosidase, causan a enfermidade de Gaucher (ED). Estas mutacións conducen a unha disfunción lisosomal, aumentando a vulnerabilidade neuronal. O encima convertidor de angiotensina (ECA), pertencente ao sistema renina angiotensina (SRA), utilizouse como biomarcador clínico da GD xa que se atopa que aumenta de 3 a 5 veces no plasma destes pacientes. As mutacións heterocigotas no xene GBA1 son o factor de risco xenético máis frecuente para a enfermidade de Parkinson (EP). Por outra banda, nos últimos anos, descubriuse a presenza de RAS a nivel neuronal, concretamente na substancia negra (SN), a zona de maior susceptibilidade á neurodexeneración na EP. Demostrouse que o RAS pode agravar a neurodexeneración dopaminérxica mediante a activación do receptor prooxidativo e proinflamatorio da angiotensina 1 (AT1), unha activación que depende da transformación da anxiotensina I en anxiotensina II pola ACE. Neste traballo propuxémonos estudar o efecto da inhibición da glicocerebrosidasa sobre os niveis dos principais compoñentes do RAS a nivel de SN nun modelo animal de PD tratado co inhibidor deste encima, CBE. Os nosos resultados mostran unha diminución significativa da actividade da glicocerebrosidasa no SN despois do tratamento con CBE, unha diminución da expresión dos principais receptores RAS AT1, AT2 e Mas e da actividade enzimática ACE no SN e un aumento significativo da actividade ACE sérica nestes ratos. . Estes resultados suxiren a activación dun mecanismo compensatorio a nivel de RAS para diminuír o dano causado pola inhibición da glicocerebrosidasa. Ademais, o aumento e a diminución da actividade sérica e SN ACE, respectivamente, nestes ratos poderían deberse a unha resposta de escisión de proteínas do encima a nivel da membrana plasmática e á liberación da súa forma soluble. Estes resultados poden axudar a dilucidar a relación entre o RAS e a diminución da actividade da glicocerebrosidase e a súa implicación na neurodexeneración.
Dirección
LABANDEIRA GARCIA, JOSE LUIS (Titoría)
COSTA BESADA, MARIA ALICIA Cotitoría
LABANDEIRA GARCIA, JOSE LUIS (Titoría)
COSTA BESADA, MARIA ALICIA Cotitoría
Tribunal
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
RODRIGUEZ PALLARES, JANNETTE (Presidente/a)
Pérez Fernández, Juan (Secretario/a)
Woodhoo , Ashwin (Vogal)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
RODRIGUEZ PALLARES, JANNETTE (Presidente/a)
Pérez Fernández, Juan (Secretario/a)
Woodhoo , Ashwin (Vogal)
Metaanálise da Eficiencia na Polinización dos Coleópteros en Comparación con Outros Grupos de Polinizadores
Autoría
A.M.L.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
A.M.L.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
13.09.2024 09:30
13.09.2024 09:30
Resumo
Neste traballo realizouse unha metaanálise co fin de comprobar se os coleópteros son polinizadores eficientes en comparación con outros grupos de polinizadores. Para iso, realizouse unha busca bibliográfica a través dos portais Web of Science e Google Scholar, co fin de recompilar toda a información dispoñible sobre o tema. En total, atopáronse 21 artigos que cumpren cos requisitos para ser incluídos no estudo. Unha vez construída a base de datos, realizouse a metaanálise, onde se analizou a eficiencia do mellor coleóptero comparada coa eficiencia do mellor polinizador non-coleóptero (PME) e coa eficiencia do polinizador medio (PP) para cada combinación de artigo e especie de planta. Para cada grupo de comparacións, calculáronse os tamaños do efecto, utilizando como medida a g de Hedges. Con estes datos, realizáronse varios modelos para cada grupo de comparacións: un modelo que só inclúe o intercepto, outro que inclúe a latitude como covariable, outro que inclúe a orde do polinizador non-coleóptero e outro que inclúe tanto a latitude como a orde. Tras analizar os resultados, observouse que os coleópteros non son diferentes a outros polinizadores a nivel de eficiencia nin nas comparacións PME nin nas PP. Ao analizar o efecto da latitude, observamos que esta ten un efecto negativo, o que quere dicir que a medida que o valor da latitude aumenta, a eficiencia dos coleópteros diminúe en comparación a outros grupos tanto en comparacións PME como PP. Ao analizar o efecto da orde de polinizadores, observamos que segundo a orde que se valore, o efecto é diferente. Tanto no caso dos dípteros como no dos himenópteros, os coleópteros resultaron ser igual de eficientes. En cambio, no caso dos lepidópteros e dos tisanópteros, os coleópteros resultaron ser máis eficientes que estes grupos. Por último, ao observar os forest plot, obsérvase que, os estudos realizados en zonas tropicais e subtropicais tenden a dar como resultado unha maior eficiencia dos coleópteros en comparación con outros grupos, o que apoia a evidencia da importancia na polinización dos coleópteros nestas zonas do planeta. Ademais, hai varios casos nos que tamaños do efecto moi elevados corresponden a traballos onde se estudaron especies de plantas que presentan sistemas de polinización moi especializados, o que evidencia a importancia dos coleópteros nestes sistemas.
Neste traballo realizouse unha metaanálise co fin de comprobar se os coleópteros son polinizadores eficientes en comparación con outros grupos de polinizadores. Para iso, realizouse unha busca bibliográfica a través dos portais Web of Science e Google Scholar, co fin de recompilar toda a información dispoñible sobre o tema. En total, atopáronse 21 artigos que cumpren cos requisitos para ser incluídos no estudo. Unha vez construída a base de datos, realizouse a metaanálise, onde se analizou a eficiencia do mellor coleóptero comparada coa eficiencia do mellor polinizador non-coleóptero (PME) e coa eficiencia do polinizador medio (PP) para cada combinación de artigo e especie de planta. Para cada grupo de comparacións, calculáronse os tamaños do efecto, utilizando como medida a g de Hedges. Con estes datos, realizáronse varios modelos para cada grupo de comparacións: un modelo que só inclúe o intercepto, outro que inclúe a latitude como covariable, outro que inclúe a orde do polinizador non-coleóptero e outro que inclúe tanto a latitude como a orde. Tras analizar os resultados, observouse que os coleópteros non son diferentes a outros polinizadores a nivel de eficiencia nin nas comparacións PME nin nas PP. Ao analizar o efecto da latitude, observamos que esta ten un efecto negativo, o que quere dicir que a medida que o valor da latitude aumenta, a eficiencia dos coleópteros diminúe en comparación a outros grupos tanto en comparacións PME como PP. Ao analizar o efecto da orde de polinizadores, observamos que segundo a orde que se valore, o efecto é diferente. Tanto no caso dos dípteros como no dos himenópteros, os coleópteros resultaron ser igual de eficientes. En cambio, no caso dos lepidópteros e dos tisanópteros, os coleópteros resultaron ser máis eficientes que estes grupos. Por último, ao observar os forest plot, obsérvase que, os estudos realizados en zonas tropicais e subtropicais tenden a dar como resultado unha maior eficiencia dos coleópteros en comparación con outros grupos, o que apoia a evidencia da importancia na polinización dos coleópteros nestas zonas do planeta. Ademais, hai varios casos nos que tamaños do efecto moi elevados corresponden a traballos onde se estudaron especies de plantas que presentan sistemas de polinización moi especializados, o que evidencia a importancia dos coleópteros nestes sistemas.
Dirección
Cordero Rivera, Adolfo (Titoría)
Cordero Rivera, Adolfo (Titoría)
Tribunal
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
Análise da xestión operativa na fábrica de peixes mariños de El Campello
Autoría
E.R.E.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
E.R.E.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
28.06.2024 09:00
28.06.2024 09:00
Resumo
O obxectivo principal deste traballo é analizar a totalidade da xestión operativa dunha piscifactoría mariña con gaiolas flotantes para dourada, robaliza e corvina no Mediterráneo español, concretamente en El Campello (Alacante). O obxectivo foi promover a acuicultura mariña como unha solución necesaria e sostible a curto prazo para o futuro ante a crecente demanda mundial de produtos acuáticos. Así mesmo, analizáronse os principais criterios e factores ambientais establecidos para unha adecuada selección dun lugar e a súa correcta instalación da explotación. Por outra banda, o traballo centrouse fundamentalmente nas diferentes técnicas e métodos máis importantes empregados nas operacións cotiás da acuicultura mariña tales como: cambios netos, almacenamento de novos alevíns, xestión de stocks, toma de mostras para biometría, eliminación de mortalidade. e pesca para a súa posterior comercialización. Ademais, fíxose especial fincapé nos diferentes métodos de alimentación, xa que se trata dunha planta de engorde e polo tanto a parte máis importante dunha piscifactoría.
O obxectivo principal deste traballo é analizar a totalidade da xestión operativa dunha piscifactoría mariña con gaiolas flotantes para dourada, robaliza e corvina no Mediterráneo español, concretamente en El Campello (Alacante). O obxectivo foi promover a acuicultura mariña como unha solución necesaria e sostible a curto prazo para o futuro ante a crecente demanda mundial de produtos acuáticos. Así mesmo, analizáronse os principais criterios e factores ambientais establecidos para unha adecuada selección dun lugar e a súa correcta instalación da explotación. Por outra banda, o traballo centrouse fundamentalmente nas diferentes técnicas e métodos máis importantes empregados nas operacións cotiás da acuicultura mariña tales como: cambios netos, almacenamento de novos alevíns, xestión de stocks, toma de mostras para biometría, eliminación de mortalidade. e pesca para a súa posterior comercialización. Ademais, fíxose especial fincapé nos diferentes métodos de alimentación, xa que se trata dunha planta de engorde e polo tanto a parte máis importante dunha piscifactoría.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Cortés Reyes, Marta Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Cortés Reyes, Marta Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Factores bióticos e abióticos que afectan a abundancia do Pardal común (Passer domesticus) na cidade de Santiago de Compostela
Autoría
A.L.S.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
A.L.S.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
13.09.2024 09:30
13.09.2024 09:30
Resumo
A evolución ao longo de 3.500 millóns de anos deu lugar a unha inmensa biodiversidade, pero o crecemento humano descontrolado esta a causar a extinción acelerada das especies. Esta Sexta Extinción, impulsada pola urbanización, a fragmentación de hábitats, a contaminación e a sobreexplotación, ameaza os ecosistemas e os servizos esenciais que estes proporcionan aos seres humanos. Aínda así, as cidades poden converterse en refuxios do Antropoceno, ofrecendo hábitats diversos que fomentan unha maior biodiversidade en comparación con áreas agrícolas. Estes espazos tamén benefician a certas especies ao reducir as interaccións con outras especies e proporcionar recursos abundantes. Mentres moitas especies sofren polo proceso de urbanización, outras adáptanse, como o pardal común (Passer domesticus), que prospera grazas á dispoñibilidade de recursos proporcionados polos humanos. Neste contexto, realizouse o presente estudo na cidade de Santiago de Compostela, co obxectivo de identificar factores bióticos e abióticos que afectan á abundancia do pardal común nesta cidade. Para iso, a área de estudo dividiuse en tres estratos: a zona vella, caracterizada por rúas estreitas e edificios antigos; o ensanche, unha zona de transición entre o casco vello e as áreas máis modernas; e a área periférica, predominantemente residencial, con maior presenza de espazos verdes. A mostraxe levouse a cabo entre marzo e maio, empregando 120 estacións de escoita (EE) de 5 minutos de duración, distribuídas de forma aleatoria ao longo dos estratos mencionados anteriormente. Para analizar o efecto das 18 variables bióticas e abióticas medidas en campo na abundancia da especie, empregáronse modelos lineais xeralizados (GLM) cunha distribución de Poisson e link log. Canto á estructura da comunidade de pardal común na cidade, a especie acadou unha densidade maior na área periférica, onde hai máis espazos verdes e menos infraestruturas, mentres que no ensanche, con menos espazos deste tipo e máis perturbacións, a súa presenza foi menor. A presenza de contedores de lixo, o número de gatos e a cobertura vexetal nas estacións foron os factores máis relevantes que influíron na abundancia do pardal común. A presenza de edificios antigos tamén tivo un efecto próximo a ser consecuente. A abundancia do pardal común viuse positivamente influenciada pola presenza de contedores de lixo e a cobertura vexetal da EE, mentres que o número de gatos (Felis catus) tivo un impacto negativo. Estes resultados poñen de relevo a importancia dos espazos verdes e da heteroxeneidade de hábitats para o mantemento da biodiversidade urbana. Ademáis, o efecto negativo dos gatos sobre esta especie tan adaptable subliña a ameaza que supón para outras especies máis raras e con pouca tolerancia ao cambio.
A evolución ao longo de 3.500 millóns de anos deu lugar a unha inmensa biodiversidade, pero o crecemento humano descontrolado esta a causar a extinción acelerada das especies. Esta Sexta Extinción, impulsada pola urbanización, a fragmentación de hábitats, a contaminación e a sobreexplotación, ameaza os ecosistemas e os servizos esenciais que estes proporcionan aos seres humanos. Aínda así, as cidades poden converterse en refuxios do Antropoceno, ofrecendo hábitats diversos que fomentan unha maior biodiversidade en comparación con áreas agrícolas. Estes espazos tamén benefician a certas especies ao reducir as interaccións con outras especies e proporcionar recursos abundantes. Mentres moitas especies sofren polo proceso de urbanización, outras adáptanse, como o pardal común (Passer domesticus), que prospera grazas á dispoñibilidade de recursos proporcionados polos humanos. Neste contexto, realizouse o presente estudo na cidade de Santiago de Compostela, co obxectivo de identificar factores bióticos e abióticos que afectan á abundancia do pardal común nesta cidade. Para iso, a área de estudo dividiuse en tres estratos: a zona vella, caracterizada por rúas estreitas e edificios antigos; o ensanche, unha zona de transición entre o casco vello e as áreas máis modernas; e a área periférica, predominantemente residencial, con maior presenza de espazos verdes. A mostraxe levouse a cabo entre marzo e maio, empregando 120 estacións de escoita (EE) de 5 minutos de duración, distribuídas de forma aleatoria ao longo dos estratos mencionados anteriormente. Para analizar o efecto das 18 variables bióticas e abióticas medidas en campo na abundancia da especie, empregáronse modelos lineais xeralizados (GLM) cunha distribución de Poisson e link log. Canto á estructura da comunidade de pardal común na cidade, a especie acadou unha densidade maior na área periférica, onde hai máis espazos verdes e menos infraestruturas, mentres que no ensanche, con menos espazos deste tipo e máis perturbacións, a súa presenza foi menor. A presenza de contedores de lixo, o número de gatos e a cobertura vexetal nas estacións foron os factores máis relevantes que influíron na abundancia do pardal común. A presenza de edificios antigos tamén tivo un efecto próximo a ser consecuente. A abundancia do pardal común viuse positivamente influenciada pola presenza de contedores de lixo e a cobertura vexetal da EE, mentres que o número de gatos (Felis catus) tivo un impacto negativo. Estes resultados poñen de relevo a importancia dos espazos verdes e da heteroxeneidade de hábitats para o mantemento da biodiversidade urbana. Ademáis, o efecto negativo dos gatos sobre esta especie tan adaptable subliña a ameaza que supón para outras especies máis raras e con pouca tolerancia ao cambio.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Tribunal
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
Validación dun modelo de negocio en consultoría especializada na xestión do desperdicio alimentario nos sectores de hostalaría e restauración
Autoría
C.L.L.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
C.L.L.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
28.06.2024 09:15
28.06.2024 09:15
Resumo
A perdida de desperdicio de alimentos é un problema global e a súa magnitude aumentou considerablemente nos últimos anos. Este problema afecta a todos os elos da cadea alimentaria, e ten repercusións negativas a nivel social, económico e ambiental, este último debido principalmente á súa contribución ás emisións de gases de efecto invernadoiro e ao uso ineficiente dos recursos naturais. “Revaloriza Gourmet” xorde como unha iniciativa empresarial que pretende dar solucións para reducir o impacto desta problemática mediante a prestación dun servizo de consultaría especializada na xestión do desperdicio alimentario dirixido a establecementos de restauración. Ao propoñer solucións sostibles e a medida para reducir este problema, o proxecto proposto aproveitaría a crecente demanda do mercado de redución do desperdicio de alimentos. Ademais, ao incluír boas prácticas sobre a xestión de alimentos, os restaurantes non só poderían aumentar os seus beneficios económicos e a súa competitividade, senón que tamén poderían reducir a súa pegada de carbono, contribuíndo a minimizar os efectos do cambio climático. Para validar esta idea de negocio, realizouse unha enquisa entre potenciais clientes para analizar a orixe das súas perdas de alimentos e as súas prácticas de xestión actuais. Os resultados desta enquisa destacaron a necesidade de que os restaurantes implementen novas prácticas para reducir a perda e o desperdicio de alimentos. Segundo os datos recollidos, “Revaloriza Gourmet” podería aportar unha solución escalable e rendible ao problema do desperdicio alimentario e ter un crecemento a longo prazo.
