Prevalencia e perfil de resistencia a antimicrobianos de illados de Klebsiella pneumoniae en granxas de polos.
Autoría
A.S.B.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
A.S.B.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 16:00
16.02.2024 16:00
Resumo
Klebsiella pneumoniae é unha enterobacteria presente de maneira natural no chan, augas e muchos de humanos e animais. Xeralmente é un microorganismo inocuo, pero oportunista. Isto faino moi relevante no ambiente nosocomial, xa que pode causar infección en individuos hospitalizados cun sistema inmune comprometido. A crecente aparición de linaxes e cepas hipervirulentas capaces de causar infección en individuos sans, en comninación coa adquisión de factores de resistencias a múltiples fármacos debido ó uso indiscriminado de antibióticos en combinación coa plasticidade do xenoma bacteriano e a sua capacidade para adquirir plásmidos ambientais en situacións comprometidas, sitúana nos problema de saúde emerxente. Os obxetivos deste traballo foron: determinar a prevalenza de Klebsiella pneumoniae en mostras ambientais de granxas de polos e galiñas e evaluar a sensibilidade dos illados a cinco dos tipos antimicrobianos máis usados en produción animal. Para acadar estos obxetivos realizouse un illado empregando o medio selectivo Agar Citrato de Simmons con inositos e os illados foron identificados mediante PCR en tempo real empregando oligonucleótidos específicos para Klebsiella pneumoniae. A prevalencia da bacteria foi do 21,68 % e aínda que se atopou a presenza dalgúnhas cepas multirresistentes, non se pode determinar que sexa unha fonte de contaminación ambiental. O antimicrobiano que presentou máis tasa de resistencias foi a tretraciclina (25,88%). A xentamicina si mostrou un bo rendemento, mostrando a porcentaxe de sensibilidades máis alto, mostrando só resistencias no 11,76% dos casos.
Klebsiella pneumoniae é unha enterobacteria presente de maneira natural no chan, augas e muchos de humanos e animais. Xeralmente é un microorganismo inocuo, pero oportunista. Isto faino moi relevante no ambiente nosocomial, xa que pode causar infección en individuos hospitalizados cun sistema inmune comprometido. A crecente aparición de linaxes e cepas hipervirulentas capaces de causar infección en individuos sans, en comninación coa adquisión de factores de resistencias a múltiples fármacos debido ó uso indiscriminado de antibióticos en combinación coa plasticidade do xenoma bacteriano e a sua capacidade para adquirir plásmidos ambientais en situacións comprometidas, sitúana nos problema de saúde emerxente. Os obxetivos deste traballo foron: determinar a prevalenza de Klebsiella pneumoniae en mostras ambientais de granxas de polos e galiñas e evaluar a sensibilidade dos illados a cinco dos tipos antimicrobianos máis usados en produción animal. Para acadar estos obxetivos realizouse un illado empregando o medio selectivo Agar Citrato de Simmons con inositos e os illados foron identificados mediante PCR en tempo real empregando oligonucleótidos específicos para Klebsiella pneumoniae. A prevalencia da bacteria foi do 21,68 % e aínda que se atopou a presenza dalgúnhas cepas multirresistentes, non se pode determinar que sexa unha fonte de contaminación ambiental. O antimicrobiano que presentou máis tasa de resistencias foi a tretraciclina (25,88%). A xentamicina si mostrou un bo rendemento, mostrando a porcentaxe de sensibilidades máis alto, mostrando só resistencias no 11,76% dos casos.
Dirección
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE (Titoría)
FRANCO ABUIN, CARLOS MANUEL Cotitoría
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE (Titoría)
FRANCO ABUIN, CARLOS MANUEL Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
Envases activos, intelixentes, biodegradables e a súa aplicación
Autoría
J.C.B.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
J.C.B.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
Hoy en día, la industria alimentaria muestra un creciente interés en la obtención de alimentos seguros, nutritivos y responsables con el medio ambiente, priorizando la estandarización, la seguridad microbiológica y la sostenibilidad ambiental. Una de las principales preocupaciones con los materiales de envasado convencionales es su impacto ambiental negativo a largo plazo, representando una amenaza para la vida marina y los ecosistemas terrestres. Los envases de alimentos convencionales generalmente ofrecen funciones de barrera básicas y suelen estar fabricados con materiales no biodegradables, como plásticos, aluminio y aislantes. En respuesta a la necesidad de garantizar la estandarización y la seguridad microbiológica, han emergido nuevos tipos de envases capaces de absorber o emitir sustancias específicas para mejorar la conservación o proporcionar información sobre el estado del producto, como los envases activos e inteligentes. También se ha reconocido la necesidad de encontrar métodos para producir alimentos de forma más sostenible, reduciendo al mínimo la contaminación ambiental. Actualmente se están explorando opciones en cuanto a los materiales de los envases, como aquellos que son biodegradables y de origen biológico. Este enfoque busca reducir el empleo de polímeros que requieren siglos para degradarse y disminuir la explotación de recursos fósiles finitos. La adopción de estos materiales alternativos no solo ofrece beneficios ambientales, sino que también puede proporcionar oportunidades para la innovación y la diferenciación en el mercado. Este estudio se centra en la investigación de los envases activos e inteligentes, abordando sus tipos principales, los mecanismos que emplean y los beneficios que aportan. Asimismo, se ofrece una explicación detallada sobre los diversos tipos de polímeros, con un énfasis particular en los polímeros biodegradables de origen biológico. Se analizan los materiales primarios utilizados, así como sus ventajas y desventajas correspondientes.
Hoy en día, la industria alimentaria muestra un creciente interés en la obtención de alimentos seguros, nutritivos y responsables con el medio ambiente, priorizando la estandarización, la seguridad microbiológica y la sostenibilidad ambiental. Una de las principales preocupaciones con los materiales de envasado convencionales es su impacto ambiental negativo a largo plazo, representando una amenaza para la vida marina y los ecosistemas terrestres. Los envases de alimentos convencionales generalmente ofrecen funciones de barrera básicas y suelen estar fabricados con materiales no biodegradables, como plásticos, aluminio y aislantes. En respuesta a la necesidad de garantizar la estandarización y la seguridad microbiológica, han emergido nuevos tipos de envases capaces de absorber o emitir sustancias específicas para mejorar la conservación o proporcionar información sobre el estado del producto, como los envases activos e inteligentes. También se ha reconocido la necesidad de encontrar métodos para producir alimentos de forma más sostenible, reduciendo al mínimo la contaminación ambiental. Actualmente se están explorando opciones en cuanto a los materiales de los envases, como aquellos que son biodegradables y de origen biológico. Este enfoque busca reducir el empleo de polímeros que requieren siglos para degradarse y disminuir la explotación de recursos fósiles finitos. La adopción de estos materiales alternativos no solo ofrece beneficios ambientales, sino que también puede proporcionar oportunidades para la innovación y la diferenciación en el mercado. Este estudio se centra en la investigación de los envases activos e inteligentes, abordando sus tipos principales, los mecanismos que emplean y los beneficios que aportan. Asimismo, se ofrece una explicación detallada sobre los diversos tipos de polímeros, con un énfasis particular en los polímeros biodegradables de origen biológico. Se analizan los materiales primarios utilizados, así como sus ventajas y desventajas correspondientes.
Dirección
SENDON GARCIA, RAQUEL (Titoría)
RODRIGUEZ BERNALDO DE QUIROS, ANA ISABEL Cotitoría
BARBOSA PEREIRA, LETRICIA Cotitoría
SENDON GARCIA, RAQUEL (Titoría)
RODRIGUEZ BERNALDO DE QUIROS, ANA ISABEL Cotitoría
BARBOSA PEREIRA, LETRICIA Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Influencia das tecnoloxías da información e comunicación na insatisfacción corporal e as conductas alimentarias na mocidade: revisión bibliográfica
Autoría
M.P.G.M.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.P.G.M.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 09:00
16.02.2024 09:00
Resumo
O avance tecnolóxico ampliou o uso de plataformas dixitais, destacando contido que promove corpos ideais, dietas e exercicio, atraendo a atención, especialmente de adolescentes e persoas novas. A súa popularidade crecente suscita interese en coñecer o seu impacto na satisfacción corporal e condutas alimentarias destas poboacións. Obxectivo: Realizar unha revisión bibliográfica dos estudos que analizan a influencia das tecnoloxías de información e comunicación (TIC) na insatisfacción corporal e a consecuente elección alimentaria ou as condutas relacionadas coa alimentación en adolescentes e persoas adultas novas. Metodoloxía: Levouse a cabo unha procura de literatura nas bases de datos PubMed, Web of Science, e Scopus. Foron incluídos 19 artigos publicados nos últimos 10 anos, en inglés ou español cuxa poboación de estudo foron adolescentes e persoas adultas novas ata os 29 anos de idade. Resultados: En xeral, observáronse asociacións positivas entre o tempo dedicado a Internet, incluíndo o seu uso problemático, e niveis máis altos de insatisfacción corporal e comportamentos alimentarios desordenados (como atracóns, purgas e o uso de laxantes). Adicionalmente, algunhas investigacións sinalan que a frecuencia de uso das TIC facilita a comparación entre pares e a procura de contido sobre perda de peso, exercicio físico e a idealización da beleza, e que están estreitamente asociadas coa insatisfacción coa imaxe corporal e aumentan o risco de desenvolver trastornos da conduta alimentaria. Conclusión: Os estudos revisados suxiren que a frecuencia de uso e os contidos das redes sociais poden ser un factor de risco respecto á insatisfacción corporal e os comportamentos alimentarios alterados. Polo tanto, resulta fundamental ter en conta o uso das TIC por parte dos adolescentes e as persoas adultas novas dado o impacto que teñen non só na súa imaxe corporal senón tamén nas condutas e eleccións alimentarias.
