Métodos Rápidos de Análise de Alimentos utilizando a Espectroscopía Infravermello próximo (NIR) e as súas diversas aplicacións
Autoría
M.D.L.A.E.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.D.L.A.E.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
A espectroscopia de infravermellos próximos (NIR) é unha técnica analítica que se converteu nunha ferramenta clave para a análise de alimentos, proporcionando métodos rápidos, non destrutivos e fiables para garantir a calidade, autenticidade e seguridade en diversos produtos como carne, lácteos, froitas, verduras e cereais. A través de modelos quimiométricos avanzados, a espectroscopia NIR permite a análise cualitativa e cuantitativa de compoñentes químicos específicos en matrices alimentarias complexas, extraendo información e optimizando a creación de modelos predictivos robustos, o que en moitos alimentos redunda en superar as limitacións das técnicas convencionais. Esta revisión da literatura fai fincapé na eficacia da espectroscopia NIR na detección exitosa de adulteracións, trazabilidade e control de parámetros críticos en alimentos procesados e frescos; onde se destaca a versatilidade e innovación da adopción de equipos de espectroscopia NIR en liñas de proceso ou en dispositivos portátiles para o control de parámetros como o contido de humidade, graxas, proteínas e azucres, entre outros; Tamén destaca o crecente interese polas tecnoloxías sostibles que incrementen a precisión analítica, reduzan custos e minimicen o impacto ambiental, consolidando esta técnica como unha ferramenta fundamental na industria alimentaria, aliñada cos requisitos normativos e a eficiencia dos procesos.
A espectroscopia de infravermellos próximos (NIR) é unha técnica analítica que se converteu nunha ferramenta clave para a análise de alimentos, proporcionando métodos rápidos, non destrutivos e fiables para garantir a calidade, autenticidade e seguridade en diversos produtos como carne, lácteos, froitas, verduras e cereais. A través de modelos quimiométricos avanzados, a espectroscopia NIR permite a análise cualitativa e cuantitativa de compoñentes químicos específicos en matrices alimentarias complexas, extraendo información e optimizando a creación de modelos predictivos robustos, o que en moitos alimentos redunda en superar as limitacións das técnicas convencionais. Esta revisión da literatura fai fincapé na eficacia da espectroscopia NIR na detección exitosa de adulteracións, trazabilidade e control de parámetros críticos en alimentos procesados e frescos; onde se destaca a versatilidade e innovación da adopción de equipos de espectroscopia NIR en liñas de proceso ou en dispositivos portátiles para o control de parámetros como o contido de humidade, graxas, proteínas e azucres, entre outros; Tamén destaca o crecente interese polas tecnoloxías sostibles que incrementen a precisión analítica, reduzan custos e minimicen o impacto ambiental, consolidando esta técnica como unha ferramenta fundamental na industria alimentaria, aliñada cos requisitos normativos e a eficiencia dos procesos.