A perdida de desperdicio de alimentos é un problema global e a súa magnitude aumentou considerablemente nos últimos anos. Este problema afecta a todos os elos da cadea alimentaria, e ten repercusións negativas a nivel social, económico e ambiental, este último debido principalmente á súa contribución ás emisións de gases de efecto invernadoiro e ao uso ineficiente dos recursos naturais. “Revaloriza Gourmet” xorde como unha iniciativa empresarial que pretende dar solucións para reducir o impacto desta problemática mediante a prestación dun servizo de consultaría especializada na xestión do desperdicio alimentario dirixido a establecementos de restauración. Ao propoñer solucións sostibles e a medida para reducir este problema, o proxecto proposto aproveitaría a crecente demanda do mercado de redución do desperdicio de alimentos. Ademais, ao incluír boas prácticas sobre a xestión de alimentos, os restaurantes non só poderían aumentar os seus beneficios económicos e a súa competitividade, senón que tamén poderían reducir a súa pegada de carbono, contribuíndo a minimizar os efectos do cambio climático. Para validar esta idea de negocio, realizouse unha enquisa entre potenciais clientes para analizar a orixe das súas perdas de alimentos e as súas prácticas de xestión actuais. Os resultados desta enquisa destacaron a necesidade de que os restaurantes implementen novas prácticas para reducir a perda e o desperdicio de alimentos. Segundo os datos recollidos, “Revaloriza Gourmet” podería aportar unha solución escalable e rendible ao problema do desperdicio alimentario e ter un crecemento a longo prazo.
Dirección
Álvarez Jiménez, Maruxa (Titoría)
Álvarez Jiménez, Maruxa (Titoría)
Tribunal
BARRAL SILVA, MARIA TERESA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ RODRIGUEZ, CAROLA (Secretario/a)
GONZALEZ GONZALEZ, MARCOS ANDRES (Vogal)
BARRAL SILVA, MARIA TERESA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ RODRIGUEZ, CAROLA (Secretario/a)
GONZALEZ GONZALEZ, MARCOS ANDRES (Vogal)
Efecto da inhibición da sinalización de Notch na proliferación celular posnatal na retina de tiburón
Autoría
M.J.M.C.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
M.J.M.C.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 17:50
19.07.2024 17:50
Resumo
A retina é amplamente empregada como modelo para o estudo do desenvolvemento do sistema nervioso, debido á súa grande accesibilidade experimental e polo seu elevado potencial neuroxénico en etapas posnatais. O peixe elasmobranquio Scyliorhinus canicula está adquirindo grande interese como modelo para o entendemento da evolución da neuroxénese posnatal debido á posición filoxenética dos peixes cartilaxinosos. En estudos recentes do noso grupo xerouse un atlas da retina posnatal (xuvenil) de S. canicula mediante secuenciación de ARN de núcleos individuais (snRNA-seq). Neste atlas identificáronse distintos tipos celulares da retina e os xenes que expresa cada un deles. Ademais, a proliferación na retina de S. canicula descende en gran medida nos adultos en comparación cos xuvenís. Isto asóciase cunha expresión diferencial de xenes que participan en diversas rutas de sinalización, incluíndo xenes da vía de Notch. Pese ao papel esencial de Notch no desenvolvemento embrionario da retina, o seu papel na retina posnatal está pouco estudado. Neste traballo analizouse a expresión de xenes da vía de Notch en poboacións específicas do atlas de snRNA-seq da retina xuvenil. Moitos dos xenes representativos da vía de Notch exprésanse fundamentalmente nos dous nichos neuroxénicos: a glía de Müller e as células proxenitoras da retina. Ademais, empregando datos de secuenciación de ARN total da retina observouse que estes xenes cambian o nivel expresión entre xuvenís e adultos, indicando que esta ruta de sinalización podería xogar un papel clave na neuroxénese posnatal. En base a estes datos e para afondar no posible papel da vía de Notch na proliferación celular, levouse a cabo unha inhibición farmacolóxica da sinalización de Notch mediante a inxección intravítrea de DAPT en xuvenís. Estes primeiros estudos funcionais non revelaron cambios significativos no número de células mitóticas ou en proliferación entre ollos control e tratados con DAPT. Non obstante, trala inhibición da sinalización Notch obsérvase unha tendencia á baixada da actividade mitótica na capa nuclear externa e a un aumento na retina periférica dorsal. Serán precisos estudos adicionais aumentando o tamaño da mostra para confirmar estas tendencias e poder afondar na caracterización do papel da vía de Notch na neuroxénese posnatal na retina.
A retina é amplamente empregada como modelo para o estudo do desenvolvemento do sistema nervioso, debido á súa grande accesibilidade experimental e polo seu elevado potencial neuroxénico en etapas posnatais. O peixe elasmobranquio Scyliorhinus canicula está adquirindo grande interese como modelo para o entendemento da evolución da neuroxénese posnatal debido á posición filoxenética dos peixes cartilaxinosos. En estudos recentes do noso grupo xerouse un atlas da retina posnatal (xuvenil) de S. canicula mediante secuenciación de ARN de núcleos individuais (snRNA-seq). Neste atlas identificáronse distintos tipos celulares da retina e os xenes que expresa cada un deles. Ademais, a proliferación na retina de S. canicula descende en gran medida nos adultos en comparación cos xuvenís. Isto asóciase cunha expresión diferencial de xenes que participan en diversas rutas de sinalización, incluíndo xenes da vía de Notch. Pese ao papel esencial de Notch no desenvolvemento embrionario da retina, o seu papel na retina posnatal está pouco estudado. Neste traballo analizouse a expresión de xenes da vía de Notch en poboacións específicas do atlas de snRNA-seq da retina xuvenil. Moitos dos xenes representativos da vía de Notch exprésanse fundamentalmente nos dous nichos neuroxénicos: a glía de Müller e as células proxenitoras da retina. Ademais, empregando datos de secuenciación de ARN total da retina observouse que estes xenes cambian o nivel expresión entre xuvenís e adultos, indicando que esta ruta de sinalización podería xogar un papel clave na neuroxénese posnatal. En base a estes datos e para afondar no posible papel da vía de Notch na proliferación celular, levouse a cabo unha inhibición farmacolóxica da sinalización de Notch mediante a inxección intravítrea de DAPT en xuvenís. Estes primeiros estudos funcionais non revelaron cambios significativos no número de células mitóticas ou en proliferación entre ollos control e tratados con DAPT. Non obstante, trala inhibición da sinalización Notch obsérvase unha tendencia á baixada da actividade mitótica na capa nuclear externa e a un aumento na retina periférica dorsal. Serán precisos estudos adicionais aumentando o tamaño da mostra para confirmar estas tendencias e poder afondar na caracterización do papel da vía de Notch na neuroxénese posnatal na retina.
Dirección
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Titoría)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA Cotitoría
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Titoría)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA Cotitoría
Tribunal
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
Pombal Diego, Manuel Ángel (Presidente/a)
Folgueira Otero, Mónica (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
Pombal Diego, Manuel Ángel (Presidente/a)
Folgueira Otero, Mónica (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Papel das proteínas de unión a ARN UBAP2L y DDX56 en tumores malignios da vaina nerviosa periferica(MPNST.
Autoría
S.M.F.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
S.M.F.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.06.2024 12:00
19.06.2024 12:00
Resumo
No presente traballo recollo os resultados obtidos durante a miña esrancia no grupo de investigación Gene Regulatory Control in Disease (CiMus). Antes da miña chegada realizouse o RNA Interactome CApture diferencial dun MPNST frente a células se Schwann non malignas.Cetas proteínas de unión ao ARN (RBPs) foron seleccionadas por estar considrablemnete enriquecidas en MPNST. Os xenes seleccionados forn UBAP2L y DDX56. O obxectivo do meu traballo foi analizar como afecta o silenciamiento dos xenes mencionados ao desarrollo dun MONST in vitro. Para esto emplearonse a seguintes técnicas: Western Blot, RT-qPCR, FoCi ensayo de luminiscencia para cuantificar ATP. Os resultados dos experimentos están en linea cos descubrimentos do grupo ate o momento.
No presente traballo recollo os resultados obtidos durante a miña esrancia no grupo de investigación Gene Regulatory Control in Disease (CiMus). Antes da miña chegada realizouse o RNA Interactome CApture diferencial dun MPNST frente a células se Schwann non malignas.Cetas proteínas de unión ao ARN (RBPs) foron seleccionadas por estar considrablemnete enriquecidas en MPNST. Os xenes seleccionados forn UBAP2L y DDX56. O obxectivo do meu traballo foi analizar como afecta o silenciamiento dos xenes mencionados ao desarrollo dun MONST in vitro. Para esto emplearonse a seguintes técnicas: Western Blot, RT-qPCR, FoCi ensayo de luminiscencia para cuantificar ATP. Os resultados dos experimentos están en linea cos descubrimentos do grupo ate o momento.
Dirección
Woodhoo , Ashwin (Titoría)
RIOBELLO SUAREZ, CRISTINA Cotitoría
Woodhoo , Ashwin (Titoría)
RIOBELLO SUAREZ, CRISTINA Cotitoría
Tribunal
ADRIO FONDEVILA, MARIA FATIMA (Presidente/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Secretario/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Vogal)
ADRIO FONDEVILA, MARIA FATIMA (Presidente/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Secretario/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Vogal)
Desenvolvemento dun ELISA tipo sánduíche directo para a detección de LH no plasma da corvina (Argyrosomus regius)
Autoría
B.G.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
B.G.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
A corvina (Argyrosomus regius) é un peixe teleósteo que se atopa no mar Mediterráneo e no océano Atlántico oriental. Nos últimos anos, o interese da industria acuícola por esta especie aumentou debido á súa alta demanda no mercado, grazas á crecente aceptación por parte dos consumidores. A pesar dos esforzos na domesticación desta especie, o ciclo reprodutivo da corvina en cautividade continúa sendo un desafío, especialmente nas etapas finais da viteloxénese e da espermatoxénese. Aínda que se usan con éxito hormonas para abordar as disfuncións reprodutivas, é crucial profundar no coñecemento da fisioloxía reprodutiva desta especie para lograr a súa reprodución espontánea e aumentar a produción de ovos fecundados para satisfacer a demanda da industria. Neste estudo, detállase o proceso experimental que levou ao desenvolvemento dun ensaio inmunoenzimático (ELISA) tipo sándwich directo cunha sensibilidade de 30 pg/mL para a detección dos niveis de hormona luteinizante (raLH) en mostras de plasma de corvina. Este avance representa un paso significativo cara á comprensión e control efectivo da reprodución da corvina en cautividade, abrindo novas perspectivas para o desenvolvemento sostible da industria acuícola.
A corvina (Argyrosomus regius) é un peixe teleósteo que se atopa no mar Mediterráneo e no océano Atlántico oriental. Nos últimos anos, o interese da industria acuícola por esta especie aumentou debido á súa alta demanda no mercado, grazas á crecente aceptación por parte dos consumidores. A pesar dos esforzos na domesticación desta especie, o ciclo reprodutivo da corvina en cautividade continúa sendo un desafío, especialmente nas etapas finais da viteloxénese e da espermatoxénese. Aínda que se usan con éxito hormonas para abordar as disfuncións reprodutivas, é crucial profundar no coñecemento da fisioloxía reprodutiva desta especie para lograr a súa reprodución espontánea e aumentar a produción de ovos fecundados para satisfacer a demanda da industria. Neste estudo, detállase o proceso experimental que levou ao desenvolvemento dun ensaio inmunoenzimático (ELISA) tipo sándwich directo cunha sensibilidade de 30 pg/mL para a detección dos niveis de hormona luteinizante (raLH) en mostras de plasma de corvina. Este avance representa un paso significativo cara á comprensión e control efectivo da reprodución da corvina en cautividade, abrindo novas perspectivas para o desenvolvemento sostible da industria acuícola.
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Gimenez Nebot, Ignacio Cotitoría
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Gimenez Nebot, Ignacio Cotitoría
Tribunal
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
Análise da variación espacial do recrutamento de bivalvos de interese comercial en dous bancos marisqueiros das Rías Baixas.
Autoría
B.L.M.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
B.L.M.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
12.09.2024 17:00
12.09.2024 17:00
Resumo
O marisqueo en Galicia ten un papel moi relevante tanto económico como social, ocupando un lugar moi importante os moluscos bivalbos dentro das especies explotafas. A fase de recrutamento é determinante na dinámica poboacional dos bivalbos, dado que regula o éxito da renovación da poboación. O presente traballo ten como obxectivo o estudo do recrutamento de bivalvos en bancos marisqueiros destinados por dúas cofradías das Rías Baixas: Noia, na Ría de Muros-Noia e Cambados, na Ría de Arousa. En cada banco, cuantificouse o recrutamento de ameixa fina Ruditapes decussatus, ameixa xapónica Ruditapes philippinarum, ameixa babosa Venerupis corrugata; e o berberecho Cerastoderma edule con alta resolución espacial. Tamén analizouse a distribución espacial e a abundancia destas poboacións. O estudio revelou un recrutamento baixo das catro especies en ambas localidades. A ameixa xapónica cuanto coa ameixa babosa foron as que rexistraron unha maior abundancia de reclutas en Cambados. Respecto á variación espacial, non se identificou un patrón uniforme de distribución para ningunha das especies nos bancos estudiados. Este maior recrutamento de ameixa xapónica e babosa asociouse cos patrones de dispersión larvaria e os diversos factores ambientais e hidrodinámicos que afectan a estas especies. Mientras que a escasez de recrutas de berberecho atribúese ao seu rápido crecemento, o que resulta na observación de clases de talla superiores, a baixa abundancia de recrutas de ameixa fina relaciónase con factores ambientais adversos como os cambios de temperatura e o estrés por salinidade, ademáis da sobrepesca debido ao seu alto valor económico. Estos resultados plantexan desafíos para a xestión do sector marisqueiro, xa que as poboacións futuras poderían ser insuficientes para mantener niveis de explotación sostenibles, suxerindo a necesidade de estratexias para a regulación das actividades extractivas.
O marisqueo en Galicia ten un papel moi relevante tanto económico como social, ocupando un lugar moi importante os moluscos bivalbos dentro das especies explotafas. A fase de recrutamento é determinante na dinámica poboacional dos bivalbos, dado que regula o éxito da renovación da poboación. O presente traballo ten como obxectivo o estudo do recrutamento de bivalvos en bancos marisqueiros destinados por dúas cofradías das Rías Baixas: Noia, na Ría de Muros-Noia e Cambados, na Ría de Arousa. En cada banco, cuantificouse o recrutamento de ameixa fina Ruditapes decussatus, ameixa xapónica Ruditapes philippinarum, ameixa babosa Venerupis corrugata; e o berberecho Cerastoderma edule con alta resolución espacial. Tamén analizouse a distribución espacial e a abundancia destas poboacións. O estudio revelou un recrutamento baixo das catro especies en ambas localidades. A ameixa xapónica cuanto coa ameixa babosa foron as que rexistraron unha maior abundancia de reclutas en Cambados. Respecto á variación espacial, non se identificou un patrón uniforme de distribución para ningunha das especies nos bancos estudiados. Este maior recrutamento de ameixa xapónica e babosa asociouse cos patrones de dispersión larvaria e os diversos factores ambientais e hidrodinámicos que afectan a estas especies. Mientras que a escasez de recrutas de berberecho atribúese ao seu rápido crecemento, o que resulta na observación de clases de talla superiores, a baixa abundancia de recrutas de ameixa fina relaciónase con factores ambientais adversos como os cambios de temperatura e o estrés por salinidade, ademáis da sobrepesca debido ao seu alto valor económico. Estos resultados plantexan desafíos para a xestión do sector marisqueiro, xa que as poboacións futuras poderían ser insuficientes para mantener niveis de explotación sostenibles, suxerindo a necesidade de estratexias para a regulación das actividades extractivas.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
VAZQUEZ OTERO, MARIA ELSA Cotitoría
HERRERA RODRIGUEZ, MARIANA-ANDREINA Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
VAZQUEZ OTERO, MARIA ELSA Cotitoría
HERRERA RODRIGUEZ, MARIANA-ANDREINA Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Elaboración dun catálogo de identificación fotográfica a partir de observacións de golfiños de dentes rugosos (Steno bredanensis) na illa da Palma.