O avance tecnolóxico ampliou o uso de plataformas dixitais, destacando contido que promove corpos ideais, dietas e exercicio, atraendo a atención, especialmente de adolescentes e persoas novas. A súa popularidade crecente suscita interese en coñecer o seu impacto na satisfacción corporal e condutas alimentarias destas poboacións. Obxectivo: Realizar unha revisión bibliográfica dos estudos que analizan a influencia das tecnoloxías de información e comunicación (TIC) na insatisfacción corporal e a consecuente elección alimentaria ou as condutas relacionadas coa alimentación en adolescentes e persoas adultas novas. Metodoloxía: Levouse a cabo unha procura de literatura nas bases de datos PubMed, Web of Science, e Scopus. Foron incluídos 19 artigos publicados nos últimos 10 anos, en inglés ou español cuxa poboación de estudo foron adolescentes e persoas adultas novas ata os 29 anos de idade. Resultados: En xeral, observáronse asociacións positivas entre o tempo dedicado a Internet, incluíndo o seu uso problemático, e niveis máis altos de insatisfacción corporal e comportamentos alimentarios desordenados (como atracóns, purgas e o uso de laxantes). Adicionalmente, algunhas investigacións sinalan que a frecuencia de uso das TIC facilita a comparación entre pares e a procura de contido sobre perda de peso, exercicio físico e a idealización da beleza, e que están estreitamente asociadas coa insatisfacción coa imaxe corporal e aumentan o risco de desenvolver trastornos da conduta alimentaria. Conclusión: Os estudos revisados suxiren que a frecuencia de uso e os contidos das redes sociais poden ser un factor de risco respecto á insatisfacción corporal e os comportamentos alimentarios alterados. Polo tanto, resulta fundamental ter en conta o uso das TIC por parte dos adolescentes e as persoas adultas novas dado o impacto que teñen non só na súa imaxe corporal senón tamén nas condutas e eleccións alimentarias.
Dirección
MARTINEZ VISPO, CARMELA (Titoría)
MARTINEZ VISPO, CARMELA (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
Fórmulas infantís funcionais: unha revisión da literatura.
Autoría
L.R.G.W.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
L.R.G.W.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 16:00
16.02.2024 16:00
Resumo
O leite humano é a principal forma de nutrición do bebé durante os primeiros anos de vida, xa que permite un crecemento e desenvolvemento óptimos. Non obstante, diversas situacións nas que a lactación materna non é viable motivan aos pais a utilizar substitutos para alimentar aos seus fillos. Neste sentido, a industria alimentaria incorpora compostos funcionais ou bioactivos como probióticos, prebióticos, postbióticos, ácidos graxos poliinsaturados de cadea longa, lactoferrina, osteopontina, alfa-lactoalbúmina, inmunoglobulinas A, nucleótidos, carnitina ou taurina, entre outros, de xeito que é posible obter preparados industriais que permitan ao bebé acadar, non só un estado nutricional óptimo, senón tamén un correcto desenvolvemento inmunolóxico e cognitivo. Para realizar esta revisión narrativa realizouse unha busca bibliográfica en xullo de 2023 nas bases de datos científicas Web of Science e Scopus, incorporando 75 artigos finais. Esta revisión céntrase na formulación, composición e funcionalidade dos compostos bioactivos engadidos ás fórmulas infantís funcionais, necesarios para que constitúan unha alternativa ou substituto do leite materno. Ao mesmo tempo, fálase dos procesos de fabricación e das dificultades ou retos da ciencia e da industria, xa que a síntese e produción de moitos compostos funcionais é difícil e cara, dificultando a súa produción a gran escala. Neste sentido, a incorporación de oligosacáridos do leite humano (HMO) ás fórmulas infantís supón a innovación máis importante en nutrición infantil dos últimos anos.
O leite humano é a principal forma de nutrición do bebé durante os primeiros anos de vida, xa que permite un crecemento e desenvolvemento óptimos. Non obstante, diversas situacións nas que a lactación materna non é viable motivan aos pais a utilizar substitutos para alimentar aos seus fillos. Neste sentido, a industria alimentaria incorpora compostos funcionais ou bioactivos como probióticos, prebióticos, postbióticos, ácidos graxos poliinsaturados de cadea longa, lactoferrina, osteopontina, alfa-lactoalbúmina, inmunoglobulinas A, nucleótidos, carnitina ou taurina, entre outros, de xeito que é posible obter preparados industriais que permitan ao bebé acadar, non só un estado nutricional óptimo, senón tamén un correcto desenvolvemento inmunolóxico e cognitivo. Para realizar esta revisión narrativa realizouse unha busca bibliográfica en xullo de 2023 nas bases de datos científicas Web of Science e Scopus, incorporando 75 artigos finais. Esta revisión céntrase na formulación, composición e funcionalidade dos compostos bioactivos engadidos ás fórmulas infantís funcionais, necesarios para que constitúan unha alternativa ou substituto do leite materno. Ao mesmo tempo, fálase dos procesos de fabricación e das dificultades ou retos da ciencia e da industria, xa que a síntese e produción de moitos compostos funcionais é difícil e cara, dificultando a súa produción a gran escala. Neste sentido, a incorporación de oligosacáridos do leite humano (HMO) ás fórmulas infantís supón a innovación máis importante en nutrición infantil dos últimos anos.
Dirección
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE (Titoría)
REGAL LÓPEZ, PATRICIA Cotitoría
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE (Titoría)
REGAL LÓPEZ, PATRICIA Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
Estratexias de identificación rápida de produtoras e de leite A2
Autoría
A.D.S.D.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
A.D.S.D.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 09:00
16.02.2024 09:00
Resumo
O leite de vaca contén principalmente dous tipos de beta caseína, a A1 e a A2. Nos últimos anos, relacionouse á A1 coa intolerancia ao leite, e a A2 sinalouse como unha interesante alternativa. Actualmente existen test xenéticos que permiten determinar se unha vaca produce leite que contén A1 ou A2, sería moi interesante dispoñer de métodos rápidos que nos permitan identificar este tipo de leite, para certificar así a autenticidade dos produtos, e durante o procesado para clasificar máis facilmente a materia prima. Neste proxecto avaliaremos alternativas para o desenvolvemento de métodos rápidos para a identificación de leite A2, para iso realizaremos as seguintes actividades, Procura bibliográfica sobre os métodos dispoñibles tanto a nivel comercial como a nivel de investigación. Identificaranse posibles métodos no mercado ou en publicacións científicas que permitan a identificación de leite A1 e o A2 ou outros relacionados. Identificación de posibles dianas e ligandos para a detección específica de leite A1 e A2, Avaliarase tanto métodos xenéticos, baseados na posible detección de ADN como métodos baseados na detección das distintas variantes da beta caseína, incluíndo ligandos tales como anticorpos ou aptámeros. Deseño da estratexia de detección en base aos ligandos identificados, unha vez seleccionados os ligandos, avaliarase as posibles estratexias de detección teniendo en cuenta factores tales como a súa rapidez, facilidade de uso, posibilidade de levar ás distintas partes da cadea de valor e custo.
O leite de vaca contén principalmente dous tipos de beta caseína, a A1 e a A2. Nos últimos anos, relacionouse á A1 coa intolerancia ao leite, e a A2 sinalouse como unha interesante alternativa. Actualmente existen test xenéticos que permiten determinar se unha vaca produce leite que contén A1 ou A2, sería moi interesante dispoñer de métodos rápidos que nos permitan identificar este tipo de leite, para certificar así a autenticidade dos produtos, e durante o procesado para clasificar máis facilmente a materia prima. Neste proxecto avaliaremos alternativas para o desenvolvemento de métodos rápidos para a identificación de leite A2, para iso realizaremos as seguintes actividades, Procura bibliográfica sobre os métodos dispoñibles tanto a nivel comercial como a nivel de investigación. Identificaranse posibles métodos no mercado ou en publicacións científicas que permitan a identificación de leite A1 e o A2 ou outros relacionados. Identificación de posibles dianas e ligandos para a detección específica de leite A1 e A2, Avaliarase tanto métodos xenéticos, baseados na posible detección de ADN como métodos baseados na detección das distintas variantes da beta caseína, incluíndo ligandos tales como anticorpos ou aptámeros. Deseño da estratexia de detección en base aos ligandos identificados, unha vez seleccionados os ligandos, avaliarase as posibles estratexias de detección teniendo en cuenta factores tales como a súa rapidez, facilidade de uso, posibilidade de levar ás distintas partes da cadea de valor e custo.
Dirección
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Titoría)
Cepeda Sáez, Alberto Cotitoría
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Titoría)
Cepeda Sáez, Alberto Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
Desenvolvemento e optimización dun novo modelo dinámico in vitro para a simulación do sistema dixestivo humano e súa aplicación no ámbito das ciencias da saúde
Autoría
P.R.P.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
P.R.P.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 16:00
16.02.2024 16:00
Resumo
Cada vez hai máis conciencia entre a poboación acerca dos beneficios ou inconvenientes que poden carrear para a saúde os distintos compoñentes que forman os alimentos. Para avaliar os efectos destes elementos, cabe pensar que o método más axeitado son os estudos in vivo en humanos ou animais. Porén, non é doado levalos a cabo por consideracións éticas, económicas, etc. Debido a isto, como alternativa, nos últimos anos desenvolvéronse modelos in vitro estáticos e dinámicos, que permiten simular as condicións do aparato dixestivo durante a dixestión, sendo os modelos dinámicos os que máis se aproximan a esta simulación, dado que poden reproducir condicións cambiantes e en continuo segundo avanza a dixestión. O funcionamento deste tipo de sistemas debe afinarse para asegurar que as condicións do tracto gastrointestinal humano se reproducen coa maior precisión posible. Por tanto, o obxectivo deste traballo é o desenvolvemento e optimización dun novo modelo dinámico in vitro para a simulación de sistema dixestivo humano e a súa aplicación nas ciencias da saúde. Para levalo a cabo, e como en todo traballo experimental, é necesario realizar unha revisión bibliográfica da literatura científica máis relevante sobre, por un lado, as condicións fisiolóxicas baixo as que se leva a cabo a dixestión humana e, por outro lado, o funcionamento doutros simuladores dixestivos, tanto dinámicos como estáticos, así como a revisión dos protocolos ou normas referentes a eles, coa fin de desenvolver un sistema gastrointestinal dinámico diferente aos xa existentes e poder optimizar os seus parámetros do xeito máis semellante posible á dixestión humana.