Dirección
VÁZQUEZ VÁZQUEZ, MANUEL (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
VÁZQUEZ VÁZQUEZ, MANUEL (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
Polisacaridos Derivados das Algas: Biomateriais para a Industria Alimentaria
Autoría
M.L.B.M.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.L.B.M.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
Dado o gran proceso de industrialización que acontece, entre outros sectores, na industria alimentaria e os residuos plásticos que esta xera afectando directamente o ecosistema e a biodiversidade, é requisito indispensable atender ás necesidades de demanda de produtos alimentarios de forma sostible. Para iso, é posible contribuír ao envasado dos produtos de diversa índole facendo uso de macroalgas seleccionadas en combinación con outras substancias como aceites esenciais, extractos naturais, combinacións entre compostos algales ou a adición de nanopartículas, co fin non tan só de fomentar a economía circular, senón de mellorar as condicións de envasado, conservación e transporte dos produtos, incidindo nas estruturas moleculares e nas reaccións entre compostos químicos. Así, atendendo ao método PRISMA, realizáronse 7 procuras bibliográficas que deron lugar á revisión de 117 artigos científicos obtidos das bases de datos Scopus, Web of Science e Elseiver. Procedeuse a desagregar as orixes, procesos de extracción, e funcionalidades de polisacáridos derivados de macroalgas como agar, alginato, carragenano, fucoidan, laminaria e ulvano. Ademais, profúndase no seu uso para a produción de films para envases alimentarios, mencionando as principais vantaxes e desvantaxes de cada material. Segundo os estudos, o estado actual da investigación neste ámbito atópase en auxe. En función do tipo de polisacárido obtido e do alga seleccionada, obtéñense diferentes actividades e funcionalidades dos films desenvolvidos; desde o seu inherente biodegradabilidad, hidrofobicidad, propiedades gelificantes, antioxidantes e antimicrobianas. A pesar diso, requírense de novos estudos que avalen a súa aplicación práctica máis aló das análises en laboratorio e, de investigacións consistentes acerca de métodos que permitan unha extracción eficiente das algas, sen alterar a súa composición ou funcionalidades implícitas.
Dado o gran proceso de industrialización que acontece, entre outros sectores, na industria alimentaria e os residuos plásticos que esta xera afectando directamente o ecosistema e a biodiversidade, é requisito indispensable atender ás necesidades de demanda de produtos alimentarios de forma sostible. Para iso, é posible contribuír ao envasado dos produtos de diversa índole facendo uso de macroalgas seleccionadas en combinación con outras substancias como aceites esenciais, extractos naturais, combinacións entre compostos algales ou a adición de nanopartículas, co fin non tan só de fomentar a economía circular, senón de mellorar as condicións de envasado, conservación e transporte dos produtos, incidindo nas estruturas moleculares e nas reaccións entre compostos químicos. Así, atendendo ao método PRISMA, realizáronse 7 procuras bibliográficas que deron lugar á revisión de 117 artigos científicos obtidos das bases de datos Scopus, Web of Science e Elseiver. Procedeuse a desagregar as orixes, procesos de extracción, e funcionalidades de polisacáridos derivados de macroalgas como agar, alginato, carragenano, fucoidan, laminaria e ulvano. Ademais, profúndase no seu uso para a produción de films para envases alimentarios, mencionando as principais vantaxes e desvantaxes de cada material. Segundo os estudos, o estado actual da investigación neste ámbito atópase en auxe. En función do tipo de polisacárido obtido e do alga seleccionada, obtéñense diferentes actividades e funcionalidades dos films desenvolvidos; desde o seu inherente biodegradabilidad, hidrofobicidad, propiedades gelificantes, antioxidantes e antimicrobianas. A pesar diso, requírense de novos estudos que avalen a súa aplicación práctica máis aló das análises en laboratorio e, de investigacións consistentes acerca de métodos que permitan unha extracción eficiente das algas, sen alterar a súa composición ou funcionalidades implícitas.