Autoría
M.S.A.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
M.S.A.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
28.06.2024 09:00
28.06.2024 09:00
Resumo
O golfiño de dentes rugosos (Steno bredanensis) representa unha especie pouco estudada en comparación con outras, como o golfiño mular (Tursiops truncatus), pero non por iso é menos interesante. Son animais moi curiosos con vínculos sociais fortemente establecidos e ademais representan a cuarta especie máis avistada na illa da Palma. Por estes motivos, o proxecto que levamos a cabo baséase en estudar as poboacións de S. bredanensis na devandita illa. O obxectivo principal era realizar un catálogo de foto identificación, analizando fotografías tomadas durante catro anos (2020-2023), para poder saber se estes golfiños presentan algún grao de fidelidade polas augas da Palma. Tamén analizamos outros datos tomados durante os avistamentos, os cales inclúen, datos de distribución, o número de individuos e crías por grupo e rexistros de comportamento. Os resultados mostran que, efectivamente, hai certo grao de fidelidade por parte dalgúns individuos de S. bredanensis cara á illa. E, en canto ao resto de datos, podemos dicir que os nosos resultados seguen a mesma liña que os obtidos noutros estudos similares. Por tanto, este traballo achega información de valor sobre a ecoloxía e comportamento das poboacións de golfiños de dentes rugosos na Palma, aumentando o noso coñecemento sobre esta especie no arquipélago canario.
O golfiño de dentes rugosos (Steno bredanensis) representa unha especie pouco estudada en comparación con outras, como o golfiño mular (Tursiops truncatus), pero non por iso é menos interesante. Son animais moi curiosos con vínculos sociais fortemente establecidos e ademais representan a cuarta especie máis avistada na illa da Palma. Por estes motivos, o proxecto que levamos a cabo baséase en estudar as poboacións de S. bredanensis na devandita illa. O obxectivo principal era realizar un catálogo de foto identificación, analizando fotografías tomadas durante catro anos (2020-2023), para poder saber se estes golfiños presentan algún grao de fidelidade polas augas da Palma. Tamén analizamos outros datos tomados durante os avistamentos, os cales inclúen, datos de distribución, o número de individuos e crías por grupo e rexistros de comportamento. Os resultados mostran que, efectivamente, hai certo grao de fidelidade por parte dalgúns individuos de S. bredanensis cara á illa. E, en canto ao resto de datos, podemos dicir que os nosos resultados seguen a mesma liña que os obtidos noutros estudos similares. Por tanto, este traballo achega información de valor sobre a ecoloxía e comportamento das poboacións de golfiños de dentes rugosos na Palma, aumentando o noso coñecemento sobre esta especie no arquipélago canario.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Marco Valero, Sandra Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Marco Valero, Sandra Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Posta a punto de modelos in vitro da enfermidade de Alzheimer e do papel neuroprotector do composto BTdCPU
Autoría
M.R.A.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
M.R.A.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
16.02.2024 11:30
16.02.2024 11:30
Resumo
A enfermidade de Alzheimer é a principal enfermidade neurodexenerativa, contribuíndo ata nun 70 % dos casos de demencia e disfunción cognitiva no mundo. Os trazos patofisiolóxicos clásicos da enfermidade de Alzheimer son as placas amiloides (AB) extracelulares e os nobelos de tau intracelulares. Estas acumulacións anormais de proteínas progresan lentamente e provocan un estrés permanente do retículo endoplásmico, e unha posterior resposta celular integrada ao estrés desadaptativa. Neste traballo presentamos a posta a punto de modelos in vitro da enfermidade de Alzheimer mediante o uso de agregados proteicos de AB 1-42 e 1-40 , tanto en cultivos celulares de células endoteliais e astrocitos, como en cultivos primarios de neuronas corticais. Ademais, avaliamos un posible papel protector da quinasa HRI mediante tratamentos co composto BTdCPU, un activador específico da mesma. En primeiro lugar, avaliamos o nivel de agregación in vitro dos péptidos de AB 1-42 e 1-40, así como a súa absorción por parte dos distintos tipos celulares empregados. Mediante o uso da tioflavina T, observamos unha axeitada agregación e posterior captación celular dos agregados amiloides. Diferentes concentracións do composto BTdCPU en cultivos celulares expostos aos amiloides revelaron diferentes resultados na viabilidade celular: altas concentracións de BTdCPU conducen a unha diminución da viabilidade celular, mentres que baixas concentracións, especialmente 0,1 uM, conduce a un aumento da viabilidade celular de forma conxunta en todos os tipos celulares empregados. O tratamento con C27, un inhibidor específico da quinasa HRI, conduciu a unha diminución significativa da viabilidade celular, incluso en células en condicións basais, sen exposición aos agregados. Todo isto suxire un papel importante da quinasa HRI, non só en ambientes de estrés, se non no funcionamento normal das células. Finalmente avaliamos a expresión xénica dos xenes ATF4, CHOP, GADD34e BiP mediante qPCR. Observamos que o tratamento con 0,1 uM de BTdCPU resulta nuns niveis de expresión xénica de ATF4, CHOP e GADD34 similares ás células non expostas aos amiloides, mentres que aumenta a expresión da chaperona BiP. Este traballo supón unha proba de concepto do posible papel beneficioso do composto BTdCPU, mediante a activación da quinasa HRI; podendo ser unha futura diana terapéutica na enfermidade de Alzheimer
A enfermidade de Alzheimer é a principal enfermidade neurodexenerativa, contribuíndo ata nun 70 % dos casos de demencia e disfunción cognitiva no mundo. Os trazos patofisiolóxicos clásicos da enfermidade de Alzheimer son as placas amiloides (AB) extracelulares e os nobelos de tau intracelulares. Estas acumulacións anormais de proteínas progresan lentamente e provocan un estrés permanente do retículo endoplásmico, e unha posterior resposta celular integrada ao estrés desadaptativa. Neste traballo presentamos a posta a punto de modelos in vitro da enfermidade de Alzheimer mediante o uso de agregados proteicos de AB 1-42 e 1-40 , tanto en cultivos celulares de células endoteliais e astrocitos, como en cultivos primarios de neuronas corticais. Ademais, avaliamos un posible papel protector da quinasa HRI mediante tratamentos co composto BTdCPU, un activador específico da mesma. En primeiro lugar, avaliamos o nivel de agregación in vitro dos péptidos de AB 1-42 e 1-40, así como a súa absorción por parte dos distintos tipos celulares empregados. Mediante o uso da tioflavina T, observamos unha axeitada agregación e posterior captación celular dos agregados amiloides. Diferentes concentracións do composto BTdCPU en cultivos celulares expostos aos amiloides revelaron diferentes resultados na viabilidade celular: altas concentracións de BTdCPU conducen a unha diminución da viabilidade celular, mentres que baixas concentracións, especialmente 0,1 uM, conduce a un aumento da viabilidade celular de forma conxunta en todos os tipos celulares empregados. O tratamento con C27, un inhibidor específico da quinasa HRI, conduciu a unha diminución significativa da viabilidade celular, incluso en células en condicións basais, sen exposición aos agregados. Todo isto suxire un papel importante da quinasa HRI, non só en ambientes de estrés, se non no funcionamento normal das células. Finalmente avaliamos a expresión xénica dos xenes ATF4, CHOP, GADD34e BiP mediante qPCR. Observamos que o tratamento con 0,1 uM de BTdCPU resulta nuns niveis de expresión xénica de ATF4, CHOP e GADD34 similares ás células non expostas aos amiloides, mentres que aumenta a expresión da chaperona BiP. Este traballo supón unha proba de concepto do posible papel beneficioso do composto BTdCPU, mediante a activación da quinasa HRI; podendo ser unha futura diana terapéutica na enfermidade de Alzheimer
Dirección
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Titoría)
Sobrino Moreiras, Tomás Cotitoría
ROMAUS SANJURJO, DANIEL Cotitoría
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Titoría)
Sobrino Moreiras, Tomás Cotitoría
ROMAUS SANJURJO, DANIEL Cotitoría
Tribunal
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Presidente/a)
Woodhoo , Ashwin (Secretario/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Vogal)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Presidente/a)
Woodhoo , Ashwin (Secretario/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Vogal)
Revisión bibliográfica dos Eventos Anóxicos Oceánicos do Mesozoico: T-OAE y C/T OAE.
Autoría
P.L.F.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
P.L.F.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
28.06.2024 09:00
28.06.2024 09:00
Resumo
Os Eventos Anóxicos Oceánicos (OAEs) son periodos caracterizados por una reducción significativa do osíxeno dispoñible no océano global. Aínda que se describiron diversos de eventos ao longo da historia xeolóxica, o trabajo céntrase nos correspondentes ao Toarciense (~183 Ma, Xurásico) e ao Cenomaniense-Turoniense (~93 Ma, Cretácico) por ser os máis coñecidos e representativos. O seu estudo é crucial para comprender a historia da Terra, ademáis de proporcionar información inestimable sobre as respostas dos ecosistemas aos cambios ambientais, como el quecemento global. A investigación multidisciplinar destes eventos permite comprender mellor os mecanismos e as consecuencias ao longo do tempo xeolóxico, e a súa aplicación na comprensión das dinámicas climáticas actuais. O Evento Anóxico do Toarciense (T-OAE) relaciónase directamente con procesos volcánicos da Gran Provincia Ígnea de Karoo-Ferrar, que foi a causante dun quecemento global e cambios significativos nas condicións oceanográficas. Caracterízase por unha Excursión Isotópica de Carbono (CIE) negativa, cambios na biodiversidade y rexímenes sedimentarios. O Evento Anóxico do Límite Cenomaniense-Turoniense (C/T OAE) tivo un impacto significativo no ciclo global del carbono, evento caracterizado por depósitos sedimentarios tipo ritmitas en “black shales” que se asocian co OAE e a actividade volcánica producida polas Grandes Provincias Ígneas (LIPs). A transgresión mariña asociada producida durante o evento afectou aos patrones de circulación das masas de auga oceánica e á biodiversidade. Ambos foron eventos que alteraron drásticamente os ecosistemas do planeta, con grandes consecuencias a curto y longo plazo sobre a biodiversidade. O estudio destes proporciona unha comprensión profunda da evolución dos ecosistemas, ademáis de poder axudar a prever posibles impactos do cambio climático pola súa similitude coas condiciones actuais.
Os Eventos Anóxicos Oceánicos (OAEs) son periodos caracterizados por una reducción significativa do osíxeno dispoñible no océano global. Aínda que se describiron diversos de eventos ao longo da historia xeolóxica, o trabajo céntrase nos correspondentes ao Toarciense (~183 Ma, Xurásico) e ao Cenomaniense-Turoniense (~93 Ma, Cretácico) por ser os máis coñecidos e representativos. O seu estudo é crucial para comprender a historia da Terra, ademáis de proporcionar información inestimable sobre as respostas dos ecosistemas aos cambios ambientais, como el quecemento global. A investigación multidisciplinar destes eventos permite comprender mellor os mecanismos e as consecuencias ao longo do tempo xeolóxico, e a súa aplicación na comprensión das dinámicas climáticas actuais. O Evento Anóxico do Toarciense (T-OAE) relaciónase directamente con procesos volcánicos da Gran Provincia Ígnea de Karoo-Ferrar, que foi a causante dun quecemento global e cambios significativos nas condicións oceanográficas. Caracterízase por unha Excursión Isotópica de Carbono (CIE) negativa, cambios na biodiversidade y rexímenes sedimentarios. O Evento Anóxico do Límite Cenomaniense-Turoniense (C/T OAE) tivo un impacto significativo no ciclo global del carbono, evento caracterizado por depósitos sedimentarios tipo ritmitas en “black shales” que se asocian co OAE e a actividade volcánica producida polas Grandes Provincias Ígneas (LIPs). A transgresión mariña asociada producida durante o evento afectou aos patrones de circulación das masas de auga oceánica e á biodiversidade. Ambos foron eventos que alteraron drásticamente os ecosistemas do planeta, con grandes consecuencias a curto y longo plazo sobre a biodiversidade. O estudio destes proporciona unha comprensión profunda da evolución dos ecosistemas, ademáis de poder axudar a prever posibles impactos do cambio climático pola súa similitude coas condiciones actuais.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Díez Ferrer, José Bienvenido Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Díez Ferrer, José Bienvenido Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Componentes N200 e P300 ante unha tarefa de discriminación de estímulos en participantes con deterioro cognitivo subxectivo
Autoría
I.R.G.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
I.R.G.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 12:54
19.07.2024 12:54
Resumo
O deterioro cognitivo subxectivo (DCS), caracterizado por queixas subxectivas de memoria en ausencia de déficits obxectivos, foi proposto como a fase máis temperá da deterioración cognitiva patolóxica, de tal maneira que as persoas que o presentan teñen maior risco de desenvolver deterioro cognitivo leve (DCL) e/o enfermidade de Alzheimer (EA). No presente estudo, rexistrouse o rendemento conductual e os compoñentes dos potenciais evocados (PE) N200 e P300, ante os estímulos obxectivo dunha tarefa oddball visual, nun total de 95 participantes (48 controis cognitivamente intactos e 46 con DCS). Os participantes con DCS obtiveron significativamente maiores tempos de reacción e latencias case-significativamente máis longas no compoñente N200 en comparación co participantes control. Estes resultados indican que os participantes con DCS, a pesar de non presentar déficits cognitivos, procesan a información máis lentamente que o seu pares control e, suxire que, débese a un funcionamento neural máis lento á hora de identificar os estímulos aos que se ten que responder.
O deterioro cognitivo subxectivo (DCS), caracterizado por queixas subxectivas de memoria en ausencia de déficits obxectivos, foi proposto como a fase máis temperá da deterioración cognitiva patolóxica, de tal maneira que as persoas que o presentan teñen maior risco de desenvolver deterioro cognitivo leve (DCL) e/o enfermidade de Alzheimer (EA). No presente estudo, rexistrouse o rendemento conductual e os compoñentes dos potenciais evocados (PE) N200 e P300, ante os estímulos obxectivo dunha tarefa oddball visual, nun total de 95 participantes (48 controis cognitivamente intactos e 46 con DCS). Os participantes con DCS obtiveron significativamente maiores tempos de reacción e latencias case-significativamente máis longas no compoñente N200 en comparación co participantes control. Estes resultados indican que os participantes con DCS, a pesar de non presentar déficits cognitivos, procesan a información máis lentamente que o seu pares control e, suxire que, débese a un funcionamento neural máis lento á hora de identificar os estímulos aos que se ten que responder.
Dirección
Zurrón Ocio, Montserrat (Titoría)
Zurrón Ocio, Montserrat (Titoría)
Tribunal
Pazo Álvarez, Paula (Presidente/a)
ARROJO ROMERO, MANUEL (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Pazo Álvarez, Paula (Presidente/a)
ARROJO ROMERO, MANUEL (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Phycosem Marine Agronomy
Autoría
M.P.B.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
M.P.B.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
Neste documento preséntanse as tarefas realizadas durante o desenvolvemento das prácticas do Máster Interuniversitario en Acuicultura, que inclúen o mantemento de cultivos de macroalgas de varias especies de interese actual e a participación en varios proxectos desenvolvidos en PHYCOSEM que se centran na obtención de semente de Fucales (Himanthalia elongata) e Laminariales (Saccharina latissima e Laminaria ochroleuca) para o cultivo industrial (S. latissima) ou a reintrodución ou o reforzo das súas poboacións naturais (H. elongata e L. ochroleuca)
Neste documento preséntanse as tarefas realizadas durante o desenvolvemento das prácticas do Máster Interuniversitario en Acuicultura, que inclúen o mantemento de cultivos de macroalgas de varias especies de interese actual e a participación en varios proxectos desenvolvidos en PHYCOSEM que se centran na obtención de semente de Fucales (Himanthalia elongata) e Laminariales (Saccharina latissima e Laminaria ochroleuca) para o cultivo industrial (S. latissima) ou a reintrodución ou o reforzo das súas poboacións naturais (H. elongata e L. ochroleuca)
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Cremades Ugarte, Javier Cotitoría
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Cremades Ugarte, Javier Cotitoría
Tribunal
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
Proxecto ADO: Descrición osteolóxica do arroaz, Tursiops truncatus (Montagu, 1821)
Autoría
A.L.E.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
A.L.E.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
28.06.2024 09:00
28.06.2024 09:00
Resumo
O grupo dos cetáceos sufriu unha transición evolutiva desde os seus devanceiros terrestres ata os mamíferos de vida acuática que coñecemos hoxe en día. O sistema esquelético e a morfoloxía dos cetáceos actuais é o reflexo da adaptación ás necesidades funcionais nos novos ambientes. O estudo das transformacións osteolóxicas permite comprender moitos dos aspectos clave na súa forma de vida. Dentro dos cetáceos odontocetos, os delfínidos, caracterízanse por presentar cranios asimétricos e modificados telescópicamente adaptándose ao seu método de alimentación e á ecolocalización. Outra trasformación osteolóxica é o aumento de tamaño e flexibilidade da caixa torácica, relacionado cos cambios de presión durante as inmersións. Tamén cabe destacar a modificación das extremidades, quedando as anteriores transformadas en aletas e as posteriores totalmente reducidas. Os oídos tamén están adaptados á vida baixo a auga, así como a columna vertebral está adaptada para a natación. Entre os delfínidos, o arroaz, Tursiops truncatus, é unha especie residente nas Rías e é o cetáceo máis coñecido en Galicia, sendo posible avistalos mesmo desde a costa. Con este traballo preténdese aumentar a información osteolóxica existente sobre esta especie tan emblemática en Galicia. Para iso realizouse o estudo dun esqueleto completo de arroaz, así como a análise individual de cada óso mediante a toma de medidas, fotografías e a montaxe de láminas. Estas láminas posteriormente servirán para a creación dun atlas osteolóxico público nun formato didáctico e dixital.