Cada vez hai máis conciencia entre a poboación acerca dos beneficios ou inconvenientes que poden carrear para a saúde os distintos compoñentes que forman os alimentos. Para avaliar os efectos destes elementos, cabe pensar que o método más axeitado son os estudos in vivo en humanos ou animais. Porén, non é doado levalos a cabo por consideracións éticas, económicas, etc. Debido a isto, como alternativa, nos últimos anos desenvolvéronse modelos in vitro estáticos e dinámicos, que permiten simular as condicións do aparato dixestivo durante a dixestión, sendo os modelos dinámicos os que máis se aproximan a esta simulación, dado que poden reproducir condicións cambiantes e en continuo segundo avanza a dixestión. O funcionamento deste tipo de sistemas debe afinarse para asegurar que as condicións do tracto gastrointestinal humano se reproducen coa maior precisión posible. Por tanto, o obxectivo deste traballo é o desenvolvemento e optimización dun novo modelo dinámico in vitro para a simulación de sistema dixestivo humano e a súa aplicación nas ciencias da saúde. Para levalo a cabo, e como en todo traballo experimental, é necesario realizar unha revisión bibliográfica da literatura científica máis relevante sobre, por un lado, as condicións fisiolóxicas baixo as que se leva a cabo a dixestión humana e, por outro lado, o funcionamento doutros simuladores dixestivos, tanto dinámicos como estáticos, así como a revisión dos protocolos ou normas referentes a eles, coa fin de desenvolver un sistema gastrointestinal dinámico diferente aos xa existentes e poder optimizar os seus parámetros do xeito máis semellante posible á dixestión humana.
Dirección
CARDELLE COBAS, ALEJANDRA (Titoría)
Cepeda Sáez, Alberto Cotitoría
CARDELLE COBAS, ALEJANDRA (Titoría)
Cepeda Sáez, Alberto Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
Determinación de xenes de resistencia a antimicrobianos en leite de diferentes sistemas de produción.
Autoría
I.G.D.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
I.G.D.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 16:00
16.02.2024 16:00
Resumo
O leite bovino proporciona nutrientes esenciais ao ser humano, sendo considerada un alimento básico na súa alimentación. Un bo estado de saúde do gando asegura que a súa produción láctea sexa óptima. Neste sentido, os medicamentos antimicrobianos son un dos principais fármacos empregados para tratar patoloxías infecciosas. Con todo, un uso excesivo ou inadecuado pode xerar resistencia aos antimicrobianos (RAM). A RAM é a capacidade dos microrganismos para persistir ou crecer en presenza de fármacos deseñados especificamente para eliminalos ou para inhibir o seu crecemento. En función do tipo de explotación gandeira (ecolóxica, intensiva, pastoreo…) o tratamento das patoloxías será diferente. O obxectivo do presente traballo de investigación é determinar cómo afecta o tipo de explotación gandeira bovina á presenza ou ausencia de xenes antimicrobianos en leite. Para iso, extraeuse o ADN de 24 mostras lácteas pertencentes a ganderías de tipo intensivo, robotizado, pastoreo ou ecolóxicas. A continuación, determinouse a presenza ou ausencia de xenes RAM mediante PCR en tempo real (qPCR)e realizouse unha cuantificación bacteriana utilizando curvas de calibrado. Detectáronse xenes RAM nas 24 mostras analizadas. A mostra 3-Rob, pertencente a gando bovino que sufriu mastitis subclínica destacou por presentar 9 xenes RAM diferentes. Ademais, caracterizouse por ser a mostra con maior contido en células bacterianas. O aumento de RAM é unha ameaza moi grave para a saúde humana a nivel mundial. A propagación de bacterias resistentes provoca que haxa infeccións que non poidan ser tratadas con antimicrobianos comúns. Este feito conleva un aumento no número de infeccións, hospitalizacións, mortalidade e morbilidade.
O leite bovino proporciona nutrientes esenciais ao ser humano, sendo considerada un alimento básico na súa alimentación. Un bo estado de saúde do gando asegura que a súa produción láctea sexa óptima. Neste sentido, os medicamentos antimicrobianos son un dos principais fármacos empregados para tratar patoloxías infecciosas. Con todo, un uso excesivo ou inadecuado pode xerar resistencia aos antimicrobianos (RAM). A RAM é a capacidade dos microrganismos para persistir ou crecer en presenza de fármacos deseñados especificamente para eliminalos ou para inhibir o seu crecemento. En función do tipo de explotación gandeira (ecolóxica, intensiva, pastoreo…) o tratamento das patoloxías será diferente. O obxectivo do presente traballo de investigación é determinar cómo afecta o tipo de explotación gandeira bovina á presenza ou ausencia de xenes antimicrobianos en leite. Para iso, extraeuse o ADN de 24 mostras lácteas pertencentes a ganderías de tipo intensivo, robotizado, pastoreo ou ecolóxicas. A continuación, determinouse a presenza ou ausencia de xenes RAM mediante PCR en tempo real (qPCR)e realizouse unha cuantificación bacteriana utilizando curvas de calibrado. Detectáronse xenes RAM nas 24 mostras analizadas. A mostra 3-Rob, pertencente a gando bovino que sufriu mastitis subclínica destacou por presentar 9 xenes RAM diferentes. Ademais, caracterizouse por ser a mostra con maior contido en células bacterianas. O aumento de RAM é unha ameaza moi grave para a saúde humana a nivel mundial. A propagación de bacterias resistentes provoca que haxa infeccións que non poidan ser tratadas con antimicrobianos comúns. Este feito conleva un aumento no número de infeccións, hospitalizacións, mortalidade e morbilidade.
Dirección
REGAL LÓPEZ, PATRICIA (Titoría)
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE Cotitoría
REGAL LÓPEZ, PATRICIA (Titoría)
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
Determinación de residuos de pesticidas en cervexa mediante cromatografía de líquidos e espectrometría de masas
Autoría
T.A.C.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
T.A.C.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 09:00
16.02.2024 09:00
Resumo
Os pesticidas protexen os cultivos na agricultura e o seu uso está regulado a nivel europeo. A lexislación vixente e bases de datos fan referencia a compostos autorizados para o seu uso, doses recomendadas, e valores máximos de residuos (LMRs) en produtos de orixe vexetal e aos factores de transferencia para establecer nun futuro os LMRs dos produtos elaborados, respectivamente. O proceso de elaboración da cervexa é relativamente complexo, e multietapa, empregando dous grupos diferentes de materias primas de orixe vexetal, nos cales poden estar presentes os pesticidas, e pasar ao produto final. O obxectivo deste estudo é desenvolver un método multianalito, que permita a determinación de residuos de pesticidas en mostras de cervexa con diferentes características en canto á súa orixe, contido etanol, e con LOQs baixos. O procedemento deseñado consta dunha etapa de SPE, seguida do uso de UPLC-QqQ-MS. En comparación con procedementos previos, reduciuse o consumo de disolventes orgánicos, mantendo valores de exactitude no rango de 70%-120% e alcanzando LOQs inferiores a 1 ng mL-1. Unha vez validado o protocolo analítico, procesáronse mostras de diferentes orixes, identificando varios compostos presentes en cervexas comerciais, así como en lúpulo comercial.
Os pesticidas protexen os cultivos na agricultura e o seu uso está regulado a nivel europeo. A lexislación vixente e bases de datos fan referencia a compostos autorizados para o seu uso, doses recomendadas, e valores máximos de residuos (LMRs) en produtos de orixe vexetal e aos factores de transferencia para establecer nun futuro os LMRs dos produtos elaborados, respectivamente. O proceso de elaboración da cervexa é relativamente complexo, e multietapa, empregando dous grupos diferentes de materias primas de orixe vexetal, nos cales poden estar presentes os pesticidas, e pasar ao produto final. O obxectivo deste estudo é desenvolver un método multianalito, que permita a determinación de residuos de pesticidas en mostras de cervexa con diferentes características en canto á súa orixe, contido etanol, e con LOQs baixos. O procedemento deseñado consta dunha etapa de SPE, seguida do uso de UPLC-QqQ-MS. En comparación con procedementos previos, reduciuse o consumo de disolventes orgánicos, mantendo valores de exactitude no rango de 70%-120% e alcanzando LOQs inferiores a 1 ng mL-1. Unha vez validado o protocolo analítico, procesáronse mostras de diferentes orixes, identificando varios compostos presentes en cervexas comerciais, así como en lúpulo comercial.
Dirección
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC (Titoría)
RAMIL CRIADO, MARIA Cotitoría
RODRIGUEZ PEREIRO, ISAAC (Titoría)
RAMIL CRIADO, MARIA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
Análise de compoñentes en artigos de contacto alimentario a base de bambú
Autoría
M.C.S.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.C.S.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 09:00
16.02.2024 09:00
Resumo
Os artigos de contacto alimentario a base de bambú son actualmente de gran interese, debido a que é un material natural, ecolóxico e respectuoso co medio ambiente. Algúns destes artigos conteñen na súa composición melanina e formaldehido ademais das fibras de bambú ou pos deste. En relación con este tipo de artigos producíronse diversas notificacións de alertas alimentarias relacionadas con niveis de migración de melanina por encima dos límites máximos permitidos. Por outra banda, nestes artigos como noutros materiais de contacto alimentario poden estar presentes as denominadas “non-intentionally added substances” (NIAS) (ex. Impurezas, produtos de degradación, etc.) que teñen o potencial de migrar ao alimento. Co fin de protexer a saúde do consumidor é esencial avaliar a seguridade química destes artigos de contacto alimentario. Neste traballo aplicáronse métodos non dirixidos para a identificación de potenciais migrantes, incluídos compostos volátiles e non volátiles presentes en artigos de contacto alimentario a base de bambú. Para levar a cabo os análises utilizáronse cromatografía de gases e espectrometría de masas (GC-MS) e cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas (LC-MS).