Dirección
Cazón Díaz, Patricia (Titoría)
LOPEZ SANCHEZ, PATRICIA Cotitoría
Cazón Díaz, Patricia (Titoría)
LOPEZ SANCHEZ, PATRICIA Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
Síntese e caracterización de biomateriales innovadores: modificacións in-situ da celulosa bacteriana con polisacáridos derivados de algas
Autoría
M.D.M.V.V.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.D.M.V.V.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
Hoxe en día, o alto consumo de materiais plásticos non biodegradables, principalmente na industria alimentaria, xera unha gran produción de residuos con elevado impacto ambiental. Por este motivo, nas últimas décadas buscáronse polímeros alternativos que sexan de orixe natural e biodegradables. Entre eles destaca a celulosa bacteriana polas súas excelentes propiedades mecánicas e a súa clasificación como GRAS (Generally Recognized as Safe) pola FDA. Debido ao proceso de síntese da celulosa bacteriana, observouse que estas películas presentan unha gran variabilidade nas propiedades mecánicas debido a cambios na súa nanoestrutura 3D. Ademais, debido á súa baixa elasticidade, o seu uso industrial como envase alimentario é limitado. Polo tanto, é importante investigar estratexias para mellorar as súas propiedades fisicoquímicas. O obxectivo deste traballo foi mellorar as propiedades fisicoquímicas da BC mediante a incorporación in situ de polisacáridos de algas (carraxenato e fucoidan). Avaliáronse as propiedades mecánicas, físicas e estruturais das películas de BC producidas con estes polisacáridos mediante espectroscopía FT-IR, probas de resistencia á tracción e á punción, retención e solubilidade en auga, permeabilidade ao vapor de auga e propiedades ópticas. Os resultados mostraron que os polisacáridos se incorporaron á matriz de BC, aínda que sen formar interaccións fortes. Ademais, as películas con carraxenato e fucoidan mostraron unha maior capacidade de elongación e retención de auga, pero unha diminución na resistencia á tracción e á punción.
Hoxe en día, o alto consumo de materiais plásticos non biodegradables, principalmente na industria alimentaria, xera unha gran produción de residuos con elevado impacto ambiental. Por este motivo, nas últimas décadas buscáronse polímeros alternativos que sexan de orixe natural e biodegradables. Entre eles destaca a celulosa bacteriana polas súas excelentes propiedades mecánicas e a súa clasificación como GRAS (Generally Recognized as Safe) pola FDA. Debido ao proceso de síntese da celulosa bacteriana, observouse que estas películas presentan unha gran variabilidade nas propiedades mecánicas debido a cambios na súa nanoestrutura 3D. Ademais, debido á súa baixa elasticidade, o seu uso industrial como envase alimentario é limitado. Polo tanto, é importante investigar estratexias para mellorar as súas propiedades fisicoquímicas. O obxectivo deste traballo foi mellorar as propiedades fisicoquímicas da BC mediante a incorporación in situ de polisacáridos de algas (carraxenato e fucoidan). Avaliáronse as propiedades mecánicas, físicas e estruturais das películas de BC producidas con estes polisacáridos mediante espectroscopía FT-IR, probas de resistencia á tracción e á punción, retención e solubilidade en auga, permeabilidade ao vapor de auga e propiedades ópticas. Os resultados mostraron que os polisacáridos se incorporaron á matriz de BC, aínda que sen formar interaccións fortes. Ademais, as películas con carraxenato e fucoidan mostraron unha maior capacidade de elongación e retención de auga, pero unha diminución na resistencia á tracción e á punción.
Dirección
Cazón Díaz, Patricia (Titoría)
LOPEZ SANCHEZ, PATRICIA Cotitoría
Cazón Díaz, Patricia (Titoría)
LOPEZ SANCHEZ, PATRICIA Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
Análise da adherencia á Dieta Atlántica e do consumo de pan pola poboación galega
Autoría
S.M.T.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
S.M.T.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
A Dieta Atlántica (DA) é un patrón dietético común de Galicia e o norte de Portugal considerada saudable polos seus beneficios sobre a saúde e o baixo impacto ambiental. O obxectivo deste traballo é pescudar cal é o grao de coñecemento e adherencia actual da poboación galega menor de 60 anos á DA. Ademais, como o pan é un alimento asociado a esta dieta, preténdese afondar sobre o coñecemento, actitude e consumo do pan e a súa aceptación por parte dos consumidores. Realizouse un estudo de consumidores con 166 persoas menores de 60 anos para evaluar o coñecemento e adherencia á DA. Ademais, realizouse outro estudo de consumidores con 203 persoas enfocado no pan que incluía unha avaliación hedónica. Os 18 pans avaliados polos consumidores tamén foron caracterizados por un panel de catadores adestrado. Os resultados sobre a DA demostraron que hai un grao de coñecemento e nivel de adherencia medios. En canto ao pan, comprobouse que os consumidores prefiren pans de panadería tradicional, non consumen pans integrais nin de masa nai e danlle gran importancia ao sabor e a textura. Tras a avaliación dos pans, observouse que os pans preferidos foron os elaborados cun 25% de fariña autóctona. Ademáis, o cruce dos datos obtidos polos consumidores e polos catadores determinou que os atributos que se asociaban coa preferencia dos consumidores eran maioritariamente a suavidade do miolo e a presenza de alvéolos grandes ou medianos. Ponse de manifesto a necesidade de promover o coñecemento e a adherencia da poboación galega á mesma. Tamén se debe fomentar a inclusión de pan de calidade no contexto dunha alimentación saudable e sostible.