O grupo dos cetáceos sufriu unha transición evolutiva desde os seus devanceiros terrestres ata os mamíferos de vida acuática que coñecemos hoxe en día. O sistema esquelético e a morfoloxía dos cetáceos actuais é o reflexo da adaptación ás necesidades funcionais nos novos ambientes. O estudo das transformacións osteolóxicas permite comprender moitos dos aspectos clave na súa forma de vida. Dentro dos cetáceos odontocetos, os delfínidos, caracterízanse por presentar cranios asimétricos e modificados telescópicamente adaptándose ao seu método de alimentación e á ecolocalización. Outra trasformación osteolóxica é o aumento de tamaño e flexibilidade da caixa torácica, relacionado cos cambios de presión durante as inmersións. Tamén cabe destacar a modificación das extremidades, quedando as anteriores transformadas en aletas e as posteriores totalmente reducidas. Os oídos tamén están adaptados á vida baixo a auga, así como a columna vertebral está adaptada para a natación. Entre os delfínidos, o arroaz, Tursiops truncatus, é unha especie residente nas Rías e é o cetáceo máis coñecido en Galicia, sendo posible avistalos mesmo desde a costa. Con este traballo preténdese aumentar a información osteolóxica existente sobre esta especie tan emblemática en Galicia. Para iso realizouse o estudo dun esqueleto completo de arroaz, así como a análise individual de cada óso mediante a toma de medidas, fotografías e a montaxe de láminas. Estas láminas posteriormente servirán para a creación dun atlas osteolóxico público nun formato didáctico e dixital.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
López Fernández, Alfredo Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
López Fernández, Alfredo Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Caracterización e análise comparativo dos xenomas mitocondriais no xénero Cerastoderma Poli, 1795. Implicacións nas metodoloxías de etiquetado xenético
Autoría
E.G.R.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
E.G.R.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
18.01.2024 09:30
18.01.2024 09:30
Resumo
En Europa, coexisten duas especies de berberechos, Cerastoderma glaucum e C. edule. A pesar de seren morfoloxicamente semellantes, presentan diferenzas ecolóxicas e xenéticas significativas. C. edule habita áreas de costas abertas, mentres que C. glaucum habita zonas de marea ausentes e submareais. A pesqueiría de berberechos en Galicia é crucial en termos económicos e de produtividade, sen embargo, enfróntase a desafíos como a infección polo parasito Marteilia cochilia ou a neoplasia diseminada, que ocasionou o seu colapso en 2012. Xeralmente, o xenoma mitocondrial de metazoos contén 37 xenes, dos cales 13 codifican para proteínas, 2 para ARNr e 22 para ARNt. Non obstante, o xenoma mitocondrial de bivalvos presenta altas taxas de reordenamentos xenéticos e a disposición dos seus xenes difire notablemente doutras ADNmt. Co fin de contribuír á información dispoñible da especie C. glaucum e do xénero Cerastoderma, neste traballo preséntase unha metodoloxía de amplificación do xenoma mitocondrial de C. glaucum e a súa posterior secuenciación utilizando a tecnoloxía de Oxford Nanopore. Por outra parte, leva a cabo a caracterización do xenoma mitocondrial de C. glaucum e a súa comparación con C. edule. Asimismo, realízase un análise filoxenético do xénero Cerastoderma. Os resultados indican que a amplificación do xenoma mitocondrial de C. glaucum a partir de 5 fragmentos longos permite a secuenciación do xenoma. A súa posterior caracterización mostra que, ao igual que C. edule, contén 13 PCGs, 2 ARNr e 24 ARNt, formando ambas especies un clado monofilético dentro da familia Cardiidae. A nivel do xenoma mitocondrial, as diferenzas nucleotídicas entre ambas especies do xénero son elevadas, abrindo a posibilidade a unha gran variedade de técnicas de diferenciación xenética que permitan diferenciar ambas especies
En Europa, coexisten duas especies de berberechos, Cerastoderma glaucum e C. edule. A pesar de seren morfoloxicamente semellantes, presentan diferenzas ecolóxicas e xenéticas significativas. C. edule habita áreas de costas abertas, mentres que C. glaucum habita zonas de marea ausentes e submareais. A pesqueiría de berberechos en Galicia é crucial en termos económicos e de produtividade, sen embargo, enfróntase a desafíos como a infección polo parasito Marteilia cochilia ou a neoplasia diseminada, que ocasionou o seu colapso en 2012. Xeralmente, o xenoma mitocondrial de metazoos contén 37 xenes, dos cales 13 codifican para proteínas, 2 para ARNr e 22 para ARNt. Non obstante, o xenoma mitocondrial de bivalvos presenta altas taxas de reordenamentos xenéticos e a disposición dos seus xenes difire notablemente doutras ADNmt. Co fin de contribuír á información dispoñible da especie C. glaucum e do xénero Cerastoderma, neste traballo preséntase unha metodoloxía de amplificación do xenoma mitocondrial de C. glaucum e a súa posterior secuenciación utilizando a tecnoloxía de Oxford Nanopore. Por outra parte, leva a cabo a caracterización do xenoma mitocondrial de C. glaucum e a súa comparación con C. edule. Asimismo, realízase un análise filoxenético do xénero Cerastoderma. Os resultados indican que a amplificación do xenoma mitocondrial de C. glaucum a partir de 5 fragmentos longos permite a secuenciación do xenoma. A súa posterior caracterización mostra que, ao igual que C. edule, contén 13 PCGs, 2 ARNr e 24 ARNt, formando ambas especies un clado monofilético dentro da familia Cardiidae. A nivel do xenoma mitocondrial, as diferenzas nucleotídicas entre ambas especies do xénero son elevadas, abrindo a posibilidade a unha gran variedade de técnicas de diferenciación xenética que permitan diferenciar ambas especies
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
REY MENDEZ, MANUEL Cotitoría
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
REY MENDEZ, MANUEL Cotitoría
Tribunal
LAMAS FERNANDEZ, JESUS (Presidente/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Secretario/a)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Vogal)
LAMAS FERNANDEZ, JESUS (Presidente/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Secretario/a)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Vogal)
Efectos parentais na xarda do Atlántico nororiental e na sardiña ibérica
Autoría
S.P.G.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
S.P.G.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
28.06.2024 09:00
28.06.2024 09:00
Resumo
Este estudo centrouse en investigar as características poboacionais e os efectos maternos na calidade dos ovos da sardiña ibérica (Sardina pilchardus) e da xarda atlántica (Scomber scombrus), dúas especies de máxima importancia no ecosistema peláxico mariño e na economía pesqueira en España. A investigación realizouse utilizando datos biolóxicos (talla, peso, idade, índice gonadosomático e factor de condición) de individuos recollidos en campañas oceanográficas e comerciais realizadas entre 2016 e 2022; así como os datos de calidade dos ovos (diámetro do ovo e diámetro da pinga lipídica) recollidos nas campañas oceanográficas SAREVA, JUREVA e PELACUS realizadas nos mesmos anos. Utilizouse a análise de imaxes (ImageJ) para medir os parámetros de calidade dos ovos. Para a análise estatística dos datos utilizouse o programa RStudio. Aplicáronse modelos lineais xeneralizados (GLM) para analizar a relación entre os atributos da poboación e os efectos maternos, mentres que a análise da varianza (ANOVA) aplicouse para analizar a variación interanual dos atributos maternos e dos ovos. Estes métodos seleccionáronse pola súa capacidade para manexar datos complexos e proporcionar resultados fiables en estudos ecolóxicos e biolóxicos. Os resultados mostraron varias correlacións positivas entre os parámetros da poboación, o que indica que certos atributos dos adultos, como o tamaño e a condición física, poden estar interrelacionados e afectar conxuntamente ao éxito reprodutivo. Ao relacionar os parámetros maternos coa calidade dos ovos, non se atoparon correlacións significativas. Isto atribuíuse ao enfoque do estudo, que se baseou nas medias anuais da poboación debido á falta de información específica sobre a relación entre cada femia e os seus respectivos ovos. A ausencia de correlacións significativas entre os parámetros maternos e a calidade dos ovos podería deberse á variabilidade individual non captada na análise da poboación, así como a diversos factores ambientais non incluídos nos modelos. Este aspecto limita a capacidade de xeneralizar os resultados a nivel individual, pero proporciona información valiosa a nivel de poboación. En conclusión, este estudo destaca a complexidade das interaccións entre os parámetros parentais e a súa influencia na calidade dos ovos en dúas especies pesqueiras clave. Aínda que non se atoparon efectos maternos significativos, os resultados destacan a necesidade de estudos máis detallados que aborden a variabilidade individual e outros factores non considerados na presente análise, como por exemplo as variables ambientais. Esta investigación proporciona unha base importante para futuras exploracións de aplicacións na avaliación e xestión sostible destas pesqueiras.
Este estudo centrouse en investigar as características poboacionais e os efectos maternos na calidade dos ovos da sardiña ibérica (Sardina pilchardus) e da xarda atlántica (Scomber scombrus), dúas especies de máxima importancia no ecosistema peláxico mariño e na economía pesqueira en España. A investigación realizouse utilizando datos biolóxicos (talla, peso, idade, índice gonadosomático e factor de condición) de individuos recollidos en campañas oceanográficas e comerciais realizadas entre 2016 e 2022; así como os datos de calidade dos ovos (diámetro do ovo e diámetro da pinga lipídica) recollidos nas campañas oceanográficas SAREVA, JUREVA e PELACUS realizadas nos mesmos anos. Utilizouse a análise de imaxes (ImageJ) para medir os parámetros de calidade dos ovos. Para a análise estatística dos datos utilizouse o programa RStudio. Aplicáronse modelos lineais xeneralizados (GLM) para analizar a relación entre os atributos da poboación e os efectos maternos, mentres que a análise da varianza (ANOVA) aplicouse para analizar a variación interanual dos atributos maternos e dos ovos. Estes métodos seleccionáronse pola súa capacidade para manexar datos complexos e proporcionar resultados fiables en estudos ecolóxicos e biolóxicos. Os resultados mostraron varias correlacións positivas entre os parámetros da poboación, o que indica que certos atributos dos adultos, como o tamaño e a condición física, poden estar interrelacionados e afectar conxuntamente ao éxito reprodutivo. Ao relacionar os parámetros maternos coa calidade dos ovos, non se atoparon correlacións significativas. Isto atribuíuse ao enfoque do estudo, que se baseou nas medias anuais da poboación debido á falta de información específica sobre a relación entre cada femia e os seus respectivos ovos. A ausencia de correlacións significativas entre os parámetros maternos e a calidade dos ovos podería deberse á variabilidade individual non captada na análise da poboación, así como a diversos factores ambientais non incluídos nos modelos. Este aspecto limita a capacidade de xeneralizar os resultados a nivel individual, pero proporciona información valiosa a nivel de poboación. En conclusión, este estudo destaca a complexidade das interaccións entre os parámetros parentais e a súa influencia na calidade dos ovos en dúas especies pesqueiras clave. Aínda que non se atoparon efectos maternos significativos, os resultados destacan a necesidade de estudos máis detallados que aborden a variabilidade individual e outros factores non considerados na presente análise, como por exemplo as variables ambientais. Esta investigación proporciona unha base importante para futuras exploracións de aplicacións na avaliación e xestión sostible destas pesqueiras.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Riveiro Alarcón, Isabel Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Riveiro Alarcón, Isabel Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Produción de especies mariñas de Galicia no CETGA
Autoría
D.R.L.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
D.R.L.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
Este TFM describe as instalacións, procedementos e técnicas levadas a cabo durante as miñas prácticas no CETGA. Estas instalacións dedícanse á investigación, mellora dos procedementos de produción e control dos problemas de saúde e crecemento das especies, contan con todo o necesario para reproducir o proceso produtivo das diferentes especies. A planta piloto conta cun circuíto de auga creado a partir da recollida de auga do mar. Ademais, dispón de diferentes salas para realizar todos os trámites necesarios para o Criadeiro (microalgas, rotíferos, gambas e larvas) e para o seu posterior engorde. O traballo tamén expón as especies cultivadas en España e Galicia, o seu peso específico, porcentaxe e volume de negocio no mercado global, e destaca a importancia de optimizar e mellorar este mercado para protexer e aliviar a carga sobre a biodiversidade da pesca extractiva.
Este TFM describe as instalacións, procedementos e técnicas levadas a cabo durante as miñas prácticas no CETGA. Estas instalacións dedícanse á investigación, mellora dos procedementos de produción e control dos problemas de saúde e crecemento das especies, contan con todo o necesario para reproducir o proceso produtivo das diferentes especies. A planta piloto conta cun circuíto de auga creado a partir da recollida de auga do mar. Ademais, dispón de diferentes salas para realizar todos os trámites necesarios para o Criadeiro (microalgas, rotíferos, gambas e larvas) e para o seu posterior engorde. O traballo tamén expón as especies cultivadas en España e Galicia, o seu peso específico, porcentaxe e volume de negocio no mercado global, e destaca a importancia de optimizar e mellorar este mercado para protexer e aliviar a carga sobre a biodiversidade da pesca extractiva.
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Tribunal
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
Papel da proteína de fusión mitocondrial OPA1 na mielinización
Autoría
J.P.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
J.P.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.06.2024 12:00
19.06.2024 12:00
Resumo
O proceso de mielinización e mantemento da mielina, realizado polas células de Schwann, son fundamentais para o correcto desenvolvemento dun organismo e o cumprimento das súas funcións básicas. As diferentes neuropatías teñen a súa etioloxía en problemas na mielinización do sistema nervioso periférico, e especialmente en defectos na actividade mitocondrial, xa que as mitocondrias son esenciais para o correcto funcionamento do metabolismo das células de Schwann e do metabolismo lipídico necesario para manter a mielina. Coñecer as bases moleculares do proceso de mielinización é fundamental para buscar futuras dianas terapéuticas e atacar estes trastornos que carecen de terapias eficaces. Usando o rato como modelo de estudo e técnicas de laboratorio para a análise de proteínas, Western Blot e técnicas de visualización mediante microscopía electrónica de nervios, neste TFM tentei descifrar o papel da proteína de fusión mitocondrial OPA1 no mantemento da mielina sistema nervioso. Neste traballo demostrei como a eliminación total de OPA1 en células de Schwann do rato a partir do día 13.5 do embrión provoca, co paso do tempo, un proceso de desmielinización e dexeneración axonal, que se fai cada vez máis grave a medida que o rato envellece. Pola contra, nos ratos heterocigotos para OPA1 o fenotipo aparece salvaxe sen signos de desmielinización ou dexeneración axonal. A pesar destes resultados, aínda se descoñece o mecanismo molecular afectado pola eliminación desta proteína.
O proceso de mielinización e mantemento da mielina, realizado polas células de Schwann, son fundamentais para o correcto desenvolvemento dun organismo e o cumprimento das súas funcións básicas. As diferentes neuropatías teñen a súa etioloxía en problemas na mielinización do sistema nervioso periférico, e especialmente en defectos na actividade mitocondrial, xa que as mitocondrias son esenciais para o correcto funcionamento do metabolismo das células de Schwann e do metabolismo lipídico necesario para manter a mielina. Coñecer as bases moleculares do proceso de mielinización é fundamental para buscar futuras dianas terapéuticas e atacar estes trastornos que carecen de terapias eficaces. Usando o rato como modelo de estudo e técnicas de laboratorio para a análise de proteínas, Western Blot e técnicas de visualización mediante microscopía electrónica de nervios, neste TFM tentei descifrar o papel da proteína de fusión mitocondrial OPA1 no mantemento da mielina sistema nervioso. Neste traballo demostrei como a eliminación total de OPA1 en células de Schwann do rato a partir do día 13.5 do embrión provoca, co paso do tempo, un proceso de desmielinización e dexeneración axonal, que se fai cada vez máis grave a medida que o rato envellece. Pola contra, nos ratos heterocigotos para OPA1 o fenotipo aparece salvaxe sen signos de desmielinización ou dexeneración axonal. A pesar destes resultados, aínda se descoñece o mecanismo molecular afectado pola eliminación desta proteína.
