Quedar na casa marca a diferenza
O decreto de estado de alarma por mor da crise do COVID-19 e o confinamento doméstico que este implica está encamiñado a reducir o número de contactos entre persoas e, en consecuencia, frear a expansión do virus. O profesor da USC Gumersindo Feijoo Costa, catedrático de Enxeñaría Química e vicerreitor de Planificación, Tecnoloxías e Sustentabilidade, baseouse nos datos que existen sobre a propagación do coronavirus para abordar a diferenza entre o número de contaxios no caso de quedar na casa, con respecto ao que acontecería de non seguirse esta medida, tal e como amosan os seguintes gráficos:
“De acordo coa OMS, o índice básico de reprodución (R0) do COVID-19 é de 2,5, o que significa que unha persoa pode chegar a contaxiar a unha media de 2,5 persoas”, explica o catedrático. Porén, estes datos non contemplan os contaxios en aglomeracións, en cuxo caso serían máis elevados. Segundo amosan os gráficos, “ao quedar na casa curtocircuítase a correa de propagación”, indica Feijoo Costa.
De feito, o confinamento non ten como finalidade eliminar por completo a propagación do COVID-19, senón frear a curva de contaxio e evitar así o colapso do sistema sanitario estatal. “O confinamento baixa o índice R0 dun brote, polo que serve para moderar a propagación da epidemia”, explica o experto. A clave “é comezar a ter un número R0 por debaixo de 1, pois nese caso a taxa de contaxio da enfermidade é negativa, e comeza a remitir”, aclara Feijoo Costa. “Canto máis pequeno sexa o número, máis axiña será a erradicación do virus”, conclúe.