Os artigos de contacto alimentario a base de bambú son actualmente de gran interese, debido a que é un material natural, ecolóxico e respectuoso co medio ambiente. Algúns destes artigos conteñen na súa composición melanina e formaldehido ademais das fibras de bambú ou pos deste. En relación con este tipo de artigos producíronse diversas notificacións de alertas alimentarias relacionadas con niveis de migración de melanina por encima dos límites máximos permitidos. Por outra banda, nestes artigos como noutros materiais de contacto alimentario poden estar presentes as denominadas “non-intentionally added substances” (NIAS) (ex. Impurezas, produtos de degradación, etc.) que teñen o potencial de migrar ao alimento. Co fin de protexer a saúde do consumidor é esencial avaliar a seguridade química destes artigos de contacto alimentario. Neste traballo aplicáronse métodos non dirixidos para a identificación de potenciais migrantes, incluídos compostos volátiles e non volátiles presentes en artigos de contacto alimentario a base de bambú. Para levar a cabo os análises utilizáronse cromatografía de gases e espectrometría de masas (GC-MS) e cromatografía líquida acoplada a espectrometría de masas (LC-MS).
Dirección
RODRIGUEZ BERNALDO DE QUIROS, ANA ISABEL (Titoría)
SENDON GARCIA, RAQUEL Cotitoría
BARBOSA PEREIRA, LETRICIA Cotitoría
RODRIGUEZ BERNALDO DE QUIROS, ANA ISABEL (Titoría)
SENDON GARCIA, RAQUEL Cotitoría
BARBOSA PEREIRA, LETRICIA Cotitoría
Tribunal
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
Microorganismos modificados como vacinas comestibles e a resposta inmune do intestino
Autoría
S.V.O.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
S.V.O.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
A vacinación é un método sinxelo, inocuo e eficaz de protección fronte a enfermidades antes de estar en contacto con elas. Ante as limitacións que presenta a vacina tradicional, desenvolvéronse vacinas comestibles, pois son accesibles e pouco custosas; con todo, presentan limitacións como o descoñecemento da sua estabilidade. Grazas aos avances na enxeñería xenética das últimas décadas modificáronse microorganismos xenéticamente para utilizalos como vacinas comestibles. Os microorganismos descritos neste traballo son as microalgas, lévedos e bacterias, onde destacan as bacterias do ácido láctico por ter capacidade probiótica. Descríbese tamén a continuación a resposta inmune que ocorre na mucosa do intestino porque é a primeira barreira de acción fronte a patóxenos e onde teñen lugar cascadas de información que producirán inmunoglobulinas.
A vacinación é un método sinxelo, inocuo e eficaz de protección fronte a enfermidades antes de estar en contacto con elas. Ante as limitacións que presenta a vacina tradicional, desenvolvéronse vacinas comestibles, pois son accesibles e pouco custosas; con todo, presentan limitacións como o descoñecemento da sua estabilidade. Grazas aos avances na enxeñería xenética das últimas décadas modificáronse microorganismos xenéticamente para utilizalos como vacinas comestibles. Os microorganismos descritos neste traballo son as microalgas, lévedos e bacterias, onde destacan as bacterias do ácido láctico por ter capacidade probiótica. Descríbese tamén a continuación a resposta inmune que ocorre na mucosa do intestino porque é a primeira barreira de acción fronte a patóxenos e onde teñen lugar cascadas de información que producirán inmunoglobulinas.
Dirección
GONZALEZ VILLA, TOMAS (Titoría)
González Abril, Ana Cotitoría
GONZALEZ VILLA, TOMAS (Titoría)
González Abril, Ana Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Importancia da herdanza citoplasmática na selección de animais para alimentos transxénicos
Autoría
M.Y.P.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.Y.P.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
As mitocondrias son fundamentais na produción de alimentos modificados xenéticamente xa que son estruturas celulares que teñen como principal función producir enerxía e regular a expresión dos xenes. A herdanza citoplasmática xoga un papel esencial na determinación das características xenéticas e funcionais dos animais utilizados na produción de alimentos transxénicos. O seu impacto abrangue diversos aspectos, entre eles o rendemento animal ou a eficiencia na transferencia de xenes transxénicos. A revisión bibliográfica que se levará a cabo neste estudo ten como obxectivo explorar e analizar en detalle a importancia da herdanza citoplasmática na selección de animais destinados á produción de alimentos transxénicos. Para iso, centrarase nas investigacións e avances máis recentes neste campo de estudo. Ademais dos aspectos científicos, esta revisión tamén abordará as consideracións éticas e de seguridade asociadas á herdanza citoplásmica na produción de alimentos modificados xeneticamente. A modificación xenética suscita importantes cuestións relacionadas coa bioética e os perigos potenciais, que requiren unha coidadosa avaliación.
As mitocondrias son fundamentais na produción de alimentos modificados xenéticamente xa que son estruturas celulares que teñen como principal función producir enerxía e regular a expresión dos xenes. A herdanza citoplasmática xoga un papel esencial na determinación das características xenéticas e funcionais dos animais utilizados na produción de alimentos transxénicos. O seu impacto abrangue diversos aspectos, entre eles o rendemento animal ou a eficiencia na transferencia de xenes transxénicos. A revisión bibliográfica que se levará a cabo neste estudo ten como obxectivo explorar e analizar en detalle a importancia da herdanza citoplasmática na selección de animais destinados á produción de alimentos transxénicos. Para iso, centrarase nas investigacións e avances máis recentes neste campo de estudo. Ademais dos aspectos científicos, esta revisión tamén abordará as consideracións éticas e de seguridade asociadas á herdanza citoplásmica na produción de alimentos modificados xeneticamente. A modificación xenética suscita importantes cuestións relacionadas coa bioética e os perigos potenciais, que requiren unha coidadosa avaliación.
Dirección
GONZALEZ VILLA, TOMAS (Titoría)
González Abril, Ana Cotitoría
GONZALEZ VILLA, TOMAS (Titoría)
González Abril, Ana Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Inxestión de proteasas como complemento en casos de intolerancia ao glute e enfermidade celíaca
Autoría
L.F.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
L.F.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
A enfermidade celíaca é unha enfermidade autoinmune na que a inxestión de glute produce lesións no intestino delgado e síntomas tanto dixestivos como extradixestivos. Por outra parte, a intolerancia ao glute caracterízase por síntomas dixestivos e extradixestivos asociados á inxestión de glute, pero as lesións da mucosa intestinal e os biomarcadores característicos da enfermidade celíaca están ausentes. Polo momento, o único tratamento dispoñible para estes pacientes é unha dieta sen glute á que deben seguir de por vida. Desafortunadamente, nalgúns casos prodúcese a contaminación dos alimentos e a dieta leva a dificultades económicas, sociais e emocionais. Ademais, hai un grupo de pacientes que seguen tendo síntomas a pesar de seguir estrictamente a dieta. Isto motivou a investigación doutros tratamentos que poden acompañar a dieta sen glute. Un deles é o uso de encimas con actividade proteolítica contra os péptidos inmunoxénicos do glute para que non desencadeen a resposta inmune nin induzan síntomas nos pacientes. A través desta revisión da literatura, identificáronse e describíronse oito encimas que estaban sendo investigados para o seu uso como glutases. A suplementación con protease é un tratamento que mostra un gran potencial para mellorar a saúde e a calidade de vida dos pacientes.
A enfermidade celíaca é unha enfermidade autoinmune na que a inxestión de glute produce lesións no intestino delgado e síntomas tanto dixestivos como extradixestivos. Por outra parte, a intolerancia ao glute caracterízase por síntomas dixestivos e extradixestivos asociados á inxestión de glute, pero as lesións da mucosa intestinal e os biomarcadores característicos da enfermidade celíaca están ausentes. Polo momento, o único tratamento dispoñible para estes pacientes é unha dieta sen glute á que deben seguir de por vida. Desafortunadamente, nalgúns casos prodúcese a contaminación dos alimentos e a dieta leva a dificultades económicas, sociais e emocionais. Ademais, hai un grupo de pacientes que seguen tendo síntomas a pesar de seguir estrictamente a dieta. Isto motivou a investigación doutros tratamentos que poden acompañar a dieta sen glute. Un deles é o uso de encimas con actividade proteolítica contra os péptidos inmunoxénicos do glute para que non desencadeen a resposta inmune nin induzan síntomas nos pacientes. A través desta revisión da literatura, identificáronse e describíronse oito encimas que estaban sendo investigados para o seu uso como glutases. A suplementación con protease é un tratamento que mostra un gran potencial para mellorar a saúde e a calidade de vida dos pacientes.
Dirección
JOVER RAMOS, AIDA (Titoría)
JOVER RAMOS, AIDA (Titoría)
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Desenvolvemento de biomateriais a partir de celulosa bacteriana modificada con aditivos de algas pardas.