A Dieta Atlántica (DA) é un patrón dietético común de Galicia e o norte de Portugal considerada saudable polos seus beneficios sobre a saúde e o baixo impacto ambiental. O obxectivo deste traballo é pescudar cal é o grao de coñecemento e adherencia actual da poboación galega menor de 60 anos á DA. Ademais, como o pan é un alimento asociado a esta dieta, preténdese afondar sobre o coñecemento, actitude e consumo do pan e a súa aceptación por parte dos consumidores. Realizouse un estudo de consumidores con 166 persoas menores de 60 anos para evaluar o coñecemento e adherencia á DA. Ademais, realizouse outro estudo de consumidores con 203 persoas enfocado no pan que incluía unha avaliación hedónica. Os 18 pans avaliados polos consumidores tamén foron caracterizados por un panel de catadores adestrado. Os resultados sobre a DA demostraron que hai un grao de coñecemento e nivel de adherencia medios. En canto ao pan, comprobouse que os consumidores prefiren pans de panadería tradicional, non consumen pans integrais nin de masa nai e danlle gran importancia ao sabor e a textura. Tras a avaliación dos pans, observouse que os pans preferidos foron os elaborados cun 25% de fariña autóctona. Ademáis, o cruce dos datos obtidos polos consumidores e polos catadores determinou que os atributos que se asociaban coa preferencia dos consumidores eran maioritariamente a suavidade do miolo e a presenza de alvéolos grandes ou medianos. Ponse de manifesto a necesidade de promover o coñecemento e a adherencia da poboación galega á mesma. Tamén se debe fomentar a inclusión de pan de calidade no contexto dunha alimentación saudable e sostible.
Dirección
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Titoría)
GARCIA GOMEZ, MARIA BELEN Cotitoría
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Titoría)
GARCIA GOMEZ, MARIA BELEN Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
Identificación de migrantes potenciais en materiais de contacto alimentario mediante GC/MS.
Autoría
E.L.S.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
E.L.S.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
Co crecente desenvolvemento de novos envases alimentarios de base biolóxica e/ou biodegradables, e biomateriais de contacto alimentario como alternativas aos convencionais (derivados do petróleo), son necesarias numerosas avaliacións de seguridade. Isto débese ao risco que poden constituir para a saúde do consumidor pola migración de substancias químicas destes materiais aos alimentos. Na lista dos migrantes potenciais procedentes dos envases alimentarios atopamos: substancias engadidas intencionalmente (IAS), coma monómeros e aditivos (antioxidantes, estabilizantes, antimicrobianos, etc.), e substancias non engadidas intencionalmente (NIAS), coma produtos de reacción e/ou degradación, etc. É importante que se realice un previo coñecemento en profundidade destes materiais mediante a súa caracterización, para coñecer os compostos que potencialmente poderían migrar aos alimentos. Neste traballo analizáronse mostras de materiais en contacto con alimentos, rotulados como de base biolóxica e/ou biodegradables. Para a identificación de compostos optimizáronse dous métodos: PyT (purga e trampa) e inxección automática dun extracto metanólico para a detección de compostos semivolátiles, ambos con cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas (GC/MS). Posteriormente, estimouse a toxicidade dos compostos identificados para os cales non existen datos toxicolóxicos mediante unha metodoloxía in silico como son as regras de Cramer. Do total de máis de 200 compostos de distinta natureza que foron tentativamente identificados, só 29 se recollen no Regulamento (UE) No. 10/2011 de materiais plásticos de contacto alimentario. Dos estimados mediante as regras de Cramer, 38 deles foron substancias clasificadas como de alta toxicidade (clase III), 4 de clase II e 122 de clase I.