Dirección
Woodhoo , Ashwin (Titoría)
ALVAREZ ALVAREZ, VANESA Cotitoría
Woodhoo , Ashwin (Titoría)
ALVAREZ ALVAREZ, VANESA Cotitoría
Tribunal
ADRIO FONDEVILA, MARIA FATIMA (Presidente/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Secretario/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Vogal)
ADRIO FONDEVILA, MARIA FATIMA (Presidente/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Secretario/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Vogal)
Papel do Sistema Renina Anxiotensina nos mecanismos neurodexenerativos mediados polo calcio
Autoría
N.M.V.C.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
N.M.V.C.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 11:00
19.07.2024 11:00
Resumo
A enfermidade de Parkinson (EP) é un trastorno neurodexenerativo que se debe á dexeneración das neuronas dopaminérxicas da substancia negra. A esta enfermidade relaciónase con diversas alteracións celulares como son a formación de agregados de alfa-sinucleína, disfunción mitocondrial, disfunción do retículo endoplasmático, alteracións na autofaxia e alteracións na homeostase de calcio. Numerosas investigacións estableceron unha relación entre o sistema Renina Anxiotensina (SRA) e a dexeneración das neuronas dopaminérxicas. Neste traballo preténdese estudar a relación entre este sistema, a homeostase de calcio e os mecanismos neurodexenerativos da EP, empregando para iso unha liña celular catecolaminérxica. Primeiro comprobouse que a Anxiotensina II (Ang II), principal efector do SRA, induce cambios no fluxo intracelular de calcio, que diminúen en presenza de 2APB, un inhibidor do canle IP3R. Isto indica que o aumento do calcio intracelular débese á saída deste catión desde o retículo endoplasmático. Posteriormente, estudouse como estas variacións de calcio afectan á viabilidade das neuronas en modelos celulares da EP. A Ang II potencia a morte celular no modelo de EP, e o tratamento con 2APB reverte o efecto, indicando que o incremento na morte celular pode deberse a un desaxuste nos niveis de calcio intracelular. Ademais, analizouse un marcador de autofaxia para determinar se o tratamento con Ang II, ou con 2APB provocaba algún cambio neste proceso. Aínda que a Ang II soa, non parece alterar o proceso de autofaxia, o uso da 2APB induce un incremento na cantidade de autofagosomas. Por último, analizáronse os niveis de expresión de ARNm dalgunhas proteínas que participan nas vías de sinalización por calcio e observouse que a Ang II non altera a expresión das proteínas analizadas (calbindina, calmodulina ou os canles IP3R e TRPML1).
A enfermidade de Parkinson (EP) é un trastorno neurodexenerativo que se debe á dexeneración das neuronas dopaminérxicas da substancia negra. A esta enfermidade relaciónase con diversas alteracións celulares como son a formación de agregados de alfa-sinucleína, disfunción mitocondrial, disfunción do retículo endoplasmático, alteracións na autofaxia e alteracións na homeostase de calcio. Numerosas investigacións estableceron unha relación entre o sistema Renina Anxiotensina (SRA) e a dexeneración das neuronas dopaminérxicas. Neste traballo preténdese estudar a relación entre este sistema, a homeostase de calcio e os mecanismos neurodexenerativos da EP, empregando para iso unha liña celular catecolaminérxica. Primeiro comprobouse que a Anxiotensina II (Ang II), principal efector do SRA, induce cambios no fluxo intracelular de calcio, que diminúen en presenza de 2APB, un inhibidor do canle IP3R. Isto indica que o aumento do calcio intracelular débese á saída deste catión desde o retículo endoplasmático. Posteriormente, estudouse como estas variacións de calcio afectan á viabilidade das neuronas en modelos celulares da EP. A Ang II potencia a morte celular no modelo de EP, e o tratamento con 2APB reverte o efecto, indicando que o incremento na morte celular pode deberse a un desaxuste nos niveis de calcio intracelular. Ademais, analizouse un marcador de autofaxia para determinar se o tratamento con Ang II, ou con 2APB provocaba algún cambio neste proceso. Aínda que a Ang II soa, non parece alterar o proceso de autofaxia, o uso da 2APB induce un incremento na cantidade de autofagosomas. Por último, analizáronse os niveis de expresión de ARNm dalgunhas proteínas que participan nas vías de sinalización por calcio e observouse que a Ang II non altera a expresión das proteínas analizadas (calbindina, calmodulina ou os canles IP3R e TRPML1).
Dirección
LABANDEIRA GARCIA, JOSE LUIS (Titoría)
VILLAR CHEDA, MARIA BEGOÑA Cotitoría
LABANDEIRA GARCIA, JOSE LUIS (Titoría)
VILLAR CHEDA, MARIA BEGOÑA Cotitoría
Tribunal
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
RODRIGUEZ PALLARES, JANNETTE (Presidente/a)
Pérez Fernández, Juan (Secretario/a)
Woodhoo , Ashwin (Vogal)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
RODRIGUEZ PALLARES, JANNETTE (Presidente/a)
Pérez Fernández, Juan (Secretario/a)
Woodhoo , Ashwin (Vogal)
Cambios nas poboacións de tecamebas do Lago de Ocelo (Pena Trevinca) durante o Holoceno final
Autoría
I.L.R.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
I.L.R.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
13.09.2024 09:30
13.09.2024 09:30
Resumo
Neste traballo estudáronse as comunidades de tecamebas de mostras do rexistro sedimentario da testemuña OCE21-3GA, extraído da lagoa de Ocelo (Pena Trevinca, España). En total, nas 8 mostras examinadas, que abranguen os últimos 1144 anos, contabilizáronse 759 exemplares e identificáronse 59 taxones, 45 deles a nivel de especie. Realizouse un diagrama estratigráfico que permite visualizar as abundancias de tecamebas e valores de parámetros abóticos (%C, % N e a ratio C:N) ao longo do rexistro e en función dos principais períodos climáticos (Anomalía Climática Medieval, Transición, Pequena Idade de Hielo e o Período Industrial) que este abrangue, de acordo co modelo de idade xerado. Ademais, a relación entre os parámetros avaliouse estatísticamente mediante a proba de correlación (coeficiente de Spearman) e a diversidade de tecamebas en cada nivel foi avaliada mediante o índice de diversidade de Shannon para cada un dos niveis de profundidade estudiados. A partir das análises realizadas observouse que hai unha relación negativa estatísticamente significativa entre a abundancia total de tecamebas coa porcentaxe de carbono e nitróxeno no sedimento, que se incrementa no Período Industrial (1850 CE - Presente) e interpretouse como un incremento da eutrofización. Os taxóns de tecamebas responden diferencialmente ao incremento da eutrofización, desde taxones altamente sensibles a moi tolerantes, polo que son un grupo de gran interese para realizar inferencias paleolimnolóxicas nos ecosistemas lacustres sobre o estado trófico do lago, xa que probablemente están ligadas ás condicións climáticas, ao ser a lagoa de Ocelo un ecosistema lacustre con escaso impacto humano. Non obstante, existen importantes limitacións debido á ausencia de traballos previos sobre a diversidade e ecoloxía de tecamebas en lagos ibéricos, polo que son necesarios máis estudos, cunha maior resolución, sobre os requirimentos ecolóxicos das diferentes especies.
Neste traballo estudáronse as comunidades de tecamebas de mostras do rexistro sedimentario da testemuña OCE21-3GA, extraído da lagoa de Ocelo (Pena Trevinca, España). En total, nas 8 mostras examinadas, que abranguen os últimos 1144 anos, contabilizáronse 759 exemplares e identificáronse 59 taxones, 45 deles a nivel de especie. Realizouse un diagrama estratigráfico que permite visualizar as abundancias de tecamebas e valores de parámetros abóticos (%C, % N e a ratio C:N) ao longo do rexistro e en función dos principais períodos climáticos (Anomalía Climática Medieval, Transición, Pequena Idade de Hielo e o Período Industrial) que este abrangue, de acordo co modelo de idade xerado. Ademais, a relación entre os parámetros avaliouse estatísticamente mediante a proba de correlación (coeficiente de Spearman) e a diversidade de tecamebas en cada nivel foi avaliada mediante o índice de diversidade de Shannon para cada un dos niveis de profundidade estudiados. A partir das análises realizadas observouse que hai unha relación negativa estatísticamente significativa entre a abundancia total de tecamebas coa porcentaxe de carbono e nitróxeno no sedimento, que se incrementa no Período Industrial (1850 CE - Presente) e interpretouse como un incremento da eutrofización. Os taxóns de tecamebas responden diferencialmente ao incremento da eutrofización, desde taxones altamente sensibles a moi tolerantes, polo que son un grupo de gran interese para realizar inferencias paleolimnolóxicas nos ecosistemas lacustres sobre o estado trófico do lago, xa que probablemente están ligadas ás condicións climáticas, ao ser a lagoa de Ocelo un ecosistema lacustre con escaso impacto humano. Non obstante, existen importantes limitacións debido á ausencia de traballos previos sobre a diversidade e ecoloxía de tecamebas en lagos ibéricos, polo que son necesarios máis estudos, cunha maior resolución, sobre os requirimentos ecolóxicos das diferentes especies.
Dirección
PONTEVEDRA POMBAL, FRANCISCO XABIER (Titoría)
CARBALLEIRA COEGO, AMABLE RAFAEL Cotitoría
PONTEVEDRA POMBAL, FRANCISCO XABIER (Titoría)
CARBALLEIRA COEGO, AMABLE RAFAEL Cotitoría
Tribunal
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
Avaliación da cognición social, a sistematización, a linguaxe e o efecto da camuflaxe en persoas con rasgos autistas.
Autoría
M.R.G.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
M.R.G.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 16:00
19.07.2024 16:00
Resumo
O Trastorno do Espectro do Autismo (TEA) é unha alteración do neurodesenvolvemento caracterizado por déficits na comunicación e interacción social, na linguaxe pragmática e na empatía. Porén, as persoas con TEA de alto funcionamento ou grao I poden presentar maior capacidade de sistematización ca poboación xeral, é decir, unha maior habilidade en entender, analizar e construir regras que conforman un sistema de calquera índole. Ao longo dos anos, leváronse investigacións sobre estas manifestacións na poboación autista, pero hai escaseza de estudos recentes que investiguen estes trazos na poboación xeral. Os trazos autistas varían entre as persoas cun diagnóstico de TEA, en concreto existes diferenzas significativas en cómo estes trazos exprésanse en homes e mulleres. Un aspecto distintivo entre mulleres e homes é a camuflaxe, unha estratexia que serve para ocultar os trazos autistas co fin de ser aceptados socialmente. A camuflaxe social dificulta e demora o diagnóstico especialmente en mulleres, o que provoca un rumbo de xénero. A poboación xeral presenta trazos subclínicos semellantes aos do TEA, entón o obxectivo deste estudo foi avaliar os trazos autistas, a cognición social, a sistematización, a linguaxe pragmática e a camuflaxe na poboación xeral. A mostra estivo composta por 64 participantes (16 homes e 48 mulleres) maiores de idade, os cales foron recrutados mediante búsqueda activa na poboación xeral. Estos participantes realizaron catro cuestionarios aloxados na REDCap: Cuestionario do Fenotipo Ampliado do Autismo, Cuestionario da Camuflaxe de Trazos Autistas, Cociente de Sistematización e Cociente de Empatía, e analizáronse estadísticamente os datos obtidos por homes e mulleres. Os resultados mostraron diferenzas significativas en sistematización, mentres que non se atoparon diferenzas en trazos autistas en empatía, camuflaxe e linguaxe pragmática. Con estes datos preliminares podemos concluir que os homes presentan maiores habilidades de sistematización que as mulleres, é dicir, teñen maior capacidade de analizar e construír regras que gobernan un sistema. Este estudo abre unha porta para futuras investigacións sobre características do TEA na poboación xeral.
O Trastorno do Espectro do Autismo (TEA) é unha alteración do neurodesenvolvemento caracterizado por déficits na comunicación e interacción social, na linguaxe pragmática e na empatía. Porén, as persoas con TEA de alto funcionamento ou grao I poden presentar maior capacidade de sistematización ca poboación xeral, é decir, unha maior habilidade en entender, analizar e construir regras que conforman un sistema de calquera índole. Ao longo dos anos, leváronse investigacións sobre estas manifestacións na poboación autista, pero hai escaseza de estudos recentes que investiguen estes trazos na poboación xeral. Os trazos autistas varían entre as persoas cun diagnóstico de TEA, en concreto existes diferenzas significativas en cómo estes trazos exprésanse en homes e mulleres. Un aspecto distintivo entre mulleres e homes é a camuflaxe, unha estratexia que serve para ocultar os trazos autistas co fin de ser aceptados socialmente. A camuflaxe social dificulta e demora o diagnóstico especialmente en mulleres, o que provoca un rumbo de xénero. A poboación xeral presenta trazos subclínicos semellantes aos do TEA, entón o obxectivo deste estudo foi avaliar os trazos autistas, a cognición social, a sistematización, a linguaxe pragmática e a camuflaxe na poboación xeral. A mostra estivo composta por 64 participantes (16 homes e 48 mulleres) maiores de idade, os cales foron recrutados mediante búsqueda activa na poboación xeral. Estos participantes realizaron catro cuestionarios aloxados na REDCap: Cuestionario do Fenotipo Ampliado do Autismo, Cuestionario da Camuflaxe de Trazos Autistas, Cociente de Sistematización e Cociente de Empatía, e analizáronse estadísticamente os datos obtidos por homes e mulleres. Os resultados mostraron diferenzas significativas en sistematización, mentres que non se atoparon diferenzas en trazos autistas en empatía, camuflaxe e linguaxe pragmática. Con estes datos preliminares podemos concluir que os homes presentan maiores habilidades de sistematización que as mulleres, é dicir, teñen maior capacidade de analizar e construír regras que gobernan un sistema. Este estudo abre unha porta para futuras investigacións sobre características do TEA na poboación xeral.
Dirección
Carrillo De la Peña, María Teresa (Titoría)
FERNANDEZ PRIETO, MONSERRAT Cotitoría
TUBIO FUNGUEIRIÑO, MARIA Cotitoría
Carrillo De la Peña, María Teresa (Titoría)
FERNANDEZ PRIETO, MONSERRAT Cotitoría
TUBIO FUNGUEIRIÑO, MARIA Cotitoría
Tribunal
Rodríguez Holguín, Socorro (Presidente/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Rodríguez Holguín, Socorro (Presidente/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Identificación de fármacos de reposicionamento activos nunha liña de neuronas sensoriais inmortalizadas como punto de partida contra a neuropatía por COVID persistente
Autoría
N.L.C.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
N.L.C.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 17:50
19.07.2024 17:50
Resumo
A infección por COVID-19 desencadea a liberación de múltiples citocinas proinflamatorias, como o TNF alfa e o IFN gamma, que causan danos a varios sistemas e órganos, persistindo incluso despois da resolución da infección. Esta condición chámase COVID persistente. As secuelas que se producen inclúen a neuropatía periférica, causada por danos nas neuronas sensoriais, que se manifesta con dor neuropática e parestesias. O obxectivo deste estudo foi avaliar o efecto combinado do TNF alfa e IFN gamma nunha liña inmortalizada de neuronas sensoriais, para realizar o cribado dunha biblioteca química de reposicionamento e identificar fármacos protectores contra o efecto destas citocinas como punto de partida para un programa de desenvolvemento de fármacos para a neuropatía por COVID persistente. Verificouse que a exposición a TNF alfa e IFN gamma reduce a entrada de calcio na liña de neuronas sensoriais inmortalizadas F11 en resposta ao KCl, que é compatible coa neuropatía COVID. Entre os compostos da biblioteca de reposicionamento de Prestwick, identificáronse nove hits (cetrizina, metapirileno, didrogestrona, butacaína, iopromida, fenazopiridina, ácido ioxaglico, bromuro de pancuronio e ozagrel) que reverten o efecto das citocinas, servindo como punto de partida nun programa de descubrimento de fármacos para a neuropatía por COVID persistente. A maioría destes compostos teñen un efecto neuroprotector e antioxidante coñecido. Non obstante, antes de confirmar a súa utilidade no COVID persistente, é necesario explorar a correlación entre concentración-resposta e validar o efecto noutro modelo de COVID persistente.