Autoría
M.C.O.C.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.C.O.C.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 16:00
16.02.2024 16:00
Resumo
O obxectivo desta investigación é deseñar e caracterizar películas sintetizadas a partir de celulosa bacteriana (BC), modificada con dous tipos de alxinatos. Tendo en conta a crecente importancia de contrarrestar o impacto ambiental negativo dos plásticos sintéticos, a investigación apunta ás películas obtidas a partir de polímeros biodegradables como alternativa para substituír os plásticos procedentes do petróleo, como o polietileno, o poliestireno e o polipropileno, que presentan diferentes limitacións que impiden a reciclaxe sostible. A produción de celulosa bacteriana obtense mediante cultivos de bacterias que a producen. Neste estudo utilizouse Komagataeibacter xylinus (cepa CIP 103107) en medio HS e medio MG. Medios que proporcionan as condicións necesarias para o crecemento, xunto con outros factores controlados como a temperatura, que foi de 30C durante un tempo de incubación de 7 días. Mediante a modificación in situ, incluíronse no medio dous alxinatos comerciais (alxinato A e B), que difieren no seu contido en ácido manurónico e ácido gulurónico. Os alxinatos son polisacáridos lineais hidrosolubles, empregados principalmente na industria alimentaria como aditivos, por posuír características xelificantes e espesantes, que se pretenden destacar. Mediante técnicas avanzadas de espectroscopia infravermella, transformada de Fourier con reflectancia total atenuada (ATR-FTIR), avaliouse a incorporación dos distintos tipos de alxinato na matriz de celulosa, obtendo espectros que mostran rexións asociadas aos grupos funcionais da celulosa bacteriana e dos alxinatos, A e B. X Os resultados deste traballo amosaron que existen modificacións e cambios na estructura da celulosa que dan lugar á presenza de alxinato, en termos de propiedades físicas, que inflúen na organización e estructura da película, mostrando como resultado un menor índice de cristalinidade nas mostras BCA (1,99) E BCB (1,34), comparado con películas que conteñen só BC (2,24).
O obxectivo desta investigación é deseñar e caracterizar películas sintetizadas a partir de celulosa bacteriana (BC), modificada con dous tipos de alxinatos. Tendo en conta a crecente importancia de contrarrestar o impacto ambiental negativo dos plásticos sintéticos, a investigación apunta ás películas obtidas a partir de polímeros biodegradables como alternativa para substituír os plásticos procedentes do petróleo, como o polietileno, o poliestireno e o polipropileno, que presentan diferentes limitacións que impiden a reciclaxe sostible. A produción de celulosa bacteriana obtense mediante cultivos de bacterias que a producen. Neste estudo utilizouse Komagataeibacter xylinus (cepa CIP 103107) en medio HS e medio MG. Medios que proporcionan as condicións necesarias para o crecemento, xunto con outros factores controlados como a temperatura, que foi de 30C durante un tempo de incubación de 7 días. Mediante a modificación in situ, incluíronse no medio dous alxinatos comerciais (alxinato A e B), que difieren no seu contido en ácido manurónico e ácido gulurónico. Os alxinatos son polisacáridos lineais hidrosolubles, empregados principalmente na industria alimentaria como aditivos, por posuír características xelificantes e espesantes, que se pretenden destacar. Mediante técnicas avanzadas de espectroscopia infravermella, transformada de Fourier con reflectancia total atenuada (ATR-FTIR), avaliouse a incorporación dos distintos tipos de alxinato na matriz de celulosa, obtendo espectros que mostran rexións asociadas aos grupos funcionais da celulosa bacteriana e dos alxinatos, A e B. X Os resultados deste traballo amosaron que existen modificacións e cambios na estructura da celulosa que dan lugar á presenza de alxinato, en termos de propiedades físicas, que inflúen na organización e estructura da película, mostrando como resultado un menor índice de cristalinidade nas mostras BCA (1,99) E BCB (1,34), comparado con películas que conteñen só BC (2,24).
Dirección
LOPEZ SANCHEZ, PATRICIA (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
LOPEZ SANCHEZ, PATRICIA (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
Estrutura coloidal de leite enteiro, semidesnatado e desnatado, tamaños de partículas lipídicas e proteicas (micelas de caseína) observadas mediante dispersión da luz e microscopía óptica
Autoría
H.E.A.S.A.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
H.E.A.S.A.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 09:00
16.02.2024 09:00
Resumo
Neste traballo, estudáronse os efectos dos tratamentos térmicos de leite natural sobre as proteínas do leite debido aos procesos de pasteurización e ultrapasteurización, e tamén sobre leite semidesnatada. Utilizáronse para iso mostras de leite cru procedente dunha granxa local, e mostras de leite pasteurizado (enteira e semidesnatada) e leite UHT (enteira e semidesnatada), ambas as comerciais. Os estudos realizáronse mediante microscopía convencional MC, microscopía de varrido confocal (CLSM) e dispersión dinámica de luz (DLS). Por unha banda, observáronse as imaxes de microscopía convencional e microscopía de varrido confocal das mostras, usando unha sonda de fluorescencia de vermello de rodamina b (Rh-PE) para ver os fosfolípidos e a sonda fluorescente Fast Green (FCF) para as proteínas. Pola outra banda, determináronse os tamaños das partículas das mostras usando a técnica de dispersión de luz DLS. Os resultados obtidos demostraron que o tratamento térmico afecta as proteínas do soro que se asocian ás micelas aumentando o seu tamaño, como afecta as proteínas da membrana de glóbulos de graxa que se asocian coas micelas aumentando á súa vez o seu tamaño. Obsérvase que as vesículas de graxa do leite semidesnatada diminúen o seu tamaño debido á homoxeneización.
Neste traballo, estudáronse os efectos dos tratamentos térmicos de leite natural sobre as proteínas do leite debido aos procesos de pasteurización e ultrapasteurización, e tamén sobre leite semidesnatada. Utilizáronse para iso mostras de leite cru procedente dunha granxa local, e mostras de leite pasteurizado (enteira e semidesnatada) e leite UHT (enteira e semidesnatada), ambas as comerciais. Os estudos realizáronse mediante microscopía convencional MC, microscopía de varrido confocal (CLSM) e dispersión dinámica de luz (DLS). Por unha banda, observáronse as imaxes de microscopía convencional e microscopía de varrido confocal das mostras, usando unha sonda de fluorescencia de vermello de rodamina b (Rh-PE) para ver os fosfolípidos e a sonda fluorescente Fast Green (FCF) para as proteínas. Pola outra banda, determináronse os tamaños das partículas das mostras usando a técnica de dispersión de luz DLS. Os resultados obtidos demostraron que o tratamento térmico afecta as proteínas do soro que se asocian ás micelas aumentando o seu tamaño, como afecta as proteínas da membrana de glóbulos de graxa que se asocian coas micelas aumentando á súa vez o seu tamaño. Obsérvase que as vesículas de graxa do leite semidesnatada diminúen o seu tamaño debido á homoxeneización.
Dirección
JOVER RAMOS, AIDA (Titoría)
JOVER RAMOS, AIDA (Titoría)
Tribunal
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Presidente/a)
VALE GONZALEZ, MARIA DEL CARMEN (Secretario/a)
Barreiro Fernandez, Begoña (Vogal)
Valorización da Proteína Plasmática Mediante a Obtención de Novos Ingredientes Funcionais de Alto Valor Engadido.
Autoría
A.M.L.L.
Máster Universitario en Enxeñaría de Procesado de Alimentos
A.M.L.L.
Máster Universitario en Enxeñaría de Procesado de Alimentos
Data da defensa
12.07.2024 10:00
12.07.2024 10:00
Resumo
A proteína plasmática procede do sangue obtido do matadoiro de animais, que pasa por un proceso de separación da fracción celular e concentración e dá como resultado un produto en po, formado principalmente por proteínas de albúmina, globulinas, fibrinóxeno e aminoácidos esenciais. Debido a esta composición, posúe un alto potencial nutricional e funcional-tecnolóxico para a súa aplicación en alimentos de consumo humano. Actualmente, o plasma incluído no sangue é o residuo máis contaminante da industria cárnica e o tratamento para procesalo, sexa para o seu (limitado) uso ou para eliminalo, implica un custo económico e un importante risco ambiental. Por iso, a finalidade deste traballo é estudar a posibilidade de valorizar a proteína plasmática mediante a microparticulación para obter un novo ingrediente a nivel de propiedades funcionais, que poida aportar, ademais do beneficio nutricional, tecnolóxico e organoléptico dos produtos cárnicos. O estudo dividiuse en 3 etapas: unha preliminar de ensaios exploratorios, outra de microparticulación e outra de caracterización desenvolvida no laboratorio da empresa de desenvolvemento e innovación FoodTec Consulting S.L. Mediante probas preliminares conseguiuse confirmar a hipótese inicial respecto da afirmación de que é posible obter cambios físicos na proteína plasmática mediante a técnica de microparticulación aplicada, como o cambio de textura en forma rehidratada, de fluído a xel, no que se homoxeneiza. xoga un papel fundamental. Así mesmo, púidose definir o límite de temperaturas e tempos de tratamento, nos que se puideron realizar as probas de caracterización. Posteriormente, nos ensaios dos tratamentos con micropartículas, determinouse a medida en que o tempo e a temperatura afectan ás propiedades de caracterización avaliadas: capacidade e estabilidade emulsionante, capacidade de espuma e estabilidade e tamaño de partícula, nunha serie de tratamentos en dous experimentos factoriais dous factores a dous niveis.
A proteína plasmática procede do sangue obtido do matadoiro de animais, que pasa por un proceso de separación da fracción celular e concentración e dá como resultado un produto en po, formado principalmente por proteínas de albúmina, globulinas, fibrinóxeno e aminoácidos esenciais. Debido a esta composición, posúe un alto potencial nutricional e funcional-tecnolóxico para a súa aplicación en alimentos de consumo humano. Actualmente, o plasma incluído no sangue é o residuo máis contaminante da industria cárnica e o tratamento para procesalo, sexa para o seu (limitado) uso ou para eliminalo, implica un custo económico e un importante risco ambiental. Por iso, a finalidade deste traballo é estudar a posibilidade de valorizar a proteína plasmática mediante a microparticulación para obter un novo ingrediente a nivel de propiedades funcionais, que poida aportar, ademais do beneficio nutricional, tecnolóxico e organoléptico dos produtos cárnicos. O estudo dividiuse en 3 etapas: unha preliminar de ensaios exploratorios, outra de microparticulación e outra de caracterización desenvolvida no laboratorio da empresa de desenvolvemento e innovación FoodTec Consulting S.L. Mediante probas preliminares conseguiuse confirmar a hipótese inicial respecto da afirmación de que é posible obter cambios físicos na proteína plasmática mediante a técnica de microparticulación aplicada, como o cambio de textura en forma rehidratada, de fluído a xel, no que se homoxeneiza. xoga un papel fundamental. Así mesmo, púidose definir o límite de temperaturas e tempos de tratamento, nos que se puideron realizar as probas de caracterización. Posteriormente, nos ensaios dos tratamentos con micropartículas, determinouse a medida en que o tempo e a temperatura afectan ás propiedades de caracterización avaliadas: capacidade e estabilidade emulsionante, capacidade de espuma e estabilidade e tamaño de partícula, nunha serie de tratamentos en dous experimentos factoriais dous factores a dous niveis.