Co crecente desenvolvemento de novos envases alimentarios de base biolóxica e/ou biodegradables, e biomateriais de contacto alimentario como alternativas aos convencionais (derivados do petróleo), son necesarias numerosas avaliacións de seguridade. Isto débese ao risco que poden constituir para a saúde do consumidor pola migración de substancias químicas destes materiais aos alimentos. Na lista dos migrantes potenciais procedentes dos envases alimentarios atopamos: substancias engadidas intencionalmente (IAS), coma monómeros e aditivos (antioxidantes, estabilizantes, antimicrobianos, etc.), e substancias non engadidas intencionalmente (NIAS), coma produtos de reacción e/ou degradación, etc. É importante que se realice un previo coñecemento en profundidade destes materiais mediante a súa caracterización, para coñecer os compostos que potencialmente poderían migrar aos alimentos. Neste traballo analizáronse mostras de materiais en contacto con alimentos, rotulados como de base biolóxica e/ou biodegradables. Para a identificación de compostos optimizáronse dous métodos: PyT (purga e trampa) e inxección automática dun extracto metanólico para a detección de compostos semivolátiles, ambos con cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas (GC/MS). Posteriormente, estimouse a toxicidade dos compostos identificados para os cales non existen datos toxicolóxicos mediante unha metodoloxía in silico como son as regras de Cramer. Do total de máis de 200 compostos de distinta natureza que foron tentativamente identificados, só 29 se recollen no Regulamento (UE) No. 10/2011 de materiais plásticos de contacto alimentario. Dos estimados mediante as regras de Cramer, 38 deles foron substancias clasificadas como de alta toxicidade (clase III), 4 de clase II e 122 de clase I.
Dirección
RODRIGUEZ BERNALDO DE QUIROS, ANA ISABEL (Titoría)
Lestido Cardama, Antía Cotitoría
BARBOSA PEREIRA, LETRICIA Cotitoría
RODRIGUEZ BERNALDO DE QUIROS, ANA ISABEL (Titoría)
Lestido Cardama, Antía Cotitoría
BARBOSA PEREIRA, LETRICIA Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
Aplicación da espectroscopía de infravermello próximo (NIR) e medio (MIR) para a análise rápida e cuantitativa da composición nutricional da fariña de trigo
Autoría
M.D.P.E.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
M.D.P.E.F.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
O trigo é un dos cereais máis cultivado do mundo. A fariña obtida de este cereal é amplamente utilizada e valorada polo seu perfil nutricional. A análise da composición da fariña de trigo é fundamental para determinar a súa calidade nutricional e as súas propiedades tecnolóxicas. Non obstante, os métodos analíticos tradicionais utilizados para este fin adoitan ser laboriosos, lentos e destrutivos. Polo tanto, desenvolver un método analítico rápido, económico e eficaz é esencial para a industria alimentaria. Como resultado, os métodos espectroscópicos infravermellos, combinados con ferramentas quimiométricas, xurdiron como unha alternativa robusta. No presente estudo avaliouse o potencial da espectroscopía de infravermello próximo (NIR) e medio (MIR) para cuantificar a composición nutricional da fariña de trigo. Desenvolvéronse modelos de calibración mediante regresión de compoñentes principais (PCR) e mínimos cadrados parciais (PLS), validados a través de validación cruzada completa. As capacidades preditivas dos modelos avaliáronse mediante indicadores estatísticos como o erro cadrático medio (RMSE), o confíente de determinación (R2) e a desviación residual da validación cruzada (RPD). Os modelos de predición da PLS desenvolvidos mediante datos NIR demostraron unha gran precisión na estimación de varios compoñentes nutricionais, como amidón total, glicosa e elementos minerais. Mentres que os modelos PCR obtidos cos datos espectrais NIR foron desenvolvidos con éxito para cuantificar a frutosa, sacarosa, maltosa e Zn. Pola súa banda, os modelos PLS baseados en MIR demostraron ser útiles para a estimación do contido de humidade, cinzas e a fracción de amidón resistente, aínda que con menor robustez na cuantificación cuantitativa. A espectroscopía de infravermello combinada con ferramentas quimiométricas demostrou ser un método fiable, robusto, útil e respectuoso co medio ambiente para a determinación cuantitativa económica, rápida e non destrutiva de diversos parámetros de calidade na fariña de trigo.