A infección por COVID-19 desencadea a liberación de múltiples citocinas proinflamatorias, como o TNF alfa e o IFN gamma, que causan danos a varios sistemas e órganos, persistindo incluso despois da resolución da infección. Esta condición chámase COVID persistente. As secuelas que se producen inclúen a neuropatía periférica, causada por danos nas neuronas sensoriais, que se manifesta con dor neuropática e parestesias. O obxectivo deste estudo foi avaliar o efecto combinado do TNF alfa e IFN gamma nunha liña inmortalizada de neuronas sensoriais, para realizar o cribado dunha biblioteca química de reposicionamento e identificar fármacos protectores contra o efecto destas citocinas como punto de partida para un programa de desenvolvemento de fármacos para a neuropatía por COVID persistente. Verificouse que a exposición a TNF alfa e IFN gamma reduce a entrada de calcio na liña de neuronas sensoriais inmortalizadas F11 en resposta ao KCl, que é compatible coa neuropatía COVID. Entre os compostos da biblioteca de reposicionamento de Prestwick, identificáronse nove hits (cetrizina, metapirileno, didrogestrona, butacaína, iopromida, fenazopiridina, ácido ioxaglico, bromuro de pancuronio e ozagrel) que reverten o efecto das citocinas, servindo como punto de partida nun programa de descubrimento de fármacos para a neuropatía por COVID persistente. A maioría destes compostos teñen un efecto neuroprotector e antioxidante coñecido. Non obstante, antes de confirmar a súa utilidade no COVID persistente, é necesario explorar a correlación entre concentración-resposta e validar o efecto noutro modelo de COVID persistente.
Dirección
LOZA GARCIA, MARIA ISABEL (Titoría)
MARTINEZ RODRIGUEZ, ANTON LEANDRO Cotitoría
LOZA GARCIA, MARIA ISABEL (Titoría)
MARTINEZ RODRIGUEZ, ANTON LEANDRO Cotitoría
Tribunal
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
Pombal Diego, Manuel Ángel (Presidente/a)
Folgueira Otero, Mónica (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Coordinador)
Pombal Diego, Manuel Ángel (Presidente/a)
Folgueira Otero, Mónica (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Acuicultura do linguado (Solea senegalensis) e rodaballo (Scophthalmus maximus) en Galiza. Principais patoloxías e estudo das ferramentas de previnción no mercado
Autoría
N.R.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
N.R.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
O traballo trátase dunha revisión bibliográfica exhaustiva que se centra nas principais patoloxías que afectan á acuicultura do rodaballo e linguado na rexión de Galiza. O proceso implicou a recopilación e análise da literatura científica actualizada sobre enfermidades, prevalencias, distribucións xeográficas, temperaturas susceptibles, idades ás que máis afectan, mortalidades e medidas de previnción e control. Neste punto, identificáronse as ferramentas e estratexias de previnción para as patoloxías específicas estudadas e confirmouse a necesidade de aumentar estas medidas. Así mesmo, evalúase a vacinación e faise unha diferenciación entre as vacinas comerciais e as autovacinas.
O traballo trátase dunha revisión bibliográfica exhaustiva que se centra nas principais patoloxías que afectan á acuicultura do rodaballo e linguado na rexión de Galiza. O proceso implicou a recopilación e análise da literatura científica actualizada sobre enfermidades, prevalencias, distribucións xeográficas, temperaturas susceptibles, idades ás que máis afectan, mortalidades e medidas de previnción e control. Neste punto, identificáronse as ferramentas e estratexias de previnción para as patoloxías específicas estudadas e confirmouse a necesidade de aumentar estas medidas. Así mesmo, evalúase a vacinación e faise unha diferenciación entre as vacinas comerciais e as autovacinas.
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Tribunal
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
Engorde de Rodaballo (Psetta maxima) na Planta de Lira, Stolt Sea Farm.
Autoría
M.R.R.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
M.R.R.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
18.06.2024 10:00
18.06.2024 10:00
Resumo
A planta onde fixen as prácticas está situada en Lira (Carnota). A explotación dedícase á produción de engorde de rodaballo, recibindo os alevíns ata tamaño comercial. A planta de engorde divídese nas seguintes zonas en función da fase de cultivo: nursery (a explotación de Lira ten dúas: nursery Grande e nursery Pequeno), preengorde (6m e Grupo 2) e engorde (Grupo 1 e Grupo 3). Usa un sistema de circuíto aberto. Durante a miña estadía puiden desenvolver habilidades en relación cos distintos departamentos da planta realizando tarefas rutinarias para o correcto funcionamento da explotación. Principalmente, o departamento de benestar animal é responsable do control sanitario da planta e das medidas preventivas baseadas no diagnóstico de enfermidades. O departamento de alimentación e saúde encárgase das tarefas relacionadas coa retirada de baixas, o control de alimentos, entre outras. Por último, o departamento de produción encárgase das actividades relacionadas coa produción. Os obxectivos principais destas prácticas son adquirir competencias no ámbito laboral e poñer en práctica os coñecementos adquiridos no máster sobre as características técnicas e o funcionamento dunha instalación de cultivo.
A planta onde fixen as prácticas está situada en Lira (Carnota). A explotación dedícase á produción de engorde de rodaballo, recibindo os alevíns ata tamaño comercial. A planta de engorde divídese nas seguintes zonas en función da fase de cultivo: nursery (a explotación de Lira ten dúas: nursery Grande e nursery Pequeno), preengorde (6m e Grupo 2) e engorde (Grupo 1 e Grupo 3). Usa un sistema de circuíto aberto. Durante a miña estadía puiden desenvolver habilidades en relación cos distintos departamentos da planta realizando tarefas rutinarias para o correcto funcionamento da explotación. Principalmente, o departamento de benestar animal é responsable do control sanitario da planta e das medidas preventivas baseadas no diagnóstico de enfermidades. O departamento de alimentación e saúde encárgase das tarefas relacionadas coa retirada de baixas, o control de alimentos, entre outras. Por último, o departamento de produción encárgase das actividades relacionadas coa produción. Os obxectivos principais destas prácticas son adquirir competencias no ámbito laboral e poñer en práctica os coñecementos adquiridos no máster sobre as características técnicas e o funcionamento dunha instalación de cultivo.
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Castaño Varela, Iria Cotitoría
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Castaño Varela, Iria Cotitoría
Tribunal
LAMAS FERNANDEZ, JESUS (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Vogal)
LAMAS FERNANDEZ, JESUS (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Vogal)
Avaliación dos proxectos LIFE ao longo dos anos e a súa contribución aos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible (ODS) da ONU.
Autoría
U.D.G.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
U.D.G.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
01.03.2024 10:00
01.03.2024 10:00
Resumo
Dende a súa creación no ano 1992, o programa LIFE estableceuse como o único programa europeo de financiamento dedicado exclusivamente a financiar actividades enfocadas a obxectivos medioambientais e climáticos. Este pretende construír un futuro ecoloxicamente sostible a través da solución a desafíos ambientais, eficiencia de recursos, protección e conservación da natureza, etc. As adaptacións e melloras que se levaron a cabo a través das diferentes convocatorias do programa dende os seus inicios ata a actualidade deixan constancia da necesidade de adaptación aos futuros cambios, así como á urxencia na toma e aplicación de medidas máis eficaces e ambiciosas nos ámbitos de actuación, que neste caso, e en función dos resultados deste traballo, o programa LIFE deixa máis desprotexidos, como son: “Especies invasoras”, “Augas costeiras”, “Solo” e “Augas continentais”. Por outra banda, os novos desafíos aos que se enfronta a sociedade deixan a súa pegada no programa LIFE a través da introdución neste de dúas categorías, “Acción polo Clima” e “Transición cara Enerxías Limpas”, as cales presentan un enfoque a longo prazo e cuxa importancia está en aumento. Nos últimos anos que se recollen neste estudo (2016-2022), o programa LIFE establécese ademais como unha ferramenta fundamental de apoio e contribución ao desenvolvemento sostible e á consecución das metas que respectan á Axenda 2030 e en particular aos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible (ODS). Tendo isto en consideración, e a vistas dos resultados obtidos neste traballo, os fins dos proxectos e as metas fixadas polos ODS unicamente atópanse en consonancia no ámbito “Acción polo Clima”, sendo soamente este, o único que mostra unha lixeira tendencia positiva no número de proxectos executados por ano durante o período de vixencia dos ODS, quedando o resto de áreas de actuación relegadas a un segundo plano e mostrando unha tendencia negativa no número de proxectos financiados, o cal se traduce nunha escasa contribución do programa LIFE aos ODS da Axenda 2030.
Dende a súa creación no ano 1992, o programa LIFE estableceuse como o único programa europeo de financiamento dedicado exclusivamente a financiar actividades enfocadas a obxectivos medioambientais e climáticos. Este pretende construír un futuro ecoloxicamente sostible a través da solución a desafíos ambientais, eficiencia de recursos, protección e conservación da natureza, etc. As adaptacións e melloras que se levaron a cabo a través das diferentes convocatorias do programa dende os seus inicios ata a actualidade deixan constancia da necesidade de adaptación aos futuros cambios, así como á urxencia na toma e aplicación de medidas máis eficaces e ambiciosas nos ámbitos de actuación, que neste caso, e en función dos resultados deste traballo, o programa LIFE deixa máis desprotexidos, como son: “Especies invasoras”, “Augas costeiras”, “Solo” e “Augas continentais”. Por outra banda, os novos desafíos aos que se enfronta a sociedade deixan a súa pegada no programa LIFE a través da introdución neste de dúas categorías, “Acción polo Clima” e “Transición cara Enerxías Limpas”, as cales presentan un enfoque a longo prazo e cuxa importancia está en aumento. Nos últimos anos que se recollen neste estudo (2016-2022), o programa LIFE establécese ademais como unha ferramenta fundamental de apoio e contribución ao desenvolvemento sostible e á consecución das metas que respectan á Axenda 2030 e en particular aos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible (ODS). Tendo isto en consideración, e a vistas dos resultados obtidos neste traballo, os fins dos proxectos e as metas fixadas polos ODS unicamente atópanse en consonancia no ámbito “Acción polo Clima”, sendo soamente este, o único que mostra unha lixeira tendencia positiva no número de proxectos executados por ano durante o período de vixencia dos ODS, quedando o resto de áreas de actuación relegadas a un segundo plano e mostrando unha tendencia negativa no número de proxectos financiados, o cal se traduce nunha escasa contribución do programa LIFE aos ODS da Axenda 2030.
Dirección
VARELA RIO, ZULEMA (Titoría)
VARELA RIO, ZULEMA (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ ESCRIBANO, JOSE ANGEL (Presidente/a)
LEIRA CAMPOS, ANTON MANOEL (Secretario/a)
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Vogal)
FERNANDEZ ESCRIBANO, JOSE ANGEL (Presidente/a)
LEIRA CAMPOS, ANTON MANOEL (Secretario/a)
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Vogal)
Impacto da gaivota patiamarela (Larus michahellis) en dúas especies de interese ambiental (Corema album e Armeria pungens) do Parque Nacional Marítimo-Terrestre das Illas Atlánticas (NW España)
Autoría
O.R.H.C.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
O.R.H.C.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
13.09.2024 09:30
13.09.2024 09:30
Resumo
O presente estudo levouse a cabo no arquipélago das Illas Cíes, no Parque Nacional das Illas Atlánticas. Neste arquipélago residiu unha das maiores colonias de gaivota patiamarela, hoxe en franco retroceso en todo o Parque Nacional. Esta colonia situábase nos cantís das illas, pero hoxe boa parte dela desprazouse cara á zona de praias e dunas. Un destes novos emprazamentos é a colonia de Punta Muxeiro na illa de Monteagudo. Neste complexo dunar crían actualmente arredor de 187 parellas de gaivotas, pero ademais neste sistema dunar está unha das mellores poboacións de Corema album de Galicia e unha das dúas únicas poboacións de Armeria pungens. As colonias de aves mariñas alí onde se instalan inducen cambios substanciais nas comunidades vexetais provocando o reemplazo de especies nativas por ruderalas, así como a perda da diversidade. O presente traballo pretende avaliar o potencial impacto das novas colonias de gaivotas sobre estas dúas especies. Para iso, caracterizouse o uso de material vexetal na construción de 8 niños de Larus michahellis e comparáronse varios parámetros biométricos (altura, perímetro, diámetro máximo e diámetro mínimo) de 12 individuos de C. album e 6 de A. pungens en 2017 e 2024. Os resultados mostraron que o material usado para a construción de niños non inclúe partes de Corema album e si, en pequenas cantidades, de Armeria pungens. Para Corema album hai diferenzas significativas entre os dous anos en todas as variables biométricas e amosan crecemento, para Armeria pungens as variables biométricas non tiveron diferenzas significativas, pero observouse unha clara diminución para o ano 2024 e perdeuse o 66.7% dos individuos. Recoméndase afondar urxentemente no impacto causado pola colonia de Larus michahellis na poboación de Armeria pungens das Illas Cíes para xerar plans de xestión e conservación.
O presente estudo levouse a cabo no arquipélago das Illas Cíes, no Parque Nacional das Illas Atlánticas. Neste arquipélago residiu unha das maiores colonias de gaivota patiamarela, hoxe en franco retroceso en todo o Parque Nacional. Esta colonia situábase nos cantís das illas, pero hoxe boa parte dela desprazouse cara á zona de praias e dunas. Un destes novos emprazamentos é a colonia de Punta Muxeiro na illa de Monteagudo. Neste complexo dunar crían actualmente arredor de 187 parellas de gaivotas, pero ademais neste sistema dunar está unha das mellores poboacións de Corema album de Galicia e unha das dúas únicas poboacións de Armeria pungens. As colonias de aves mariñas alí onde se instalan inducen cambios substanciais nas comunidades vexetais provocando o reemplazo de especies nativas por ruderalas, así como a perda da diversidade. O presente traballo pretende avaliar o potencial impacto das novas colonias de gaivotas sobre estas dúas especies. Para iso, caracterizouse o uso de material vexetal na construción de 8 niños de Larus michahellis e comparáronse varios parámetros biométricos (altura, perímetro, diámetro máximo e diámetro mínimo) de 12 individuos de C. album e 6 de A. pungens en 2017 e 2024. Os resultados mostraron que o material usado para a construción de niños non inclúe partes de Corema album e si, en pequenas cantidades, de Armeria pungens. Para Corema album hai diferenzas significativas entre os dous anos en todas as variables biométricas e amosan crecemento, para Armeria pungens as variables biométricas non tiveron diferenzas significativas, pero observouse unha clara diminución para o ano 2024 e perdeuse o 66.7% dos individuos. Recoméndase afondar urxentemente no impacto causado pola colonia de Larus michahellis na poboación de Armeria pungens das Illas Cíes para xerar plans de xestión e conservación.
Dirección
OTERO PEREZ, XOSE LOIS (Titoría)
OTERO PEREZ, XOSE LOIS (Titoría)
Tribunal
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
IGLESIAS PIÑEIRO, FRANCISCO JAVIER (Presidente/a)
VARELA RIO, ZULEMA (Secretario/a)
SERRANO PEREZ, LUIS MIGUEL (Vogal)
Rexeneración vexetal tras incendio en tres ecosistemas amplamente representados do LIC Ancares-Courel a curto e longo prazo
Autoría
C.V.R.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
C.V.R.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
28.06.2024 09:15
28.06.2024 09:15
Resumo
O lume é unha das maiores perturbacións que afectan ós ecosistemas de moitas partes do mundo. É por isto que resulta vital estudar a medida en que estes ecosistemas teñen a capacidade de recuperarse tras a perturbación, é dicir, como de resilientes son aos incendios forestais, e que consecuencias ten o lume para os mesmos. Con esta fin, no presente traballo procedeuse á avaliación e comparación do estado de rexeneración da estrutura da vexetación de ecosistemas de matogueira de Erica australis L., de plantacións de Pinus pinaster Aiton e de ecosistemas de bosque atlántico caducifolio dominado por Quercus pyrenaica Willd. e Castanea sativa L. , tres ecosistemas amplamente representados no territorio galego. Os tres foron afectados polo incendio de 2006 na Serra dos Ancares e polo de 2022 da Serra do Courel. O estudo implicou o mostreo de 15 parcelas de cada ecosistema (5 control, 5 queimadas a curto prazo e 5 queimadas a longo prazo), 45 en total, nas que se realizaron análises da estrutura vertical e mais da riqueza alfa de especies totais, herbáceas e leñosas. Ademais, existen especies que tras un incendio poden deixar bancos de sementes no solo, cuxa xerminación resulta decisiva para a recuperación dos ecosistemas nos que se atopan. Estas sementes resultan afectadas polos factores propios do lume, que poden causar a estimulación ou inhibición da súa xerminación. Neste caso, realizouse o estudo de dúas especies do xénero Erica presentes nos tres ecosistemas, Erica arborea L. e Erica umbellata Loefl. ex L., a cuxas sementes se lles aplicaron tratamentos de cinza, carbón, temperatura e fume, determinándose posteriormente a porcentaxe e a velocidade de xerminación. Todos os ecosistemas mostraron capacidade de rexeneración, nembargantes o bosque atlántico caducifolio foi o que restableceu a súa estrutura mais rapidamente. Os estratos superiores foron os que tiveron mais dificultades para recuperarse; pola contra, a riqueza específica presentou cambios significativos ó longo do tempo nas plantacións de pinos e nas matogueiras. O comportamento xerminativo de E. umbellata e E. arborea foi moi distinto e a súa resposta ós incendios ten á vez pautas comúns e outras distintas. Nos ensaios non se produciron xerminacións en presenza de carbón, de cinza en concentracións elevadas e na exposición a temperaturas elevadas. O fume, as temperaturas elevadas e a cinza en baixas concentracións estimularon a xerminación de E. umbellata pero non a de E. arborea, na que o fume, a cinza en baixas concentracións e as temperaturas moderadas non a modificaron e o resto de factores causaron inhibicións parciais ou totais da xerminación.