Dirección
Arbones Maciñeira, Enrique Rafael (Titoría)
PEREZ QUINTANS, ALFONSO Cotitoría
Arbones Maciñeira, Enrique Rafael (Titoría)
PEREZ QUINTANS, ALFONSO Cotitoría
Tribunal
HERRERO LATORRE, CARLOS (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Vogal)
HERRERO LATORRE, CARLOS (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Vogal)
Estudio da composición da matriz extracelular de biofilmes de Listeria monocytogenes e a súa implicación nos fenómenos de contaminación cruzada por transferencia.
Autoría
D.S.C.M.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
D.S.C.M.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
A principal vía de transmisión de Listeria monocytogenes dende biofilms formados en superficies da industria alimentaria a alimentos son os fenómenos de contaminación cruzada. En xeral, acéptase que o número de células transferidas dende un biofilm á matriz alimentaria depende do número de células adheridas presentes no biofilm. Porén, estudos previos mostraron como, polo menos nalgunhas cepas de Listeria monocytogenes, esta correlación non se cumpre, poñendo en evidencia a existencia doutros factores relevantes non considerados, como a composición da matriz extracelular (ECM). No presente traballo, comparouse a composición da matriz extracelular de biofilms formados por 6 cepas de L. monocytogenes seleccionadas por formar biofilms sobre aceiro inoxidable con maior ou menor taxa de transferencia respecto á esperada de acordo co número de células adheridas. Posteriormente, realizouse unha análise da estrutura da matriz mediante microscopía confocal e de varrido de dúas cepas de L. monocytogenes seleccionadas a partir do estudo inicial. Os resultados demostraron diferenzas significativas na concentración de proteínas da matriz entre biofilms de L. monocytogenes con diferentes taxas de transferencia por contacto a salmón afumado. Porén, non se observaron diferenzas na análise de imaxes de microscopía confocal, aínda que si nas obtidas mediante microscopía electrónica, apreciándose a presenza de flaxelos peritricos a modo de ancoraxe nas células de Listeria monocytogenes, en maior cantidade naquela cepa con maior concentración de proteína na matriz, elevados niveis de transferencia e estrutura do biofilm de maior complexidade. Os resultados puxeron de manifesto a importancia de afondar no papel da composición e a estrutura da ECM de biofilms de L. monocytogenes para comprender a súa transferencia a alimentos por contaminación cruzada e mellorar os sistemas de control.
A principal vía de transmisión de Listeria monocytogenes dende biofilms formados en superficies da industria alimentaria a alimentos son os fenómenos de contaminación cruzada. En xeral, acéptase que o número de células transferidas dende un biofilm á matriz alimentaria depende do número de células adheridas presentes no biofilm. Porén, estudos previos mostraron como, polo menos nalgunhas cepas de Listeria monocytogenes, esta correlación non se cumpre, poñendo en evidencia a existencia doutros factores relevantes non considerados, como a composición da matriz extracelular (ECM). No presente traballo, comparouse a composición da matriz extracelular de biofilms formados por 6 cepas de L. monocytogenes seleccionadas por formar biofilms sobre aceiro inoxidable con maior ou menor taxa de transferencia respecto á esperada de acordo co número de células adheridas. Posteriormente, realizouse unha análise da estrutura da matriz mediante microscopía confocal e de varrido de dúas cepas de L. monocytogenes seleccionadas a partir do estudo inicial. Os resultados demostraron diferenzas significativas na concentración de proteínas da matriz entre biofilms de L. monocytogenes con diferentes taxas de transferencia por contacto a salmón afumado. Porén, non se observaron diferenzas na análise de imaxes de microscopía confocal, aínda que si nas obtidas mediante microscopía electrónica, apreciándose a presenza de flaxelos peritricos a modo de ancoraxe nas células de Listeria monocytogenes, en maior cantidade naquela cepa con maior concentración de proteína na matriz, elevados niveis de transferencia e estrutura do biofilm de maior complexidade. Os resultados puxeron de manifesto a importancia de afondar no papel da composición e a estrutura da ECM de biofilms de L. monocytogenes para comprender a súa transferencia a alimentos por contaminación cruzada e mellorar os sistemas de control.
Dirección
VÁZQUEZ VÁZQUEZ, MANUEL (Titoría)
Lopez Cabo, Marta Cotitoría
Sánchez Ruiloba, Lucía Cotitoría
VÁZQUEZ VÁZQUEZ, MANUEL (Titoría)
Lopez Cabo, Marta Cotitoría
Sánchez Ruiloba, Lucía Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Estado da arte da produción de celulosa bacteriana
Autoría
S.J.A.G.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
S.J.A.G.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
O obxectivo deste Traballo Fin de Máster é proporcionar unha visión integral e actualizada da produción de celulosa bacteriana, así como das súas aplicacións na industria alimentaria, principalmente como envases e aditivos alimentarios. Esta celulosa é producida principalmente por bacterias gramnegativas, aerobias, especialmente do xénero Gluconacetobacter e Komagataeibacter, destacando Gluconacetobacter xylinus. A pesar do seu potencial, a súa produción industrial enfróntase a retos e require un control estrito das condicións de cultivo. A fermentación estática é un método sinxelo para a súa produción, onde as bacterias crecen nun medio líquido non axitado, formando unha capa superficial de celulosa. Aínda que é difícil de automatizar, este método permite a produción de películas con formas específicas. A fermentación dinámica, pola contra, prodúcese nun medio axitado con osíxeno continuo, ofrecendo unha maior eficiencia e rendemento, aínda que con celulosa de menor cristalinidade. Este método é máis axeitado para a produción industrial pola súa escalabilidade, aínda que o estrés ambiental pode reducir a capacidade produtiva das bacterias a longo prazo. A enxeñaría xenética foi fundamental para mellorar a produción de celulosa bacteriana, permitindo a modificación das bacterias para adaptarse a novos substratos ou aumentar a eficiencia da produción. Estes avances tamén favorecen a reutilización de residuos doutras industrias alimentarias, contribuíndo á sustentabilidade e rendibilidade do proceso. En canto ás aplicacións, a celulosa bacteriana preséntase como unha alternativa ecolóxica na industria alimentaria, empregada en envases biodegradables e como espesante e emulsionante en salsas. Tamén se investiga o seu uso como complemento dietético, xa que podería axudar a aumentar a inxestión de fibra e potencialmente previr o cancro, grazas á súa capacidade para encapsular substancias anticanceríxenas, o que o converte nun material relevante para tratamentos biomédicos avanzados.
O obxectivo deste Traballo Fin de Máster é proporcionar unha visión integral e actualizada da produción de celulosa bacteriana, así como das súas aplicacións na industria alimentaria, principalmente como envases e aditivos alimentarios. Esta celulosa é producida principalmente por bacterias gramnegativas, aerobias, especialmente do xénero Gluconacetobacter e Komagataeibacter, destacando Gluconacetobacter xylinus. A pesar do seu potencial, a súa produción industrial enfróntase a retos e require un control estrito das condicións de cultivo. A fermentación estática é un método sinxelo para a súa produción, onde as bacterias crecen nun medio líquido non axitado, formando unha capa superficial de celulosa. Aínda que é difícil de automatizar, este método permite a produción de películas con formas específicas. A fermentación dinámica, pola contra, prodúcese nun medio axitado con osíxeno continuo, ofrecendo unha maior eficiencia e rendemento, aínda que con celulosa de menor cristalinidade. Este método é máis axeitado para a produción industrial pola súa escalabilidade, aínda que o estrés ambiental pode reducir a capacidade produtiva das bacterias a longo prazo. A enxeñaría xenética foi fundamental para mellorar a produción de celulosa bacteriana, permitindo a modificación das bacterias para adaptarse a novos substratos ou aumentar a eficiencia da produción. Estes avances tamén favorecen a reutilización de residuos doutras industrias alimentarias, contribuíndo á sustentabilidade e rendibilidade do proceso. En canto ás aplicacións, a celulosa bacteriana preséntase como unha alternativa ecolóxica na industria alimentaria, empregada en envases biodegradables e como espesante e emulsionante en salsas. Tamén se investiga o seu uso como complemento dietético, xa que podería axudar a aumentar a inxestión de fibra e potencialmente previr o cancro, grazas á súa capacidade para encapsular substancias anticanceríxenas, o que o converte nun material relevante para tratamentos biomédicos avanzados.
Dirección
VÁZQUEZ VÁZQUEZ, MANUEL (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
VÁZQUEZ VÁZQUEZ, MANUEL (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Desenvolvemento dun método baseado na tecnoloxía LAMP para a detección de Salmonella spp. en mostras de orixe avícola.