O trigo é un dos cereais máis cultivado do mundo. A fariña obtida de este cereal é amplamente utilizada e valorada polo seu perfil nutricional. A análise da composición da fariña de trigo é fundamental para determinar a súa calidade nutricional e as súas propiedades tecnolóxicas. Non obstante, os métodos analíticos tradicionais utilizados para este fin adoitan ser laboriosos, lentos e destrutivos. Polo tanto, desenvolver un método analítico rápido, económico e eficaz é esencial para a industria alimentaria. Como resultado, os métodos espectroscópicos infravermellos, combinados con ferramentas quimiométricas, xurdiron como unha alternativa robusta. No presente estudo avaliouse o potencial da espectroscopía de infravermello próximo (NIR) e medio (MIR) para cuantificar a composición nutricional da fariña de trigo. Desenvolvéronse modelos de calibración mediante regresión de compoñentes principais (PCR) e mínimos cadrados parciais (PLS), validados a través de validación cruzada completa. As capacidades preditivas dos modelos avaliáronse mediante indicadores estatísticos como o erro cadrático medio (RMSE), o confíente de determinación (R2) e a desviación residual da validación cruzada (RPD). Os modelos de predición da PLS desenvolvidos mediante datos NIR demostraron unha gran precisión na estimación de varios compoñentes nutricionais, como amidón total, glicosa e elementos minerais. Mentres que os modelos PCR obtidos cos datos espectrais NIR foron desenvolvidos con éxito para cuantificar a frutosa, sacarosa, maltosa e Zn. Pola súa banda, os modelos PLS baseados en MIR demostraron ser útiles para a estimación do contido de humidade, cinzas e a fracción de amidón resistente, aínda que con menor robustez na cuantificación cuantitativa. A espectroscopía de infravermello combinada con ferramentas quimiométricas demostrou ser un método fiable, robusto, útil e respectuoso co medio ambiente para a determinación cuantitativa económica, rápida e non destrutiva de diversos parámetros de calidade na fariña de trigo.
Dirección
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
Romero Rodríguez, Mª Ángeles (Titoría)
Cazón Díaz, Patricia Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
Desenvolvemento e avaliación dun método rápido para a detección de trazas de sésamo a partir de mostras de panadería
Autoría
U.R.G.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
U.R.G.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
A alerxia ao sésamo é unha afección amplamente recoñecida e cada vez máis frecuente que supón unha ameaza significativa para a saúde pública. Neste contexto, é fundamental desenvolver métodos de detección accesibles e eficaces que contribúan a previr reaccións adversas en persoas alérxicas. O obxectivo deste traballo foi desenvolver un método molecular rápido e sinxelo para a detección de sésamo en mostras de panadería. Para iso, realizouse a extracción e purificación do material xenético a partir de mostras con e sen sésamo declarado na etiquetaxe. Posteriormente, aplicáronse dúas técnicas de amplificación de ADN molecular, dirixidas á rexión nuclear non codificante ITS: qPCR, utilizada como método de referencia, e RPA, unha técnica de amplificación isotérmica deseñada para facilitar a detección rápida a temperatura constante. A visualización do ADN amplificado mediante RPA realizouse en xeles de agarosa tinguidos con azul de bromofenol e observouse cun transiluminador. Aínda que o enfoque principal do estudo foi cualitativo, tamén se realizou unha estimación cuantitativa para determinar a cantidade de sésamo presente nas mostras e avaliar a precisión da etiquetaxe. Os resultados demostraron que a técnica qPCR ofrece unha alta sensibilidade e especificidade, consolidándose como un método fiable para a detección de trazas de sésamo. Pola súa banda, RPA daba mostras de ser unha ferramenta prometedora; porén, os resultados obtidos mostran a necesidade de optimizar as condicións do ensaio para garantir a súa especificidade e fiabilidade.