O lume é unha das maiores perturbacións que afectan ós ecosistemas de moitas partes do mundo. É por isto que resulta vital estudar a medida en que estes ecosistemas teñen a capacidade de recuperarse tras a perturbación, é dicir, como de resilientes son aos incendios forestais, e que consecuencias ten o lume para os mesmos. Con esta fin, no presente traballo procedeuse á avaliación e comparación do estado de rexeneración da estrutura da vexetación de ecosistemas de matogueira de Erica australis L., de plantacións de Pinus pinaster Aiton e de ecosistemas de bosque atlántico caducifolio dominado por Quercus pyrenaica Willd. e Castanea sativa L. , tres ecosistemas amplamente representados no territorio galego. Os tres foron afectados polo incendio de 2006 na Serra dos Ancares e polo de 2022 da Serra do Courel. O estudo implicou o mostreo de 15 parcelas de cada ecosistema (5 control, 5 queimadas a curto prazo e 5 queimadas a longo prazo), 45 en total, nas que se realizaron análises da estrutura vertical e mais da riqueza alfa de especies totais, herbáceas e leñosas. Ademais, existen especies que tras un incendio poden deixar bancos de sementes no solo, cuxa xerminación resulta decisiva para a recuperación dos ecosistemas nos que se atopan. Estas sementes resultan afectadas polos factores propios do lume, que poden causar a estimulación ou inhibición da súa xerminación. Neste caso, realizouse o estudo de dúas especies do xénero Erica presentes nos tres ecosistemas, Erica arborea L. e Erica umbellata Loefl. ex L., a cuxas sementes se lles aplicaron tratamentos de cinza, carbón, temperatura e fume, determinándose posteriormente a porcentaxe e a velocidade de xerminación. Todos os ecosistemas mostraron capacidade de rexeneración, nembargantes o bosque atlántico caducifolio foi o que restableceu a súa estrutura mais rapidamente. Os estratos superiores foron os que tiveron mais dificultades para recuperarse; pola contra, a riqueza específica presentou cambios significativos ó longo do tempo nas plantacións de pinos e nas matogueiras. O comportamento xerminativo de E. umbellata e E. arborea foi moi distinto e a súa resposta ós incendios ten á vez pautas comúns e outras distintas. Nos ensaios non se produciron xerminacións en presenza de carbón, de cinza en concentracións elevadas e na exposición a temperaturas elevadas. O fume, as temperaturas elevadas e a cinza en baixas concentracións estimularon a xerminación de E. umbellata pero non a de E. arborea, na que o fume, a cinza en baixas concentracións e as temperaturas moderadas non a modificaron e o resto de factores causaron inhibicións parciais ou totais da xerminación.
Dirección
REYES FERREIRA, OTILIA (Titoría)
Cruz de la Fuente, Óscar Cotitoría
REYES FERREIRA, OTILIA (Titoría)
Cruz de la Fuente, Óscar Cotitoría
Tribunal
BARRAL SILVA, MARIA TERESA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ RODRIGUEZ, CAROLA (Secretario/a)
GONZALEZ GONZALEZ, MARCOS ANDRES (Vogal)
BARRAL SILVA, MARIA TERESA DEL CARMEN (Presidente/a)
GOMEZ RODRIGUEZ, CAROLA (Secretario/a)
GONZALEZ GONZALEZ, MARCOS ANDRES (Vogal)
Avaliación dos efectos da pesca en dous eixes comportamentais de Xyrichtys novacula seguidos por telemetría acústica no seu hábitat natural
Autoría
M.F.C.B.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
M.F.C.B.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
27.02.2024 10:00
27.02.2024 10:00
Resumo
Os eixes comportamentais de actividade/exploración e cronotipo ocorreron como indicadores da afectación das poboacións de Xyrichtys novacula pola actividade pesqueira. Neste traballo, avaliáronse os efectos da pesca en dous comportamentos relacionados coa actividade/exploración: a distancia percorrida (m) e a superficie de ocupación (home range, m2); e dous comportamentos relacionados cos ritmos circadianos: o inicio da actividade (min) e o inicio do repouso (min) do lábrido X. novacula. Grazas aos avances tecnolóxicos, desenvolveronse sistemas como a telemetría acústica, que supuxo toda unha revolución para a ecoloxía mariña, xa que ofrece a oportunidade de estudar o comportamento dos organismos mariños en liberdade e conta cunha alta precisión. Os datos obtidos clasificáronse segundo o modelo BACI (Before, After, Control, Impacted), tendo en conta o período anterior á apertura da pesca, o período posterior e dúas zonas de mostreo, unha parcialmente protexida e outra totalmente protexida dentro da Reserva Mariña da Bahía de Palma (Mallorca, España). O análise estatístico realizouse a partir de catro Modelos Xerais Lineares Mixtos (GLMM) de Poisson, un para cada comportamento. Os resultados revelaron que todas as variables comportamentais, con excepción do inicio do repouso, presentan alteracións significativas causadas pola actividade pesqueira, dando lugar a unha poboación explotada cun claro síndrome de timidez. A principal conclusión deste estudo é que a pesca pode afectar o comportamento dos peixes independentemente do efecto ambiental, causando unha diminución da actividade/exploración dos individuos con implicacións para a ecoloxía da especie.
Os eixes comportamentais de actividade/exploración e cronotipo ocorreron como indicadores da afectación das poboacións de Xyrichtys novacula pola actividade pesqueira. Neste traballo, avaliáronse os efectos da pesca en dous comportamentos relacionados coa actividade/exploración: a distancia percorrida (m) e a superficie de ocupación (home range, m2); e dous comportamentos relacionados cos ritmos circadianos: o inicio da actividade (min) e o inicio do repouso (min) do lábrido X. novacula. Grazas aos avances tecnolóxicos, desenvolveronse sistemas como a telemetría acústica, que supuxo toda unha revolución para a ecoloxía mariña, xa que ofrece a oportunidade de estudar o comportamento dos organismos mariños en liberdade e conta cunha alta precisión. Os datos obtidos clasificáronse segundo o modelo BACI (Before, After, Control, Impacted), tendo en conta o período anterior á apertura da pesca, o período posterior e dúas zonas de mostreo, unha parcialmente protexida e outra totalmente protexida dentro da Reserva Mariña da Bahía de Palma (Mallorca, España). O análise estatístico realizouse a partir de catro Modelos Xerais Lineares Mixtos (GLMM) de Poisson, un para cada comportamento. Os resultados revelaron que todas as variables comportamentais, con excepción do inicio do repouso, presentan alteracións significativas causadas pola actividade pesqueira, dando lugar a unha poboación explotada cun claro síndrome de timidez. A principal conclusión deste estudo é que a pesca pode afectar o comportamento dos peixes independentemente do efecto ambiental, causando unha diminución da actividade/exploración dos individuos con implicacións para a ecoloxía da especie.
Dirección
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Alos Crespí, Josep Cotitoría
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Titoría)
Alos Crespí, Josep Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
A calidade e trazabilidade nunha sala de procesado para unha granxa piscícola.
Autoría
F.L.A.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
F.L.A.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
Traballo de fin de mestrado po Mestrado universitario en Acuicultura da Universidade de Santiago de Compostela, centrado no estudo da calidade e trazabilidade dunha empresa acuícola internacional e nos procesos que se levan a cabo na sua sala de procesado de Rodaballo e linguado. En Stolt Sea Farm, Lira, Carnota.
Traballo de fin de mestrado po Mestrado universitario en Acuicultura da Universidade de Santiago de Compostela, centrado no estudo da calidade e trazabilidade dunha empresa acuícola internacional e nos procesos que se levan a cabo na sua sala de procesado de Rodaballo e linguado. En Stolt Sea Farm, Lira, Carnota.
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Tribunal
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
Estudo da memoria de traballo mediante potenciais evocados en tarefas N-Back segundo a utilización dunha estratexia executiva.
Autoría
G.J.P.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
G.J.P.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 12:54
19.07.2024 12:54
Resumo
Introdución: a Memoria de Traballo (MT) é un sistema cognitivo que ten como función principal a realización de tarefas mentais simples e complexas como a comprensión, a aprendizaxe, o razoamento, etc. Almacena e manipula unha cantidade limitada de información durante un breve período de tempo. A tarefa N-Back e os Potenciais Evocados (PEs) utilízanse frecuentemente para avaliar a súa capacidade e os subprocesos que a subxacen. Obxectivo: analizar o efecto que ten o uso dunha estratexia executiva nunha tarefa N-Back con alta carga cognitiva (3-Back) tanto no rendemento executivo como na actividade eléctrica cerebral rexistrada durante a tarefa. Método: nunha mostra de 17 individuos rexistráronse os PEs en 30 electrodos durante a execución dunha tarefa N-Back. Inicialmente, aplicáronse tres condicións da tarefa (1, 2 e 3-Back) sen ningunha especificación adicional. Tras iso, facilitouse unha estratexia executiva para a realización dunha nova condición 3-Back. Resultados: co uso da estratexia executiva obtivéronse mellores resultados conductuais (maior número de acertos no ensaio no que se utilizou a estratexia) e encontrouse unha tendencia (non estatisticamente significativa) de variación da actividade eléctrica cerebral no compoñente P3 e no compoñente positivo tardío (LPC). Conclusión: o uso dunha estratexia executiva mellora o rendemento nunha tarefa N-Back con alta carga cognitiva debido ao emprego con maior eficacia dos recursos cognitivos. Encontrouse unha tendencia que predí variacións na actividade eléctrica cerebral ao utilizar a estratexia.
Introdución: a Memoria de Traballo (MT) é un sistema cognitivo que ten como función principal a realización de tarefas mentais simples e complexas como a comprensión, a aprendizaxe, o razoamento, etc. Almacena e manipula unha cantidade limitada de información durante un breve período de tempo. A tarefa N-Back e os Potenciais Evocados (PEs) utilízanse frecuentemente para avaliar a súa capacidade e os subprocesos que a subxacen. Obxectivo: analizar o efecto que ten o uso dunha estratexia executiva nunha tarefa N-Back con alta carga cognitiva (3-Back) tanto no rendemento executivo como na actividade eléctrica cerebral rexistrada durante a tarefa. Método: nunha mostra de 17 individuos rexistráronse os PEs en 30 electrodos durante a execución dunha tarefa N-Back. Inicialmente, aplicáronse tres condicións da tarefa (1, 2 e 3-Back) sen ningunha especificación adicional. Tras iso, facilitouse unha estratexia executiva para a realización dunha nova condición 3-Back. Resultados: co uso da estratexia executiva obtivéronse mellores resultados conductuais (maior número de acertos no ensaio no que se utilizou a estratexia) e encontrouse unha tendencia (non estatisticamente significativa) de variación da actividade eléctrica cerebral no compoñente P3 e no compoñente positivo tardío (LPC). Conclusión: o uso dunha estratexia executiva mellora o rendemento nunha tarefa N-Back con alta carga cognitiva debido ao emprego con maior eficacia dos recursos cognitivos. Encontrouse unha tendencia que predí variacións na actividade eléctrica cerebral ao utilizar a estratexia.
Dirección
Rodríguez Holguín, Socorro (Titoría)
Rodríguez Holguín, Socorro (Titoría)
Tribunal
Pazo Álvarez, Paula (Presidente/a)
ARROJO ROMERO, MANUEL (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Pazo Álvarez, Paula (Presidente/a)
ARROJO ROMERO, MANUEL (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Análise do estado de conservación dos bosques de kelp da Ría na Vigo e o litoral de Galicia
Autoría
R.V.N.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
R.V.N.
Máster Universitario en Bioloxía Mariña
Data da defensa
27.02.2024 10:00
27.02.2024 10:00
Resumo
Os bosques de algas (Laminaria ochroleuca) diminuíron recentemente nalgunhas zonas do noroeste peninsular debido ao consumo excesivo dos herbívoros. Neste traballo, realizouse un estudo pormenorizado da abundancia e biomasa destes bosques durante os últimos 5 outonos en catro sitios sans (é dicir, baixa presión herbívora) e catro sitios degradados (é dicir, alta presión herbívora) da Ría de Vigo. Os resultados mostran un claro descenso das poboacións de algas en ambos os tipos de sitios, chegando a un colapso total das poboacións en zonas degradadas. Ademais, o estudo das marcas de mordida nas algas demostrou que os peixes son os principais responsables da desaparición destas poboacións. O estudo incluíu tamén un exame doutras zonas do litoral galego onde se evidenciaba a presenza de bosques de algas nas últimas décadas, constatando que as algas desapareceron de case o 40% delas. Os resultados deste estudo suxiren unha perspectiva pesimista para o futuro dos bosques de L. ochroleuca na rexión.
Os bosques de algas (Laminaria ochroleuca) diminuíron recentemente nalgunhas zonas do noroeste peninsular debido ao consumo excesivo dos herbívoros. Neste traballo, realizouse un estudo pormenorizado da abundancia e biomasa destes bosques durante os últimos 5 outonos en catro sitios sans (é dicir, baixa presión herbívora) e catro sitios degradados (é dicir, alta presión herbívora) da Ría de Vigo. Os resultados mostran un claro descenso das poboacións de algas en ambos os tipos de sitios, chegando a un colapso total das poboacións en zonas degradadas. Ademais, o estudo das marcas de mordida nas algas demostrou que os peixes son os principais responsables da desaparición destas poboacións. O estudo incluíu tamén un exame doutras zonas do litoral galego onde se evidenciaba a presenza de bosques de algas nas últimas décadas, constatando que as algas desapareceron de case o 40% delas. Os resultados deste estudo suxiren unha perspectiva pesimista para o futuro dos bosques de L. ochroleuca na rexión.
Dirección
Barreiro Lozano, Rodolfo (Titoría)
Barrientos de la Llana, Sara Cotitoría
Barreiro Lozano, Rodolfo (Titoría)
Barrientos de la Llana, Sara Cotitoría
Tribunal
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
BESTEIRO RODRIGUEZ, MARIA CELIA (Presidente/a)
Balboa Méndez, Sabela (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Análise polifásica dos principais axentes causantes da lactococose
Autoría
E.C.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
E.C.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
Neste traballo, realizouse a caracterización taxonómica de cepas de Lactococcus illadas de peixes de cultivo, mediante métodos microbiolóxicos, xenéticos e proteómicos. Para a identificación a nivel fenotípico utilizáronse métodos microbiolóxicos convencionais, o sistema Rapid ID 32 Strept e análise de sensibilidade antimicrobiana. A posición taxonómica foi confirmada mediante a amplificación do ADN bacteriano mediante PCR convencional e en tempo real utilizando cebadores específicos de especie e analizando proteínas celulares mediante electroforese e espectrometría de masas MALDI-TOF. Os resultados da caracterización fenotípica corroboraron a pertenza dos illados ao xénero Lactococcus e a súa presunta identificación e inclusión dentro das especies L. garvieae (8 illados) e L. petauri (12 illados). Todas as cepas en estudo foron sensibles a Florfenicol e Ciprofloxacino. A caracterización xenética confirmou a posición taxonómica dos illados dentro das especies L. garvieae e L. petauri, pero a análise de espectrometría de masas MALDI-TOF identificou todos os illados como L. garvieae. A análise das proteínas da envoltura celular mostrou que os illados de ambas especies teñen un perfil proteico similar.
Neste traballo, realizouse a caracterización taxonómica de cepas de Lactococcus illadas de peixes de cultivo, mediante métodos microbiolóxicos, xenéticos e proteómicos. Para a identificación a nivel fenotípico utilizáronse métodos microbiolóxicos convencionais, o sistema Rapid ID 32 Strept e análise de sensibilidade antimicrobiana. A posición taxonómica foi confirmada mediante a amplificación do ADN bacteriano mediante PCR convencional e en tempo real utilizando cebadores específicos de especie e analizando proteínas celulares mediante electroforese e espectrometría de masas MALDI-TOF. Os resultados da caracterización fenotípica corroboraron a pertenza dos illados ao xénero Lactococcus e a súa presunta identificación e inclusión dentro das especies L. garvieae (8 illados) e L. petauri (12 illados). Todas as cepas en estudo foron sensibles a Florfenicol e Ciprofloxacino. A caracterización xenética confirmou a posición taxonómica dos illados dentro das especies L. garvieae e L. petauri, pero a análise de espectrometría de masas MALDI-TOF identificou todos os illados como L. garvieae. A análise das proteínas da envoltura celular mostrou que os illados de ambas especies teñen un perfil proteico similar.