Autoría
I.G.R.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
I.G.R.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
Salmonella é un dos principais patóxenos transmitidos polos alimentos en todo o mundo. Esta bacteria é responsable de máis de 60.000 casos anuais de salmonelose na Unión Europea. Os produtos avícolas son o principal transmisor de Salmonella spp. á cadea alimentaria. Para reducir a prevalencia deste patóxeno tanto nas granxas de polos de engorde como nas galiñas poñedoras, implantáronse nos estados membros da Unión Europea os Plans Nacionais de Control da Salmonella (PNC) na produción avícola. O método de referencia para a detección de Salmonella é a norma ISO 6579:2017. Con este método de microbioloxía, é necesario un mínimo de 5 días para considerar unha mostra como positiva. Unha alternativa para reducir os tempos de análise é o uso de técnicas moleculares. O obxectivo deste traballo foi o desenvolvemento dun método LAMP para a detección de Salmonella spp en menos de 20 horas en mostras ambientais de granxas de polos de engorde. Para iso utilizáronse cebadores LAMP que amplifican o xene ttr e comparáronse catro métodos de extracción: lise térmica, lise térmica con purificación con partículas magnéticas, chelex e leite de vidro. Para determinar o límite de detección (LOD) de cada método de extracción, contamináronse mostras ambientais de granxas de polos con diferentes concentracións de Salmonella Typhimurium str. DT104 NC_022569. Os resultados comparáronse co método de referencia ISO 6579-1:2017. Os cebadores empregados amplificaron todos os serotipos avaliados neste traballo. Cos catro métodos de extracción obtívose un DL95 inferior a 20 CFU/mostra. Tanto a lise térmica con purificación con partículas magnéticas como o leite de vidro presentaron un límite de detección superior, próximo ás 18 UFC/mostra. O límite de detección de chelex foi de 9,4 UFC/mostra e coa lise térmica obtívose a LD95 máis baixa con 7,9 UFC/mostra. A combinación dun enriquecemento de 18 h da mostra en auga de peptona, a simple extracción de lise térmica e a detección de LAMP permite a presenza de Salmonella spp. en menos de 19 horas. Este tipo de métodos moleculares representan unha alternativa prometedora para reducir os tempos de detección de patóxenos na industria alimentaria.
Salmonella é un dos principais patóxenos transmitidos polos alimentos en todo o mundo. Esta bacteria é responsable de máis de 60.000 casos anuais de salmonelose na Unión Europea. Os produtos avícolas son o principal transmisor de Salmonella spp. á cadea alimentaria. Para reducir a prevalencia deste patóxeno tanto nas granxas de polos de engorde como nas galiñas poñedoras, implantáronse nos estados membros da Unión Europea os Plans Nacionais de Control da Salmonella (PNC) na produción avícola. O método de referencia para a detección de Salmonella é a norma ISO 6579:2017. Con este método de microbioloxía, é necesario un mínimo de 5 días para considerar unha mostra como positiva. Unha alternativa para reducir os tempos de análise é o uso de técnicas moleculares. O obxectivo deste traballo foi o desenvolvemento dun método LAMP para a detección de Salmonella spp en menos de 20 horas en mostras ambientais de granxas de polos de engorde. Para iso utilizáronse cebadores LAMP que amplifican o xene ttr e comparáronse catro métodos de extracción: lise térmica, lise térmica con purificación con partículas magnéticas, chelex e leite de vidro. Para determinar o límite de detección (LOD) de cada método de extracción, contamináronse mostras ambientais de granxas de polos con diferentes concentracións de Salmonella Typhimurium str. DT104 NC_022569. Os resultados comparáronse co método de referencia ISO 6579-1:2017. Os cebadores empregados amplificaron todos os serotipos avaliados neste traballo. Cos catro métodos de extracción obtívose un DL95 inferior a 20 CFU/mostra. Tanto a lise térmica con purificación con partículas magnéticas como o leite de vidro presentaron un límite de detección superior, próximo ás 18 UFC/mostra. O límite de detección de chelex foi de 9,4 UFC/mostra e coa lise térmica obtívose a LD95 máis baixa con 7,9 UFC/mostra. A combinación dun enriquecemento de 18 h da mostra en auga de peptona, a simple extracción de lise térmica e a detección de LAMP permite a presenza de Salmonella spp. en menos de 19 horas. Este tipo de métodos moleculares representan unha alternativa prometedora para reducir os tempos de detección de patóxenos na industria alimentaria.
Dirección
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE (Titoría)
REGAL LÓPEZ, PATRICIA Cotitoría
GARRIDO MAESTU, ALEJANDRO Cotitoría
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE (Titoría)
REGAL LÓPEZ, PATRICIA Cotitoría
GARRIDO MAESTU, ALEJANDRO Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Fermentación Heteroláctica en Viños: Abordando o Cambio Climático Comprendendo o Xenoma de Lachancea thermotolerans
Autoría
A.F.P.L.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
A.F.P.L.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
16.02.2024 16:00
16.02.2024 16:00
Resumo
O cambio climático está a agravar os fenómenos meteorolóxicos extremos, aumentando a frecuencia e intensidade das ondas de calor, xeadas tardías, secas, inundacións e sarabias. O impacto negativo destes eventos supón unha nova realidade e un reto para o sector vitivinícola. Neste sentido, o aumento das temperaturas e as vagas de calor afectan significativamente á maduración das uvas, con consecuencias negativas sobre a acidez do viño, o grao alcohólico final, así como sobre a ecoloxía microbiana do terroir e das vinificacións, que afecta á calidade e ás características organolépticas do viño. Lachancea thermotolerans é unha levadura amplamente distribuída, común no microbioma da uva. Nos últimos anos, varios estudos puxeron de manifesto o interese biotecnolóxico de L. thermotolerans pola súa capacidade para levar a cabo a fermentación heteroláctica, fermentando azucres non só en etanol senón tamén en ácido láctico, o que diminúe a concentración de alcohol e aumenta a acidificación. Ambas características son necesarias para contrarrestar o aumento dos azucres nas uvas debido ao cambio climático. Neste traballo, a partir dos documentos obtidos da base de datos Scopus (https://www.scopus.com/) tras realizar unha busca bibliográfica, analizáronse as propiedades que a fermentación con L. thermotolerans proporciona ao viño, así como como a información dispoñible sobre os xenes máis relevantes da especie. Afondando naqueles xenes que proporcionan a este lévedo as súas características diferenciais, establecendo unha relación entre eles, o seu comportamento no proceso de fermentación e o seu potencial para mitigar os efectos do quecemento global no viño.
O cambio climático está a agravar os fenómenos meteorolóxicos extremos, aumentando a frecuencia e intensidade das ondas de calor, xeadas tardías, secas, inundacións e sarabias. O impacto negativo destes eventos supón unha nova realidade e un reto para o sector vitivinícola. Neste sentido, o aumento das temperaturas e as vagas de calor afectan significativamente á maduración das uvas, con consecuencias negativas sobre a acidez do viño, o grao alcohólico final, así como sobre a ecoloxía microbiana do terroir e das vinificacións, que afecta á calidade e ás características organolépticas do viño. Lachancea thermotolerans é unha levadura amplamente distribuída, común no microbioma da uva. Nos últimos anos, varios estudos puxeron de manifesto o interese biotecnolóxico de L. thermotolerans pola súa capacidade para levar a cabo a fermentación heteroláctica, fermentando azucres non só en etanol senón tamén en ácido láctico, o que diminúe a concentración de alcohol e aumenta a acidificación. Ambas características son necesarias para contrarrestar o aumento dos azucres nas uvas debido ao cambio climático. Neste traballo, a partir dos documentos obtidos da base de datos Scopus (https://www.scopus.com/) tras realizar unha busca bibliográfica, analizáronse as propiedades que a fermentación con L. thermotolerans proporciona ao viño, así como como a información dispoñible sobre os xenes máis relevantes da especie. Afondando naqueles xenes que proporcionan a este lévedo as súas características diferenciais, establecendo unha relación entre eles, o seu comportamento no proceso de fermentación e o seu potencial para mitigar os efectos do quecemento global no viño.
Dirección
Barros Velázquez, Jorge (Titoría)
Quintela Baluja, Marcos Cotitoría
Barros Velázquez, Jorge (Titoría)
Quintela Baluja, Marcos Cotitoría
Tribunal
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
VAZQUEZ TATO, JOSE (Presidente/a)
MUÑOZ FERREIRO, MARIA DE LAS NIEVES (Secretario/a)
NEBOT GARCIA, CAROLINA GRACIELA (Vogal)
Uva con DO Rías Baixas. Control de maduración e análise de resultados.
Autoría
L.N.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
L.N.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
O obxectivo deste traballo é estudar a evolución da maduración da vide da variedade Albariño e se existe algún patrón nos parámetros asociado á localización e distribución das parcelas. Pouco antes do inicio da vendima, as adegas realizan controis de maduración para establecer a orde de vendima das parcelas. O adegueiro apóiase principalmente en tres parámetros: o grao alcohólico probable (GAP), o pH e a acidez total, medidos manualmente, para coñecer o momento de maduración das uvas e establecer o momento óptimo de vendima. Ademais, as mostras analízanse mediante un analizador de infravermellos WineScan Grape. Os datos obtidos son sometidos a análise descritiva, correlacións e unha análise multidimensional, observando como os tres parámetros principais evolucionan como se esperaba; a GAP e o pH aumentan co paso do tempo, mentres que a acidez diminúe. Por outra banda, respecto da existencia de patróns dependendo da localización, nun primeiro momento, aínda que se observan claras diferenzas en GAP, pH e acidez total. En xeral, non se pode establecer ningún patrón; este cambia ao agrupar as localizacións en zonas xeográficas, vendo diferenzas entre as parcelas costeiras e as do interior da zona de Pontevedra. Por outra banda, para estudar máis claramente o patrón de evolución da variedade Albariño, analízase a evolución da parcela da Finca Valiñas, que foi mostrada periodicamente. Durante o estudo, observamos como a influencia do clima e da composición do solo poderían ser os principais detonantes das diferenzas observadas, requirindo un estudo e control máis exhaustivo das mesmas para obter resultados máis evidentes e claros.