A alerxia ao sésamo é unha afección amplamente recoñecida e cada vez máis frecuente que supón unha ameaza significativa para a saúde pública. Neste contexto, é fundamental desenvolver métodos de detección accesibles e eficaces que contribúan a previr reaccións adversas en persoas alérxicas. O obxectivo deste traballo foi desenvolver un método molecular rápido e sinxelo para a detección de sésamo en mostras de panadería. Para iso, realizouse a extracción e purificación do material xenético a partir de mostras con e sen sésamo declarado na etiquetaxe. Posteriormente, aplicáronse dúas técnicas de amplificación de ADN molecular, dirixidas á rexión nuclear non codificante ITS: qPCR, utilizada como método de referencia, e RPA, unha técnica de amplificación isotérmica deseñada para facilitar a detección rápida a temperatura constante. A visualización do ADN amplificado mediante RPA realizouse en xeles de agarosa tinguidos con azul de bromofenol e observouse cun transiluminador. Aínda que o enfoque principal do estudo foi cualitativo, tamén se realizou unha estimación cuantitativa para determinar a cantidade de sésamo presente nas mostras e avaliar a precisión da etiquetaxe. Os resultados demostraron que a técnica qPCR ofrece unha alta sensibilidade e especificidade, consolidándose como un método fiable para a detección de trazas de sésamo. Pola súa banda, RPA daba mostras de ser unha ferramenta prometedora; porén, os resultados obtidos mostran a necesidade de optimizar as condicións do ensaio para garantir a súa especificidade e fiabilidade.
Dirección
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Titoría)
Barros Velázquez, Jorge Cotitoría
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Titoría)
Barros Velázquez, Jorge Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
Desenvolvemento dun método rápido para asegurar a identidade varietal en aceites de oliva
Autoría
L.B.G.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
L.B.G.
Máster Universitario en Innovación en Nutrición, Seguridade e Tecnoloxía Alimentarias
Data da defensa
14.02.2025 09:00
14.02.2025 09:00
Resumo
O aceite de oliva é un dos produtos cun maior risco de adulteración tanto polos seus elevados beneficios para a saúde e elevada calidade, como polo grande impacto socio-económico e alto prezo de mercado. O fraude alimentario pode deberse tanto á mestura con aceites vexetais máis baratos como á falsificación do orixe, cultivar ou categoría. Para previlo, é moi importante poder realizar análises rápidos, sensibles e in-situ en diferentes puntos da cadea de suministro, asegurando a súa trazabilidade e autenticidade para protexer aos consumidores e apoiar aos produtores(1). O obxectivo do presente traballo é desenvolver un método baseado en ADN para detectar variedades de olivo, e integrar este método nun dispositivo miniaturizado que poda ser aplicado en diferentes puntos da cadea de valor, dende granxas ata empresas alimentarias. A detección baséase no xenotipado de SNPs (Single Nucleotide Polimorfisms)(2). Para o desenvolvemento do método, empregáronse oito mostras de olivas e follas procedentes de Chipre e Turquía. Antes de comenzar, caracterizáronse morfolóxicamente atentendo a caracteres do endocarpo, determinando a identidade e autenticidade varietal. Unha vez identificadas, o ADN de todas as mostras foi extraído para amplificar rexións dos xenes Cicloartenol sintase (OEX) e Lupeol sintase (OEW) mediante end-point PCR, e os amplicóns visualizáronse mediante