Dirección
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Titoría)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Titoría)
Tribunal
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Vogal)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Vogal)
Identificación da poboación bacteriana asociada a cultivos de Artemia sp. mediante métodos moleculares e bioquimicos.
Autoría
D.R.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
D.R.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
Neste traballo analizanse cultivos auxiliares de artemia para determinar a poboación bacteriana presentes nos mesmos, xa que se presentan como un dos puntos críticos na etapa larvaria en acuicultura senda a entrada de posibles patóxenos. para analizalos utilizanse méetodos moleculares e bioquímicos. Grazas os ensaios realizados determinase o tipo de bacterias presentes.
Neste traballo analizanse cultivos auxiliares de artemia para determinar a poboación bacteriana presentes nos mesmos, xa que se presentan como un dos puntos críticos na etapa larvaria en acuicultura senda a entrada de posibles patóxenos. para analizalos utilizanse méetodos moleculares e bioquímicos. Grazas os ensaios realizados determinase o tipo de bacterias presentes.
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Tribunal
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
Cultivo de Dourado e Robaliza na granxa mariña Avramar, Planta de Calpe
Autoría
C.O.A.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
C.O.A.C.
Máster Universitario en Acuicultura (3ª Ed)
Data da defensa
02.02.2024 09:30
02.02.2024 09:30
Resumo
Este traballo de fin de máster describe as actividades que se desenvolveron durante unha estancia de 3 meses nas instalacións da explotación mariña Avramar S.L. en Calpe, Comunidade Valenciana. Componse dunha pequena reseña bibliográfica sobre a situación actual da acuicultura mariña en Europa, a través da miña experiencia ofrécese información sobre os diferentes problemas atopados xunto coas posibles solucións, tamén se ofrece información sobre os diferentes procesos operativos na granxa mariña, como alimentación, pesca e mantemento das instalacións.
Este traballo de fin de máster describe as actividades que se desenvolveron durante unha estancia de 3 meses nas instalacións da explotación mariña Avramar S.L. en Calpe, Comunidade Valenciana. Componse dunha pequena reseña bibliográfica sobre a situación actual da acuicultura mariña en Europa, a través da miña experiencia ofrécese información sobre os diferentes problemas atopados xunto coas posibles solucións, tamén se ofrece información sobre os diferentes procesos operativos na granxa mariña, como alimentación, pesca e mantemento das instalacións.
Dirección
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
BANDIN MATOS, MARIA ISABEL (Titoría)
Tribunal
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
SANTOS RODRIGUEZ, MARIA ISABEL (Presidente/a)
MAGARIÑOS FERRO, BEATRIZ (Secretario/a)
PEREIRA DOPAZO, CARLOS (Vogal)
Patróns electrofisiolóxicos do recoñecemento vello/novo en adultos con declive cognitivo subxectivo ou deterioro cognitivo lixeiro amnésico
Autoría
C.G.G.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
C.G.G.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 12:54
19.07.2024 12:54
Resumo
A enfermidade de Alzheimer (EA) está asociada a cambios neurocognitivos que se desenvolven progresivamente ao longo de décadas. Entre os déficits iniciais máis característicos está o deterioro da memoria episódica (ME). Os potenciais evocados cerebrais (PE) demostraron ser útiles como índices neurocognitivos da EA, evidenciando cambios na actividade eléctrica cerebral nas etapas preclínica (declive cognitivo subxectivo, DCS) e prodrómica (deterioro cognitivo lixeiro amnésico, DCLa). Pero a evidencia é controvertida sobre os cambios nos correlatos de PE asociados coa familiaridade (efecto vello/novo frontal, no rango de FN400) e o recordo (efecto vello/novo parietal, no rango do compoñente positivo tardío, LPC), dous procesos que subxacen a ME. O obxectivo principal do presente estudo foi avaliar os cambios asociados ao DCS e ao DCLa na execución e parámetros (amplitude e latencia) dos compoñentes FN400 (intervalo 220-450 ms) e LPC (intervalo 500-1000 ms), así como nos correspondentes efectos vello/novo asociados á familiaridade e ao recordo. Para iso, comparáronse tres grupos de adultos (idade: 51-82 anos): cognitivamente sans (CS), con declive cognitivo subxectivo (DCS) e con deterioro cognitivo lixeiro amnésico (DCL), que realizaron unha tarefa de recoñecemento vello/novo con palabras, na que tiñan que identificar se as palabras foran previamente presentadas ou non. Os resultados de comportamento mostraron (1) un proceso de aprendizaxe de palabras vellas nos tres grupos, a través de tres bloques de estímulos consecutivos, e (2) un peor rendemento no grupo DCLa en comparación co grupo CS, que se asociou cun tempo de reacción significativamente maior e unha porcentaxe de respostas correctas significativamente menor, mostrando o grupo DCS valores intermedios entre ambos os grupos. Por outra banda, non se observaron diferenzas entre os grupos para os parámetros dos PE avaliados, aínda que se observou un efecto vello/novo frontal nos grupos DCS e DCLa e un efecto vello/novo parietal para toda a mostra. Os adultos con DCS e DCLa parecen mostrar estratexias de procesamento diferentes que os adultos CS para lograr un recoñecemento de palabras exitoso.
A enfermidade de Alzheimer (EA) está asociada a cambios neurocognitivos que se desenvolven progresivamente ao longo de décadas. Entre os déficits iniciais máis característicos está o deterioro da memoria episódica (ME). Os potenciais evocados cerebrais (PE) demostraron ser útiles como índices neurocognitivos da EA, evidenciando cambios na actividade eléctrica cerebral nas etapas preclínica (declive cognitivo subxectivo, DCS) e prodrómica (deterioro cognitivo lixeiro amnésico, DCLa). Pero a evidencia é controvertida sobre os cambios nos correlatos de PE asociados coa familiaridade (efecto vello/novo frontal, no rango de FN400) e o recordo (efecto vello/novo parietal, no rango do compoñente positivo tardío, LPC), dous procesos que subxacen a ME. O obxectivo principal do presente estudo foi avaliar os cambios asociados ao DCS e ao DCLa na execución e parámetros (amplitude e latencia) dos compoñentes FN400 (intervalo 220-450 ms) e LPC (intervalo 500-1000 ms), así como nos correspondentes efectos vello/novo asociados á familiaridade e ao recordo. Para iso, comparáronse tres grupos de adultos (idade: 51-82 anos): cognitivamente sans (CS), con declive cognitivo subxectivo (DCS) e con deterioro cognitivo lixeiro amnésico (DCL), que realizaron unha tarefa de recoñecemento vello/novo con palabras, na que tiñan que identificar se as palabras foran previamente presentadas ou non. Os resultados de comportamento mostraron (1) un proceso de aprendizaxe de palabras vellas nos tres grupos, a través de tres bloques de estímulos consecutivos, e (2) un peor rendemento no grupo DCLa en comparación co grupo CS, que se asociou cun tempo de reacción significativamente maior e unha porcentaxe de respostas correctas significativamente menor, mostrando o grupo DCS valores intermedios entre ambos os grupos. Por outra banda, non se observaron diferenzas entre os grupos para os parámetros dos PE avaliados, aínda que se observou un efecto vello/novo frontal nos grupos DCS e DCLa e un efecto vello/novo parietal para toda a mostra. Os adultos con DCS e DCLa parecen mostrar estratexias de procesamento diferentes que os adultos CS para lograr un recoñecemento de palabras exitoso.
Dirección
GALDO ALVAREZ, SANTIAGO (Titoría)
LINDIN NOVO, MONICA Cotitoría
GALDO ALVAREZ, SANTIAGO (Titoría)
LINDIN NOVO, MONICA Cotitoría
Tribunal
Pazo Álvarez, Paula (Presidente/a)
ARROJO ROMERO, MANUEL (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Pazo Álvarez, Paula (Presidente/a)
ARROJO ROMERO, MANUEL (Secretario/a)
Rodriguez Diaz, Miguel Angel (Vogal)
Efecto da aplicación de cinco biochars de diferentes materias primas sobre o fraccionamento de Pb, Cu e Zn nun solo de mina.
Autoría
R.P.M.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
R.P.M.
Máster Universitario en Biodiversidade Terrestre: Caracterización, Conservación e Xestión
Data da defensa
01.03.2024 10:00
01.03.2024 10:00
Resumo
A remediación dos solos contaminados por Elementos Potencialmente Tóxicos (EPTs) mediante a redución da súa biodispoñibilidade é unha tarefa crucial para mellorar a calidade do solo e garantir a saúde ambiental. O biochar é un material orgánico rico en carbono producido pola pirólise de biomasa. Presenta unha alta superficie e porosidade, polo que pode adsorber e retener EPTs, o que o converte nun material axeitado para a remediación de solos contaminados. As súas propiedades poden variar dependendo da temperatura, da materia prima e do proceso de pirólise. Neste contexto, estudouse a capacidade de diminuír a biodispoñibilidade de Cu, Zn e Pb nun solo contaminado de mina mediante a aplicación de seis biochars elaborados con diferentes materias primas: lodo de piscifactoría, Ulex europaeus, mostra aleatoria de algas de arribazón, Cortaderia selloana, palla de millo (Zea mays), e astillas de Piñeiro (Pinus sp.), todos eles sometidos a unha temperatura de 400ºC. Para iso realizouse a extracción secuencial de Cu, Pb e Zn nun solo de mina tratado con diferentes biochars elaborados con distintas materias primas a unha temperatura constante. Os resultados poñen de manifesto que a materia prima influencia nas características do biochar. A biodispoñibilidade do Cobre e do Chumbo diminúe coa adición de biochar, principalmente co biochar de lodo de piscifactoría para o Cu, e co biochar de algas para o Pb. O factor de mobilidade do Cobre e Chumbo viuse reducido en todos os solos tratados con biochar, agás no solo tratado con biochar de piñeiro.
A remediación dos solos contaminados por Elementos Potencialmente Tóxicos (EPTs) mediante a redución da súa biodispoñibilidade é unha tarefa crucial para mellorar a calidade do solo e garantir a saúde ambiental. O biochar é un material orgánico rico en carbono producido pola pirólise de biomasa. Presenta unha alta superficie e porosidade, polo que pode adsorber e retener EPTs, o que o converte nun material axeitado para a remediación de solos contaminados. As súas propiedades poden variar dependendo da temperatura, da materia prima e do proceso de pirólise. Neste contexto, estudouse a capacidade de diminuír a biodispoñibilidade de Cu, Zn e Pb nun solo contaminado de mina mediante a aplicación de seis biochars elaborados con diferentes materias primas: lodo de piscifactoría, Ulex europaeus, mostra aleatoria de algas de arribazón, Cortaderia selloana, palla de millo (Zea mays), e astillas de Piñeiro (Pinus sp.), todos eles sometidos a unha temperatura de 400ºC. Para iso realizouse a extracción secuencial de Cu, Pb e Zn nun solo de mina tratado con diferentes biochars elaborados con distintas materias primas a unha temperatura constante. Os resultados poñen de manifesto que a materia prima influencia nas características do biochar. A biodispoñibilidade do Cobre e do Chumbo diminúe coa adición de biochar, principalmente co biochar de lodo de piscifactoría para o Cu, e co biochar de algas para o Pb. O factor de mobilidade do Cobre e Chumbo viuse reducido en todos os solos tratados con biochar, agás no solo tratado con biochar de piñeiro.
Dirección
Sánchez Fernández, José María (Titoría)
Fernández Covelo, Emma Cotitoría
Sánchez Fernández, José María (Titoría)
Fernández Covelo, Emma Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ ESCRIBANO, JOSE ANGEL (Presidente/a)
LEIRA CAMPOS, ANTON MANOEL (Secretario/a)
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Vogal)
FERNANDEZ ESCRIBANO, JOSE ANGEL (Presidente/a)
LEIRA CAMPOS, ANTON MANOEL (Secretario/a)
DOMINGUEZ CONDE, JESUS (Vogal)
Caracterización da susceptibilidade xenética compartida entre os trazos metabólicos e os trastornos do consumo de alcohol mediante a identificación de factores latentes
Autoría
R.P.R.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
R.P.R.
Máster Universitario en Neurociencia (2ª ed)
Data da defensa
19.07.2024 16:00
19.07.2024 16:00
Resumo
O trastorno por uso de alcohol (AUD, polas súas siglas en inglés) é un trastorno psiquiátrico que presenta importantes consecuencias tanto a nivel social como de saúde. Múltiples estudos demostraron a relación entre este trastorno e alteracións no metabolismo e o desenvolvemento de distintas enfermidades. Co obxectivo de caracterizar a susceptibilidade xenética compartida entre o AUD e fenotipos, analizáronse datos procedentes de estudos de asociación do xenoma completo (GWAS) con mostras de poboación europea. Esta análise realizouse mediante unha técnica empregada previamente por outros autores que consiste na elaboración dunha matriz, na que as columnas se corresponden cos fenotipos, e as filas cos efectos de cada fenotipo sobre polimorfismos dun só nucleótido (SNP). A análise consiste na obtención das compoñentes principais (PC) da matriz e a caracterización das PC (factores latentes), mediante análise de enriquecemento en conxuntos de xenes asociados a unha función biolóxica, empregando Gene Ontology. Previamente, os SNP mapearonse a xenes empregando Open Target Genetics. Os nosos resultados mostraron, respecto ás PC, que a PC2 diferencia os trazos metabólicos relacionados con alcohol, con tabaco e con metabolismo, que a PC5 se atopa asociada moi positivamente coa dependencia ao alcohol (AD) e que a PC6 se asocia positivamente con AD e trazos metabólicos. Os resultados tamén mostraron PC enriquecidas en xenes relacionados co metabolismo do alcohol, coas vías cerebrais de recompensa, co sistema inmune e co metabolismo de lípidos e carbohidratos. Entre os xenes relacionados coa PC5 inclúense ADH7 relacionado directamente co metabolismo do etanol e DBH relacionado co sistema dopaminérxico de recompensa. Entre os xenes relacionados coa PC6 inclúese GCKR que regula de forma indirecta o consumo de azucres e a preferencia de macronutrientes da dieta. Os resultados obtidos demostraron a validez da técnica empregada, e permitiron a identificación dunha PC relacionada con AUD e trazos metabólicos, apoiando a nosa hipótese da existencia da relación entre AUD e o metabolismo de lípidos e carbohidratos.
O trastorno por uso de alcohol (AUD, polas súas siglas en inglés) é un trastorno psiquiátrico que presenta importantes consecuencias tanto a nivel social como de saúde. Múltiples estudos demostraron a relación entre este trastorno e alteracións no metabolismo e o desenvolvemento de distintas enfermidades. Co obxectivo de caracterizar a susceptibilidade xenética compartida entre o AUD e fenotipos, analizáronse datos procedentes de estudos de asociación do xenoma completo (GWAS) con mostras de poboación europea. Esta análise realizouse mediante unha técnica empregada previamente por outros autores que consiste na elaboración dunha matriz, na que as columnas se corresponden cos fenotipos, e as filas cos efectos de cada fenotipo sobre polimorfismos dun só nucleótido (SNP). A análise consiste na obtención das compoñentes principais (PC) da matriz e a caracterización das PC (factores latentes), mediante análise de enriquecemento en conxuntos de xenes asociados a unha función biolóxica, empregando Gene Ontology. Previamente, os SNP mapearonse a xenes empregando Open Target Genetics. Os nosos resultados mostraron, respecto ás PC, que a PC2 diferencia os trazos metabólicos relacionados con alcohol, con tabaco e con metabolismo, que a PC5 se atopa asociada moi positivamente coa dependencia ao alcohol (AD) e que a PC6 se asocia positivamente con AD e trazos metabólicos. Os resultados tamén mostraron PC enriquecidas en xenes relacionados co metabolismo do alcohol, coas vías cerebrais de recompensa, co sistema inmune e co metabolismo de lípidos e carbohidratos. Entre os xenes relacionados coa PC5 inclúense ADH7 relacionado directamente co metabolismo do etanol e DBH relacionado co sistema dopaminérxico de recompensa. Entre os xenes relacionados coa PC6 inclúese GCKR que regula de forma indirecta o consumo de azucres e a preferencia de macronutrientes da dieta. Os resultados obtidos demostraron a validez da técnica empregada, e permitiron a identificación dunha PC relacionada con AUD e trazos metabólicos, apoiando a nosa hipótese da existencia da relación entre AUD e o metabolismo de lípidos e carbohidratos.
Dirección
ARROJO ROMERO, MANUEL (Titoría)
Costas Costas, Javier Cotitoría
ARROJO ROMERO, MANUEL (Titoría)
Costas Costas, Javier Cotitoría
Tribunal
Rodríguez Holguín, Socorro (Presidente/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)
Rodríguez Holguín, Socorro (Presidente/a)
BARREIRO IGLESIAS, ANTON (Secretario/a)
CANDAL SUAREZ, EVA MARIA (Vogal)