O obxectivo deste traballo é estudar a evolución da maduración da vide da variedade Albariño e se existe algún patrón nos parámetros asociado á localización e distribución das parcelas. Pouco antes do inicio da vendima, as adegas realizan controis de maduración para establecer a orde de vendima das parcelas. O adegueiro apóiase principalmente en tres parámetros: o grao alcohólico probable (GAP), o pH e a acidez total, medidos manualmente, para coñecer o momento de maduración das uvas e establecer o momento óptimo de vendima. Ademais, as mostras analízanse mediante un analizador de infravermellos WineScan Grape. Os datos obtidos son sometidos a análise descritiva, correlacións e unha análise multidimensional, observando como os tres parámetros principais evolucionan como se esperaba; a GAP e o pH aumentan co paso do tempo, mentres que a acidez diminúe. Por outra banda, respecto da existencia de patróns dependendo da localización, nun primeiro momento, aínda que se observan claras diferenzas en GAP, pH e acidez total. En xeral, non se pode establecer ningún patrón; este cambia ao agrupar as localizacións en zonas xeográficas, vendo diferenzas entre as parcelas costeiras e as do interior da zona de Pontevedra. Por outra banda, para estudar máis claramente o patrón de evolución da variedade Albariño, analízase a evolución da parcela da Finca Valiñas, que foi mostrada periodicamente. Durante o estudo, observamos como a influencia do clima e da composición do solo poderían ser os principais detonantes das diferenzas observadas, requirindo un estudo e control máis exhaustivo das mesmas para obter resultados máis evidentes e claros.
Dirección
COBOS GARCIA, ANGEL (Titoría)
HERRERO LATORRE, CARLOS Cotitoría
Fandiño Pita, Paula Cotitoría
COBOS GARCIA, ANGEL (Titoría)
HERRERO LATORRE, CARLOS Cotitoría
Fandiño Pita, Paula Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Optimización do proceso de elaboración do queixo crema a través do estudo das propiedades das materias primas, bases lácteas e calladas.
Autoría
T.H.B.
Máster Universitario en Enxeñaría de Procesado de Alimentos
T.H.B.
Máster Universitario en Enxeñaría de Procesado de Alimentos
Data da defensa
12.07.2024 10:00
12.07.2024 10:00
Resumo
Hoxe, en todas as industrias lácteas, xa sexa polo incremento de prezos nas materias primas como o leite, a nata ou a mazada, ou polas diminucións que en si se producen na fabricación do produto final, un dos obxectivos principais é o de optimizar o proceso produtivo, e con iso, que sexa máis eficaz e rendible. Neste caso, na produción de queixo crema, un dos problemas que máis preocupa ao equipo produtivo, son as diminucións que se producen tanto nas bases lácteas, producindo sempre cantidades menores das calculadas nos partes, como no queixo crema final, habendo perdas de ata ao redor do 3% de queixo nalgúns casos, sen coñecer exactamente as causas da devandita diminución, e a súa posible solución. Por todo isto, considerouse que era preciso realizar un estudo da totalidade do proceso produtivo, levando a cabo un balance de materia e un estudo desta. Este TFM céntrase na análise das características das materias primas empregadas na fabricación de queixo crema, a súa composición, a súa densidade e as súas propiedades reológicas. Con iso preténdese coñecer mellor a materia coa que se está traballando, como se comporta ao longo de todo o proceso de fabricación e, por suposto, o produto final. Unha vez analícense, estuden e enténdanse todas estas variables, poderase garantir un proceso de produción máis estable, propiedades máis uniformes do produto final e proporcionar parámetros fundamentais que sirvan de guía ao proceso. A idea é poder obter ecuacións sinxelas que reproduzan o comportamento do queixo crema e/o as súas propiedades físicas nas distintas etapas do proceso. Este proxecto xorde durante a miña estancia en prácticas na empresa INNOLACT S.L., mesma empresa onde traballo actualmente, debido á necesidade de buscar explicación a esas perdas do 3% e así poder propoñer solución ás mesmas. A día de hoxe, séguese analizando o problema en busca de máis e mellores solucións para así optimizar ao máximo o proceso produtivo do queixo crema.
Hoxe, en todas as industrias lácteas, xa sexa polo incremento de prezos nas materias primas como o leite, a nata ou a mazada, ou polas diminucións que en si se producen na fabricación do produto final, un dos obxectivos principais é o de optimizar o proceso produtivo, e con iso, que sexa máis eficaz e rendible. Neste caso, na produción de queixo crema, un dos problemas que máis preocupa ao equipo produtivo, son as diminucións que se producen tanto nas bases lácteas, producindo sempre cantidades menores das calculadas nos partes, como no queixo crema final, habendo perdas de ata ao redor do 3% de queixo nalgúns casos, sen coñecer exactamente as causas da devandita diminución, e a súa posible solución. Por todo isto, considerouse que era preciso realizar un estudo da totalidade do proceso produtivo, levando a cabo un balance de materia e un estudo desta. Este TFM céntrase na análise das características das materias primas empregadas na fabricación de queixo crema, a súa composición, a súa densidade e as súas propiedades reológicas. Con iso preténdese coñecer mellor a materia coa que se está traballando, como se comporta ao longo de todo o proceso de fabricación e, por suposto, o produto final. Unha vez analícense, estuden e enténdanse todas estas variables, poderase garantir un proceso de produción máis estable, propiedades máis uniformes do produto final e proporcionar parámetros fundamentais que sirvan de guía ao proceso. A idea é poder obter ecuacións sinxelas que reproduzan o comportamento do queixo crema e/o as súas propiedades físicas nas distintas etapas do proceso. Este proxecto xorde durante a miña estancia en prácticas na empresa INNOLACT S.L., mesma empresa onde traballo actualmente, debido á necesidade de buscar explicación a esas perdas do 3% e así poder propoñer solución ás mesmas. A día de hoxe, séguese analizando o problema en busca de máis e mellores solucións para así optimizar ao máximo o proceso produtivo do queixo crema.
Dirección
Vázquez Vila, María José (Titoría)
Lamas Rivas, Rocío Cotitoría
Vázquez Vila, María José (Titoría)
Lamas Rivas, Rocío Cotitoría
Tribunal
HERRERO LATORRE, CARLOS (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Vogal)
HERRERO LATORRE, CARLOS (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
FERNANDEZ CARRASCO, EUGENIO (Vogal)
Perspectivas científicas sobre o consumo de leite cru
Autoría
A.B.R.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
A.B.R.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
12.07.2024 09:30
12.07.2024 09:30
Resumo
O ser humano consumiu leite dos animais que criaba desde fai miles de anos. As primeiras referencias remóntanse ao período Neolítico. Os recipientes cerámicos que servían como contedores de leite e que se atoparon por distintas partes do mundo, así como as trazas de beta-lactoglobulina achadas no sarro dental dalgúns habitantes da antiga Britania, así o demostran. Os produtos lácteos adoitaban consumirse crus ou fermentados, ata que se implementou a pasteurización do leite no século XIX. Actualmente, a maior parte dos lácteos que se consomen foron procesados, sendo, sometidos como mínimo, a homoxeneización e pasteurización antes do seu consumo. A pasteurización e outros tipos de tratamentos térmicos máis agresivos son capaces de eliminar as bacterias patóxenas presentes no leite cru, mellorando a seguridade do produto e alongando a súa vida útil. Estas formas de procesado teñen tamén as súas implicacións a nivel microscópico, alterando os compoñentes que forman parte do leite e, polo tanto, as súas funcións. A venda e distribución de leite cru é legal nalgúns países do mundo, como en España, Alemaña, Italia ou nalgúns estados de América do Norte, entre outros. Nestes lugares, a produción de leite cru debe cumprir estritos requisitos de hixiene para garantir a saúde do consumidor. Neste sentido, existen evidencias científicas que relacionan o consumo deste alimento cru coa melloría de certas afeccións de saúde como as alerxias, a asma ou as infeccións respiratorias, entre outras. Isto probablemente se deba aos compoñentes bioactivos que forman parte do leite e que, ao non ser procesada, conservan toda a súa funcionalidade.
O ser humano consumiu leite dos animais que criaba desde fai miles de anos. As primeiras referencias remóntanse ao período Neolítico. Os recipientes cerámicos que servían como contedores de leite e que se atoparon por distintas partes do mundo, así como as trazas de beta-lactoglobulina achadas no sarro dental dalgúns habitantes da antiga Britania, así o demostran. Os produtos lácteos adoitaban consumirse crus ou fermentados, ata que se implementou a pasteurización do leite no século XIX. Actualmente, a maior parte dos lácteos que se consomen foron procesados, sendo, sometidos como mínimo, a homoxeneización e pasteurización antes do seu consumo. A pasteurización e outros tipos de tratamentos térmicos máis agresivos son capaces de eliminar as bacterias patóxenas presentes no leite cru, mellorando a seguridade do produto e alongando a súa vida útil. Estas formas de procesado teñen tamén as súas implicacións a nivel microscópico, alterando os compoñentes que forman parte do leite e, polo tanto, as súas funcións. A venda e distribución de leite cru é legal nalgúns países do mundo, como en España, Alemaña, Italia ou nalgúns estados de América do Norte, entre outros. Nestes lugares, a produción de leite cru debe cumprir estritos requisitos de hixiene para garantir a saúde do consumidor. Neste sentido, existen evidencias científicas que relacionan o consumo deste alimento cru coa melloría de certas afeccións de saúde como as alerxias, a asma ou as infeccións respiratorias, entre outras. Isto probablemente se deba aos compoñentes bioactivos que forman parte do leite e que, ao non ser procesada, conservan toda a súa funcionalidade.
Dirección
REGAL LÓPEZ, PATRICIA (Titoría)
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE Cotitoría
REGAL LÓPEZ, PATRICIA (Titoría)
LAMAS FREIRE, ALEXANDRE Cotitoría
Tribunal
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Presidente/a)
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Secretario/a)
FENTE SAMPAYO, CRISTINA ASUNCION (Vogal)