electroforese en xel. Finalmente, estes secuenciáronse (Sanger Sequencing by Macrogen) para a súa análise bioinformática (3,4). Mediante a análise bioinformática empregando Geneious Prime Software, primeiro correxíronse as secuencias individuais para posteriormente alinear todas as variedades de cada xen (con secuencias baixadas de referencia depositadas na base de datos GenBank), e atopar marcadores específicos (SNPs) que permitan a identificación das variedades en matrices complexas(4,5). Con estes marcadores diseñáronse sondas para realizar ensaios de xenotipado TaqMan que permitan discriminar dous alelos cunha soa diferenza nucleotídica. Esta discriminación baséase na hibridación específica das sondas, para o que se empregan dous colorantes diferentes, VIC e FAM. Deste xeito, poden amplificarse e detectarse alelos específicos no ADN xenómico (ADNg) mediante unha qPCR.
O aceite de oliva é un dos produtos cun maior risco de adulteración tanto polos seus elevados beneficios para a saúde e elevada calidade, como polo grande impacto socio-económico e alto prezo de mercado. O fraude alimentario pode deberse tanto á mestura con aceites vexetais máis baratos como á falsificación do orixe, cultivar ou categoría. Para previlo, é moi importante poder realizar análises rápidos, sensibles e in-situ en diferentes puntos da cadea de suministro, asegurando a súa trazabilidade e autenticidade para protexer aos consumidores e apoiar aos produtores(1). O obxectivo do presente traballo é desenvolver un método baseado en ADN para detectar variedades de olivo, e integrar este método nun dispositivo miniaturizado que poda ser aplicado en diferentes puntos da cadea de valor, dende granxas ata empresas alimentarias. A detección baséase no xenotipado de SNPs (Single Nucleotide Polimorfisms)(2). Para o desenvolvemento do método, empregáronse oito mostras de olivas e follas procedentes de Chipre e Turquía. Antes de comenzar, caracterizáronse morfolóxicamente atentendo a caracteres do endocarpo, determinando a identidade e autenticidade varietal. Unha vez identificadas, o ADN de todas as mostras foi extraído para amplificar rexións dos xenes Cicloartenol sintase (OEX) e Lupeol sintase (OEW) mediante end-point PCR, e os amplicóns visualizáronse mediante electroforese en xel. Finalmente, estes secuenciáronse (Sanger Sequencing by Macrogen) para a súa análise bioinformática (3,4). Mediante a análise bioinformática empregando Geneious Prime Software, primeiro correxíronse as secuencias individuais para posteriormente alinear todas as variedades de cada xen (con secuencias baixadas de referencia depositadas na base de datos GenBank), e atopar marcadores específicos (SNPs) que permitan a identificación das variedades en matrices complexas(4,5). Con estes marcadores diseñáronse sondas para realizar ensaios de xenotipado TaqMan que permitan discriminar dous alelos cunha soa diferenza nucleotídica. Esta discriminación baséase na hibridación específica das sondas, para o que se empregan dous colorantes diferentes, VIC e FAM. Deste xeito, poden amplificarse e detectarse alelos específicos no ADN xenómico (ADNg) mediante unha qPCR.
Dirección
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Titoría)
CALO MATA, MARIA DEL PILAR Cotitoría
PRADO RODRIGUEZ, MARTA (Titoría)
CALO MATA, MARIA DEL PILAR Cotitoría
Tribunal
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)
DIAZ RUBIO, OLGA (Presidente/a)
BARCIELA GARCIA, JULIA (Secretario/a)
JOVER RAMOS, AIDA (Vogal)